HI GUYS! MAGANDANG ARAW SA INYO! ANG DAMI KONG UPDATE THIS PAST FEW DAYS PARA MAKITA NA AGAD ANG PROGRESS KAY AVI AND DOM!!! ABANGAN NIYO PO SANA AND PA-RATE NAMAN PO AKO NG BOOK NA ITO AT PACHECK NG PROFILE KO, MAY ISA PA AKONG BOOK. PAHINGI NA DIN GEMS, MAY NANGYARI NG MAGANDA SA KANILA..... SALAMAAAAAT. MUAAPS
"Daddy, ang pangit mo ngayon." Umupo si Little Sky sa tabi ng kanyang daddy at agad niyang napansin ang hindi magandang itsura nito. Nang marinig ito, hindi sinasadyang napalingon si Avigail kay Dominic. Ngunit parang walang nangyari, hinarap ni Dominic si Little Sky at sinabi, "Nagtrabaho kasi ako kagabi at natulog nang late."Napa-kunot ang noo ng bata, inamoy niya nang mabuti ang paligid, saka mabilis na pinaypayan ang kanyang ilong. "Amoy alak."Nanatiling tahimik si Dominic, kumuha ng pagkain para kay Little Sky, at hindi na nagbigay ng sagot. Sa kabutihang palad, hindi na nagtanong pa ang bata. Maya-maya, nawala na ang atensyon niya sa usapan at nagsimulang kumain nang seryoso. Sa kabilang banda, nagkaroon ng hinala si Avigail. Kalahati lang ang nainom niya mula sa bote ng alak kagabi, pero halos ubos na ito ngayon. Malamang, uminom nang marami si Dominic pagkababa niya kagabi. Tiningnan niya itong mabuti, at totoo nga, hindi maganda ang itsura nito. Ano kaya ang nasa is
Nang makita ni Avigail ang sobrang kasiyahan ng maliit na bata, lumambot ang kanyang puso at pumayag.“Magtatago ako!”Bagamat ilang beses nang nakipaglaro ng tagu-taguan si Skylei kina Dale at Dane, hindi pa rin niya naiiwasan ang ugaling mag-ingay habang nagtatago.Narinig ni Avigail ang boses ng bata at hindi niya napigilang tumawa.Maging ang dalawang bata sa kanto ay tumawa rin.Napailing si Avigail habang nakangiti at marahang pinaalalahanan ang mga bata, “Nagtago na ba kayo? Sige, maghahanap na ako!”Pagkasabi nito, agad siyang naglakad papunta sa direksyon nina Dale at Dane.Ang dalawa naman ay tiwala sa sarili, iniisip na ang napili nilang taguan ay sobrang tago kaya’t imposible silang matagpuan.Nagplano pa silang dagdagan ang hirap ng laro at magtago sa ibang lugar habang naghahanap si Avigail.Ngunit hindi nila inasahan na, bago pa sila makaalis sa kanto, nahuli na sila ni Avigail.Habang nakatingin sa kanila nang nakangiti, sinabi ni Avigail, “Nahuli kayo!”Nahihiya ang d
Nang tumayo na ang maliit na bata, agad na binawi ni Avigail ang kanyang kamay mula sa palad ng lalaki. Ramdam pa rin niya ang mainit na temperatura ng palad nito sa likod ng kanyang kamay.Matapos ang ilang segundo, natauhan si Avigail at tiningnan nang may pag-aalinlangan ang kamay ni Dominic.Bagamat maliit at payat si Skylei, ang banggaan kanina ay hindi biro. Hindi niya iyon napigilan. Bukod pa rito, napakatalas ng kanto ng mesa.Gusto niyang tingnan kung nasaktan si Dominic, pero tila iniiwasan nitong makita niya ang kamay nito.Pagkatapos ng ilang sandali, ibinaba ni Dominic ang telepono at tumingin sa mga batang mukhang nagsisisi. Mahinahon niyang sinabi, "Lumabas na tayo at doon maglaro."Napangiti ang mga bata sa sinabi niya.Tumayo si Dominic, lumapit sa pintuan, kumuha ng isang gabay mula sa istante, at iniabot ito sa mga bata. "Pag-usapan ninyong mabuti kung saan ninyo gustong maglaro."Agad naman itong kinuha ng mga bata at sumang-ayon nang masunurin.Hindi napigilan ni
Habang binabandage, malinaw na naramdaman ni Avigail ang mga mata ng lalaki sa kanya.Hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng mga mata ni Dominic.Baka iniisip niya ang nangyari kagabi...Nang maisip ang nangyari kagabi, hindi maiwasang mabahala ni Avigail at naalala ang bote ng alak na natirang isang-katlo na lang. Nahirapan ang kanyang puso at pati ang pag-babandage kay Dominic ay naging magulo.“Tapos na ba?” Tanong ni Dominic nang makita niyang hindi pa siya gumagalaw.Biglang naalimpungatan si Avigail at tumango ng kalmado, “Halos tapos na.”Nang marinig ito, ibinaba ni Dominic ang mga mata at tiningnan ang bandage sa kanyang kamay. Itinaas ang kilay at may kahulugang sinabi, “Ang galing pala ng mga kamay ni Miss Avi, parang may pinipili.”Nagulat si Avigail at napatingin sa ginagawa niyang bandage. Tila nga itong hindi maganda.Biglang nagkulay-pula ang kanyang mukha at hindi na siya makapagsalita.Buti na lang, biniruan lang siya ng lalaki at hindi itinuloy ang usa
Matapos magdesisyon sa kanilang itineraryo sa hapon, nag-utos si Dominic na ipaghanda ang yacht at dinala sina Avigail at ang tatlong bata.Pagdating nila sa dalampasigan, ang mga staff ay nakaabang na at naghihintay sa kanilang pagdating."Mr. Villafuerte." Pagkakita nila sa kanila, agad lumapit ang mga staff at masiglang ipinakilala, "Nakahanda na po ang yacht at ang mga tao. Ito po ang pinakamalaki at pinakamagandang klase ng yacht namin. Mayroon ding dalawang diving instructor na sasama sa inyo. Kung nais po ninyo, maaari ninyong subukan ang diving. Ang lugar pong ito ay ligtas."Bahagyang tumango si Dominic, ngunit may malamig na ekspresyon sa mukha.Si Avigail ay nakakaramdam ng hindi maipaliwanag na kakaiba.Ang mga staff dito ay tila labis na nirerespeto si Dominic.Diretso nila itong kinikilala.Pero naisip niya ang katayuan ng pamilya Villafuerte sa bansa, at nabanggit din ni Dominic na hindi ito ang unang beses na pumunta siya sa resort na ito, kaya't iniwasan na lamang ni A
Di-nagtagal, nagpalit si Avigail ng diving suit at nagsuot ng kagamitan sa ilalim ng gabay ng diving coach.Nang makita ng lalaki ang maliit na babae na inaalalayan ng coach papuntang tubig, naging malungkot ang kanyang mga mata at hindi maipaliwanag na kabang naramdaman."Mommy!""Tita!"Nagdadalawang-isip ang mga bata, nakatingin sila sa mga taong nasa dagat.Nang marinig ang boses ng mga bata, ngumiti si Avigail at tumaas ang kamay bilang senyales sa mga bata, sabay turo sa coach na handa na siya.Pagkalipas ng ilang sandali, sabay nilang pinigil ang hininga at dahan-dahang sumisid.Mula sa yate, tanging mga bula lamang ang nakita mula sa lugar kung saan sila sumisid.Nagtinginan ang mga bata, ang kanilang mga mukha ay puno ng alalahanin, at nag-alala kung tama bang pina-try nila kay Avigail ang pagsisid."Tito, baka may mangyari kay Mommy?" tanong ni Dane kay Dominic na nakatabi.Nang marinig ni Dominic ang tanong ng bata, pinipigilan niya ang pagkabahala at hinaplos ang ulo ng bat
"Mommy!""Tita!"Ang mga bata ay sabay-sabay na tumingin sa dagat at nagbigay ng hininga ng ginhawa.Si Avigail ay ngumiti at kumaway sa mga bata.Di nagtagal, ibinaba ng mga staff ang hagdang-hagdan upang makasakay sila sa bangka.Bagamat masaya si Avigail sa diving, nakakaramdam pa rin siya ng pagod, kaya’t medyo nahirapan siyang umakyat sa hagdang-hagdan.Naghihintay ang coach sa ilalim, na nais sanang tulungan siyang akyatin.Ngunit bigla niyang naramdaman ang malamig na titig na nakatutok sa kanya, at para bang kumurap ang puso niya.Pagtingin niya, nakita niyang si Dominic na nakatayo na pala sa gilid ng hagdang-hagdan, tinititigan siya, at ang mga mata nito ay dumaan kay Avigail.Sandali siyang napatigil, at saka niya binawi ang kanyang kamay.Napaisip siya na kung hinawakan niya si Avigail, baka hindi na siya makaiwas.Habang nahihirapan si Avigail umakyat, nilingon niya ang coach upang humingi ng tulong, ngunit nakita niyang parang walang nangyari at nagmamasid lang ang coach
Umupo nang maayos si Avigail. Saglit, naramdaman niyang natatakot siyang humarap sa mga mata ng mga tao sa paligid. Bumaba siya ng tingin at nagpasalamat kay Dominic.Hindi kumibo si Dominic. Tinutok lang niya ang mata kay Avigail at bumalik sa pwesto nila.Ang diving coach na sumama kay Avigail sa tubig ay mabilis na umakyat sa hagdang-ladder at ibinalik ang kamera kay Avigail. Nang lalapit siya upang tanggalin ang diving equipment ni Avigail, hindi niya maiwasang sumulyap kay Dominic, natatakot na baka magalit na naman ito dahil sa pagiging malapit niya kay Avigail.Bilang kabutihang palad, hindi nagpakita ng anumang reaksyon si Dominic.Kaya't nagpatuloy ang coach sa pagtulong."Mommy, bakit ka tumagal?" tanong ni Dane kay Avigail na may kabang ang tinig.Natanggal na ni Avigail ang kanyang kagamitan sa tulong ng coach, at makikita ang mukha niyang medyo maputla.Nang makita ng mga bata ang hitsura ng kanilang ina, nagsimula na naman silang mag-alala.Ngumiti si Avigail sa mga bata
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu