Sino kaya ang makakita kay Sky sa malalim na Hukay?
"Skylei? Ikaw ba 'yan?"Lalong naging totoo ang tunog ng pag-iyak na naririnig ni Avigail, at mas lalo niyang inasam na matutunton ang kung nasaan ang bata.Narinig din ni Sky ang boses ng magandang tita, at tumigil sandali ang pag-iyak. "Ah... Tita?" Sigaw ni Skylei gamit ang kaniyang maliit na tinig.Nang marinig ito, si Avigail ay huminga ng maluwag at pinabilis ang mga hakbang patungo sa kinaroroonan ng bata.Pagkatapos ng ilang hakbang, bigla siyang nadulas.Napalakas si Avigail at nahawakan ang isang malaking puno sa gilid para hindi mawalan ng balanse.Nang tumingin siya pababa, nakita niya ang isang malalim na hukay na natatakpan ng mga damo at dahon, at ang bata ay nakayuko sa ilalim ng hukay, magulo ang itsura."Skylei?" Nang makita ang itsura ng bata, labis na nasaktan si Avigail at nakonsensya.Isang sinag ng liwanag ang bumagsak mula sa itaas, at tumingala si Sky, tanging ang magandang tita ang nakita niya na may mukha ng puno ng pag-aalala."Huwag kang mag-alala, nandito
Pinat pat ni Avigail ang likod ng maliit na bata at sinubukang aliwin siya, ngunit narinig niya ang pag-iyak sa kanyang nasa braso na unti-unting humihina.“Sky? Skylei!!?” nag-aalala na tanong ni Avigail habang tinitingnan ang bata.Nakapikit ang mga mata ng bata dahil sa pag-iyak at ang mga luha na nasa gilid ng kanyang mga mata ay natulo pa sa kanyang mga pisngi.Nang makita ang hitsura ng bata, labis na nalungkot si Avigail at pakiramdam niya ay nahirapan siyang huminga.Napakalamig sa gabi, at ang bata ay napakanipis ng suot. Kung magpapatuloy ito, tiyak na magkakaroon ng masamang epekto.Kailangan niyang makaisip ng paraan para makalabas!Habang naiisip ito, inalis ni Avigail ang kanyang coat at inilatag ito sa bata. Sinubukan niyang mag-isip ng paraan.Ngunit anuman ang kanyang pagsubok, hindi siya makatawid mula sa hukay.Sa halip, halos nauubos na ang kanyang lakas.Matapos ang ilang ulit na pagsubok, huminto si Avigail sa kawalan ng pag-asa at niyakap ang bata sa kanyang mga
Si Avigail ay halos magsabi na kaya niyang gawin ito mag-isa, ngunit hinigpitan siya ng mahigpit. Nagulat siya sa ginawa ni Dominic."Huwag kang gumalaw, kung hindi, hindi ako makakaakyat ng maayos." Ang boses ni Dominic ay medyo magaspang.Nang marinig ang kanyang boses, nakaramdam ng kakaiba si Avigail, at tahimik niyang pinayapa ang sarili at hinayaan siyang buhatin ni Dominic pataas.Pagka-angat, agad niyang pinakawalan ang sarili mula sa mga braso ng lalaki."Ms. Suarez, ayos ka lang ba? Mabuti naman at nakita mo si Princess Skylei, nagkaroon siya ng kasama habang naghihintay ng tulong. Napakabait mop o sa kaniya." Hindi napigilan ni Henry na humanga.Nang makita niyang nakaupo si Avigail sa ilalim ng hukay habang buhat-buhat niya si Skylei, nagulat siya. Laking gulat niya na si Avigail Suarez pala ang pumasok sa malalim na bundok at kagubatan para kay Skylei nang dis-oras ng gabi. Hindi niya inaasahan na nahanap ni Avigail si Skylei bago pa sila makarating.Kung hindi dahil sa k
Matapos ang pagsusuri, si Avigail ay nakaramdam ng ginhawa nang tiyakin na walang ibang pinsala si Skylei maliban sa mga gasgas.Gayunpaman, patuloy pa ring nag-aalala si Dominic at hiniling na manatili si Sky sa ospital ng isang gabi.Nang makita niyang lumalalim na ang gabi, lumingon si Avigail at nagpaalam."Dahil okay na si Sky, uuwi na ako para magpahinga kasama ang mga bata. Kung may kailangan kayo, huwag mag-atubiling tawagan agad ako."Pagkatapos ay lumakad siya papalabas.Pagdating niya sa tabi ng lalaki, hinawakan siya nito sa pulso.Hindi maiwasang ni Avigail na kabahan."Pakisuri din siya." Hinawakan ni Dominic ang kanyang pulso at sinabi ito sa doktor.Nang marinig ito, tumalikod si Avigail at tumanggi. "Hindi na kailangan, alam ko namang hindi ako nasaktan. Gusto ko lang magpahinga."Ngunit pinigilan siya ni Dominic.Kaya't napilitan si Avigail na makipagkompromiso, lumapit sa doktor, itinaas ang manggas ng pulso na hinawakan ni Dominic, at ipinakita ang isang gasgas na
Sa parehong oras, sa original na mansyon ng Villafuerte’sPagkatapos umalis ni Lera dahil sa utos ni Dominic noong hapon, bumalik siya at diretso siyang pumunta kay Luisa Villafuerte.Nang makita siya ni Luisa, akala niya may balita na tungkol kay Sky, kaya naman nagmadali siyang nagtanong. "Bakit ka bumalik? Natagpuan na ba si Skylei?"Inalog ni Lera Gale ang kanyang ulo sa pagkabigo.Nakita ito ni Luisa, kaya't puno ng galit ang kaniyang mukha. "Hindi pa natatagpuan si Sky, bakit ka bumalik? Hindi mo ba alam kung paano siya tutulungan?"Bagamat nasa panig pa rin siya ni Lera Gale, medyo labis na ang ginawa nito.Nang marinig ito, puno ng pagsisisi ang mukha ni Lera. "Tita, gusto ko rin pong tumulong, pero...""Pero ano!" tanong ni Luisa nang may galit.Itinaas ni Lera ang kanyang mata, may luha sa mga mata, at tiningnan si Luisa ng malungkot. "Pero, pinagalitan ako ni Dominic dahil hindi ko inalagaan si Sky ng mabuti at pina-uwi ako. Naiintindihan ko po na nababahala siya, kaya h
Pagkatapos kumain, tinanong ni Dominic si Henry na ihatid ang kambal na sina Dane at Dale pauwi upang magpahinga, habang siya at si Avigail Suarez ay nanatili sa ward upang samahan si Skylei.Una, nag-aalala si Avigail para sa maliit na bata, at pangalawa, natakot si Sky at hinawakan ang damit ni Avigail at hindi pumayag na bitawan.Nang makita ang maputlang mukha ng bata, puno ng pagsisisi ang mga mata ni Avigail. Hinaplos niya ang pisngi ng bata at humingi ng paumanhin sa kanya. "Hindi kita dapat tinanggihan kaninang hapon, pasensya na."Umiling si Sky nang tahimik.Hindi matigil ang pagsisisi sa puso ni Avigail at mabigat ang kanyang pakiramdam.Simula nang malaman niyang nawawala ang bata, nagsisisi siya.Lalo na ngayon na alam niyang naapektuhan ang kalagayan sa pag-iisip ng bata.Mas lalong bumigat ang pakiramdam ni Avigail."Wala kang kasalanan." Narinig ni Dominic na patuloy pa ring sinisisi ni Avigail ang sarili, at bahagyang nakasimangot siya.Nagpilitang ngumiti si Avigail
Kinabukasan ng umaga, nang magising si Avigail, suot pa rin niya ang isang windbreaker.Hindi na siya nag-isip pa ng iba, sigurado na siyang si Dominic ang naglagay nito habang siya ay natutulog. Umupo si Avigail at sa hindi malamang dahilan, hinanap niya ang lalaki sa ward, ngunit hindi niya ito makita. Hindi niya alam kung bakit, pero naramdaman niya ay gusto niyang makita si Dominic, parang may kulang sa araw niya lalo na sa umaga niya. Habang siya'y nag-iisip, bumukas ang pinto ng ward. Lumingon si Avigail at nakita ang isang lalaki na nakashirt lang. Mukha itong medyo pagod at magaan ang mga hakbang na pumasok. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang mata ng lalaki ay naging malalim at nagsalita ito gamit ang isang mahinang boses. "Gising ka na pala?" Tumango si Avigail, nag-atubili ng sandali, tumayo at inilagay ang windbreaker sa ibabaw ng kumot ng maliit na bata. Nang makita niya ang ginawa ni Avigail, kumislap ang mga mata ni Dominic ng kabaitan. Lum
Matapos umalis si Avigail, dinala ni Dominic si Skylei pabalik sa mansyon ng pamilya Villafuerte.Pagdating nila sa bahay, si Luisa at Arnaldo ay naghihintay na sa sala, at si Lera ay nakaupo sa tabi nila, na may malungkot na itsura.Pagkakita nila sa dalawa, mabilis na tumayo si Lera upang salubungin sila. "Dominic, ayos lang ba si Skylei?"Habang nagsasalita siya, lumuhod siya upang silipin ang kalagayan ng bata.Pagkakita ni Skylei sa kanya, agad siyang umatras sa likod ni Dominic, mahigpit na hawak ang damit ni Dominic, at ayaw nang tumingin kay Lera."Skylei, pasensya na, ang tita mo ang nagpasama sa'yo, pero ang tita mo kasi..." Lumuhod si Lera at pasensyosong tinangkang hawakan ang kamay ni Skylei.Ngunit si Skylei, tulad ng isang kutitap na pusa, hinawi niya ito at tinanggi ang kamay ni Lera, may galit na nakikita sa kanyang mukha.Ayaw na ayaw ni Sky sa kaniyang masamang tita. Dahil din sa masamang tita niya kaya palagi siyang iniiwasan ng kaniyang magandang tita.Hindi pa ri
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabo
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala