Si Skylei ay natural na ayaw pumayag.Tumayo si Lera at tumingin kay Dominic. "Dominic, bababa ako para magtanong. Kung may bakante, lilipat na tayo ng kwarto." Luminga si Skylei at tiningnan ang kanyang daddy na may pag-asa, umaasang tatanggihan nito ang alok ni Lera. Madilim at hindi maipaliwanag ang mga mata ni Dominic. Kahit pa tanggihan niya ang mungkahi ni Lera na magpalit ng kwarto, gagawin pa rin niya ang parehong desisyon kapag bumalik ang maliit na babae. Sa katunayan, nang magmungkahi ang teacher na mag-share sila ng kwarto kahapon, halatang ayaw ng maliit na babae na si Avigail Suarez. Ngayong narito si Lera naman, lalo lang sigurong mas gugustuhin nitong umiwas sa kanya. Iniisip ang magiging reaksyon ng maliit na babae, halos sumang-ayon na si Dominic sa mga sinabi ni Lera. Matagal nang naghihintay si Sky ang sagot mula sa kanyang daddy, at nang makita niyang talagang lalabas si Lera para lumipat ng kwarto, nagtatampo itong pumadyak at sumunod kay Lera sa elevator.
Lumabas si Dominic mula sa hotel at halos walang pag-aalinlangan, tinahak ang direksyon patungo sa botanical garden.Dahil gusto ng maliit na bata na makasama si Avigail Suarez, tumakbo siya palabas para hanapin siya. Maliban sa botanical garden, wala nang ibang pupuntahan ang maliit na bata.Pagdating sa botanical garden, wala ni anino ng maliit na bata.Ang puso ni Dominic ay lumubog, at inilabas ang kanyang cellphone at tinawagan si Avigail.Si Avigail ay naglalakad sa paligid ng botanical garden kasama ang mga bata, nang biglang tumunog ang kanyang telepono. Nang makita ang caller ID, bahagyang nagkunot ang kanyang noo.Si Dominic, hindi ba dapat siya ay kasama ni Lera? Bakit siya tumatawag?Nag-ring pa ng ilang sandali ang telepono bago nag-atubiling sagutin ni Avigail."Nakita mo ba si Sky? Nandyan ba siya?"Bago pa siya makapagsalita, narinig niyang mababang boses ng lalaki, parang nag-aalala.Ang puso niAvigail ay biglang bumigat, "Wala, anong nangyari?"Si Dominic ay tiningnan
"Paano biglang nawala si Skylei?"Hindi napigilan ni Avigail ang magtanong habang sila ay lumalabas ng botanical garden.Kung hindi niya alam ang buong kwento, baka magpatuloy siyang sisihin ang sarili.Tiningnan siya ni Dominic ng seryoso. Bagaman hindi diretsang sinabi ni SKy, naiisip din niya na nawala ang bata dahil gusto nitong hanapin si Avigail.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, lalong naging hindi komportable si Avigail."Hindi ba kasama mo siya? Kayong dalawa..."Paano hindi mapapansin ng dalawang tao ang bata? Lalo na’t si Skylei ay laging mabait at masunurin.Hindi na natuloy ang mga sinabi ni Avigail.Masyadong nag-aalala si Dominic sa pagkawala ng bata. Kung sasabihin pa ito ni Avigail, baka magmukha pa siyang ang sinisi niya ito.Tinapik ni Dominic ang kanyang noo at tinitigan siya ng seryoso. "Nagkaroon siya ng konting tampo kay Lera.""Anong nangyari?" Hindi maintindihan ni Avigail kung anong makakapagpasama ng loob kay Sky at nagtulak sa bata para umalis.Iniiwasan
Nakita ni Avigail ang daan pabalik sa hotel. Pagpasok niya sa lobby, nakita niya si Lera na nakaupo sa sofa at nakatalikod sa pintuan ng hotel.Noong nakaraan, iiwasan sana siya ni Avigail.Pero dahil sa pagkawala ni Skylei, halos hindi na siya nagdalawang-isip na lapitan Lera. "Nandiyan na ba Skylei?"Nababahala si Lera dahil sa nangyari kanina. Hanggang sa marinig niya ang boses ni Avigail, saka niya lang naisip na siya ay lumapit.Pagtingin nila sa isa't isa, ang takot ni Lera ay agad naging galit.Siya! Si Avigail Suarez! Dahil sa kanya kaya nawala si Skylei!Nakita ni Avigail ang hitsura ni Lera Gale, medyo nag-alinlangan at nakaramdam ng kakaibang pakiramdam sa kanyang puso. Nais sana niyang magtanong.Bigla na lang tumayo si Lera mula sa sofa, may luha sa mata, tinuro ang kanyang ilong at nagsimula siyang magmura. "Paano mo magawang magtanong! Kung hindi dahil sa'yo, ikaw ang dahilan kung bakit tumakas at umalis si Skylei! Lahat ng ito ay dahil sa'yo! Hayop ka!"Nagtama ang ma
Nasa sofa si Luisa nanonood ng TV nang marinig niya ito, agad siyang nagseryoso. "Anong sinabi mo?"Piniga ni Lera ang kanyang mga palad upang maging mas malungkot ang kanyang boses. "Kasalanan ko po. Hindi ko inalagaan si Skylei nang mabuti at pinayagan siyang tumakas...""Gaano na katagal siyang nawawala? Tinawagan niyo na ba ang pulis? Nasaan ka ngayon? Magpapadala ako ng tao agad!" Nais ni Luisa na lumipad at pumunta agad.Paano nga naman biglang mawawala ang kanyang apo? "Hinahanap nap o namin siya. Tinawagan na namin ang pulis. Huwag po kayong mag-alala." Wika ni Lera sa kaniyang tita Luisa.Nag-aalala si Luisa at nagsalita ng medyo matigas. Halos pasigaw na,"Paano hindi ako mag-aalala! Malapit nang magdilim! Si Skylei ay isang maliit na bata, tiyak na natatakot siya! Hindi, kailangan kong ipaalam kay Arnaldoo at makapagpadala siya ng taong maghahanap!"Sumang-ayon si Lera Gale.Isang tao pa ay isang karagdagang pag-asa.Matapos tumawag sa kaniyang tita Luisa, nagmadali ring l
Sa grupo ng mga magulang, nagtanong ang teacher kung may balita na.Sumagot ang lahat na wala pa silang natagpuang balita tungkol sa kanya.Sa wakas, siya ang pinakamahalagang tao kay Dominic, kaya't ginawa ng lahat ang kanilang makakaya para hanapin siya. Ngunit ang lugar malapit sa botanical garden ay puno ng malalalim na bundok at matandang kagubatan, at walang tanga na magpapakita ng lakas ng loob para pumasok at hanapin siya.Tiningnan ni Dominic ang mga sagot ng lahat, ngunit wala siyang nahanap na balita tungkol kay Avigail, kaya’t hindi niya maiwasang magkunot ang noo.Mula nang maghiwalay sila sa botanical garden, hindi na siya nakipag-ugnayan kay Avigail. Hindi niya alam kung kumusta na siya.At saka, papalapit na ang dilim, at nag-aalala si Dominic na magpatuloy siya sa paghahanap ng mag-isa.Dahil dito, tinawagan ni Dominic si Avigail Suarez.Ngunit pagkatapos tawagan ito ng dalawang o tatlong beses, walang sagot at walang signal.Unti-unting lumalim ang ekspresyon ni Domi
Paglabas mula sa hotel, mabilis na pumasok si Dominic sa mga bundok, tinatawagan si Henr habang naglalakad.“Sabihin mong mag-ingat sila habang hinahanap siya. Pumasok na din sa bundok si Avigail.”Sa kabilang linya, mabilis na tumugon si Henry, naramdaman niyang talagang nagmamalasakit si Miss Avigail sa batang babae. Hatingabi na, at pumasok ang isang babae sa malalim na kagubatan at bundok para hanapin ang batang babae.Pagkababa ng telepono, muling kumalabit sa tainga ni Dominic ang isang mahiyain na boses.“Dominic, may balita na ba tungkol kay Skylei?”Naghanap si Lera sa kalapit na lugar, pero wala siyang nahanap. Hindi siya naglakas-loob pumasok sa malalim na kagubatan, kaya nagbalik siya. Hindi niya inasahan na makakasalubong siya ni Dominic sa pintuan ng hotel, at ngayon ay nakakaramdam siya ng pagkakasala.Nang marinig ito, isinuksok ni Dominic ang telepono at tiningnan siya ng malamig na ekspresyon. Napansin niyang nakasuot pa rin siya ng pulang damit, walang alikabok at hi
Ang kagubatan ay hindi masukat ang liwanag. Bukod sa liwanag ng flashlight, tanging ang mahina at halos hindi makita na liwanag ng buwan ang naroroon.Maingat na naglalakad si Avigail sa kagubatan.Hindi niya alam kung saan siya pupunta. Ang alam lang niya ay walang bakas ng maliit na bata saan man siya magpunta.Nang ipinadala niya ang dalawang maliit na bata kanina, nabasa niya ang mensahe sa WeChat group. Wala raw nakakita kay Skylei.Kaya’t nagpunta na siya sa kagubatan.Wala pang nagpunta roon para maghanap.Kung ang maliit na bata ay narito nga...Lalo pang dumami ang kaba ni Avigail dahil dito.Nakaramdam siya ng takot sa ganitong kalagayan, lalo na’t ang maliit na bituin ay napakaliit pa.Kung hindi sana siya naghahanap, hindi sana dinala ng bata ang sarili niya sa ganitong lugar.Naisip ito ni Avigail at kinagat ang kanyang mga labi, kaya’t pinabilis niya ang kanyang lakad. Kailangan niyang mahanap ang bata sa lalong madaling panahon.“Skylei! Nasaan ka ba?”Sumigaw si Avigail
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu