TAtay na tatay si Dominic di ba? HAHAHHAHAHAHHA tapos na ang family dayy. Wha'ts neext? What do you think guys?
Chapter 1- Triplets Third Person’s Point of View "Dominic! Hindi ba pangarap mong makasama na si Lera? Pwede naman iyong mangyari kung ipapaubaya mo sa akin ang gabing ito. Ibibigay ko ang kalayaan na gusto mo ngunit magiging akin ka. Isipin mo na lang na kabayaran ito sa lahat ng nagawa ko sa iyo, sa pagmamahal ko. Ngayong gabi hinihingi ko na maging asawa kita, gawin natin ang bagay na tatlong taon mong pinagkait sa akin. Iyon lang sana Dominic.” mabilis na hinalikan ni Avigail ang lalaking nasa harapan niya. Despirado siyang hinalikan ito ng puno ng pananabik. Alam niyang hindi tama ang ginagawa niya ngayon sa kaniyang asawa. Sa mata ng lalaki ay nakakababa bilang isang babae. Ngunit matagal na niyang minamahal si Dominic, tatlong taon na din silang kasal kaya anong masama kung gustuhin niyang gawin nilang dalawa ang ginagawa dapat ng dalawang taong pinagtibay ng isang kasal. “Avigail!! Lasing ka ba? Ang lakas ng loob mo ah.” Nag-gagalaiti sa galit si Dominic. Hindi maipinta
Mabilis na pumasok si Avigail sa opisina ni Miguel Tan.Pagpasok niya, nakita niya ang kanyang dalawang anak na nakaupo sa sopa sa opisina ng professor, nakade-kwatro pa.Nang makita nila siyang pumasok, lumiwanag ang kanilang mga mata, at agad silang tumayo mula sa sopa at tumakbo papunta sa kanya, "Mommy, finally, nakalabas ka na sa isolation! Akala ko'y balak mong manatili sa research room na lang tumira!"“Pagod k aba Mom? Halika dito, maupo ka muna at hilutin ko ang iyong likod.”Sabi ng dalawang kambal at inalalayan pa ang kaniyang ina pa-upo sa sopa. Tumingin lang ang kanilang ina sa dalawang nagmamalasakit na bata at biglang naramdaman ang inis sa nabalitaan niyang ginawa ng dalawa.“Ang ganda ng acting ninyo ngayon. Bakit hindi ko nakita ang ganyang mukha habang hina-hack niyo ang computer ko?” bakas sa mukha ng professor na galit na galit ito dahil sa ginawa ng dalawa.“You can’t blame us! Ang dami niyong pinapagawa sa mommy ko, tingnan mo halos hindi na siya nakakain kaka-ov
Palabas na ng airport si Avigail. Sobrang kaba at taranta ang kaniyang nararamdaman, panay lingon siya upang iwasan ang lalaking ayaw niyang makita at laking pasalamat na lang niya na hindi na niya ito nakita pa. Huminga siya ng malalim habang hawak ang kamay ng dalawang anak, napapansin ng dalawang bata ang kakaibang kilos ng kanilang ina ngunit hinayaan na lang niya at sabay silang nanahimik dalawa."Avi!! Avigail! Dane at Dale!"Isang pamilyar na boses ng babae ang narinig mula sa malayo.Nang itaas nilang tatlo ang kanilang mga mata, nakita nila ang isang babaeng bihis na bihis at kumakaway habang papalapit sa kanila nang may ngiti.Nang makita si Angel, ang puso ni Avigail ay unti-unting gumaan, at isang ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha, “Angel! I miss you!"Si Angel ay ang matalik niyang kaibigan mula sa kolehiyo at isa na ring doktor. Ngayon, siya na rin ang may-ari ng sariling ospital.Lumapit si Angel sa mag-iina, niyakap si Avi, at ngumiti, "Ang tagal kong hinintay kayo!
Isang hinala ang pumasok din sa isipan ni Avigail... Maari kayang pipi ang batang babae?Dahil dito, lalong nadagdagan ang awa niya sa bata, at malumanay na bumulong, "Ibigay mo ang kamay mo kay Tita, okay lang ba?"Inilapit niya ang kamay niya sa bata.Tumingin ang bata sa kanya nang may pag-aalinlangan, ngunit lumambot ang ekspresyon nito nang marinig ang malumanay niyang boses.Hindi nagmadali si Avigail; hinintay niya itong unti-unting magtiwala sa kanya.Nag-alinlangan ang batang babae nang matagal bago iniabot nang dahan-dahan ang kanyang kamay kay Avi.Nang mahawakan na niya, mahigpit na hinawakan ni Avi ang bata, ngumiti, at marahan itong itinayo. Sinamantala niya ang pagkakataong iyon para muli itong suriin.Dahil dito, mas naging malapit sila sa isa't isa.Malambot ang katawan ng bata at amoy gatas.Lumalambot ang puso ni Avi, hindi niya maiwasang maalala ang anak niyang nawala noon.Kung nabuhay lang ito, baka kasing-edad na ito ng batang kasama niya ngayon.Habang iniisip
Malamig na tumingin si Dominic kay Lera ng ilang sandali.Si Lera ay kalmado na pinipisil ang kanyang palad, natatakot na baka may masabi siyang mali."Siguraduhin mong totoo iyang sinasabi mong wala kang ginawa sa batang iyon o sinabi man lang!"Pagkalipas ng ilang sandali, umiwas ng tingin si Dominic at tumingin kay Henry, na nakatayo sa tabi. "May balita na ba mula sa pulis?"Ang tono ni Henry ay seryoso, "Wala pa."Pagkasabi nito, tiningnan niya si Dominic nang may kaba at nagtanong ng may pag-aalala: "Posible bang na-kidnap si Sky Sir?"Ang batang si Skylei ay paborito ng kanyang ama at may mataas na katayuan sa pamilya Villafuerte. Sa mga nakaraang taon, ilang beses na ring may nagtangkang manmanan siya. Minsan nga ay muntik na siyang ma-kidnap.Ngayon, hindi nila makita ang bata kahit saan, at wala pang balita mula sa pulisya, kaya't napilitan si Henry na isipin ang posibilidad ng pag-kidnap.Nang marinig ito, biglang dumilim ang mata ni Dominic at seryosong sinabi, "Magpadala
Ang max's sa ayala mall ang isa sa mga pinakasikat na restaurant sa manila. Naghahain sila ng mga masasarap na pagkain, maasikaso ang mga crew. Hindi sila tumatanggap ng walk in costumer dahil ito lang ang restaurant na nagpappa-reserve muna bago pumunta, minsan nga umaabot pa ng isang buwan dahil fully-book. Ang mga negosyante at matataas na uri ng tao ang madalas nagpapabook dito dahil sa pagkaing masasarap. Si Angel ang nag-book at nakahanap ng makakainang ito. Ang dekorasyon sa restaurant ay napaka-elegante rin. Ang bawat upuan ay may screen na naghihiwalay. May maliit na pintong kahoy sa harapan na walang kisame. Sa gabi, ang chandelier sa itaas ay nagbibigay ng napakagandang ambiance, na tila parang mga sinaunang tao na umiinom sa ilalim ng buwan.Binuksan ng ilang tao ang pinto at umupo sa isang bilog na mesa.Di nagtagal, dumating ang waiter dala ang mga pagkain.Si Avegail ay nag-aalala na baka hindi makakain nang maayos ang batang babae sa tabi niya, kaya't nakatuon siya sa
Sa Lamesa, pagpasok ng ni Dominic sa Restaurant ay nakita niya agad ang dalawang magkaharap. Ang isang bata at si Angel. Nagpalipat-lipat ng tingin si Dominic at sa huli ay tinutok ang paningin sa bata, sinuri niya ito gamit ang kaniyang mata. Nang makita siya ni Skylei ay napairap na lang ito, tatalikod ng bahagya na para bang nagtatampo. Naningkit ang mata ni Dominic dahil sa inasta ng kaniyang anak at tumingin ng masama. Napansin naman ito ng assistant ni Dominic na si Henry.“Princess Sky? Ayos ka lang ba? Wala bang masakit sa iyo?”Sa puntong ito, naging kapaki-pakinabang si Henry, ang kanyang assistant, dahil parehong tahimik ang mag-ama. Tiningnan siya ng maliit na bata, pagkatapos ay talikod muli na may tampo at hindi siya pinansin. Nagtatampo talaga ang bata. Napabuntong-hininga ng bahagya si Henry nang makita niyang maayos naman ang bata. Tumingin siya kay Dominic. Tumango lang naman ito at muling sinilip ang babaeng katabi ng kanyang anak.Nagkatinginan sila ni Angel. Bigla
"Mommy, sino si Dominic? Bakit tayo nagtatago sa kanya?"Nakita ni Dane ang malalim na iniisip ng kanyang mommy, kaya inalog niya ang kamay nito at nagtanong nang may pagkabatid.Dahan-dahang bumalik si Avegail sa kanyang sarili, hinaplos ang kanilang mga ulo, at ngumiti nang walang mapait, "Wala siyang mahalaga, nagkaroon lang kami ng kaunting hindi pagkakaintindihan noon. Kayong dalawa, kapag narinig n'yo ang pangalang 'yon sa susunod, iwasan n'yo siya, ha?"Sumang-ayon ang dalawang bata nang masunurin, "Sige po, Mommy."Nang hindi na sila tinitingnan ni Avegail, nagtinginan ang dalawa, at ang kanilang mga malalaking mata ay puno ng kuryosidad.Sa isip nila tumatakbo ang katanungan kung anong nangyari kay Avegail na sarili nilang ina at sa lalaking nagngangalang Dominic Villafuerte. Nalaman nila pangalan dahil binanggit ni Avegail at nalaman nilang Villafuerte dahil sa narinig sa kabilang table habang kumakain sila.Tumango si Avegail, ngunit iniisip pa rin ang nangyayari kay Angel
Napansin ni Dominic na may kakaiba kay Avigail at pinigilan ang sarili, tinitigan siya at lalo pang pinagtibay ang pagkakayakap sa kanya.Sa likod nila, tatlong maliliit na bata ang hawak-hawak ang mga damit ni Dominic, at tatlong pares ng mata ang nakatutok kay Avigail sa kanyang mga bisig.Hanggang sa makarating sila sa malapit na klinika, dahan-dahang inilagay ni Dominic si Avigail sa isang upuan.Kitang-kita na hindi ito ang unang pagkakataon ng doktor sa klinika na mag-asikaso ng ganitong kaso. Habang nililinis ang sugat ni Avigail, pinaalalahanan siya ng doktor, "Talaga ngang masarap maglakad ng nakapaa sa buhangin, pero gabi na at mahirap makita ang paligid. Ingat na lang po."Bahagyang namula si Avigail at nahihiyang tumango bilang sagot."Hindi naman malubha ang sugat, pero kailangan pa ring mag-ingat. Iwasan ang mabigat na paglalakad at wag hayaang mabasa ang sugat," dagdag pa ng doktor.Matapos gamutin ang sugat, nagbigay ng mga huling paalala ang doktor.Si Avigail, pinipi
Saglit, ang atmospera ay parang natigil.Tinutok ni Avigail ang tingin sa mga bata na hindi pa rin gumagalaw, at nakaramdam siya ng hiya.Akala niya, si Dominic ay ibinalik si Sky sa hotel.Kahit na nagpunta si Dale upang maghanap ng tulong, sana'y humingi na lang siya ng tulong sa isang estranghero.Ngunit hindi niya inaasahan na si Dominic pa ang dadalhin niya dito.Nais sanang magpakitang-gilas ni Avigail, ngunit hindi siya binigyan ng pagkakataon ng mga bata at iniwan siya doon.Matagal bago may kumilos.Tinutukso ni Avigail ang kanyang mga ngipin, sumandal sa lupa gamit ang isang kamay, at sinubukang tumayo mag-isa.Parang napansin ito ni Dominic, kaya't inis siyang tumingin sa kanya.Nagtigil si Avigail.Sa isang iglap, gumalaw na ang lalaki.Nakatingin si Avigail habang nilapitan siya ng lalaki, yumuko at hinawakan ang bukung-bukong niya.Awtomatikong gustong umiwas ni Avigail, pero huli na. Hinawakan ng lalaki ang kanyang bukung-bukong at itinayo ang nasugatang paa. Naramdaman
Narinig ni Dominic ang mga salitang iyon ni Daleat agad na dumilim ang mukha niya. "Nasaan siya? Dalhin mo kami doon!" Mabilis na tumakbo si Dale papunta sa direksyong kanilang pinagmulan. Sumunod si Dominic habang niyayakap si Sky. ... Si Avigail ay nag-aalala pa rin kay Dale na mag-isa lang. Matapos maghintay ng ilang sandali, nagsalita siya ng mahinahon kay Dane, "Tulungan mo akong tumayo, hanapin natin ang kuya mo." Agad na tinanggihan ng bata, "Injured ka Mommy, hindi ka makakalakad. Malapit na siyang makahanap ng tulong!" Nakita ni Avigail ang hindi pagkakasunduan ng bata at nag-isip ng paraan upang maipaliwanag ito nang maayos, "Nag-aalala si Mommy sa kuya mo. Alam ko naman na hindi mo ako pababayaan, pero natatakot pa rin ako." Nang marinig ito ng bata, tila nagdalawang-isip siya. Ayaw niyang lumala pa ang kalagayan ng kaniyang Mommy, at ayaw din niyang mag-alala ang kanilang Mommy para sa kanila... Habang nag-aalangan, biglang narinig ni Avigail ang tinig ni Dalemula
Si Dominic ay bahagyang nagkunot ng noo at tiningnan ang dalawang maliliit na bata sa tabi niya."Gusto naming samahan si Mommy!" Mahigpit na hinawakan ng mga bata ang kamay ni Avigail at hindi ito pinakawalan.Wala nang nagawa si Avigail kundi sumang-ayon. Sinabi niya kay Dominic, "Kung ganoon, Mr. Villafuerte, paki-uwi na lang si Sky, babalik na lang kami mamaya ng mga bata."Napansin ni Dominic na may konting lakas na ginamit ang bata sa paghila sa kanyang damit, kaya't halatang ayaw niyang umalis.Ngunit ang maliit na babae ay tumalikod at nagsimulang maglakad palayo kasama ang mga bata."Tita..." Malungkot na tinanaw ni Sky ang kanilang mga likod.Tinutok ni Dominic ang mga mata sa direksyon ng mga bata. Bagamat nag-aalala siya sa tatlo, alam niyang ayaw ni Avigail na sumama sila, kaya't dinala ni Dominic si Sky sa isang kalapit na restaurant at doon na lang sila naghintay.Samantalang si Avigail ay dinala ang mga bata sa isang lugar na hindi matao, tinanggal ang kanilang mga sap
Pinangunahan ni Avigail ang dalawang maliit na bata. Tahimik siya habang naglalakad, at hindi maiwasan ng mga bata na mag-alala.Hindi nila alam kung ano ang mali, pero ramdam nila na tila may hindi pagkakaintindi ang kanilang Mommy."Mommy..." maingat na tanong ni Dane, "Hindi ba natin kasama si Sky?"Nang marinig ni Avigail ang mga salitang iyon, napansin niyang napag-iwanan niya si Sky sa kalituhan. Pero mahirap na itong balikan ngayon.Nagdalawang-isip siya ng sandali at pinatpat ang ulo ng bata upang magpakalma, “Ang tito Dom niyo na ang bahala kay Sky.”Tumango ang dalawang bata at nagtanong, "Mommy, bakit po kayo malungkot? Hindi ba't okay tayo kanina?"Bagamat abala sila sa paggawa ng mga handicrafts, alam naman nilang nagbigay ito ng regalo sa kanilang Mommy at ang mommy nila ay nagbigay din kay Sky ng regalo. Dapat sana'y masaya ang kanilang Mommy.Ngunit bakit parang nababahala siya ngayon?"Teka, Mommy," sabi ni Dalehabang pinagmamasdan ang mukha ng kanyang ina, "Dahil ba
"Gumagabi na."Tumayo si Avigail at nilapitan ang dalawang bata na parang walang nangyari. "Tara, umuwi na tayo."Habang nagsasalita, hinawakan ni Avigail ang mga kamay ng dalawang bata at iniiwasan sila mula kay Dominic.Hindi namalayan ng mga bata na may kakaiba sa kanilang ina, kumurap sila ng dalawang beses at tumango nang maayos.Napansin ni Dominic ang dalawang hakbang na inatras ni Avigail kasama ang mga bata, at tumigas ang mukha niya.Walang kalabisan ang ibig sabihin ng maliit na babae. Pakiramdam niya, masyadong malapit ang dalawang bata sa kanya.So, kasalanan ba niya na ang mga bata ay masyadong nag-aatubili sa kanya dati? Galit na ba sila sa kanya?Tumango si Avigail ng walang pakialam, hinawakan ang dalawang bata at nagbayad ng bill, pagkatapos ay iniiwan si Sky sa likod nila.Ang maliit na bata ay naupo nang mag-isa sa lamesa, hindi alam kung anong nangyari.Katatapos lang niya magpalitan ng mga regalo kasama ang tita niya.Ngunit sa isang iglap, iniwan siya ng tita ni
Narinig ni Avigail ang sinabi ng mga bata at napansin niyang nagulat siya.Ito ang unang pagkakataon na ang mga bata ay may itinatagong lihim mula sa kanyaHabang nag-iisip siya, lalo siyang naging curious tungkol sa mga ginagawa ng mga bata.Matapos ang ilang oras ng paghihintay, natapos din ng mga bata ang kanilang mga handicraft.Ngayon, sigurado si Avigail na hindi siya nagkakamali. Talaga nga silang tumingin kay Dominic na nasa malayo.Napansin ni Dominic ang mga mata ng mga bata at nagkunwaring hindi niya alam ang nangyayari, ngunit nagtataka siya kung anong ibig sabihin ng kanilang titig.Dumating ang mga bata na may mga hawak na alahas, at tumakbo sila sa paligid ng workshop upang maghanap ng isang makinang na kabibi. Nang mahanap nila ito, inilagay nila ang kanilang mga gawa sa loob ng kabibi.Binili nila ang mga kabibi mula sa kanilang munting alkansya, nagtipon sila ng pera para rito.Nang matapos ang kanilang ginawa, lumapit sila kay Dominic na medyo nag-aalangan.Habang n
Mabilis na natapos ni Avigail ang paggawa ng bracelet. Nang tumingin siya, nakita niyang abala pa rin ang mga bata, kaya’t tahimik lang siyang naghintay."Tita!"Pagkatapos ng ilang sandali, narinig ni Avigail ang malambing na tinig ni Sky at nakita niyang inabot ng bata ang isang keychain na gawa sa conch.Nagulat si Avigail, akala niya ay ipapakita lang ng bata ang ginawa nitong handicraft kaya ngumiti siya at pinuri ito, "Ang ganda ng gawa ni Sky."Ang conch na pinili ng bata ay makulay at napakaganda. Pinagtagpi pa ito ng bata ng isang asul na buckle, kaya’t ang keychain ay talagang nakakabilib. Tamang-tama ito na ipatong sa bag ng bata.Naalala ni Avigail na kapag nagsusuot ng schoolbag ang bata at may nakasabit na conch na ito, ang saya-saya niya. Hindi niya napigilang ngumiti.Ngunit sa susunod na sandali, narinig niyang muli ang tinig ng bata, "Ibigay ko sa'yo!"Nagulat si Avigail at tumanaw kay Sky na may pagtataka. Naalala niyang gaano ka-importante sa bata ang conch nang un
Matapos magtagal sa dalampasigan hanggang sa gabi, hindi maiwasan ni Avigail na maalala ang nangyari kagabi, habang dumarami ang mga tao sa beach.Bagaman isang araw at isang gabi na ang lumipas, may takot pa rin sa puso ni Avigail nang makita ang ganitong eksena, kaya't iniiwas niya ang mga bata mula sa dalampasigan.Kasalukuyan nang oras ng hapunan, kaya't dinala sila ni Dominic sa isang malapit na restawran.Punong-puno ang mga bulsa ng mga bata ng mga kabibe. Habang kumakain, hindi nila maiwasang ilabas ang mga kabibe at conch na kanilang nahanap at paghambingin ito sa isa't isa.Habang pinagmamasdan ni Avigail ang mga bata, hindi niya maiwasang matawa at magaan ang pakiramdam sa kanilang kaligayahan, kaya't nagngingiti siya.Maya-maya, inihatid ng waiter ang mga pagkain, at napilitan ang mga bata na iligpit ang kanilang mga "yaman."Matapos maglaro ng maghapon, lahat ay medyo nagugutom na, kaya't nakatutok sila sa pagkain at halos wala nang nagsasalita.Pagkatapos kumain, agad na