Hindi alam ni Avigail kung ano ang sinabi ng munting bata kay Dominic. Ang tanging napansin niya ay matapos magsalita ng bata, tiningnan siya ng lalaki nang makahulugan, saka tumingin sa bata at mahina ngunit malinaw na sinabing, "Hindi."Pagkasambit ng mga salitang iyon, parehong napatingin sa kanya ang mag-ama.May inosenteng ekspresyon sa mukha ni Dominic, ngunit tila hindi ito tugma sa kanyang tunay na nararamdaman. Samantala, ang munting bata naman ay punong-puno ng pagdududa.Muling pumasok sa isipan ni Avigail ang tanong na ibinato sa kanya ng bata kanina sa bakuran.Nang makita ang reaksiyon ng mag-ama, tila nakuha na niya ang sagot.Napangiti siya nang bahagya, ngunit may halong pagkapagod. Naalala niya kung paano lubos na nag-aalala ang bata para sa kanya, kaya't matapos ang ilang segundong katahimikan, lumapit siya at nagsalita, "Nag-aalala si Sky sa iyo, kaya tutulungan kitang tingnan ang iyong kondisyon. Hindi maganda kung palagi kang nahihirapan sa insomnia."Ipinahiwati
Bagaman ayaw pa sanang umalis ni Sky, naisip niyang nililigawan ng kanyang ama si Avigail, kaya alam niyang madalas pa silang dadalaw sa hinaharap. Kaya naman, sumunod siya nang maayos, marahang nagpaalam kay Avigail, at lumabas kasama si Sky.Pinanood ni Avigail at ng dalawang bata ang pag-alis ng sasakyan ni Sky bago sila bumalik sa loob ng villa.Pagod na ang dalawang bata matapos ang buong araw na paglalaro at pati na rin sa pag-aalala sa dalawang nakatatanda. Ngayon na tahimik na ang paligid, nagsimula silang maghikab nang sunod-sunod.Dahil gabi na, pinatulog na ni Avigail ang mga bata, pagkatapos ay bumalik siya sa kanyang silid-aklatan.Bilang nangungunang pamilya sa larangan ng medisina sa bansa, matagal nang namuhay sa tago ang pamilya Hermosa, ngunit patuloy pa rin silang sinusubaybayan ng marami.Kaya nang matapos ang pagpapatayo ng bagong institusyong pananaliksik, hindi na ito naging sikreto.Para sa proyektong ito, hindi na balak ng pamilya Hermosa na manatiling tahimik
Matapos ibaba ang telepono, agad na nagpadala ng mensahe si Ricky kay Mr. Smith upang ipaalam na pumayag si Avigail sa pagkikita nila.Hindi na niya hinintay ang sagot ni Mr. Smith. Pinatay niya ang kanyang telepono at natulog.Kinabukasan, pagkagising ni Mr.Smith, agad niyang nakita ang mensahe ni Ricky.Nang makumpirma niyang pumayag si Avigail, tila nabunutan siya ng tinik. Sa loob ng ilang araw, parang may mabigat na batong nakadagan sa kanyang dibdib.Kung tama ang kanyang hinala, si Dominic ay umatake sa kanilang pamilya dahil sa pagkakasala ng kanyang anak kay Avigail.Kung makakamit nila ang pagpapatawad ni Suarez, maaaring makaligtas ang pamilya Smith sa krisis na ito.Napabuntong-hininga siya nang malalim sa ginhawang nadama.Habang kumakain ng almusal, napansin niyang huli na namang dumating ang kanyang anak na si Thalia. Gusto sana niyang pagsabihan ito ngunit naalala niyang may mahalaga siyang ipapagawa rito, kaya pinili niyang manahimik"Nakipag-ayos na ako kay Ricky. Ma
Hindi inaasahan ni Avigail na iaanunsyo na agad ang listahan ng mga kasosyo ng Hermosa family sa loob ng ilang araw.Kaya naman, laking gulat niya nang tumawag si Daven kinaumagahan, pagkagising pa lang niya.Dahil wala pa siya sa tamang ulirat, sinagot niya ang tawag nang medyo tulala."Nakita mo na ba? Inilabas na ng Hermosa family ang listahan ng kanilang mga kasosyo," agad na sabi ni Daven nang mag-connect ang tawag.Dahil dito, biglang napabalikwas si Avigail. "Bakit ang biglaan?"Hindi pa siya handa...Napangiti si Daven. "Hindi ko rin alam, pero narinig kong magkakaroon ng pagpupulong para sa paglulunsad ng proyekto sa loob ng dalawang araw. Posibleng may mga reporter doon, kaya dapat kang maghanda. Ang mga mamamahayag ngayon ay talagang matatalino pagdating sa pagtatanong, lalo na sa isang baguhan tulad mo na walang matibay na koneksyon."Nagpasalamat si Avigail, "Salamat sa paalala, senior. Maghahanda ako nang maayos."Sa kabilang linya, muling nagsalita si Daven, "Binabati ki
Sa kabilang dako, nakita rin ni Thalia ang balita.=Nang mabasa niya ang pangalan ni Avigail sa listahan ng mga kasosyo, biglang sumama ang kanyang pakiramdam.Hindi lang pala totoong nakipagtulungan si Avigail kay Ricky, kundi mataas pa ang pagkakalagay ng kanyang pangalan!Naalala tuloy ni Thalia ang distansya sa pagitan ng upuan ni Avigail at ni Ricky noong gabing iyon."Ano bang meron siya?!"Matagal niyang tinitigan ang pangalan ni Avigail sa screen, at isang madilim na ekspresyon ang sumilay sa kanyang mukha."Kailangan makita ng lahat ang tunay na pagkatao ng babaeng ito!"Isa lang siyang babaeng ginagamit ang kanyang itsura para umasenso. Hindi niya alam kung anong gayuma ang ipinalasap niya kay Ricky at nabigyan pa siya ng puwesto sa proyekto.Masyado niyang pinag-aakala ang sarili niyang kahalagahan!Hintayin lang niya—kapag naibunyag na niya ang tunay na kulay ni Avigail, tingnan natin kung paano pa siya makakapasok sa mundo ng medisina sa bansa.Kahit pa gusto ni Ricky ang
Sa kabilang dako, inutusan ni Avigail si Angel na sunduin ang dalawang bata, habang siya naman ay umalis sa tamang oras para sa kanyang tagpuan.Pagkalabas niya ng bahay, agad niyang napansin ang sasakyan ni Ricky na nakaparada sa may pintuan.Nang makita siyang lumabas, bumaba ang lalaki mula sa sasakyan, tumingin sa likuran niya, at may bahagyang panghihinayang na nagtanong, "Hindi pa ba tapos ang klase ng mga bata?"Tumango si Avigail. "Pinakisuyo ko sa isang kaibigan na sunduin sila. May kailangan ka ba sa kanila?"Tumango si Ricky ngunit hindi na nagbigay ng paliwanag. "May inihanda akong regalo para sa kanila, pero dahil wala sila rito, hayaan mo na lang muna. Ipapasa ko na lang ito sa kanila sa susunod na pagkikita namin."Nagulat si Avigail nang marinig iyon. Hindi niya inaasahan na magiging ganoon ka-maalalahanin si Ricky."Dahil ito ay regalo mula sa iyo, mas mabuti ngang ibigay mo ito nang personal," sagot ni Avigail na may ngiti matapos niyang makabawi mula sa kanyang pagt
Nang marinig ang kanyang mga salita, tila nagulat si Ricky, ngunit agad niyang naisip na makatwiran naman ang sagot ni Avigail.Pagkatapos ng lahat, mula nang makilala niya ang babaeng ito, alam na niyang hindi kailanman naging duwag si Avigail.Sa pag-iisip nito, tiningnan ni Ricky si Avigail sa likod na upuan gamit ang rearview mirror. May paghanga sa kanyang tingin.Nananatiling kalmado ang mukha ni Avigail, ngunit bakas sa kanyang mga mata ang seryosong pag-iisip.Nang makita ang kanyang ekspresyon, muling nadama ni Ricky ang paghanga rito.Dahil sa matinding trapiko, halos eksakto silang dumating sa restaurant sa takdang oras.Inakala nilang naroon na si Thalia, ngunit laking gulat nila nang makitang wala pa ito.Habang nakatitig sa walang lamang mesa, nagkatinginan sila, parehong nakaramdam ng bahagyang pagtataka."Tatawagan ko siya," ani Ricky matapos silang makaupo. Bahagyang nakakunot ang kanyang noo.Tumango si Avigail bilang pagsang-ayon, ngunit may kung anong bumabagabag s
Matapos ibaba ang tawag, dahan-dahang tumayo si Thalia, inayos ang ekspresyon sa kanyang mukha, at kunwaring nagmamadaling pumasok sa katabing restaurant."Pasensya na, pinaghintay ko kayo nang matagal."Pagkapasok niya sa restaurant, nakatingin siya kina Avigail at Ricky na nakaupo na sa kanilang pwesto, may bahagyang pagkailang sa kanyang mukha.Nang makita nilang dumating na rin siya, parehong napabuntong-hininga ng pagginhawa sina Avigail at Ricky. Ngumiti sila nang kalmado at sinabing, "Wala iyon, maupo ka na."Tumango si Thalia at naupo sa tabi nila. Nang makita niyang hindi pa nagagalaw ang mga pagkain sa mesa, bahagya siyang sumimangot at sinabi, "Hindi ba sinabi ko na magsimula na kayong kumain? Bakit hinintay n'yo pa ako? Malamig na ang pagkain, nakakahiya naman sa inyo."Dahil hindi naman siya masyadong pamilyar kay Thalia, ngumiti lang si Avigail at hindi na nagsalita pa.Samantalang si Ricky ay nagbigay lamang ng maikling sagot, "Ikaw ang nag-anyaya sa amin, kaya responsi
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu