Samantala, si Lera Gale ay nanatili sa ospital ng halos isang buwan at sa wakas ay pinayagan na siyang umalis.Sa panahong iyon, maliban sa unang hiling ni Luisa na samahan siya ni Dominic sa ospital ng ilang araw, hindi na muli itong nagpakita.Kahit na si Lera Gale na mismo ang naghanap ng pagkakataon para makipag-ugnayan, palagi siyang tinatanggihan ni Dominic gamit ang dahilan ng trabaho.Bukod pa rito, may isang kaibigan ni Lera Gale na nagmula sa kindergarten at bumisita sa kanya dalawang araw na ang nakakaraan. Ipinakita sa kanya nito ang mga litrato ni Dominic at Avigail na magkasama sa isang dula ng Sleeping Beauty.Sa litrato, si Dominic ay nakasuot ng damit prinsipe, nakatingin kay Avigail na nakahiga sa isang kahoy na kama.Habang pinipindot ng kaibigan ang screen, sunud-sunod na lumabas ang mga litrato sa harap ni Lera Gale.Makikita niyang unti-unting nagiging mas malapit ang distansya ng dalawa, hanggang sa sa huli, si Dominic ay naupo sa gilid ng kama at lumapit upang
Pagdating sa bahay ng Ferrer, inihatid ni Luisa si Lera Gale papasok, nakipag-usap saglit kay Allianna, at saka nagpaalam.Nag-antay sila ng ilang sandali hanggang sa umalis si Luisa, bago pumasok sa villa."Kamusta? Masakit pa ba ang braso mo?" tanong ni Allianna sa kanyang anak na may pagkabahala.Sa mga nakaraang araw, para mapalapit ang relasyon ng anak niya kay Luisa, bihira siyang dumaan, ngunit hindi maiiwasan ang kanyang pag-aalala."Okay lang, aakyat na ako," sagot ni Lera Gale, na may makikitang inis sa kanyang mukha.Pagkasabi nito, mabilis siyang umakyat sa hagdan.Nagmamasid si Allianna habang tinitingnan ang likod ng anak at nakakunot ang noo, naguguluhan sa dahilan ng pagbabago ng mood ni Lera Gale.Makalipas ang ilang sandali, narinig ni Allianna ang malakas na tunog ng isang pinto na biglang isinara mula sa itaas.Dahil dito, lalong naguluhan si Allianna. Bakit kaya galit ang anak niya, lalo na’t kaka-discharged lang nito mula sa ospital?Samantala, nasa itaas na kwar
"Dapat ay inimbitahan ko kita, Mr. Villafuerte sa hapunan, pero hindi pa bumalik si Tita Kaye at hindi maginhawa ang mga paa ko, kaya sa susunod na lang."Patuloy na pinaalis ni Avigail si Dominic, "Sa tingin ko, abala ka rin, Mr. Villafuerte. Kung may iba ka pang ginagawa, huwag na ka ng mag-aksaya ng oras dito."Pagkatapos niyang magsalita, naramdaman ni Avigail na parang ang galit sa mata ng lalaki ay magiging realidad, na nagdulot ng higpit sa kanyang dibdib. Hindi niya alam kung anong susunod na gagawin nito.Tinutok ni Dominic ang mga mata kay Avigail at nagbuntong hininga, "Nakita mo ba?"Kung ano ang nakita, parehong alam nila.Si Avigail ay nagmatigas at pagkatapos ng ilang sandali ng katahimikan, sinabi niyang diretsahan, "Hinahanap ka ni Miss Ferrer si Mr. Villafuerte ngayon, tiyak ay may mahalagang dahilan, kaya't nararapat na umalis ka na Mr. Villafuerte.""Aalis ako para hanapin siya, ikaw?" tanong ni Dominic, seryoso.Nakaramdam si Avigail ng kakaiba.Si Lera Gale ay an
Nagtagal ang dalawa sa sala ng hindi tiyak na oras hanggang sa tumunog ang cellphone ni Avigail.Ito ang tawag ni Tita Kaye.Itinaas ni Avigail ang kamay upang sagutin.“Miss Avi, nakauwi ka na ba? Kung hindi, pupunta na lang kami upang sunduin ka.”Pagkabukas ng tawag, narinig ang tinig ni Tita Kaye.Narinig ito ni Avigail at sumagot siya ng kalmado, “Nasa bahay na ako, maaari kayong bumalik na kasama ang mga bata.”Sa kabilang linya, medyo nahihirapan ang boses ni Tita Kaye, “Bilang karagdagan, sinabi ng assistant ni Mr. Villafuerte na gusto niyang sumama sa amin pabalik…”Nang dumaan sila upang kunin si Dale at Dane, hindi pa na-pick-up si Skylei.Pinilit ng dalawang bata na maghintay hanggang umalis si Skylei bago sila pumayag na bumalik, kaya’t kailangang maghintay ni Tita Kaye kasama sila.Hindi inaasahan na dumating si Henry at sinabi niyang gusto niyang sumama sa kanila.Hindi kayang magdesisyon ni Tita Kaye, kaya’t kinailangan niyang tawagan si Avigail.Nakita ni Avigail ang
Nakita ito ni Avigail at nakaramdam ng lungkot. Hinaplos niya ang ulo ng bata at mahinang nagsalita, "Naglakad ako kanina at aksidenteng napunit ito. Ayos na ngayon."Puno ng panghihinayang ang mga mata ni Skylei, "Masakit ba?"Sumama ang puso ni Avigail, "Hindi, wala akong nararamdaman."Pagkatapos niyang magsalita, tumingin siya kay Dominic na nakaupo sa tabi at iniwasan ang usapan tungkol dito. "Bukod dito, si Daddy ang nagbandage kay Tita. Pwede mong tanungin si Daddy kung malala ba ang injury ni Tita?"Tumingin si Skylei kay Dominic, naghahanap ng sagot mula sa kanya.Nakita ni Dominic na binanggit siya ng babae, kaya itinaas niya ang kanyang kilay at tumango kay Skylei nang hindi nagsasalita. "Basta magpahinga ka lang, mabilis kang gagaling."Nagtiwala naman ang bata sa sinabi ng daddy niya, kaya’t napakagat-labi ito at tumango ng mahinahon.Gusto sana ni Avigail na iparating sa bata na hindi malala ang kanyang sugat kaya't hahayaan niyang dalhin na siya ni Dominic. Ngunit ng ma
Habang tinitingnan ang lalaking nasa harap niya, puno ng pag-aalinlangan ang mga mata ni Avigail.Nakapangiting kunot ang noo ni Dominic at iniabot ang kamay sa kanya, "Tutulungan kita."Tumingin si Avigail sa mga bata na nakatingin sa kanila mula sa kanto ng kainan, at naalala ang tawag sa telepono ni Dominic kanina, kaya't kalmadong tumanggi siya, "Mr. Villafuerte, pumunta na po kayo sa mga bata. Kaya ko nang tawagin si Tita Kaye."Pagkasabi nun, nakita ni Avigail ang isang maliit na galit sa mata ng lalaki at tumigas ang tono niya, "Miss Avi, akala mo ba hindi ako makakatulong? Ako na lang kaya, mas mabilis ako kung bubuhatin ka."Pagkatapos ng sinabi iyon, yumuko siya patungo sa kanya.Hindi inasahan ni Avigail na gagawin ng lalaking ito na manghimasok, kaya't mabilis niyang iniabot ang kanyang kamay, "Kung ganoon, salamat po, Mr. Villafuerte sa pagtulong sa akin."Matagal na nanatili sa ere ang kamay ni Dominic, at kumabog ang puso ni Avigail.Pagkalipas ng ilang sandali, dahan-d
Nagtinginan sina Dale at Dane at hindi nakasagot agad.Hindi nila gusto ang tito Dominic, kundi ang kanilang Daddy. Gusto nila na ang kanilang Daddy ang mag-alaga sa kanilang Mommy.Pero parang hindi pa rin gusto ng kanilang Mommy ang kanilang Daddy.Naisip nila ito, kaya't puno sila ng alinlangan.Naramdaman ni Avigail ang hindi komportableng pakiramdam sa kanyang puso.Sa mga nakaraang araw, makikita ang pagbabago sa pananaw ng mga bata kay Dominic.Kung magpapatuloy ito, at kung talagang gusto nilang makipag-ugnayan kay Dominic, wala siyang dahilan para tumanggi.Sa totoo lang, dapat sana ay lumaki sila kasama si Dominic, at siya ang siyang nagpigil sa kanilang karapatang mabuhay kasama ang kanilang Daddy.Habang iniisip ito, tumingin si Avigail sa mga bata nang may paghingi ng paumanhin, "Mommy... hindi ko alam, pero kung gusto niyo, hindi ko kayo pipigilan."Ibig sabihin nito ay hindi siya maghahanap ng pagkakataon para mag-imbita at hindi siya masaya sa pagbisita ni Dominic, kun
Sa Villafuerte MansyonIbinabalik ni Dominic si Skylei sa bahay. Nang makita niyang maghahatingabi na, inasikaso niya ang bata at pinatulog."Daddy."Nang halos tumayo na si Dominic at aalis na, narinig ang boses ng bata.Dumaan ng kaunti, huminto si Dominic at umupo sa tabi ng kama ng bata, "Anong nangyari?"Bahagyang antok na ang bata, pero ipinagpilitan niyang magising at tinanong ang kanyang daddy ng maingat, "Gusto ba ako ni Tita?"Matapos ang lahat, nang dumalaw sila ni Daddy kanina, hindi sila pinaalis agad ni Tita, ni hindi sila iniiwasan ni Tita.Nang marinig ito ni Dominic, medyo lumabo ang mata niya. Naalala niya ang pagkairita ng bata sa kanya nung wala pa ang mga anak, kaya't hindi siya agad sumagot."Kailan po kami muling makikita si Tita?" tanong pa ng bata nang may pananabik.Tahimik na tumagal ng ilang sandali si Dominic, bago inabot ang ulo ng bata at hinaplos ito. "Medyo abala si Daddy sa trabaho ngayon. Kapag libre na si Daddy, dadalhin ko ikaw kay Tita."Inisip ng
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu