Kinabukasan, nagising si Daven na may sakit ang ulo, ngunit patuloy pa rin siyang nag-aalala tungkol sa kalagayan ni Avigail. Matapos maghilamos, pumunta siya sa katabing kwarto.Pagbukas niya ng pinto, nakita niyang halos sabay silang nagbukas ng pinto ng kwarto sa kaliwa ni Avigail at isang pamilyar na tao ang lumabas."Mr. Daven Cruz matagal na nang huli tayong nagkita."Nag-aalala din si Dominic sa kalusugan ni Avigail at nais sanang makita siya, ngunit hindi niya inaasahan na makakasalubong si Daven Cruz.Nang magtama ang kanilang mga mata, bahagyang nagkunot ang noo ni Dominic, at pagkatapos ay nagbigay ng magalang na ngiti.Nakilala ni Daven ang tao sa harap niya, ngunit hindi siya nagpahalata.Sa lahat ng mga hotel na pinili ng organizer, ang hotel na ito ay katamtaman lang sa North City. Sa katunayan, wala sa mga tao na may mataas na posisyon tulad ni Dominic ang dapat magtangkilik sa ganitong klaseng hotel.Nang magbati si Dominic, saka lang nakumpirma ni Daven na siya nga
Nang makita niya itong tumango, napuno ng pagkalito ang mga mata ni Avigail."Malapit na ang oras ng almusal. Kung okay lang sa inyo, maaari tayong mag-almusal nang sabay," sabi ni Dominic nang kalmado habang tinitingnan ang dalawa.Sa narinig, nagbago ang ekspresyon nina Avigail at Daven, at hindi nila mawari ang kahulugan ng sinabi ni Dominic.Pagkaraan ng ilang saglit, natauhan si Avigail at pilit na ngumiti.“Naku! Baka abala ka sa trabaho mo Mr. President, medyo matatagalan kasi ako sap ag-aayos. Huwag na lang kaya para hindi abala sa iyo nakakahiya naman. Kakain na lang ako mamaya.”Ngumiti si Dominic. "Walang problema sa akin. Wala akong anumang iskedyul ngayon. May oras akong maghintay."Naramdaman ni Avigail na parang sumasakit ulit ang ulo niya at ngumiti nang may pilit."Baka hindi ka sanay sa mga pagkain na kinakain namin."Hindi nag-alala si si Dominic sa bagay na iyon."Huwag kang mag-alala, Miss Suarez. Hindi ako mapili sa pagkain."Napa-poker face na lang si Avigail d
Isang biglaang pag-ring ng cellphone ang pumukaw sa mabigat na atmospera sa mesa.Habang iniisip ni Dominic ang posibleng relasyon ng babaeng nasa harapan niya at ni Daven Cruz, sinagot niya ang tawag nang hindi tinitingnan ang caller ID.Pagkasagot niya, isang mahinahong boses ng babae ang narinig niya mula sa kabilang linya."Dominic, nasabi sa akin ni tita na nagpunta ka raw sa Baguio para sa business trip. Kumusta? Naisayos mo na ba ang problema?" tanong ni Lera Gale na puno ng malasakit.Pumunta si Lera sa kumpanya kahapon upang hanapin si Dominic, ngunit hindi niya ito nadatnan. Nang tanungin niya ang ina ni Dominic na si Luisa, nalaman niyang nasa Baguio si Dominic. Kaya naman tumawag siya ng maaga kinaumagahan upang ipakita ang kanyang malasakit.Inakala niyang tulad ng dati, tatanggihan na naman siya ni Dominic at agad na ibababa ang tawag. Ngunit sa hindi inaasahan, mabilis itong sinagot.Dahil dito, naisip ni Lera na baka unti-unti nang nawawala ang galit ni Dominic sa kany
"Anong nangyari? Bakit ka galit na galit naman?" Narinig ni Alliana ang ingay mula sa taas. Pagpasok niya sa kwarto, nakita niyang magulo ang mukha ni Lera Gale. Nilapitan niya ito nang may malasakit at pinaupo siya sa kama.Pagkaupo, iniiwasan ni Lera ang kaniyang kamay sa kaniyang ina, "Si Dominic, kasama na naman 'yung babaeng 'yun!"Nang marinig ito, naging seryoso ang mukha ni Alliana at lalo siyang naging alerto. "Ano'ng nangyari? Hindi ba't sinabi ni Tita Luisa na nakipag-usap na siya kay Dominic? Baka may hindi lang pagkakaintindihan."Naisip ni Lera ang boses ni Avigail sa telepono at ang malamig na pag-uugali ni Dominic sa kanya, kaya't nagalit siya lalo. "Narinig ko mismo ang boses ng babaeng 'yon! Hindi pwedeng may hindi lang pagkakaintindihan! Napaka-impossible"Dagdag pa, sa nangyaring tawag, kitang-kita sa ugali ni Dominic na nararamdaman niyang binabastid siya! Kung hindi, bakit siya agad naghang-up nang sumagot ang tawag?Bakit nga ba, yung babaeng iniwan siya ng w
Dumating si Lera sa Baguio ng tanghali. Sa daan, tinawagan niya si tita Luisa niya at tinanong ang lokasyon ng hotel ni Dominic, dumiretso siya sa hotel.Pagdating niya sa harap ng hotel, bahagyang kumunot ang kanyang noo at dumami ang kanyang mga hinala.Sa status ni Dominic, nararapat lamang na magtigil siya sa isang five-star na hotel kapag nagbi-bisita, ngunit ang hotel na ito, bagamat mukhang high-end, ay malayo sa level ng dapat tinutuluyan ni Dominic.Maliban na lang kung... talagang dumaan siya upang hanapin ang babaeng si Avigail Suarez.Naisip ito ni Lera at muli siyang naguluhan, kaya mabilis siyang naglakad patungo sa front desk. “Magandang araw, may hinahanap po akong tao. Puwede po bang tulungan niyo ako na malaman ang number ng kwarto ni Mr. Dominic Villafuerte?”Tumingin ang front desk sa kanya at tinanong kung ano ang relasyon niya kay Dominic. Agad namang nagsabi si Lera. “Ako po ang kanyang fiancé. Tinawagan ko na siya kanina at sinabi niyang ibibigay sa akin ang n
Nang magtama ang kanilang mga mata, naramdaman ni Lera ang inis at galit sa kanyang puso.Sa isip niya, sigurado na siyang sa hotel na ito tumutuloy si Avigail kaya impossible na hindi sila nagkita ng kaniyang tinuturing na fiancee’.Walang magawa si Avigail kundi ang maglakad papunta sa elevator nang kalmado, kunwaring hindi niya ito nakita.Napansin ni Lera ang balak nito, kaya’t napakagat-labi siya at mabilis na sinundan ito. "Ms. Avigail Suarez, Mr. Daven Cruz, ang galing naman, what a coincidence dito rin pala kayo tumutuloy?"Bahagyang kumunot ang noo ni Avigail Suarez, ayaw niyang makipag-usap.Sa tabi, napansin ni Daven ang iniisip ni Avigail. Kalmado siyang tumayo sa pagitan nilang dalawa, hinawi si Lera, at tumango nang malamig, "Miss Lera Gale Ferrer, ang galing naman. It’s really a coincidenc. At ikaw, ano naman ang ginagawa mo dito?"Hindi pa natatapos ang kanyang sinasabi, biglang sumingit si Lera na may ngiting pilit, "Napaka-coincidental talaga! Si Dominic ay nandito r
Pagbalik sa kwarto, medyo nagbago ang ekspresyon ni Avigail, tila nawalan ng laman ang kanyang isipan, kaya’t naupo siya sa kama upang linisin ang kanyang mga saloobin.Hindi niya inasahan na makikita si Dominic dito, at hindi niya rin inasahan na susundan siya ni Lera Gale.Kung magkakasama silang tatlo...Hindi kayang isiping mangyari iyon ni Avigail.Sa pag-iisip na ito, bahagyang kumunot ang kanyang noo at nagpasya siyang mag-impake. Kung hindi niya kayang harapin ang mga ito, maaari siyang magtago.Pagkatapos ng lahat, wala naman siyang mahalagang gagawin sa baguio kaya’t hindi rin mahalaga kung aalis siya.Habang nag-iimpake, may kumatok sa pinto.Tumayo si Avigail, nagdalawang-isip sa pag-akyat sa pinto at sumigaw. "Sino yan?"Boses ni Daven mula sa labas. "Ako ito, malapit na ang oras ng tanghalian, gusto mo bang sumama, sabay na tayong kumain?"Nang marinig iyon, binuksan ni Avigail ang pinto at pinapasok si Daven sa kwarto.Nakita ni Daven ang mga maletang nakatabi, hindi m
Habang pinapanood ni Dominic ang pag-alis ni Avigail, bahagyang nag-iba ang ekspresyon ng kanyang mukha.Ang maliit na babae ay okay naman kaninang umaga at wala namang planong umalis. Bakit siya biglang aalis ngayong tanghali?Kung tama ang narinig niya, parang sinabi niya na ang kaniyang fiancée ay naghihintay sa kaniyang kwarto.Anong ibig sabihin nito?Habang tinatanaw ang dalawang anino na nawawala sa paningin, iniutos ni Dominic kay Henry ng malalim na boses. Tinawagan niiya ito para sunduin siya sa hotel.Sumang-ayon si Henry. At mabilis na nakarating sa lobby dahil hindi pa siya nakakalayo kanina.Umikot si Dominic at pumasok sa elevator ng may seryosong mukha.Gusto niyang makita kung sino itong sinasabing fiancée!Sinabi ng maliit na babae na ang kanyang fiancée ay naghihintay sa kanyang kwarto.Bukas ang pinto ni Dominic at malamig ang ekspresyon nang pumasok siya. Tumingin siya sa paligid ng kwarto nang walang emosyon, ngunit hindi niya nakita ang anumang tao.Nais sana niy
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan