Pumunta si Avigail sa ospital at plano niyang buhatin si Dane, pero tinanggihan ito ng bata dahil ayaw niyang mapagod si Avi. Pinili niyang maglakad na lang mag-isa, kaya't kinailangan niyang magsakripisyo.Matapos magparehistro ang dalawa, dumiretso sila ni Avigail sa ikalawang palapag."Kamusta? Masakit ba ang tiyan mo?" tanong ni Avigail habang naglalakad.Hindi nais ng bata na mag-alala ang kanyang ina. Kahit na sumasakit ang tiyan, tumanggi siyang magsalita at tumango.Alam ni Avigail na nagiging matigas lang ang bata at nag-alala siya.Habang dumadaan sila sa pintuan ng elevator, biglang huminto ito at unti-unting bumukas ang pinto."Masakit pa ba ang braso mo?"Isang pamilyar na tinig ang narinig nila.Mabilis na lumingon sina Avigail at ang mga bata.Sa loob ng elevator, magkatabi sina Dominic at Lera Gale. May bandage ang braso ni Lera Gale at suot ang isang manipis na hospital gown at maluwag na jacket. Samantalang si Dominic ay nakasuot lamang ng kamiseta, at bahagyang naka
Biglang naisip ni Avigail, kinuha ang dalawang bata at itinago sila sa likod niya, at ngumiti kay Lera Gale sa malayo, "Wag na po kayong mag-alala, Miss Ferrer, maliit lang po ang problema."Pagkasabi nito, nilingon niya si Dominic nang walang pakialam at nagsabi, "Mukhang abala na rin po si kayo ni mr. Villafuerte, kaya hindi ko na po kayo istorbohin. Mauuna na po kami"Bago pa makapagsalita ang dalawa, dinala ni Avigail ang dalawang bata at sinubukang umiwas sa kanilang paningin.Pagkapasok nila ng ilang hakbang, narinig nila ang boses ni Dominic mula sa likod."Masama ba ang pakiramdam ni Dale at Dane?"Inilapat ni Dominic ang tingin niya sa dalawang bata, at nakita ang maputlang mukha ni Dane at ang maliit na kamay nitong nakatakip sa tiyan, kaya't medyo lumabo ang mga mata niya.Luminga ang bata, na may maputlang mukha, at nagsalita nang galit, "Masakit lang ang tiyan. Dapat po ay makipagkita kayo sa doktora ni tita nyo, wag nyo po kaming alalahanin!"Kitang-kita ang galit ng bat
Nais pang sabihin ni Lera Gale ang iba, ngunit nakapagpaalam na si Avigail, "Kailangan ko pa pong dalhin ang bata sa doktor. Maari po kayong magpatuloy, Mr. Villafuerte at Miss Ferrer." Pagkasabi nito, nagbigay siya ng malamig na tango sa dalawa at humarap na para umalis. Binuksan ni Lera Gale ang bibig, ngunit nang makita ang likod ni Avigail, nalamig na lang at ipinihit ang mga palad, pinipigilang magalit. Nais niyang patunayan ang kanyang lugar sa harap ng babaeng ito, ngunit hindi niya inaasahan na parang hindi man lang ito napansin! Ngunit, nang makita ang trato nito kay Dominic kanina, tila nagbigay na siya ng pag-asa. Dahil dito, nakaramdam ng kaunting ginhawa si Lera Gale at lumingon kay Dominic, "Dominic, let’s go! Umalis na tayo." Kasabay nito, binigyan niya ng isang reklamo si Dominic habang tinuturo ang direksyon kung saan umalis si Avigail, "Talaga namang kakaiba si Miss Avi. Ang bata niya hindi maganda ang pakiramdam, at kami pa ang nag-aalala, pero ganun ang attit
Sa clinic, dinala ni Avigail si Dane para magpatingin, at pagkatapos ay inayos niyang mabuti ang pag-uusap tungkol sa kalagayan ng bata sa doktor.Medyo nagulat ang doktor, at pagkatapos ng ilang sandali, ngumiti siya at nagtanong, "Maaaring malaman ko kung saang ospital po nagtatrabaho ang Misis? Baka po kayo’y interesado na magtrabaho dito sa aming ospital?"Tahimik na ngumiti si Avigail, "Wala na pong masyadong interest, konti lang po ang alam ko."Pagkatapos, pinaalalahanan niya ang mga bata, "Magpasalamat kayo sa kaniya ng magalang."Sumunod naman ang mga bata, bumangon mula sa upuan, at seryosong yumuko sa doktor, "Salamat po, tito."Napalakas ang saya ng doktor sa sobrang kalikutan ng mga bata, at ngumiti siya ng maluwang, "Walang anuman, tandaan nyo lang na uminom ng gamot ng tama. Salamat sa mommy ninyo, kung hindi, baka kailangang ma-ospital pa ulit kayo. Kaya't magpasalamat kayo sa inyong mommy!"Nagngiti nang inosente ang mga bata at bumalik kay Avigail para magpasalamat.
Kumalma si Avigail ng ilang segundo bago malamig na tinanggihan ang alalahanin ni Dominic, "Wala pong kinalaman si Mr. Villafuerte sa kalusugan ni Dane. Ako po ang mag-aalaga sa aking mga anak. Kung may oras po kayo para alagaan ang aking mga anak, mas mabuti po siguro ay maglaan na lang kayo ng oras para sa inyong fiancée. Tila po kasi seryoso ang pagkakasugat ni Miss Ferrer kanina, at baka hindi po siya pwedeng mag-isa." Nang marinig ito, tinitigan siya ni Dominic ng malalim, ang mga mata niya ay madilim at hindi mabasa.Pagtingin niya sa mata ni Dominic, pakiramdam ni Avigail ay parang tumaas ang tensyon sa kanyang dibdib, at hindi niya malaman kung ano ang nasa isip ng lalaki. Pakiramdam niya ay parang kinokonsenya siya ni Dominic dahil sa sinabi niyang iyon.Pero ano nga ba ang mali sa sinabi niya? Nagsasabi lang siya ng mga katotohanan.Tinitigan ni Avigail si Dominic na hindi nagpapakita ng emosyon.Pagkatapos ng ilang sandali, pilit na pinakalma ni Dominic ang kanyang ekspres
"Sobrang sakit ba ng tyan mo? Gusto mo bang hawakan ka ni Mommy?" Nag-squat si Avigail at tiningnan ng mabuti ang mga mata ng bata nang makarating sila sa hagdan.Ang bata naman ay ngumiti ng maloko, "Wala na po akong sakit, pero parang gusto mo na pong umalis kaya nagdahilan ako."Simula kasi nang makita ng kaniyang Mommy si Daddy nila at yung masamang babae kanina sa tapat ng elevator, parang may hindi maayos sa pakiramdam ang kaniyang Mommy. Nang harangan siya ni kaniyang Daddy sa corridor kanina, mas ramdam na niya ang pagtanggi ng kaniyang Mommy.Kaya't naghanap sila ng dahilan para mag-alis at dalhin si Mommy.Nang marinig ito ni Avigail, napawi ang kanyang alalahanin at pinisil ang ilong ng bata nang may halong kaligayahan, "Huwag mong gawing biro yan, anak. Okay lang kung sabihin mong inaantok ka, pero kapag may sakit ka, kailangan mo rin sabihin kay Mommy ang totoo."Talaga ngang kinabahan siya kanina sa bata. Kung hindi lang niya iniiwasan na talagang magpatuloy ng hindi pag
Nang marinig ito, ibinaba ni Lera Gale ang kanyang mga mata at tinignan ang braso niyang may plaster, pagkatapos ay tumaas ang mga mata at ngumiti kay Avigail na parang wala lang, "Wala naman akong seryosong injury. Nabangga lang ako ng kotse nung lumabas kami ni Tita Luisa dalawang araw na ang nakalipas. Mabuti na lang at si Tita Luisa ay okay, at wala naman akong malubhang sugat." Ang ibig niyang sabihin ay ang kanyang injury ay dulot ng pagsagip kay Luisa.Natural na naintindihan ni Avigail ang ibig niyang ipahiwatig, ngumiti at sumagot ng hindi gaanong interes, "Maganda ang relasyon ninyo ni Miss Ferrer at ni Madam chairman. Naniniwala akong magiging maayos ang pagpasok ni Miss Ferrer sa pamilyang Villafuerte. Kung wala na kayong ibang sasabihin, aalis na ako. Medyo mahirap na at inaantok na ang mga bata."Pagkasabi nito, hindi na naghintay si Avigail ng sagot mula kay Lera Gale at agad na nagtakbuhan patungo sa pinto.Ngunit bago pa siya makalabas, hinawakan ni Lera Gale ang kany
Pagkababa mula sa hagdanan, biglang nagbago ang ekspresyon ni Lera Gale. Mabilis siyang pumasok sa banyo, kumagat sa labi at marahang binangga ang braso niyang may plaster sa pader. Sa susunod na sandali, puno ng sakit ang kanyang mukha.Tiningnan niya ang oras. Malapit nang dumating si Luisa para sa kanyang araw-araw na pagbisita. Mabilis na umakyat si Lera Gale pabalik sa kanyang kwarto.Malakas ang sakit ng kanyang braso, at umakyat siya ng anim na palapag ng walang pahinga. Pagdating sa kwarto, may manipis na patak ng pawis sa kanyang noo.Naghihintay si Dominic sa kwarto. Nang makita niyang matagal na siyang hindi bumabalik, nais na niyang tawagan siya nang marinig niyang may kaluskos sa pinto."Dominic, andiyan ka na pala," ang boses ni Lera Gale ay may halong lungkot.Tumango si Dominic nang walang masyadong komento, "Saan ka pumunta?"Tapos na niyang makita si Avigail na kasama ang mga bata, kaya't pumunta siya sa orthopedics department upang hanapin si Lera Gale, ngunit wala
Harap-harapan ang malamig na ugali ni Avigail, nainis si Dominic at malamig na sinabi, "Sina Dale at Dane ay naghihintay sa'yo sa bahay. Sana ay respetuhin mo ang sarili mo."Hindi na gustong pag-usapan ni Avigail ang paksang iyon, kaya tumango siya nang mahinahon. "Salamat sa paalala, Mr. Villafuerte."Nagkatinginan ang dalawa, at kapansin-pansin ang emosyon sa kanilang mga mata.Kumunot ang noo ni Dominic, binawi ang tingin, at diretsong umalis sa hotel.Ang totoo, naroon siya ngayon dahil kay Avigail.Ngunit sa malamig na pagtrato nito, nawalan siya ng gana na manatili pa doon kahit isang segundo.Habang pinapanood ang papalayong likuran nito, bahagyang kumunot ang noo ni Avigail at muling nabuo ang pagdududa sa kanyang isipan.Hindi ba't naroon ang lalaki para sa trabaho? Bakit bigla na lamang siyang umalis?Halos naisip niya na kaya umalis ito ay dahil sa kanya.Ngunit nang maalala ang mga sinabi nito kanina, agad niyang itinaboy ang ideyang iyon, binawi ang tingin, at bumalik s
Nakita ni Avigail na huminto na si Ryzo Saavedra sa wakas, at pakiramdam niya ay gumaan ang kanyang loob.Habang iniisip ang malamig na pakikitungo ni Dominic kanina at ang galit na makikita ngayon sa kanyang mukha, naramdaman niya ang mapait na ironiya. "Siguro," naisip niya, sa mata ng lalaking ito, ang kapalaran niya ay isang bagay lang na nasa ilalim ng kanyang kapritso. Para bang isa lamang siyang laruan na maaari niyang manipulahin. Sa ganitong iniisip, pinigilan niya ang sarili mula sa pagngiti ng may pangungutya. Hindi pinansin ang kaguluhan sa paligid, itinaas niya ang kanyang paa upang umalis. Ngunit hindi inaasahan, sa paglingon niya, isang malaki at matigas na kamay ang humawak sa kanya. Kahit hindi siya tumingin, alam niyang si Dominic ang may-ari ng kamay na iyon. "Mr. Villafuerte, you had enough? Pakiusap, pakawalan mo na ako," malamig niyang sabi habang nakatingin sa kamay niyang hawak pa rin nito. Pagkarinig ng kanyang sinabi, nagbago ang ekspresyon ng lahat ng
“Baka gusto mong tanungin ang lahat ng kababaihan kung gaano ako kasikat at hinahabol ng mga babae?” Lumapit si Ryzo kay Avigail at tiningnan siya nang may paghamak. "Karangalan mo na kausapin kita, sino ba ang mag-aakalang ganito ka kaignorante? Akala mo ba dahil maganda ka, pwede mong gawin ang lahat? Huwag mong kalimutan, ito ang Lungsod ng Davao!"Sinubukan ni Avigail na kalmahin ang sarili, tinignan ang mga tao sa likod ni Ryzo na nakatingin sa kanila, at ibinaba ang kanyang postura. "Hindi ko po ibig sabihin iyon, pero kung nais po ni Young Master Saavedra na makipagkaibigan, maaari po ninyo itong sabihin sa akin. Medyo natatakot po ako dahil marami pong tao, at hindi ko kayang makipagkaibigan sa inyo."Akala ni Ryzo na talagang nauunawaan siya ng babae, kaya't umikot siya at kumindat sa kanyang mga kasama.Ang lahat ng tao ay umatras at tinignan sila, parang nanonood ng palabas.Pansamantala, sila na lang ni Avigail ang magkausap, nagkatitigan sila ng matagal.Walang kalaban-la
Habang si Mr. Cessar ay nakatuon sa larangan ng akademya, ang mga tao sa paligid ay pawang nasa industriya ng parmasyutiko, at marami sa kanila ay umaasa sa teknolohiya ni Mr. Cessar para sa kanilang kabuhayan.Sa pagkakataong ito, nang sinabi ni Mr. Cessar ang mga salitang iyon, akala mo'y humihingi siya ng paumanhin kay Avigail, ngunit sa totoo lang ay pinapalakas niya ang presyon sa kanila.Natural na narinig ni Avigail ang ibig sabihin ng mga salita ni Mr. Cessar, at ang kanyang mga mata ay puno ng pasasalamat.Malinaw na naging epektibo ang mga salitang ito ni Mr. Cessar, at ang mga naroroon ay nagsimulang magbigay ng kanilang mga reaksyon."Nabalitaan ko kay President Lee na si Dr. Suarez ay napakatalino. Ngayon na nakita namin na pinapahalagahan siya ni Mr. Cessar, wala na kaming alalahanin!""Hindi ko akalain na si Ms. Avi ay bata pa at isang babae, at kaya niyang pamahalaan ang isang research institute. Talaga siyang isang malakas na babae!"Patuloy ang mga papuri sa kanyang
Natigilan si Avigail at pinigilan ang sarili na magsalita pa.Tahimik ang biyahe nilang dalawa.Huminto ang sasakyan sa harap ng Grand Menseng Hotel.Mukhang nagsimula na ang salu-salo, at puno na ng magagarang kotse ang harapan ng lugar.Napansin ito ni Avigail at nakaramdam siya ng kaunting pagkabahala. Pagkababa niya ng sasakyan, mabilis siyang naglakad papunta sa pasukan ng hotel.Bahagyang kumunot ang noo ni Dominic at malamig na sinabi, "Miss Suarez, pagkatapos mo akong magamitin ay iiwan mo na lang ako ng ganito?"Natigil si Avigail, lumingon pabalik na may halong pagtataka, at sinabi nang nagdadalawang-isip, "Salamat, Mr. Villafuerte."Pagkatapos nito, tumalikod siya at naglakad papalayo.Narinig niya ang mapanuyang boses ni Dominic sa likuran, "Miss Suarez, sa tingin mo ba'y sapat na ang pasasalamat na 'yan para tapusin ang usapan natin?"Bagamat nagmamadali, pinilit ni Avigail na kalmahin ang sarili. "Ano ang gusto mong mangyari, Mr. Villafuerte? Nagmamadali ako, wala akong
Ang piniling estilo ni Avigail ay napaka-simple. Natapos na niya ang kanyang makeup at pumili ng damit na susukatin.Naghihintay ang stylist sa labas.Paglabas ni Avigail, napuno ng paghanga ang mga mata ng stylist. "Miss, parang talagang para sa iyo ang damit na ito!"Marami nang taon siyang gumagawa ng mga istilo, ngunit bihira siyang makakita ng taong pumupunta sa G-salon para lamang sa ganitong kasimple na makeup.Bagamat napansin niya ang natural na kagandahan ni Avigail bago simulan ang makeup, ang pinili niyang estilo ay talagang simple. Inakala niyang magiging maganda ang resulta ngunit hindi gaanong kahanga-hanga.Ngunit ngayon, kitang-kita niya ang ganda ni Avigail.Ang ilang hibla ng kanyang buhok ay nakatali sa isang simpleng bun sa likod ng ulo, na pinirmi gamit ang isang pearl hairpin. Ang natitirang buhok ay malayang nakalugay sa likod. Walang anumang nakaharang sa kanyang mga facial features, at light makeup lamang ang inilagay sa kanya. Sa sobrang detalye ng makeup art
Sa kabilang banda, kahit na malayo si Martin sa bansa, nakatanggap din siya ng imbitasyon mula kay Mr. Kevin.Abala si Martin sa mga gawain ng kumpanya ng Lee’s at wala nang oras upang dumalo, ngunit naisip niya ang kapatid niyang si Dominic at inisip na baka interesado ito. Matapos magtawag, agad niyang tinawagan si Dominic.Pagkabukas ng tawag, hindi pa nakapagsalita si Martin nang marinig na ang unang boses na lumabas ay si Dominic, "Dumating na ba si Avigail?"Napatingin si Martin, at ang ngiti niya ay naging may halong biro, "Dumating na siya, at iniimbitahan siya ng partner sa Davao City para dumalo sa dinner mamaya, at pumayag na si Dr. Suarez."Nang marinig ito, bahagyang nagkunot ang noo ni Dominic at tumugon nang seryoso, "Alam ko na."Matapos nito, ibinaba niya ang telepono nang hindi na naghihintay ng sagot si Martin.Tinutok ni Martin ang mga mata sa itim na screen ng telepono at itinaas ang kanyang kilay ng may kasamang pang-aasar.Bagamat hindi sinabi ni Dominic ng dire
Pagkatapos ng tawag, agad na tinawagan ni Martin si Avigail.Aga itong sumagot ni Avigail, "Mr. Lee, nakuha na ba ang oras mula sa supplier ng mga medicinal materials?"Ngumiti si Martin at sumagot, "Plano nilang makipag-usap sa iyo ng mas detalyado sa loob ng dalawang araw, pero depende pa rin sa oras mo. Libre ka ba sa dalawang araw na iyon?"Ang pinakamalaking isyu ngayon ng institute ay ang supply ng mga medicinal materials. Dahil alam ni Avigail na nakapag-set na ng oras ang supplier, bibigyan niya ito ng prioridad at walang pag-aalinlangan na sumagot, "Walang problema sa akin, pakisabi sa kanila na darating ako sa tamang oras."Sinabi ni Martin, "Wala ka nang kailangang ihanda. May maghahatid sa iyo pagdating mo."Sumang-ayon si Avigail at muling nagpasalamat, "Mr. Lee salamat po sa pag-aalala."Ngumiti si Martin, "Walang anuman. Noong tinulungan mo ang lolo ko, marami ka ring pinaghirapan."Bukod pa doon, dahil sa ugnayan ni Avigail kay Dominic, kailangan niyang tumulong.Haban
Gabi na nang makauwi si Dominic sa Villafuerte mansion.Si Little Skylei ay nakatulog na rin nang maaga.Habang iniisip ang maliit na babaeng walang nabanggit tungkol kay Little Skylei, naramdaman ni Dominic ang sakit sa kanyang puso. Umakyat siya sa kwarto ng bata.Mahimbing ang tulog ni Little Skylei, nakatagilid ang kanyang ulo at nakabaon ang kalahati ng kanyang mukha sa kumot. Tila payapa siyang natutulog.Nang makita siya ni Dominic, lumambot ang kanyang ekspresyon. Iniabot niya ang kamay upang haplusin ang ulo ng bata, inayos ang kanyang kumot, at tumayo upang umalis.Habang papalapit siya sa pinto, bigla niyang narinig ang mahihinang paghikbi ng bata.Agad siyang tumigil, bumalik sa kama, at dahan-dahang iniangat ang kumot na nakatakip sa mukha ni Little Skylei. Nakita niyang ang mukha ng bata ay kunot na parang bola, nakapikit ang kanyang mga mata, at puno ng luha ang kanyang mahabang pilikmata.Hindi niya alam kung anong bangungot ang napanaginipan nito.Nang makita ang gano