aNG DAMI KOONG UPDATEEE!! MAGCOMMENT KAYO HAHAHHAHAA
Pagkababa mula sa hagdanan, biglang nagbago ang ekspresyon ni Lera Gale. Mabilis siyang pumasok sa banyo, kumagat sa labi at marahang binangga ang braso niyang may plaster sa pader. Sa susunod na sandali, puno ng sakit ang kanyang mukha.Tiningnan niya ang oras. Malapit nang dumating si Luisa para sa kanyang araw-araw na pagbisita. Mabilis na umakyat si Lera Gale pabalik sa kanyang kwarto.Malakas ang sakit ng kanyang braso, at umakyat siya ng anim na palapag ng walang pahinga. Pagdating sa kwarto, may manipis na patak ng pawis sa kanyang noo.Naghihintay si Dominic sa kwarto. Nang makita niyang matagal na siyang hindi bumabalik, nais na niyang tawagan siya nang marinig niyang may kaluskos sa pinto."Dominic, andiyan ka na pala," ang boses ni Lera Gale ay may halong lungkot.Tumango si Dominic nang walang masyadong komento, "Saan ka pumunta?"Tapos na niyang makita si Avigail na kasama ang mga bata, kaya't pumunta siya sa orthopedics department upang hanapin si Lera Gale, ngunit wala
."Lera, go ahead," sabi ni Luisa, alam niyang hindi agad magsasalita ang anak kaya't tumingin siya kay Lera Gale.May mabilis na takot na dumaan sa mukha ni Lera Gale. Tumingin siya kay Dominic sa tabi niya, at nagkunwaring hindi maayos ang pakiramdam.Pagkatapos ng ilang sandali, ibinaba niya ang mata at dahan-dahang ipinaliwanag kay Luisa, "Katatapos lang po, dalhin ni Miss Avi ang dalawang anak niya sa ospital. Nagkita kami. Naramdaman ko po na parang hindi maganda ang pakiramdam ng mga bata, kaya naiisip ko si Skylei, kaya medyo nag-alala ako, kaya't hiningi ko kay Dominic na i-checj."Parang natatakot si Lera Gale na hindi paniwalaan siya ni Luisa, kaya't idinagdag niya, "Ako po ang nag-isip, hindi po siya nagplano na pumunta."Matapos nito, nag-angat siya ng mata at tumingin kay Dominic ng may pag-aalangan, na para bang inaasahan niyang sundin siya sa mga hakbang na ibinigay niya.Hindi naniwala si Luisa at tiningnan ang anak na may seryosong mukha, "Ganun ba ang sinabi ni Lera
Nararamdaman ni Lera Gale na nahirapan siyang makipag-eye contact kay Luisa, kaya't ipinagpag niya ang labi at tumango.Biglang tumayo si Luisa, "Halika, si tita ang magdadala sayo para magpa-checkup."Habang binanggit iyon, sisimulan niyang buksan ang pinto at tatawagin si Dominic.Agad namang hinawakan ni Lera Gale ang kamay ni Luisa at pinigilan siya, "Tita, huwag mo nang sabihin kay Dominic. Mahirap na, medyo maganda na ang samahan namin, at kung pipilitin mo siya, baka magdulot pa ito ng masama."Nag-isip si Luisa sandali at tila nakinig sa sinabi ni Lera Gale, kaya tumango siya at pumayag.Bumangon si Lera Gale mula sa kama at hinayaan na suportahan siya ni Luisa. Magkasama silang lumabas mula sa kwarto.Tumayo si Dominic at nagbabalak na sumunod, ngunit napansin siya ni Luisa at nagsalita, "Ihatid ko si Lera para makalabas at makalanghap ng fresh air. Magawa mo na kung anuman ang kailangan mong gawin. Hindi ko inaasahan na alagaan mo siya ng ganito."Napakamot si Dominic sa ulo
Nakapagpahinga na siya ng ilang oras nang lumabas si Luisa mula sa ospital. Bagamat galit, nagdesisyon pa rin siyang bumalik sa Villafuerte’s mansyon. Kailangan niyang hingin ang paliwanag mula kay Avi, at kailangan niyang magbigay ng babala rito!Paano niya ba sasabihin iyon sa babae, yun ang kailangan niyang pag-isipan ng mabuti. Ang bagay na ito ay tumakbo sa isip ni Luisa maghapon, kaya't hindi siya nakatulog buong gabi.Kinabukasan, nag-almusal lang siya ng mabilis at ipinaalam sa driver na dalhin siya sa bahay ni Avigail. Si Avigail ay nag-aalmusal kasama ang mga bata. Si Dane, na halos gumaling na matapos uminom ng gamot, ay masayang kumakain ng almusal.Nakaramdam ng konting ginhawa si Avigail nang makita niyang kasing-energetiko pa rin ang mga bata.Plano niyang dalhin ang mga bata sa research institute pagkatapos mag-almusal, ngunit hindi niya inaasahan ang hindi inaasahang bisita.Nang marinig ang tunog ng doorbell, habang kumakain pa ang mga bata, tumayo si Avigail upang b
Tinitigan ni Avigail si Luisa na may mataas na pagtingin sa sarili at alam niyang hindi mababago ang mga pagkiling nito laban sa kanya. At saka, wala naman talagang kailangang baguhin. Sa huli, hindi naman sila magkakaroon ng anumang ugnayan sa hinaharap.Habang naiisip ito, dahan-dahang kumalma ang kanyang pakiramdam at nagsalita ng kalmado, "Mrs. Villafuerte, makakaasa kayo na hindi lahat ng tao ay interesado sa inyong anak. Hindi ko siya tinitingnan sa paraan ng inaakala niyo. Ang tanging koneksyon ko sa kanya ay dahil kay Skylei. Ngayon na sinabi ninyo ito, mag-iingat na ako at lalayo kay Mr. Villafuerte."Tungkol naman sa pagkakasugat ni Lera Gale, wala siyang paraan upang kumpirmahin kung may kinalaman siya dito, at wala rin siyang balak pag-usapan pa ito.Pinagmamasdan siya ni Luisa nang matagal, para bang sinusuri ang sinasabi ni Avigail. Matapos ang ilang sandali, itinaas nito ang labi at malamig na nagsalita, "Mas mabuti pa nga, sana hindi mo makalimutan ang sinabi mo ngayon
Narinig ni Luisa ang pag-uusap ng dalawa. Ngunit matagal na niyang napagdesisyunan na pakasalan ng kanyang anak si Lera Gale. Bukod pa rito, binigyan na niya ng babala si Avigail at hindi na siya natatakot na hindi ito susunod.Kaya't tinatamad na si Luisa na magbigay pansin pa sa alitan ng dalawa at tinuloy na lang ang pagpapalipas-oras habang iniinom ang kape. Nang marinig ang mga yapak ni Avigail na umaalis, lumabas ang isang ngiti ng panghuhusga sa mukha ni Luisa.Ganito ang mga babae na hindi karapat-dapat sa isang entablado. Malalaman nila ang halaga nila kapag natakot. Hindi siya papayag na pumasok ang ganitong klase ng babae sa pamilya Villafuerte."Umupo ka." Sinabi ni Luisa, sabay lingon kay Dominic, na parang ipinapakita na maghintay ito sa kanyang utos.Tinutok ni Dominic ang kanyang tingin sa kanya at umupo sa harap ng kanyang ina. Mukhang galit na galit siya, at kitang-kita ang matinding pagkapuno ng galit sa kanyang mga mata.Ang kape na nakalagay sa kanyang harapan ay
Tumingin si Luisa kay Dominic at unti-unting nakaramdam ng pagyeyelo sa kanyang puso. Alam niyang mabuti ang kanyang anak. Kapag kalmado si Dominic at matibay ang kanyang mga salitang binibitawan, ibig sabihin ay hindi na siya matitinag.Hindi ito ang unang pagkakataon na sinabi niya sa kanya na huwag makialam sa mga nangyayari sa pagitan niya at ni Avigail Suarez. Ano ba talaga ang ibig sabihin ng posisyon ng babaeng iyon sa puso ng kanyang anak! Paano niya kayang tratuhin siya ng ganito!Napakunot-noo si Luisa at pagkatapos magpatahimik ng ilang sandali, kinagat ang kanyang labi at nagtanong."Anong tingin mo kay Lera kapag ganyan ang sinasabi mo sa akin? Matagal na siyang naghihintay para sa'yo, tapos isang salita mo lang, papatapon mo na siya? May nagawa ba siyang masama kaysa sa babaeng si Avigail Suarez? Ang babaeng 'yun, iniwan si Skylei nang malupit, at ilang taon na, hindi ba't si Lera na ang nag-aalaga kay Skylei kasama ka? Para sa'yo, kay Skylei, at sa atin, walang maling
Nararamdaman ni Luisa ang sakit sa kanyang mga sintido habang naririnig ang sinabi ni Dominic. Pumigil siya ng ilang sandali at iniiwasang magalit ng lubos. Tumingin siya sa kanyang anak na katapat niya at nagsalita nang galit, "Pumunta ka dito ng maaga para lang galitin ako, hindi ba?"Nanatiling kalmado si Dominic, "Kung masakit ang pakiramdam mo, dalhin kita sa ospital ngayon din. Ngunit kung ipipilit mo pa rin na magpakasal ako kay Lera Gale, sasabihin ko na imposibleng mangyari."Matagal na katahimikan ang sumunod sa pagitan nilang dalawa.Nagmumog ng galit si Luisa at iniiwasang mawalan ng kontrol, "Umalis ka na, huwag ka nang magtagal sa harap ko."Tumango si Dominic nang walang komento. Bago siya umalis, hindi niya nakalimutang magsabi, "May iniiwan akong tao sa pintuan, pwede mong sabihan kung may kailangan ka."Pagkatapos ay hindi na naghintay ng reaksyon si Luisa at mabilis na lumabas ng coffee shop."Mr. Villafuerte, babalik po ba kayo sa kumpanya?" tanong ng driver nang m
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu