Pinikit ni Lera Gale ang kanyang mga mata at nagkunwaring natutulog.Matapos ang ilang sandali, narinig niya ang mahihinang tunog ng pag-uusap ni Luisa sa labas ng silid."Pakisiyasat nga kung ano ang mga ginawa ni Avigail mula nang bumalik siya sa bansa."Ang tao sa kabilang linya ay tiyak na nakatagpo na ng resulta at iniulat kay Luisa.Muling nagsalita si Luisa, "Sige, kung ganun, ipagbigay-alam mo sa lahat ng mga supplier ng gamot sa Bansa. Ang sinumang magtutustos ng mga medikal na materyales sa apelyidong Avigail ay kalaban ng Villafuerte’s group!"Agad na sumang-ayon ang tao sa kabilang linya.Nang marinig ni Lera Gale ang mga hakbang ni Luisa na papalapit, mabilis niyang inayos ang ekspresyon ng kanyang mukha para magmukhang mahimbing siyang natutulog.Tumayo si Luisa sa tabi ng kama at tinitigan ang mapagod na mukha ni Lera Gale, ang mga mata nito ay puno ng lungkot at pagkakasala.Ang babaeng may apelyidong Suarez, mula nang umalis siya anim na taon na ang nakalipas, hindi n
Dahil sa sobrang pagod at late na pag-papahinga kagabi, nakatulog si Avigail ng mahimbing.Kinabukasan, ginising siya ng tunog ng telepono.Nang magising siya, medyo nahirapan pa siyang mag-isip. Naghanap siya sa tabi ng kama ng matagal bago nahanap ang pinagmulan ng tunog.Kinuha niya ang telepono at tiningnan ang pangalan ng tumatawag bago sagutin ito ng medyo magulo ang isip.Sa kabilang linya, ang boses ni Jake ay puno ng pagka-bahala, "Doktor Avigail, may nangyaring problema."Dahil dito, biglang nagising si Avigail, tumayo siya mula sa kama at ang boses niya ay medyo magaspang, "Anong nangyari?""May batch ng mga gamot na dapat dumating ngayong umaga, pero hanggang ngayon, wala pa ni anino ng mga gamot." Nag-aalala si Jake.Ang mga supplier ng mga gamot na katuwang nila sa research institute ay laging tapat at on-time.Noong mga nakaraang araw, dumadating ang mga gamot sa umaga at makukuha nila agad pagpasok sa trabaho, pero ngayon, sobrang tagal na ng delay.Kung hindi dumating
Dalawa lamang sila sa opisina, at ang kanilang mga mukha ay nagiging mas seryoso."Hindi ko alam kung naaalala mo pa kung ano ang ginawa sa atin ni Ferrer noong nakaraan," sabay kunot ng noo ni Jake.Nang marinig ito, medyo nagkunot ang noo ni Avigail at naalala ang mga karanasang inabot niya mula kay Lera Gale nang bumalik siya sa bansa.Lahat ng mga nagbebenta ng materyales medikal sa Bansa ay tumangging makipagtulungan sa kanila ng walang dahilan, sa utos ni Ferrer.Noong una, maayos ang kanilang relasyon sa mga supplier, ngunit bigla nilang itinigil ang supply ng walang paalam.Tiyak na may taong may pakana nito.Ngunit sino kaya ang nasa likod nito?Ang mga mata ni Avigail ay naging seryoso, at ang kanyang isipan ay nagulo.Naalala niya, ang mga suliranin kay Lera Gale noong nakaraan ay nalutas nila, kaya hindi ito maaaring gumamit ng parehong paraan laban sa kanila.Bagamat hindi ito tahasang sinabi ni Jake, alam niya na ang isyung ito ay may kinalaman kay Avigail.Nakita ni Jak
Matapos ang ilang pakikipag-usap, ang tanging nakuha nila ay ang malaman ang tunay na saloobin ng kanilang mga kasosyo—na malinaw na may nanggugulo sa kanila sa likod ng lahat ng ito.Ngunit ang mga halamang-gamot na kinakailangan para sa kanilang pananaliksik ay hindi pa rin matagpuan.Sa gitna ng kanyang pag-aalala, naisip ni Avigail si Daven Cruz.Naalala niyang nabanggit ni Daven Cruz noong huli silang magkita sa isang pagpupulong na balak nitong manatili sa pinas at posibleng sa Bansa pa mismo.Sa reputasyon ni Daven Cruz sa larangan ng medisina at ang estado ng pamilya Cruz sa Bansa, tiyak na marami itong koneksyon.Napuno ng kaunting pag-asa si Avigail. Lumapit siya kay Jake at nagsabing, "Tatawag ako sa isang kaibigan."Pagkasabi nito, kinuha niya ang kanyang telepono at tumawag kay Daven Cruz.Saglit lang at sinagot na agad ni Daven Cruz ang tawag. Narinig niya ang magalang nitong boses, "Avigai, ano ang kailangan mo?"Saglit na natigilan si Avigail. Mula nang magkakilala sil
Makalipas ang halos kalahating oras, tumawag si Daven Cruz.Kaagad namang sinagot ni Avigail ang tawag nang makita niyang nag-ilaw ang kanyang telepono. Agad siyang nagtanong, "Senior, kumusta?"Medyo mabigat ang tono ng boses ni Daven Cruz. "Maganda ang usapan namin sa simula, pero nang banggitin ko ang tungkol sa research institute mo, biglang nag-iba ang tono ng kausap ko. Parang naging 180 degrees ang pagbabago ng ugali nila."Pagkarinig nito, nagdilim ang mga mata ni Avigail. Bahagyang ngumiti siya ng mapait. "Naiintindihan ko. Salamat sa abala, pero huwag mo nang pakialaman ito. Hahanapan ko na lang ng paraan."Ayaw niyang madamay pa si Daven Cruz at baka pati siya ay maging target din ng mga gumagawa nito.Pagkatapos niyang magsalita, biglang nagtanong si Daven Cruz, "Ano ba ang nangyayari sa inyo ni President Villafuerte? Siya ang gumawa nito, tama ba?"Nagulat si Avigail. “Dominic? Bakit niya ito gagawin?"Bukod pa rito, paano nasabi ni Daven Cruz na si Dominic ang nasa liko
Naalala pa rin ni Avigail ang huling pag-uusap nila ni Luisa sa cafe. Malinaw ang sinabi nito—kung magkakaroon siya ulit ng kaugnayan kay Dominic, gagawa ito ng paraan para pigilan siya.Matapos iyon, hindi na talaga niya nakita ang lalaki. Plano na rin niyang ayusin ang mga bagay sa bansa bago dalhin ang kanyang mga anak sa ibang bansa upang manirahan. Pero bakit biglang kumilos si Luisa ngayon? Walang mabuting maidudulot ito sa sinuman sa kanila.Sa inis, dinampot niya ang kanyang telepono at sinubukang tawagan si Luisa para tanungin ito. Ngunit ilang beses man siyang tumawag, hindi ma-contact ang kabilang linya. Halatang hinarangan siya nito.Napatigil siya at napabuntong-hininga bago humarap kay Jake, na kanina pa naghihintay. "Pasensya na, nadadamay ang research institute dahil sa personal kong problema," mahina niyang sabi.Narinig ni Jake ang tawag niya kay Daven Cruz at nakita ang pagbabago ng kanyang emosyon. Alam na nito ang sitwasyon. Ngumiti siya ng bahagya at sinabing, "N
Ano'ng nangyayari? Wala na rin ba ang kooperasyon natin sa mga Lee?" tanong ni Avigail habang nakakunot ang noo.Tumango si Jake, bakas sa mukha ang hindi magandang pakiramdam.Palagi siyang kalmado at elegante, ngunit ngayon ay iba ang kanyang anyo—halatang masama ang loob.Hindi alam ni Avigail kung ano ang sinabi sa kabilang linya, ngunit iniisip niyang sobrang sama siguro ng naging pakikitungo roon, kaya ganoon na lang ang galit ni Jake."Huwag ka nang magalit sa ganitong bagay. Ako naman ang may responsibilidad dito. Makakahanap ako ng paraan," sabi niya, pilit na ngumiti upang aliwin ito na para bang walang nangyari.Naramdaman ni Jake na hindi patas para kay Avigail, pati na rin para sa kanilang research institute. "Hindi ba dapat ang kumpanyang kasing laki ng Lee ay marunong tumupad sa pangako?"Saglit na natigilan si Avigail."Noong una, halos lahat ng doktor ay hindi alam kung paano gagamutin si Mr. Lee. Sa huli, ikaw ang tumulong at gumaling si Mr. Lee. Nangako pa nga ang p
Nag-usap sandali ang dalawa, at tinawagan ni Avigail si Lee Martin.Mabilis na sinagot ng kabilang linya, "Doktor Avigail, anong maitutulong ko?"Mula nang kaarawan ng matanda, hindi na sila nagkausap ni Avigail, kaya medyo naguluhan si Lee Martin nang bigla niyang matanggap ang tawag.Sumagot si Avigail nang magaan, "Nasa bahay ba ang matanda? Gusto kong tiyakin ang kanyang kalusugan at pag-recover."Agad na sumang-ayon si Lee Martin, "Salamat sa iyong pag-aalala. Nasa bahay si Lolo, pumunta lang po kayo."Matapos tiyakin na nasa bahay ang matanda, ibinaba ni Avigail ang telepono, kinuha ang kahon ng gamot, at naglakbay patungo sa mansyon ng pamilya Lee.Pagdating sa pintuan ng mansyon, naroroon na ang butler at naghihintay."Miss Avigail, inutusan po ako ng young master na sunduin kayo dito. Naghihintay siya sa inyo sa sala." Binigyan siya ng magalang na bati ng butler.Tumango si Avigail at sumunod sa butler patungo sa villa.Habang naglalakad, nag-iisip si Avigail kung paano niya
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabo
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala