Kinabukasan, weekend na at hindi na kailangang pumasok ng mga bata sa kindergarten.Plano ni Avegail na dalhin sila sa research institute.Habang papalabas siya, narinig niyang tumunog ang doorbell.Inisip ni Avegail na si Angel na ang dumating, kaya tumayo siya at binuksan ang pinto.Pagkakita niya sa taong nakatayo sa pinto, kumunot ang noo ni Avegail, "Princess Skylei? Bakit ka nandito?"Pagkasabi nun, kusang itinaas ni Avegail ang kanyang mata at tiningnan ang paligid, iniisip na baka si Dominic ay naghihintay malayo.Ngunit pagkatapos maghanap, wala siyang nakitang ibang tao sa pinto kundi si Skylie.Ibinalik ni Avegail ang kanyang tingin, lumuhod at tumingin sa mata ng batang babae, "Sabihin mo nga kay tita, paano ka nakarating dito? Pinapunta k aba ng tatay mo?"Ayon sa pag-uugali ni Dominic sa kanya sa kindergarten kahapon, maliit ang posibilidad na si Sky ay pupunta sa kanya.Ngunit yun lang ang maisip ni Avegail sa ngayon.Suot ni Skylie ang isang puting damit at may dala-da
Biglang tumigil si Dominic sa kanyang trabaho, "Okay! Pauwi na ako dyan!"Pagkatapos niyang ibaba ang telepono, agad siyang bumalik sa mansyon."Ano'ng nangyari? Paano siya nawala, eh marami sa inyo ang nagbabantay?" tanong ni Dominic galit na ang kaniyang boses pagdating sa villa.Isang grupo ng mga katulong ang nakatayo sa sala, takot na takot sa presensya ni Dominic at hindi makatingin ng diretso."Hindi po namin alam... Pumunta po ang batang babae sa kanyang kuwarto pagkatapos mag-agahan kaninang umaga. Pumunta si Susan para hanapin siya, pero nang makita, wala na siya." Maingat na sagot ng mayordoma sa mansion. "Nasaan ang surveillance? Tiningnan niyo na ba?" tanong ni Dominic."Master, ang surveillance... Hindi po namin alam kung kailan ito na-turn off, at walang footage ng surveillance ngayong umaga." Sagot ng tagapamahala.Pagkarinig nito, biglang bumagsak ang mukha ni Dominic. Nagkaroon ng matinding katahimikan sa sala.Lahat ng tao ay yumuko sa takot, parang gusto nilang m
Hinanap ni Avegail sa kanyang contacts ang pangalan ni Dominic para tawagan ito. Alam niya ay Sinave niya ang numero ito noong una nilang natagpuan si Skylei. Hindi naman niya akalain na sa pangalawang pagkakataon ay mawawala na naman ito at sa kaniya matatagpuan, hindi tulad noon, ngayon ay kusa na itong sinadya ang kaniyang pamamahay.Ngayon, nang makita niya ang note, ito pa rin ay isang simpleng "A."Agad na tinawagan ni Avigail ang number ni Dominic ng makompirma niyang number niya ito.Sa kabilang linya, si Dominic ay lalabas na sana para hanapin si Sky nang mag-ring ang kanyang cellphone.Tumingin siya sa caller ID, kumunot ang kanyang noo, at itinaas ang kamay para sagutin ang tawag."Ako ito." Narinig ang boses ni Avigail sa kabilang linya.Naalala ang mga ginawa ng babaeng ito upang iwasan siya noong nakaraan, suminghap siya sa kanyang isipan, at malamig ang tono, "May kailangan ba?"Tumingin si Avigail kay Sky Kung hindi dahil sa batang nasa tabi niya, baka itinapon na lang
Ang dalawang batang lalaki ay magalang at alam nilang mahal ang mga figurine. Bagamat gusto nila ito, iniiwasan nilang tanggapin, kaya't iniling na lang nila ang kanilang mga ulo, "Masyado pong mahal, hindi namin kayang tanggapin."Inilapit ni Sky ang figurine sa kanila, tumingin sa kambal at pagkatapos ay nagsulat sa maliit na notebook: "Para kay kuya. Salamat. Para sa tulong."Tumingin si Dane sa maliit na notebook na hawak ni Sky, naguguluhan.Hindi naman isinulat ng maliit na bata lahat, kaya't hindi nila alam kung anong ibig niyang sabihin.Si Dale ay naguguluhan din sa umpisa, pero mabilis na naisip kung ano ang ibig sabihin ng maliit na batang babae, "Gusto mo bang magpasalamat sa amin dahil tinulungan ka namin nung araw na 'yon?"Tumango ng malakas si Sky at inilagay ang maliit na notebook sa tabi, at iniabot ang figurine sa kanila.Narinig ni Avegail ang sinabi ng anak, at naalala ang sinabi ng teacher nila sa kindergarten na tinulungan ng kambal ang batang maliit.Ngunit, an
Matapos maglagay ng gamot, bumaba ang kambal na may hawak na mga regalo na pinili nila para sa kanilang maliit na kapatid.Pareho silang may hawak na kakaibang itsura ng manika sa kanilang mga bisig at lumapit kay Sky, "Binili namin ito gamit ang sariling pera namin, at ibinibigay namin ito sa'yo."Ang dalawang manika ay pangit pero cute, at hindi talaga bagay kay skylei.Ngunit ito ang unang pagkakataon na nakatanggap si Sky ng regalo mula sa kanyang mga kaedad, at ito pa ay mula sa dalawang maliit na batang lalaki na gusto niya, kaya tinanggap niya ito nang walang pag-aalinlangan, ang mukha niya ay puno ng kaligayahan, at pinahalagahan niya ang dalawang pangit na manika nang mas mahigpit kaysa noong hawak niya ang naunang manika na maganda na bigay ng kaniyang ama.Pagkalipas ng ilang sandali, nang sa tingin niya ay sapat na ang paghahawak, ibinaba ni Sky ang mga manika, sumulat ng malaking "salamat" sa maliit na notebook, at may malumanay na ngiti sa mukha, itinaas ang notebook at
Lihim na napatango si Dominic at diretsong sumunod sa kaniyang anak.Pagkapasok na pagkapasok niya, nakita niya si Sky na nakaupo sa carpet sa sala, abalang naglalaro ng Lego. Sa tabi niya, may isang batang lalaki na kamukhang-kamukha ng batang nagbukas ng pinto para sa kanya.Malinaw na sila ay mga kambal.Pumikit si Dominic at sinubukang huwag tumingin sa dalawang bata. Tiningnan niya ang buong sala.Wala si Avigail."Narito na ang tatay mo." Pagpasok ni Dale, lumapit siya kay Sky, nawala ang ngiti sa mata na kanina ay nasa mukha ni Skylei kundi ay napalitan ito ng walang ekpresyon at malamig na pakikitungo sa ama.Nang marinig ito, dahan-dahang tumigil si Skylei, itinaas ang ulo at tumingin kay Dominic na nakatayo sa hindi kalayuan.Pagkatapos ng isang saglit na tingin, agad niyang ibinaling ang kanyang mata at ibinaba ang ulo upang magsulat sa notebook.Ang tatlong natirang tao sa sala ay nakatingin kay Skylei.Ang kambal ay hindi rin gustong iwan ang kanilang maliit na kapatid, n
Nang marinig ng dalawang bata ang tinuran ni Dominic ay naging alerto ang kambal. Pakiramdam nila ay kailangan niyang protektahan ang kaniyang ina."Anong kailangan mo kay Mommy?" Tinitigan ni Dale ang lalaking malapit sa kanya ng maingat, parang isang kuting na handang umatake anumang oras.Kahit wala siyang lakas na pang-atake, kailangan pa rin niyang magmukhang matapang.Nararamdaman ni Dominic ang galit ng bata, at nakita ang kanyang pagiging alerto na nagpasimula sa kanya ng pakiramdam ng kakaibang saya. Hindi niya ito pinansin "Salamat sa pag-aalaga kay Sky sa ikalawang pagkakataong ito, anuman, kailangan ko kayong pasalamatan ng personal."Nang marinig ito, napaluwag ang dibdib ni Dale, pero nanatili pa rin ang tensyon sa kanyang mukha. "Wala pong anuman, tinawagan na po kami ni mommy, hindi po kailangan ng pasasalamat ninyo."Pagkatapos nito, hinila niya si Dane pabalik sa carpet at iniyuko ang ulo. "Dahil narito na ang daddy mo para kunin ka, dapat umuwi ka na sa kanya. Mamay
Nais lamang ni Avigail na tawagan ang research institute upang ipaalam sa kanila na late na siyang makakapasok dahil sa personal reason.Ngunit nang sumagot sa telepono, si Jake Gray ang narinig niya. Bago pa siya makapagsalita, sinabi nito ang tungkol sa isang proyekto na minamadali niyang matapos nitong mga nakaraang araw. May isang set ng datos na hindi siya maintindihan.Nagsimula siyang makipag-usap kay Dr. Gray tungkol dito.Ngunit hindi inaasahan, nang pag-usapan nila ang negosyo, nakalimutan nila ang oras.Naalala lamang niyang magtapos ng usapan nang marinig niya ang boses ni Dominic mula sa ibaba.Sa huli, nagmadali siyang nagbigay ng konklusyon, kaya't agad na binaba ni Avigail ang telepono at mabilis na tumakbo pababa.Halos nakalimutan niyang parating si Dominic.Nandoon pa rin ang dalawang munting bata kasama si Sky sa ibaba.Kung sakaling makita siya ni Dominic...Kinabahan si Avigail nang maisip ang maaaring mangyari.Ngunit pagdating niya sa ibaba at nang subukan niya
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu