Tinitigan ko siya, tulala. Sinubukan kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko habang patuloy na lumilipat ang mga mata ko mula kay Gabriel papunta sa bahay."Ang ganda ng bahay na ito," Sigaw ni Lilly, kitang kita ang kanyang pananabik habang tumatalbog siya mula paa hanggang paa, halos parang namamatay siyang iwan kami at tuklasin ito. “Dito ba tayo tutuloy? Ito ba ang bago nating bahay?"Umalis ang mga mata ni Gabriel sa akin at lumipat sa aming anak na babae, na nakangiti mula tenga hanggang tenga. "Kung gusto ito ng iyong ina, oo, ito ang magiging bago nating tahanan."Ibinalik ko ang aking mga mata sa bahay, tinitigan ito nang may kaunting pagtataka.Maringal na nakatayo ang mansyon sa isang backdrop ng mga gumugulong na burol, kitang kita ang kadakilaan nito sa bawat anggulo. Ito ay magkatugmang kumbinasyon ng mga klasiko at modernong elemento, na nagtatampok ng malinis na puting marmol na panlabas na kumikinang sa sikat ng araw. Pinalamutian ng masalimuot na gawaing
Umikot ikot ako, kumukuha lang ng gamit bago tuluyang humarap kay Gabriel, na bakas sa mukha niya ang pag asa."Ang laki nito, Gabriel." Masasabi kong marami pang silid, ngunit tuklasin ko ang mga ito mamaya. "Ilang kwarto mayroon ito?"Tinawid niya ang maikling distansya sa akin. "Walong silid tulugan at dalawang silid pambisita."Natigilan ako sa katahimikan habang nakatitig sa kanya. Oo naman, paglaki, mayroon kaming malaking bahay, ngunit ito ay isang limang silid tulugan na bahay. Iyon ay higit pa sa sapat."Sobra ang sampung kwarto, Gabriel," Kinakabahan akong tumawa. Ibig kong sabihin, ano ang gagawin natin sa natitirang bahagi ng silid?Humakbang siya papunta sa espasyo ko bago pumulupot ang braso niya sa bewang ko, hinila ako palapit sa kanya. Nilagay ko ang mga kamay ko sa dibdib niya, ramdam ko ang tibok ng puso niya sa ilalim nito."Seryoso ako noong sinabi kong gusto ko ng higit pang mga bata, Harper." Nanlalaki ang mata niya sa mata ko. "Ito ay ako ang gumagawa ng m
"Bakit ko hinayaan kayong dalawa na pagusapan ako na manatili?" frustration kong tanong habang nakatitig kay Gabriel at Lilly. "Ngayon late na tayo."Hindi man lang nag-apologetic ang dalawa. Nakangiti si Lilly, kumikinang ang mga mata sa kaligayahan, habang si Gabriel naman ay nakangisi. Pareho silang kuntento sa sarili nila.Napabuntong-hininga ako sa pagkatalo, iniisip kung ano ang gagawin ko sa dalawang ito. Kitang-kita ko ito. Ang mag-amang duo ay palaging magtutulungan upang madaig ako. Palagi nila akong inaaway.I mock-glare kay Lilly. "Nasaan ang katapatan?""Tanggapin mo na masaya, tama ba?" Sa halip ay sabi niya, inilagay ang kamay niya sa upuan ko at ni Gabriel.Napakasaya niya. Sa katunayan, mas naging masaya siya simula nang bumalik kami dito. Oo naman, masaya kami noon, pero hindi ganito kasaya.Si Lilly ay nagkaroon ng relasyon kay Liam, ngunit ito ay hindi katulad ng kung ano ang mayroon siya kay Gabriel. Siguro dahil siya ang tunay niyang ama. Siguro dahil marami
"Handa na ba ang pagkain?" Tanong ko sa kasambahay namin sabay pasok sa kusina.Sumagot siya ng may magiliw na ngiti, "Hindi pa, pero ilang sandali na lang.""Okay, hayaan mo akong mag ayos ng mesa."Nakipagtalo siya, ngunit mabilis kong pinatigil ang argumentong iyon. Gusto kong tumulong. Dahil nagluluto siya, ito na lang ang magagawa ko.“Kailangan mo ba ng tulong?”Tumingala ako para hanapin ang mama ni Gabriel sa tapat ng hapag kainan. Nilapag ko ang plato na hawak ko at ngumiti sa kanya."Oo naman, pero malapit na akong matapos."Naglakad siya papunta sa akin at nagsimulang tumulong sa mga baso at kutsara."So, Harper, paano ka tinatrato ng anak ko?" Tanong niya out of nowhere.Hindi ako nakasagot agad. Nagisip ako ng sandali para lang pagisipan ang kanyang tanong, hindi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin, kundi dahil sa tono ng boses niya.Hindi lang siya humihiling na makipag-usap; gusto niyang malaman kung paano ako tinatrato ni Gabriel.Masyado sigurong nata
“Alam kong naguguluhan ka, pero ang dahilan kung bakit ko sinasabi ito sa iyo ay dahil gusto kong bigyan mo ng pagkakataon si Gabriel. Alam kong nanggugulo siya, pero sa pagtingin sa kanya ngayon, masasabi kong in love siya sayo. Ang aking mga anak na lalaki ay sumunod sa kanilang ama sa katangahan pagdating sa mga babaeng mahal nila. Kahit na bahagi ng katangahan ni Rowan ay dahil sa amin, bilang mga magulang—ako, si Antony at ang mga magulang ni Emma—ginulo namin siya.""Sarah..." Nagsisimula na akong magsalita pero pinutol niya ako.“Parang tumatakbo sa pamilya. Totoo nga yata ang kasabihang ‘ang mansanas ay hindi malayo sa puno’ dahil ang dalawang anak na lalaki ay nagawang saktan ang mga babaeng mahal nila, tulad ng ginawa sa akin ng kanilang ama. Ang hinihiling ko lang ay bigyan mo siya ng pagkakataon, dahil ang parehong kasabihan ay naaangkop sa positibong liwanag. Kapag nagmamahal ang mga Wood men, nagmamahal sila nang buong puso at nagmamahal sila ng matindi. Kung bibigyan m
EmmaPumasok ako sa opisina ni Mia para sa isa pang therapy session. Gaya ng lagi naming ginagawa, hinubad ko muna ang sapatos ko bago umupo."Hi Emma," Nakangiting tanong ni Mia sa akin. Ang kanyang ngiti, tulad ng dati, ay nakakaakit at mainit. Ginagawa ka nitong kalmado at nakakarelaks."Hi Mia""Okay, alam mo kung ano ang una nating gagawin, di ba?"Tanong niya at tumango ako.Huminga ako ng malalim bago pumikit. Inayos ko ang mga iniisip ko. Hindi ko sila hinahawakan ng matagal o iniisip. Sa halip, hinayaan ko silang umalis nang hindi sinusubukang sumisid sa kanila.Itinutulak ko ang mga iniisip tungkol kay Calvin, Gunner, kapatid ko, nanay at Ava. Pinunasan ko ang ulo ko hanggang sa wala na. Hanggang sa mawalan na ng laman ang ulo ko at matahimik na ako.Ng matapos iyon, binuksan ko ang aking mga mata."Handa ka na bang magsimula tayo?" Tanong ni Mia na nakatingin sa akin.Tumango ako "Oo."“Noong huli tayong nag usap, sinabi mo sa akin na handa ka nang ibalik ang iyon
Emma.Kinakabahan ako. Sobrang kinakabahan ako. Bumibilis ang tibok ng puso ko at halos hindi na ako makahinga. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa manibela habang sinusubukan kong pakalmahin ang gulat na bumabalot sa loob ko.Kung tapat ako, aaminin ko na nag aalinlangan ako mula ng makipag usap kay Ava. Ang aking mga salita ay isang huwad na katapangan mula sa isang babae na, sa sandaling ito, ay may hindi pangkaraniwang pag akyat sa kumpyansa. Pagkaalis ni Ava, naglaho ang huwad na katapangan na iyon. Bumagsak ang kumpyansa ko at naiwan akong nagdududa sa desisyong ginawa ko.Pinaghirapan ko ito, iniisip kung tama ba ang ginagawa ko. Nagdududa ako sa mga aksyon na gusto kong gawin. Hindi ako sigurado kung magbubunga ito o kung papalalain ko ang mga bagay sa pamamagitan ng pagtulak sa sarili ko sa kanila.Sa wakas, nagpasya akong itigil ang aking mga plano. Nagulat ako, sa totoo lang. Hindi naman ako ganyan dati. Hindi ko kailanman pinagdudahan ang aking sarili o ang aking mga desisy
Nagseselos ako. Nagseselos si Ava kay Noah. Mayroon din siyang malapit na relasyon kay Gunner. Bakit hindi ako nagising sa katangahan ko bago pa huli ang lahat? Ang tanging dasal ko lang ay kahit hindi kami maging close ni Gunner gaya nina Ava at Noah, atleast dadating kami sa point na hindi niya kinamumuhian ang loob ko."Hindi ko gagawin, pangako ko," Bulong ko kahit na nahuhuli ang boses ko.Binigyan niya ako ng masamang tingin bago siya lumingon."Noah," Tawag ko sa kanya bago siya umalis. Naninigas ang likod niya pero tinignan niya ako sa balikat. "Pasensya na. Sa pagtrato sa iyong mom ng masama at sinubukan na pumagitan sa iyong ama at sa kanya. I'm really sorry. .”Hindi ko inaasahan na may sasabihin siya pabalik at hindi. Sa halip, tumalikod siya at iniwan akong nakatayo sa may pintuan.Napabuntong hininga, iniisip ko kung dapat ba akong pumasok o hintayin na lang na dumating si Ava at salubungin ako. Ang pagtuturo ng aking ina ay nakatanim pa rin sa aking isipan ilang tao
Sa totoo lang nandidiri ako sa pakikinig sa kanya ngayon. Sino ang gumagawa niyan sa iba? Si Gabriel ay isang buhay na nilalang na may damdamin. Talagang malupit ang ginawa nila sa kanya."Alam mo na ang iba pa," Huminto muna siya bago nagpatuloy. “Ng iblacklist mo kami ni Paul, naging hindi matiis ang buhay. Hindi kami maaaring manatili dito dahil hindi kami makakuha ng trabaho. Tumakas kami sa ibang bansa pero naghiwalay din agad. Sorry talaga, Gabe. Ikinalulungkot ko na ginamit kita at hindi pinapahalagahan kung ano ang mayroon tayo. Pagkatapos lang nating magkalayo napagtanto ko ang nararamdaman ko para sayo, pero huli na ang lahat. Kinasusuklaman mo ako at ayaw mo akong makita."Bumibilis ang tibok ng puso ko, at lumalalim ang paghinga ko. Kahit malamig, tumutulo ang pawis sa likod ko. takot na takot ako. Kaya, natatakot ako na siya ang pipiliin niya. Ito na ang pagkakataon niya na makasama ang unang babaeng minahal niya. Pilit kong pinipigilan ang aking panginginig habang hinih
Natigilan si Gabriel, nakaugat sa kinatatayuan niya. Humigpit ang kanyang kamay, hawak ang kamay ko sa halos masakit na pagkakahawak. Tumingala ako sa kanya only to find his eyes wide, shock coloring his features.Tumingin ako sa balikat niya para makita ang isang babaeng mapula ang ulo, nakatingin sa kanya na may luha sa mga mata. Parang emotional siya. Hindi ko maintindihan ang ugali niya o ang ugali ni Gabriel.Dahan dahang huminahon si Gabriel at umikot, medyo naninigas ang mga galaw niya. Para siyang robot.“Ashley?”Sa pagkakataong ito, ako ang nakatayo sa aking kinatatayuan. Ang bilis ng tibok ng puso ko ng tumama ang pangalan niya sa tenga ko at nagrerehistro sa utak ko. Umatras ako ng isang hakbang at sinubukang hilahin ang kamay ko mula kay Gabriel, ngunit hindi niya binibitawan. Sa halip, humihigpit ito.Ang kanyang buhok ay bumagsak sa kanyang likod sa makintab na mga ringlet na nagpapaalala sa akin ng papalubog na araw. Ang kanyang berdeng mga mata ay dilat at nagpapa
Harper."Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit mo gustong pumunta tayo dito," Bulong ko habang hinihimas ang mga kamay ko para magkaroon ng init."Mali ba na gusto kong mamasyal kasama ang aking asawa sa parke?" Tanong ni Gabriel, na ikinatuwa ng amusement ang kanyang features. Walang ginagawa ang pagka sungit ko para mabawasan ang ningning sa kanyang mga mata. Kung tutuusin, parang ang cute niya."Sa oras ng trabaho?" May pag aalinlangan kong tanong, pinagmamasdan ng aking mga mata ang park na aming kinaroroonan. Dahil sa malamig na panahon, kasama kami sa iilan na nandito.“Ako ang amo, Harper at ikaw ang aking asawa. Pwede nating gawin kahit ano na gusto natin," Sabi niya, hinawakan ang kamay ko at hinawakan ito ng mahigpit. "Kung ang sinuman ay may problema dito, maaari nilang sirain ang kanilang sarili."Sa kabila ng lamig ng hangin at sa katotohanang ayoko dito, ngumiti ako. Gamit ang buhok ko para itago ito.Paulit ulit akong ginulat ni Gabriel sa kanyang pangangalaga, p
Ito ay kumikinang na malinis sa loob. Sinabi niya sa akin na kadalasan ay may pumupunta siya at linisin ito kahit isang beses sa isang linggo, kaya hindi ko kailangang mag alala tungkol sa paglilinis nito. Kumpleto na rin ito, dahil walang kinuha si Ava mula rito maliban sa higaan ni Noah at higaan ni Iris.Sa kabila ng hindi ito nagamit sa nakalipas na dalawang taon, mayroon pa rin itong pakiramdam na parang tahanan. Nakahawak pa rin ito sa isang tiyak na init. May paraan talaga si Ava na gawing tahanan ang isang bahay. Ang aking penthouse ay hindi kailanman nakaramdam ng ganito. Nakaramdam ito ng lamig. Isang tirahan, ngunit hindi isang tahanan.Nagulat ako ng pumasok si Travis na may dalang box. Binigyan niya ako ng nagtatanong na tingin, pero tumalikod ako at hindi pinansin. Umalis na ako at pumunta sa kotse niya para kunin pa ang mga gamit ko sa loob.Hindi kami nagtatagal para dalhin lahat ng gamit ko sa bahay. Labinlimang minuto o mas mababa pa. Wala ako masyadong gamit, dahi
Tumingin ako sa bahay ni Ava, at parang naaalala ko iyon. Walang nagbago at ganoon pa rin. Alam kong ibang bahay ito, ngunit kung titingnan ito ay bumabalik ako sa nakalipas na mga taon, ng nagbago ang mga bagay pagkatapos mamatay si dad.Naalala kong pumunta ako sa bahay niya para maglabas ng kalokohan dahil pakiramdam ko ay mawawala na naman si Rowan sa akin at kasalanan niya iyon. God, nahihiya ako sa mga kalokohang sinabi at ginawa ko sa kanya. Sa paraan na inasar ko siya at ng lumaban siya pabalik, bumalik ako kay Rowan at nagsinungaling.Nagseselos ako sa kanya noon. Naiinggit na kahit hindi maganda ang pakikitungo ni Rowan sa kanya, halos isang dekada na itong kasal sa kanya. Pinasasalamatan din ako na naging tapat siya sa kanya sa kabila ng katotohanang hindi niya ito mahal. Hindi kami kailanman natulog magkasama ng kami ay nagdadate, pero kilala ko ang mga lalaki. Walang paraan na siya ay naging celibate sa loob ng siyam na taon.Noon, parang may mga punyal sa puso ko kapag
Patuloy akong nakatingin sa kapatid ko. It's suddenly hitting me that I've been so lost with what's happening in my life that I failed to notice anyone else around me.Iyan ang bagay na may depresyon. Hindi mo nakikita ang paghihirap ng iba dahil masyado kang nakatutok sa iyong sarili. Hinayaan ko ang buhay na lumipas sa akin nitong mga nakaraang taon. Hindi ako nakikialam sa mga nakapaligid sa akin. Sa katunayan, nakuha ko ang pagtuon ng lahat sa akin dahil nag aalala sila tungkol sa aking kalusugan sa isip.Hindi ako tumigil sa pag iisip tungkol sa kung ano ang pinagdadaanan ni mom sa kanyang sariling pagkakasala. Hindi ako tumigil sa pag-iisip tungkol kay Travis, na dinadala ang bigat ng kanyang sariling mga kasalanan pati na ang sa kumpanya. Hindi ako tumigil sa pag iisip tungkol sa sinuman maliban sa aking sarili.Nakakatakot ang pakiramdam ko kapag naiisip ko ang lahat ng mga bagay na iyon. Lahat ng mga bagay na pinagdaanan ko. Ang pag aalala, ang dalamhati, ang sakit. Alam ko
Kinuha ko ang huling box at nilibot ang tingin sa kwarto ko. Ang silid na ito ang aking naging santuwaryo sa nakalipas na dalawang taon.Ito ang aking silid noong ako ay maliit pa, ngunit sa paglipas ng mga taon ay binago ko ito habang ako ay lumaki upang maging isang babae. Ang palamuti, ang pintura at ang kasangkapan. Binago ko ang lahat para magkasya sa babaeng naging ako.Ito ang kwartong iniyakan ko noong una kong nalaman na si Rowan ay natulog kay Ava... Makalipas ang ilang taon, sa silid ding ito, dinilaan ko ang aking mga sugat pagkatapos kong mapagtanto ang lahat ng sakit at sakit na dulot ko.Naging source of comfort ko ito. Ang isang lugar na kaya kong takbuhan at pagtaguan. Ang isang lugar na maaari kong masira nang walang sinumang makasaksi sa aking paglutas. Kung makapagsalita ang mga pader, sasabihin nila kung gaano sila nasaksihan. Mga sikretong tinatago ko. Ang nakakatakot na pag iisip na tapusin ang lahat.Pero ngayon, iniwan ko na. Alam kong dito pa rin ako matut
Hindi ko alam, pero sa hindi malamang dahilan, ang narinig niyang paghingi ng tawad ay naglabas ng kung ano sa loob ko. bagay na hindi ko maipaliwanag at hindi ko alam na pinanghahawakan ko."Wala kang kasalanan at wala kang dapat patawarin. Dapat narealize ko rin kanina na hindi kami meant to be. Na ang aming pag iibigan ay bata pa, ngunit ito ay hindi ang magpakailanman. Impiyerno, hindi ko talaga akalain na magkakasama kami kung hindi kami tinulak ng aming mga magulang sa isang relasyon."Tumawa si Rowan bago napalitan ng ngiti ang labi. “So, napagtanto mo rin na parents natin ang dahilan kung bakit tayo nagkasama? Ang usapan nila kung paano kami gagawa ng magandang mag asawa at lahat ng kalokohan. Iyon ang pumasok sa aming isipan at naririnig namin ito ng madalas na nagsimula kaming maniwala dito."“Totoo. Hindi ko akalain na magkakasama kami kung hindi dahil sa kanila. Kahit saan tayo lumingon, laging may nag iisip na magiging perpekto tayong magkasama. Well, maliban kay Ava."
"Kailan ka pa naging mature?" Pang aasar ko, binangga ang balikat ko sa balikat niya. "Ako ay mas matanda, dapat akong maging mas matalino.""Ang maturity ay may karanasan, alam mo." Nagkibit balikat siya at ngumiti. “Ang pag ibig ang nagtutulak sa atin na gawin ang pinakamabuti para sa ating mga anak. Kaya't hangga't ikaw ay hinihimok ng pag ibig, palagi mong gugustuhin kung ano ang pinakamahusay para sa iyong mga bata at gagawa ka ng mga desisyon batay doon."Natahimik kami saglit, natulala lang ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko hindi ako ganoon kapalpak na alam na si Ava ay may pagdududa kung para sa akin siya ang isang halimbawa ng isang perpektong ina."Nasaan pala si Iris?" Nagtatanong ako sa paligid, napansin kong hindi ko pa nakikita ang maliit mula noong dumating ako."Nasa kwarto nila si Rowan, naglalaro ng tea party." Ang sagot niya na may kasamang ngisi.Hindi ko napigilan nang humagalpak ako ng tawa. “Si Rowan? Naglalaro ng tea party?"Parang kakaiba. So out of the n