Nanginginig ang aking sarili, ibinalik ko ang mga iniisip na iyon. “Hindi ko alam. Sabi niya, surprise daw.""Mahilig ako sa mga sorpresa!" Sigaw niya."Isa na iyan sa atin," Bulong ko. “Tara na lang.”Maingat na ibinaba ni Lilly ang kanyang libro bago tumalon pababa mula sa kanyang kama. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako palabas ng kwarto niya. Nadatnan namin si Gabriel na naghihintay sa amin sa may pintuan, ang kanyang mga paa ay nakakrus sa mga bukung bukong habang ang kanyang mga kamay ay nakatiklop sa kanyang malawak na dibdib.Nakasuot siya ng itim na V-neck t-shirt na parang pangalawang balat na nakayakap sa kanyang balikat. Ang kanyang makapal na hita ay nababalot ng isang Calvin Klein pares ng maong. May something sa kanya sa pose na iyon na mas nakakaakit sa kanya."Tulad ng nakikita mo?" Pang aasar ni Gabriel na may kasamang ngiti, ang kanyang mga salita ay humihila sa akin mula sa aking mga iniisip."Hmm," Bulong koGumagawa si Lilly ng tunog ng pag-click na
Tinitigan ko siya, tulala. Sinubukan kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko habang patuloy na lumilipat ang mga mata ko mula kay Gabriel papunta sa bahay."Ang ganda ng bahay na ito," Sigaw ni Lilly, kitang kita ang kanyang pananabik habang tumatalbog siya mula paa hanggang paa, halos parang namamatay siyang iwan kami at tuklasin ito. “Dito ba tayo tutuloy? Ito ba ang bago nating bahay?"Umalis ang mga mata ni Gabriel sa akin at lumipat sa aming anak na babae, na nakangiti mula tenga hanggang tenga. "Kung gusto ito ng iyong ina, oo, ito ang magiging bago nating tahanan."Ibinalik ko ang aking mga mata sa bahay, tinitigan ito nang may kaunting pagtataka.Maringal na nakatayo ang mansyon sa isang backdrop ng mga gumugulong na burol, kitang kita ang kadakilaan nito sa bawat anggulo. Ito ay magkatugmang kumbinasyon ng mga klasiko at modernong elemento, na nagtatampok ng malinis na puting marmol na panlabas na kumikinang sa sikat ng araw. Pinalamutian ng masalimuot na gawaing
Umikot ikot ako, kumukuha lang ng gamit bago tuluyang humarap kay Gabriel, na bakas sa mukha niya ang pag asa."Ang laki nito, Gabriel." Masasabi kong marami pang silid, ngunit tuklasin ko ang mga ito mamaya. "Ilang kwarto mayroon ito?"Tinawid niya ang maikling distansya sa akin. "Walong silid tulugan at dalawang silid pambisita."Natigilan ako sa katahimikan habang nakatitig sa kanya. Oo naman, paglaki, mayroon kaming malaking bahay, ngunit ito ay isang limang silid tulugan na bahay. Iyon ay higit pa sa sapat."Sobra ang sampung kwarto, Gabriel," Kinakabahan akong tumawa. Ibig kong sabihin, ano ang gagawin natin sa natitirang bahagi ng silid?Humakbang siya papunta sa espasyo ko bago pumulupot ang braso niya sa bewang ko, hinila ako palapit sa kanya. Nilagay ko ang mga kamay ko sa dibdib niya, ramdam ko ang tibok ng puso niya sa ilalim nito."Seryoso ako noong sinabi kong gusto ko ng higit pang mga bata, Harper." Nanlalaki ang mata niya sa mata ko. "Ito ay ako ang gumagawa ng m
"Bakit ko hinayaan kayong dalawa na pagusapan ako na manatili?" frustration kong tanong habang nakatitig kay Gabriel at Lilly. "Ngayon late na tayo."Hindi man lang nag-apologetic ang dalawa. Nakangiti si Lilly, kumikinang ang mga mata sa kaligayahan, habang si Gabriel naman ay nakangisi. Pareho silang kuntento sa sarili nila.Napabuntong-hininga ako sa pagkatalo, iniisip kung ano ang gagawin ko sa dalawang ito. Kitang-kita ko ito. Ang mag-amang duo ay palaging magtutulungan upang madaig ako. Palagi nila akong inaaway.I mock-glare kay Lilly. "Nasaan ang katapatan?""Tanggapin mo na masaya, tama ba?" Sa halip ay sabi niya, inilagay ang kamay niya sa upuan ko at ni Gabriel.Napakasaya niya. Sa katunayan, mas naging masaya siya simula nang bumalik kami dito. Oo naman, masaya kami noon, pero hindi ganito kasaya.Si Lilly ay nagkaroon ng relasyon kay Liam, ngunit ito ay hindi katulad ng kung ano ang mayroon siya kay Gabriel. Siguro dahil siya ang tunay niyang ama. Siguro dahil marami
"Handa na ba ang pagkain?" Tanong ko sa kasambahay namin sabay pasok sa kusina.Sumagot siya ng may magiliw na ngiti, "Hindi pa, pero ilang sandali na lang.""Okay, hayaan mo akong mag ayos ng mesa."Nakipagtalo siya, ngunit mabilis kong pinatigil ang argumentong iyon. Gusto kong tumulong. Dahil nagluluto siya, ito na lang ang magagawa ko.“Kailangan mo ba ng tulong?”Tumingala ako para hanapin ang mama ni Gabriel sa tapat ng hapag kainan. Nilapag ko ang plato na hawak ko at ngumiti sa kanya."Oo naman, pero malapit na akong matapos."Naglakad siya papunta sa akin at nagsimulang tumulong sa mga baso at kutsara."So, Harper, paano ka tinatrato ng anak ko?" Tanong niya out of nowhere.Hindi ako nakasagot agad. Nagisip ako ng sandali para lang pagisipan ang kanyang tanong, hindi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin, kundi dahil sa tono ng boses niya.Hindi lang siya humihiling na makipag-usap; gusto niyang malaman kung paano ako tinatrato ni Gabriel.Masyado sigurong nata
“Alam kong naguguluhan ka, pero ang dahilan kung bakit ko sinasabi ito sa iyo ay dahil gusto kong bigyan mo ng pagkakataon si Gabriel. Alam kong nanggugulo siya, pero sa pagtingin sa kanya ngayon, masasabi kong in love siya sayo. Ang aking mga anak na lalaki ay sumunod sa kanilang ama sa katangahan pagdating sa mga babaeng mahal nila. Kahit na bahagi ng katangahan ni Rowan ay dahil sa amin, bilang mga magulang—ako, si Antony at ang mga magulang ni Emma—ginulo namin siya.""Sarah..." Nagsisimula na akong magsalita pero pinutol niya ako.“Parang tumatakbo sa pamilya. Totoo nga yata ang kasabihang ‘ang mansanas ay hindi malayo sa puno’ dahil ang dalawang anak na lalaki ay nagawang saktan ang mga babaeng mahal nila, tulad ng ginawa sa akin ng kanilang ama. Ang hinihiling ko lang ay bigyan mo siya ng pagkakataon, dahil ang parehong kasabihan ay naaangkop sa positibong liwanag. Kapag nagmamahal ang mga Wood men, nagmamahal sila nang buong puso at nagmamahal sila ng matindi. Kung bibigyan m
EmmaPumasok ako sa opisina ni Mia para sa isa pang therapy session. Gaya ng lagi naming ginagawa, hinubad ko muna ang sapatos ko bago umupo."Hi Emma," Nakangiting tanong ni Mia sa akin. Ang kanyang ngiti, tulad ng dati, ay nakakaakit at mainit. Ginagawa ka nitong kalmado at nakakarelaks."Hi Mia""Okay, alam mo kung ano ang una nating gagawin, di ba?"Tanong niya at tumango ako.Huminga ako ng malalim bago pumikit. Inayos ko ang mga iniisip ko. Hindi ko sila hinahawakan ng matagal o iniisip. Sa halip, hinayaan ko silang umalis nang hindi sinusubukang sumisid sa kanila.Itinutulak ko ang mga iniisip tungkol kay Calvin, Gunner, kapatid ko, nanay at Ava. Pinunasan ko ang ulo ko hanggang sa wala na. Hanggang sa mawalan na ng laman ang ulo ko at matahimik na ako.Ng matapos iyon, binuksan ko ang aking mga mata."Handa ka na bang magsimula tayo?" Tanong ni Mia na nakatingin sa akin.Tumango ako "Oo."“Noong huli tayong nag usap, sinabi mo sa akin na handa ka nang ibalik ang iyon
Emma.Kinakabahan ako. Sobrang kinakabahan ako. Bumibilis ang tibok ng puso ko at halos hindi na ako makahinga. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa manibela habang sinusubukan kong pakalmahin ang gulat na bumabalot sa loob ko.Kung tapat ako, aaminin ko na nag aalinlangan ako mula ng makipag usap kay Ava. Ang aking mga salita ay isang huwad na katapangan mula sa isang babae na, sa sandaling ito, ay may hindi pangkaraniwang pag akyat sa kumpyansa. Pagkaalis ni Ava, naglaho ang huwad na katapangan na iyon. Bumagsak ang kumpyansa ko at naiwan akong nagdududa sa desisyong ginawa ko.Pinaghirapan ko ito, iniisip kung tama ba ang ginagawa ko. Nagdududa ako sa mga aksyon na gusto kong gawin. Hindi ako sigurado kung magbubunga ito o kung papalalain ko ang mga bagay sa pamamagitan ng pagtulak sa sarili ko sa kanila.Sa wakas, nagpasya akong itigil ang aking mga plano. Nagulat ako, sa totoo lang. Hindi naman ako ganyan dati. Hindi ko kailanman pinagdudahan ang aking sarili o ang aking mga desisy
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction