"Kumain na ba si Rowan?"“Hindi pa. Sinabi niya sa akin na kakain siya pagkatapos niya at hindi ko dapat problemahin ang aking sarili."Tumango ako. "Sige, goodnight na kung gayon."“Goodnight din.”Pagkaalis niya, gumawa ako ng plato para kay Rowan. Sino ang nakakaalam kung gaano katagal bago siya matapos. Hindi siya makatakbo nang walang laman ang tiyan. Nang matapos ako, kinuha ko ang plato at pumunta sa opisina niya.Nakabukas ang pinto, pero kumatok pa rin ako.Napaangat siya ng tingin mula sa mga papel na dinadaanan niya. Kahit na siya ay mukhang pagod, marahil sa kakulangan ng tulog, siya pa rin ay mukhang sobrang hot."Alam mo hindi mo kailangang kumatok, Ava," Sabi niya habang nakasandal sa upuan niya.Gusto kong ipaalala sa kanya na hindi naman iyon dati, pero pinipigilan ko iyon. Dati, hindi niya ako pinayagan kahit saan malapit sa opisina niya. Lalo na nung nasa loob siya nito."Dalhan kita ng hapunan," Sabi ko sa kanya, sinusubukang itulak ang nakaraan.Pagtawid
Hey aking mga kaibig ibig na mambabasa, umaasa ako na sa ngayon ang maligayang holiday na ito ay naging mahusay sa iyong panig. Nagpunta ako dito upang tugunan ang ilang bagay. Una, ito ay tungkol sa mga update. Nakatanggap ako ng ilang mga reklamo tungkol dito. Nais kong maunawaan mo na bukod sa pagiging isang manunulat ako ay tao rin. Mayroon akong isang mahirap na trabaho, paaralan at isang pamilya na aalagaan. Minsan mahirap ijuggle lahat ng sabay sabay, kaya umaasa ako na mauunawaan mo.Pangalawa, marami na rin akong natatanggap na reklamo tungkol sa pag drag palabas ng libro. Alam kong may karapatan ka sa opinyon mo kaya hindi kita ikinahihiya. Naiintindihan din kita. Talagang gusto ko, ngunit gusto kong mabait na maunawaan mo ang isang bagay, maaari akong makahanap ng isang paraan upang tapusin ito ngayon, ibig sabihin, pagkatapos ng lahat, sina Rowan at Ava ay nasa isang uri ng isang magandang lugar. Pwede ko itong tapusin sa loob ng limang chapter pero hindi ito magiging sapa
Hey aking mga kaibig ibig na mambabasa, umaasa ako na sa ngayon ang maligayang holiday na ito ay naging mahusay sa iyong panig. Nagpunta ako dito upang tugunan ang ilang bagay. Una, ito ay tungkol sa mga update. Nakatanggap ako ng ilang mga reklamo tungkol dito. Nais kong maunawaan mo na bukod sa pagiging isang manunulat ako ay tao rin. Mayroon akong isang mahirap na trabaho, paaralan at isang pamilya na aalagaan. Minsan mahirap ijuggle lahat ng sabay sabay, kaya umaasa ako na mauunawaan mo.Pangalawa, marami na rin akong natatanggap na reklamo tungkol sa pag drag palabas ng libro. Alam kong may karapatan ka sa opinyon mo kaya hindi kita ikinahihiya. Naiintindihan din kita. Talagang gusto ko, ngunit gusto kong mabait na maunawaan mo ang isang bagay, maaari akong makahanap ng isang paraan upang tapusin ito ngayon, ibig sabihin, pagkatapos ng lahat, sina Rowan at Ava ay nasa isang uri ng isang magandang lugar. Pwede ko itong tapusin sa loob ng limang chapter pero hindi ito magiging sapa
Emma. Dahan dahan akong humakbang patungo sa cell ko. Ang kulungan ay impyerno, sigurado iyon. Ang trabaho ko ay patunayan ang inosente at ipadala ang mga kriminal sa bilangguan. Hindi ko akalain na balang araw mapupunta ako dito.Wala akong magandang tulog simula noong dumating ako dito mga dalawang linggo na ang nakakaraan. Parang sa sandaling pumasok ako sa selda, naging kaaway ako ng lahat ng mga bilanggo. Sa ilang kadahilanan, kinasusuklaman nila ako at pinatunayan nila kung gaano kalaki ang ginawa nila.In the back of my mind, alam kong ito lang ang ginagawa ni Rowan. Dapat hindi ko na siya tinawid. Hindi ko dapat minamaliit ang nararamdaman niya para kay Ava. Yung Rowan na nakilala ko. Aking Rowan. Hinding hindi niya ako sasaktan. Hinding hindi siya gagawa ng kahit ano para masaktan ako.Ligtas na sabihin na ang lalaking minahal ko at pinahahalagahan ko sa lahat ng mga taon na ito ay matagal ng nawala. Ang lalaking minahal ko ay wala sa paningin. Ang kapalit niya ay isang l
Ava "Mom, pwede bang sumama si Gunner para mag sleepover ngayong weekend?" Tanong ni Noah, ngunit ang isip ko ay bilyon bilyong kalawakan ang layo.Napuno ako ng kaba. Alam kong sinabi kong bibisitahin ko si Ethan kapag handa na ako, ngunit nagbago ang sitwasyon. Para sa ilang kadahilanan, ang isyu ay patuloy na bumabagabag sa akin. Patuloy na pumapasok sa aking isipan araw-araw.Hindi ako nagkaroon ng pagkakataon na kausapin si Rowan tungkol dito. Halatang galit siya kay Ethan. Hindi kailangan ng henyo para malaman iyon. Hindi naman sa gusto kong humingi ng permiso sa kanya o ano pa man. Pupuntahan ko pa rin si Ethan, gustuhin man niya o hindi.Ang ikinabahala ko ay ang reaksyon niya. Mahal ni Rowan si Iris tulad ng sa kanya. Malinaw na makita iyon, ngunit tulad ng sinabi ko, malinaw din na hinahamak niya ang kanyang ama. Sigurado akong hindi siya masyadong matutuwa sa pagbisita ko kay Ethan. Ang hindi ko sigurado ay kung ayaw niya sa ideya dahil sa ayaw niya si Ethan o dahil sa
"Hindi kailanman isang magandang bagay kapag ang isang tao ay nagsimula ng isang pangungusap na tulad nito." Nakakunot ang noo niya habang nakatitig sa akin. Para bang sinusubukan niyang malaman kung may nagawa ba siyang mali.Wala akong sinasabi. Una sa lahat, sinusubukan kong bumaba mula sa mataas na sekswal na pagpukaw. Pangalawa, hindi ko pa alam kung paano i-broach ang subject sa kanya. Sinusubukan ko ang aking makakaya ayusin ang mga iniisip ko."Tinatakot mo ako, Ava," Sabi niya, na ikinagulat ko at medyo napangiti ako.“Walang nakakatakot sayo.”At ito ay ang mapahamak na katotohanan. Walang nakakatakot sa lalaking nakatayo sa harapan ko. Ganun na ba kalaki ang pinagbago ng mga bagay? May nangyari ba sa panahong hindi ko maalala para matakot siya?Tumayo siya, lumakad siya ng maikling distansya sa kinatatayuan ko. Kinuyom niya ang pisngi ko, binigyan niya ako ng isang maliit at mabilis na halik. Hindi ito kasing lakas ng nangyari kanina, ngunit nagpapahina pa rin ito sa ak
"Hindi yan sagot," Sabi ko.Ang kanyang mga mata ay parang bugso ng alon. Isang bagyo ang nagngangalit sa likod ng mga kulay abong pool. Tila kinukumusta nila ako sa kanilang kaibuturan. Kinulong ako, tinatanggihan akong umalis.Noon ko ito nakikita. Isang basag sa kanyang baluti. Ang dahilan kung bakit ayaw niyang makita ko si Ethan.Sa pangalawang pagkakataon ngayon, nabigla ako."Natatakot ka, hindi ba?" mahinang tanong ko habang pilit pa ring binabalot ang ulo ko sa natuklasan.Lumipat siya at tumalikod, ngunit huli na ang lahat. Nakita ko na ang takot sa mga mata niya. Walang paraan upang makabawi mula doon.Papalapit, dahan dahan kong ipinatong ang kamay ko sa balikat niya. "Rowan, kausapin mo ako"Napansin ko ang sarili ko na minasahe ang kanyang balikat ng napansin ang kanyang tensyon sa kanyang balikat. Gusto ko lang maintindihan.Pinakawalan niya ang malalim na hiningang pinipigilan niya pagkaraan ng ilang sandali, saka tuluyang humarap.Sa unang beses simula ng naki
Ako ay isang nervous wreck. Lahat ng nasa loob ay nag vibrate sa nakakaalarmang bilis. Ang puso ko ay biglang tumibok at ang aking tiyan ay buhol buhol.Nakatitig ako sa mga dingding ng kulungan, hindi ko alam kung papasok ba ako o hindi. Hindi ko alam kung nabisita ko na ba si Ethan dati, pero mahalaga ito. Para sa akin, sa mismong sandaling ito, para akong bumisita sa isang estranghero.“Papasok ka ba, o tititigan mo na lang ang mga pader the whole damn day? Sinasayang mo ang p*tanginang oras ko,” Tinutuya ako ng opisyal na nagbabantay sa gate, ang kanyang bastos na pag uugali ay makikita sa paraan ng pag iinis niya sa akin.Hinawakan ko ng mahigpit si Iris sa mga braso ko at pinandilatan siya ng mata.Naiintindihan ko, ngunit isa, hindi niya kailangang maging masyadong bastos tungkol dito... At pangalawa, ito ay ang kanyang mapahamak na trabaho upang maging bantay, kaya duda ako na kinuha ko ang alinman sa kanyang mahalagang oras.“Anong kalokohan ang sinabi mo sa akin?” Snap k
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction