Hindi ko na maitatanggi pa. Gusto ko siya. Gayunpaman, sa bawat nakaraang aksyon, sa palagay ko ay hindi niya gusto ang anumang bagay na gawin sa akin. Walang dapat magsabi sa akin na ang pagmamahal na nakikita kong kumikinang sa kanyang mga mata ay wala na. Sa ngayon, kinukunsinti niya lang ako alang alang kay Noah."Mr. Woods" Naputol ang pag iisip ko ng tawagin ang pangalan ko.Tumingala ako para makita ang nurse kanina na nakatingin sa akin."Kamusta siya?" Ako ay desperado para sa mga sagot.“Okay lang siya at ganoon din ang baby... kailangan lang natin siyang itago ng ilang oras dahil na-dehydrate siya pagdating niya”Nakarinig ako ng buntong hininga mula sa likuran ko. Damn it! Hindi alam ni Kate ang tungkol sa pagbubuntis ni Ava, ngunit nakumpirma na ito ngayon. Hindi ko siya pinansin, tinuon ko ang atensyon ko sa nurse."Maaari ko ba siyang makita?"Tumango siya at sumenyas na sumunod ako. Nakarating kami sa isang kwarto at binuksan niya ang pinto, pinapasok ako. Pagkap
Ava.“A-ano?” Nauutal kong sambit, gulat na gulat na nakatingin kay Rowan.Hindi ko siya narinig ng tama. Ang Rowan na alam kong gagawin ang lahat para kay Emma. Kasama ang pagsasakripisyo sa akin.Sobrang bilis ng tibok ng puso ko habang nakatitig sa blangko niyang mukha."Narinig mo ako, Ava," Ulit niya. Walang bakas ng pagsisinungaling sa boses niya. "Kung mangyayari ito, malugod kong hinayaan siyang mamatay kung ang ibig sabihin nito ay iligtas ka"Nung una akala ko nagsisinungaling siya para hindi ako sumama. Kung tutuusin, sino ang gustong malaman na ang lalaking nakasama niya ng halos isang dekada ay malugod na magliligtas ng ibang babae?Akala ko sinasabi niya yun para lang iligtas ang nararamdaman ko. Pagtingin ko sa mukha niya, napagtanto kong nagsasabi siya ng totoo. Nakasulat iyon sa kanyang mukha at sa kanyang mga mata. At saka, kailan pa ba nailigtas ni Rowan ang nararamdaman ko? Hindi siya umimik na sabihin kung paano ito kaya bakit siya magsisimulang magsinungalin
Paano niya inaasahan na maniniwala ako sa kanya? Sa loob ng siyam na taon, sinabi niya sa akin na ako ay wala. Na wala akong halaga sa kanya. Kaya paano niya aasahan na iikot ang mga bagay ng wala sa oras at inaasahan na maniniwala ako sa kanya?Ang dami kong tanong, pero walang sagot. Lahat ng mga tanong na iyon ay pumapasok sa isip ko, kaya itinulak ko ang mga ito sa isang tabi. Anuman ang nangyayari sa ulo ni Rowan ay hindi ang aking sumpain. Siya at ako ay tapos na. Hindi ito ang lugar ko para subukan at alamin siya.Ng walang kabuluhan, nangingibabaw ang pagod at nakatulog ako.Kapag nagising ako, makikita ko ang aking mga magulang sa silid na kasama ko. Mukha silang pagod gaya ng naramdaman ko. Ang bawat isa sa kanila ay nakahawak sa isang kamay ko at sa sandaling iyon ay hindi ko naramdaman na mas mahal pa ako.Ito ang hinangad ko mula kay Rowan and the Sharps. Ang katotohanan na sa wakas ay nakuha ko ito, nagdala ng napakaraming emosyon sa ibabaw.Nakatunog yata ako kasi p
Dalawang araw na ang nakalipas mula ng ma kidnap kami ni Emma. Hinanap ng mga pulis si Reaper, ngunit siya ay nasa hangin muli. Hindi nila siya mahanap at hindi nagsasalita ang mga nahuli niyang tauhan.Nabuhay ako sa patuloy na takot mula noon. Ayokong mangyari ulit ang ganoon. Lalo na't ayaw kong ma target sa isang bagay na hindi naman ako kasali."Mama pwede ba akong maglaro ng video games?" Tanong ni Noah na nagpabalik sa akin sa gawaing ginagawa.Ginawa ko ang lahat ng aking mga gawain sa pag-asang mapanatili ang aking isip mula sa labis na pag iisip. Kasalukuyan kong tinutupi ang mga damit namin. Pagkatapos nito, wala na akong ibang gagawin.“Oo naman. Anong oras sinabi ni Gunner na darating siya?"Magkadikit na ang dalawa sa balakang. Ginawa nila ang lahat ng magkasama kahit noong nasa paaralan sila.Napakaespesyal ng kanilang pagsasama at ipinaalala nito sa akin ang mayroon sila Rowan, Gabe at Travis mula pa noong mga bata pa sila."Mga tatlo""Sige. Sisiguraduhin kong
Hindi ko pa siya nakikita simula noong huling pagpunta niya rito. Halos araw araw nandito si Gunner at minsan pumupunta si Noah sa bahay nila, pero hindi ko halos nakikita o nakakasalamuha si Calvin. Parang iniiwasan niya ako sa hindi malamang dahilan.“Gusto mo bang pumasok?” Tanong ko sa kanya nang makita ko siyang gumagala mula sa isang paa patungo sa isa pa na mukhang hindi pa nakakapagdesisyon."Oo, kung ayaw mo"Lumipat ako sa gilid para papasukin siya. Mukha siyang hindi sigurado sa una ngunit sa wakas ay tumawid siya sa threshold at pumasok sa aking bahay.Inakay ko siya sa kusina, sinenyasan ko siyang maupo habang inihahanda ko ang mga meryenda ng mga lalaki."Nabalitaan ko ang nangyari sa iyo, gusto ko lang makasigurado na okay ka" Sabi niya pagkaraan ng ilang sandali.Hindi ito balita sa lungsod na ito. May nabigla dito at pagsapit ng gabi, lahat kami ni Emma ay nasa balita. Walang nakakaalam na ako ay isang Howell, at gusto ko ito dahil hindi ako handa para sa pagsusu
Inip na inip ako. So freaking bored. Hindi naman masama kapag weekend dahil nandiyan si Noah, pero kapag weekdays, hindi ito matitiis.Malinaw na nagtrabaho sina Letty at Corrine sa buong araw. Ganun din ang mga magulang ko. Kinuha ko si Mary para asikasuhin ang pang araw araw na pagpapatakbo ng The Hope Foundation. Kahit na pumunta ako doon, wala akong magagawa maliban sa pagpirma ng mga dokumento na nangangailangan ng aking pag apruba.Naging matalik kaming magkaibigan ni Calvin nitong nakaraang linggo. Nalaman ko na may sarili siyang building at construction company. Sinimulan niya ito mga dalawang taon na ang nakalilipas at sa ngayon ay sinabi niyang maayos na ang takbo nito. Kaya hindi rin siya available sa araw.Nainis ako kaya naisipan kong bumalik sa trabaho. Limang buwan akong kasama kaya may oras pa ako bago dumating ang takdang oras ko. Sa halip na iyon, kinuha ko ang aking telepono at dinayal ang numero.“Hey Mrs. Derray, kumusta ka na?” Nagtanong ako.Nakatira kami sa
Nagpasya akong mag make up ngayon. Pumunta ako para sa hubad na itsura. After that I do my hair, preferring to curl it instead of wearing it straight. Satisfy ako sa itsura ko, kinuha ko ang ballet shoes ko at isinuot. Aalis na sana ako nang tumunog ang phone ko.Hindi ko nakikilala ang numero, ngunit kinuha ko ito ng mas kaunti."Kamusta?""Hello, Ava. It’s Ethan” Sabi ng masungit niyang boses sa telepono.Kahit hindi siya nagpakilala, malalaman ko pa rin na siya iyon. Kabisado ko ang boses niya noong mga panahong iyon ay nagdedeliryo ako sa kanya. Noong panahong kinausap niya ako ng may labis na damdamin at pagmamalasakit na naramdaman kong gusto ko. Kung totoo lang sana at hindi laro ang nilalaro niya.Nanginginig ang mga kaisipang iyon, itinutulak ko ang mga masasakit na alaala."Hello Ethan, kamusta?" Tanong ko, kontrolado ang boses ko.Hindi ko na siya muling binisita. Nag usap lang kami sa pamamagitan ng mga sulat. Unang una sa pag update ko sa kanya kung ano ang nangyaya
Rowan. Napaupo ako sa bench habang hinihintay si Ava. Alam kong magagalit siya, ngunit hindi ko mapigilan ang matinding pangangailangang makasama siya. Ang matinding pangangailangan na naroroon para sa kanya. Tumanggi siyang sabihin sa akin ang petsa para sa kanyang susunod na appointment, kaya nagpatuloy ako at ako mismo ang kumuha nito. Alam ko na iyon ay ginagawa akong isang p*tanginang g*go dahil patuloy akong nagpupumilit, pero sanay na ako na masunod ang gusto ko. At sa ngayon, ang gusto ko ay nasa tabi niya. Kung may paraan ako, pinuntahan ko siya at sinundo. Sa halip ay nagpasya akong pumunta dito sa halip na makita na sumalungat na ako sa kanyang kagustuhan. Sobrang tagal na simula nung kinakabahan ako ng ganito. Ang una at huling beses na ako ay kabado ng ganito ay ng nakipagsex ako ng unang beses. Labintatlo ako at hindi ko alam kung ano talaga ang ginagawa ko. Ito ay kahila hilakbot na ibinigay ko ay tinatangay ng hangin ang aking kargada sa loob ng ilang segundo, n
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction