Halos tanghali na ng magising ako. Noong una akala ko lahat ay tulad ng dapat, ngunit pagkatapos ay ang lahat ay bumagsak sa akin. Hindi ito isang masamang panaginip tulad ng naisip ko. Talagang pinagtaksilan ako ni Ethan.Ramdam ko ang pagtulo ng luha ko. Umiiyak akong natulog kahapon at ako ay sobrang pagod as pagiyak. Humiga ako sa kama at hinihiling na sana ay magbago na ang lahat pagkagising ko. Nagdadasal para sa isang himala, ngunit narito ako. Walang nagbago. Ang nais kong maging walang iba kundi isang bangungot, ay ngayon ang aking katotohanan.Dahan dahan akong bumangon sa kama. Wala akong lakas para gumawa ng anuman, ngunit alam ko rin na hindi ako makatulog at maglulundag sa kama buong araw.Naligo ako ng matagal hoping it will make things better. hindi ito. Hindi ko akalain na may makakapagpabuti sa lahat ng nangyari.Pagkatapos magbihis ng tshirt at ilang yoga pants, pumunta ako sa kusina para kumain. Kukuha lang ako ng itlog nang tumunog ang doorbell ko. Napabuntong
Sa totoo lang hindi ko alam kung sino ang mas masama. Rowan para sa paggamit sa akin para sa sex habang iniisip niya ang tungkol kay Emma o Ethan sa paglalaro sa akin at ginagamit pa rin ako para sa pakikipagtalik habang binabalak niya akong patayin.Napabuntong hininga siya. "Ayokong lumabas na bastos pero sasampalin kita sa katotohanan. Kung alam ko lang na ito ang iniisip mo sa buong panahon, noon ay ititigil ko na ito."“Anong pinag uusapan niyo?”"Hindi ka maaaring patuloy na maghanap ng mga lalaking magmamahal sayo." Napabuntong hininga na naman siya. “Paano ko ito aalisin ng hindi ka masasaktan pa…nakipagrelasyon ka kay Ethan na gustong may magmamahal sayo. Hindi mo mabubuo ang buong pag asa mo sa ibang tao. Hindi mo maiisip na isang lalaking nagmamahal sa iyo ang pupuno sa butas na hinukay ni Rowan at ng pamilya mo"Wala akong masabi bago siya magpatuloy.“Ginawa mo ang pantasya na ito at hindi ko kailanman nakita ito hanggang ngayon. Akala mo kapag nahanap mo na ang lalak
"Pumasok kayo" Sabi ni Letty sa likod ko, na ikinagulat ko.Napagtanto ko na kanina lang ako nakatitig sa kanila na parang tanga. Masyadong nawala sa isip ko para sabihin ang kahit ano sa kanila.Tumabi ako at pinadaan sila. Gulong gulo pa rin ang isip ko sa katotohanang nasa bahay ko ngayon si The Howell. Gayundin na sila ay potensyal na aking pamilya."Paano ka nakalabas?" Tanong ko habang nakaharap kay Ethan nang makaupo na kaming lahat."Piyansa" Ang tanging nasabi niya, ang kanyang mga mata ay nakatingin kung saan saan maliban sa direksyon ko.Kahapon tinanong ako ni Brian kung gusto kong magsampa ng kaso laban kay Ethan. Ang sabi niya, mas mapapalakas ang kaso namin laban sa kanya.Hindi ko siya nagawang sagutin dahil hindi ako sigurado. Oo, naiintindihan ko na ang ginawa niya sa akin ay kakila kilabot at hindi ko alam kung mapapatawad ko pa siya o makakalimutan.Sa kabila ng lahat ng iyon, marami rin akong itinuro kay Ethan tungkol sa aking sarili at sa buhay. Hindi ko la
Gusto kong maniwala sa kanya, pero hindi ko magawa. Hindi ako minahal ng pamilyang nagpalaki sa akin at dalawampu't walong taon na nila ako. Hindi ko inaasahan na mamahalin din ako nina Nora at Theo. Hindi nila ako kilala at sa itsura ng mga bagay na talagang mahal nila si Ethan."Paano ka nakakasigurado na anak mo ako?" Tanong ko na tumayo. “Maaaring pinaghalo ni Ethan ang mga bagay bagay. Hindi ako kamukha ng sinuman sa inyo"Maganda sila sa mundong ito at ako lang. Walang kapansin pansin sa aking itsura.Sagot ni Ethan sabay abot sa akin ng isang sobre. “Kinuha ko ang buhok mo at nagpa DNA test. Ito ay tumugma sa isang daang porsyento"Binuksan ko ito at binasa ang nilalaman nito. Hindi siya nagsisinungaling na totoo. Ang DNA ko ay tumugma sa DNA nina Nora at Theo.“Meron kang brown na buhok at ang magandang brown na mata ng iyong ina” dagdag ni Theo pagkatapos ni Ethan. “Kahit na wala ng mga pisikal na katangiang ito, alam ko pa din. Sa kaibuturan ko alam kong ikaw ang anak na
"Anong ginagawa niya dito?" Rowan booms, ang kanyang malamig na kulay abo na mga mata ay bumubulusok kay Ethan.Wala talaga ako sa mood humarap sa mga pagwawala niya. Oo nandiyan siya para sa akin kahapon, pero hindi ibig sabihin na may sasabihin siya kung sino ang nasa bahay ko.Si Theo o dapat ko bang sabihing dad ay nilinis ang kanyang lalamunan. Medyo magtatagal bago masanay sa ideyang tawagin siyang dad.Ang tunog ng kanyang boses ay humahatak sa mata ng lahat sa kanya."Theo Howell?" Nagtatakang sabi ni Rowan ngunit mabilis niya itong itinago. "Anong ginagawa mo dito?"Nagkatinginan kaming lahat ni Rowan. Lumipat ang mga mata niya mula kina Theo at Nora saka bumalik sa akin. Dahan dahang ikinonekta ang mga tuldok.“Matagal na panahon din Rowan, gayunpaman hindi ko masasabi na ako ay masaya sa kung paano mo trinato ang aking anak” Sabi ni Theo na may mapanganib na ngiti sa kanyang mga labi."Ang ibig niyang sabihin ay, naiinis kami sa paraan ng pakikitungo mo at ng iyong pa
May nangyari siguro dahil napunta ako sa kanila."Kung ganoon, bakit mo ako pinapasok kung ayaw mo?" Nagtanong ako.Natahimik ang lahat habang sumagot siya. "Noong si Travis ay dalawang taon ay nagawa niyang lumabas ng bahay. Sa oras na napagtanto ko, tatawid na siya sa kalsada. May paparating na sasakyan at alam kong hindi ako makakalapit sa kanya sa oras, napasigaw ako sa takot. Naalerto siguro si Winnie ng takot ko. Hindi ko alam kung paano niya ito ginawa, o kung nasaan siya o kung paano siya lumipat. Iniligtas niya si Travis noong araw na iyon, ngunit na coma siya sa loob ng dalawang buwan. Pinutol nila ang kanang kamay niya dahil masyadong nasira ito. Nagkaroon din siya ng pilay mula noon dahil sa permanenteng pinsala sa kanyang balakang”Huminga siya ng malalim bago ito pinakawalan. “Tinanggap namin ang kahilingan niya dahil pakiramdam namin ay may utang kami sa kanya. Kahit na sinubukan naming bayaran siya, hindi ito magiging sapat para iligtas si Travis at ang kanyang pinag
Emma"Hindi pa rin ako makapaniwala na si Ava ay isang Howell" Sabi ni Travis habang papasok kami sa bahay ng aming magulang.Ako mismo ay nahihirapan sa balita. Parang surreal ang lahat. Parang hindi ko kayang paniwalaan ng pagmamahal ko ang lahat ng nabunyag.“Alam ko naman diba?” Ungol ko.Akala ko may lamang ako sa kanya. Ang pag alam na inampon siya ay ang pinakamagandang pakiramdam kailanman. Matapos sabihin sa amin ni Ethan na talagang mayaman ang kanyang mga magulang, nawasak ang bawat masayang pakiramdam. Nais kong nanggaling siya sa mahirap na background. Bibigyan sana ako nito ng advantage sa kanya kahit mayaman siya ngayon.Kung siya ay nanggaling sa isang mahirap na pamilya, ako ay palaging mas mahusay kaysa sa kanya. Superior sa kanya in a way. The way our society works is that, you’re respected more if your family has connection. Kung ang iyong pamilya ay may ugat at nagmula sa mahabang pila ng pera. Maaaring mayaman ka at igagalang nila iyon, ngunit mas igagalang k
Kahit na ngayon, ng bumalik ako at sigurado ako na ang mga bagay ay tumitingin kay Rowan, kailangan niyang pumunta at sirain ito. Halos hindi na ako pinapansin ni Rowan. Simula noong araw na iyon sa party ng hapunan ay hindi na siya tumatawag o nagpapa-check up sa akin.Nakatuon ang atensyon niya kay Ava. It makes me hate her more because once again, she's taking him from me. Hindi ko nais na aminin ito, ngunit nagbago ang mga bagay. Si Rowan ay hindi ang parehong batang lalaki na nahulog na mahal ko sa akin.Maaaring hindi niya ito alam, ngunit masasabi ko. May nararamdaman siya para kay Ava. Hindi ko alam kung ano talaga ang nararamdaman niya para sa kanya, pero nandoon ang nararamdaman. Ang pinakakinatatakutan ko ay ang pag-ibig niya sa kanya. Hindi ko alam ang gagawin ko kung totoo iyon. It would really break my heart if that's the case.Kinuha ko ang phone ko, tinawagan ko ang best friend ko."Hi love" Sagot ni Molly sa unang ring.Pabagsak akong humiga sa kama habang pinipig
“Asawa?” Inuulit ni Milly ang mga salita na parang hindi niya maintindihan.“Nauutal ba ako?” Tanong ni Gabriel na may talim sa tono niya.Tahimik ngayon ang buong kwarto. Lahat ng kanina pa nagbubulungan at nakaturo sa akin ay nakatingin na sa lupa.Hindi ko talaga kailangan ni Gabriel na lumaban sa mga laban ko para sa akin. Malayo na ang narating ko mula sa insecure at mahiyain na batang babae na magpapahintulot sa mga tao na libutin siya. Sinabi iyon, hindi mahalaga na hindi ko gusto kung paano siya lumapit sa aking pagtatanggol.Nanginginig si Milly. Parang nanginginig ang buong katawan. Tahimik ang katawan niya at bakas sa mukha niya ang takot. Sa unang beses simula ng dumating ako para magtrabaho dito, hindi siya kamukha ng mayabang na babaeng nakasanayan ko.Sa paraan ng dinadala niya ang kanyang sarili, aakalain mong pag aari niya ang bwisit na company. Siya ay namumuno sa iba sa paligid, siya ay bastos at malisyoso, palaging tinatrato ang iba (lalo na ang mga babae) na p
Kakababa ko pa lang ng sasakyan ay bigla niyang hinawakan ang kamay ko at hinila ito ng mahigpit. Nagulat ako sa kilos at nataranta kong inangat ang ulo ko para lang makita ang mata niya na nagaalab."Nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya, nanlilisik ang mga mata niya sa akin.Langya! Anong kalokohan?Dahan dahan akong tumingin sa kanya, papunta sa walang laman na ring finger ko. Nalilito ka na ba sa isang sitwasyon? Para bang alam mo kung ano ang tinatanong sayo, alam mo ang sagot, ngunit nalilito ka pa rin? Well, ako yan ngayon."Harper, nasaan ang singsing mo?" Sigaw niya habang bumababa ng sasakyan.Pinagmamasdan ko ang pagbuka ng kanyang katawan mula sa kotse at pagkatapos ay tumataas siya sa akin. Ang kanyang napakaraming presensya ay nagpapatahimik sa akin.Ang kaunting iling niya ay nagpabalik sa akin sa kasalukuyan."Hindi ko maintindihan kung ano ang nangyayari ngayon," Bulong ko, hindi pa rin sigurado kung bakit siya nagalit sa isang bagay na hindi gaanong mahalaga.Ma
Pilit kong inaalis ang kamay ko, pero walang silbi. Matatag ang pagkakalagay niya, ayaw bitawan. Hindi masakit ang pagkakahawak niya, pero sapat na ang higpit kaya hindi ko maalis ang kamay ko sa kanya."Harper" Babala niya nang subukan kong hilahin muli ang kamay ko.Bakit niya ito pinaghirapan? Hindi kaya hinayaan na lang niya ang isyu?"Walang dapat pag usapan" Umangal ako, nakatitig sa kanyang gwapong mukha.Nakakahiya na ang katotohanang muntik na akong sumuko sa haplos niya. Ngayon ay gusto niya akong ipahiya pa ngunit hinahagis ito sa aming pagpunta sa trabaho."Dyan ka nagkakamali." Hinawakan niya ang bewang ko at hinila ako palapit sa kanya. "Marami tayong pag uusapan."Anong kalokohan ang ginagawa niya? Nawala na ba ang kanyang katinuan? Siguradong may mali kay Gabriel, dahil napaka out of character niya.Sinubukan niya bang paglaruan ako? Iyan ba ang nangyari noon? Isang laro para sa kanya."Bitawan mo ako Gabriel," Sumisitsit ako, habang ang mga nakakaligalig na kai
Sa oras na aalis kami, kontrolado ko na ang aking emosyon.Ayokong aminin, pero nandoon pa rin ang pagkahumaling ko kay Gabriel. Ito ay mga taon. Halos isang dekada na gayunpaman, kaunti lang mula sa kanya para ma excite ako.Kinasusuklaman ko iyon. Kinasusuklaman ito dahil habang kasal ako kay Liam, kinailangan ng kaunting pagsuyo para mapukaw ako ng sapat para sa pagkilos. Huwag magkakamali, hindi masamang kasosyo si Liam. Hindi siya kumapit sa sex, ngunit ang aking pagpukaw ay hindi madaling dumating kapag gusto niya kaming maging intimate.Hindi ito gaanong kinuha kay Gabriel. Isang matinding tingin at ang mga magaspang na kamay na iyon sa aking balat at basang basa ako dahil sa kanya. Handa siyang ihatid ako. Ano ang sinasabi nito tungkol sa akin? Na ang aking dating asawa ay hindi nakuha ang bahaging ito sa akin, samantalang ang lalaking dumurog sa akin, di ba?Pagkatapos ng mabilis na malamig na shower, para maalis ang aking pagkapukaw at kahihiyan, nagbihis ako at nagtungo
Harper.Bumangon ako sa kama na parang nasagasaan ako ng track. Hindi ako nakatulog kahapon. Malalaman mo kung gaano ako katamad at bagal ngayong umaga.Pagtingin ko sa phone ko, nakita kong pasado alas singko na ng umaga. Alam kong hindi na ako makakatulog ulit kaya bumangon na lang ako. Sinabi sa akin ni Gabriel na may gym siya, kaya nagsuot ako ng leggings at isang sport bra at pagkatapos ay lumabas ng aking silid.Isang mahabang araw ang nauna sa akin. Ngayon ay Lunes, at ito ang unang araw ni Lilly sa paaralan. Nais kong ako ang kumuha sa kanya. Tila medyo kinakabahan siya nang matulog, ngunit sinubukan niyang bawasan ito.Ang tanging nakakapagpaginhawa sa kanya ay ang pagkaalam na makakasama niya si Noah. Sinabi niya sa akin na nangako si Noah na ipapakilala siya sa lahat ng kanyang mga kaibigan. Napakasweet at mabait sa kanya. Malinaw na pinalaki siya nang tama at kung gaano kabait si Ava sa akin, wala na akong inaasahan pa.Naglalakad ako sa madilim na pasilyo na sinusubuk
Calvin."Anong ginagawa mo sa bahay ko, Emma?" Sabi ko habang nagngangalit ang mga ngipin.Abala kami ni Gunner sa pagpipintura ng kwarto niya, bago tumunog ang doorbell. Ang huling bagay na gusto ko ay marinig niya akong sumisigaw at bumaba para lang makita ang asong ito.Sinamaan ko siya ng tingin habang nararamdaman ko ang galit ko sa loob ko. Nakakuyom ang aking mga kamao at ang aking panga ay mahigpit na nakaipit sa pagsisikap na pigilan ako sa pagsabog."Ako-ako" Hindi niya natapos ang pangungusap at mas lalo lang akong naasar.T*ngina nito! Lumabas ako ng bahay at isinara ang pinto sa likod ko. Kinailangan ko siyang paalisin."May tanong ako sayo, Emma!" Nagalit ako, nakakapit sa hawakan ng pintuan na parang vise grip, para lang pakalmahin ang sarili ko.Matapos ang lahat ng kalokohan na pinagdaanan namin ni Gunner sa kanya, may lakas ng loob siya ngayon na magpakita sa harap ng pintuan ko?Ang sakit at sakit sa loob ng mahigit halos isang dekada. Akala niya ba madali ko
Emma.“Sigurado ka ba dito?” Tanong ni Molly, ang nag aalala niyang mga mata ay nakatingin sa mukha ko. "Sigurado ka bang gusto mong gawin ito?"Sigurado ba ako? Ano ba. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya, pero may kailangan akong gawin, di ba?"Oo" Tumango ako, itinuwid ang aking likod sa determinasyon.Alam kong nagkamali ako ng malaki. Alam kong kasalanan ko ang nangyayari sa akin. Karma na ang humahabol sa akin, ngunit hindi ko ito hahayaang pigilan ako. Hindi ako maaaring umupo sa paligid ng paglilinis na nagnanais na iba ang mga bagay.Isinuot ko ang magandang sundress na napili ko. Kulay puti ito at may mga asul na bulaklak. Gusto kong magmukhang presentable, down to earth at mainit. Gusto kong magmukhang kaakit akit. Isang tao na magaan ang pakiramdam mo sa pamamagitan lamang ng pagtingin sa kanila. Ang mga sundresses ay palaging nagbibigay ng ilusyon na iyon."Napagtanto mo na maaari niyang isara ang pinto sa iyong mu
Tumango ako, saka humiga sa sofa habang binuhusan niya ako ng baso. Isa na kailangan ko.“Kailangan kong sumang ayon sa sinabi ni mom, si Lilly ay katulad mo. Nagulat ako sa sobrang talino niya. Kung paanong marami siyang alam pagdating sa pera.” Sabi niya pagkatapos lumagok sa baso niya.Napangiti ako ng may pagmamalaki. “Ganyan din si Noah na mini me mo. Napaka spot on niya pagdating sa pag alam kung aling mga kumpanya ang may potensyal."At ito ay totoo. Matalas si Noah pagdating sa mga potensyal ng kumpanya, tulad ni Rowan. Mababasa ni Rowan ang bagong potensyal ng kumpanya, kahit na ang mga nakatatag ng kumpanya.Ito ay dahil sa kanya na hindi kami gumawa ng isang masamang pamumuhunan kapag nakakuha ng isang bagong kumpanya.“Pakiramdam ko, dadalhin ng dalawa ang business world. Dadalhin nila ang korporasyon ng Woods sa mas mataas na taas. Katulad natin, magiging perfect duo sila." Binibigkas niya ang parehong bagay na iniisip ko.Kinuha ko ang aking baso, nilagok ko ang buo
Gabriel."Magiging okay ba kayong dalawa ngayong gabi?" Tanong ko habang binubuksan ang pinto ng sasakyan kina Harper at Lilly."Oo" Sagot niya at iniwas ang tingin sa akin. "Huwag kang magalala, baka makatulog na kaming dalawa pagpasok namin sa loob.""Okay", Umabante ako at hinalikan si Lilly sa pisngi. Mukhang handa na siyang bumaba. “Magandang gabi sweetheart.”"Goodnight daddy" Bulong niya.Bwisit. Sa tingin ko hindi ako masasanay na tinatawag niya ako ng ganoon. Gaya nga ng sinabi ko kanina, nung nalaman ko si Lilly, balak ko na gamitin siya bilang huling alas para makuha ang gusto ko mula kay Harper. Ngayon bagaman, ito ay isang ganap na naiibang kwento.Sa tuwing tinatawag niya akong ganyan, ngayon, kumikibo ang puso ko. Nakaramdam ako ng kung anong init na bumabalot sa loob ko. Kakaiba talaga. Wala akong naranasan dati.Sa isang maliit na alon at isang magandang gabi mula kay Harper, tumalikod sila at umalis. Matapos masigurado na ligtas na sila sa loob ng gusali, tumal