Chapter 2

"You may go," sabi ni Luke kina Miller at Warry habang nakatayo sila sa harapan niya.

Pagkaalis ng dalawang lalaki ay dumilim ang ekspresyon ni Luke. Sumandal siya sa kanyang leather na upuan, lalo pang nagdilim ang malamig niyang mga mata.

Hindi makapaniwala si Luke na tinanggap na talaga ni Dexie ang hiwalayan. Paanong ang isang taong mahigpit na tumanggi na hiwalayan noong nakaraang araw ay biglang magbago ng isip at tanggapin ito? Siya ay nagtaka. Panunuya ni Luke at hindi pinansin ang divorce papers na dala ni Miller. Sa kabila ng hindi maipaliwanag na pagkadismaya ay itinulak ito ni Luke at hinanap ang mga opisyal na dokumento sa mesa, ngunit hindi siya makapag-focus sa kahit isang salita.

"Mrs. Huxley Dawson, aalis ka na ba?" tanong ng katulong ng makita niya si Dexie na pababa ng hagdan dala ang kanyang mga bagahe.

Alam ng lahat sa pamilyang Huxley Dawson ang mahirap na relasyon nina Dexie at Luke. Pinilit pa nga ng yumaong si Mr. Huxley Dawson, ang patriarch ng pamilya, ang pagpapakasal ni Luke kay Dexie, gaya ng alam ng ilang miyembro ng extended family.

Si Mr. Huxley Dawson ay pumanaw na, at iminungkahi ni Luke na hiwalayan si Dexie.

Paano kaya magiging masaya si Dexie, lalo na't mahal niya si Luke ng buong-buo at gagawin ang lahat para dito? Sa pag-alala noong inihatid ng abogado ang mga papeles para sa diborsyo kay Dexie sa harap ng lahat ng mga katulong, hindi naiwasang madama ni Winston ang pakikiramay sa kanya. Kumalat ang tsismis na si Dexie ay kapalit lamang ng dating kasintahan ni Luke, at tila kapani-paniwala.

"Hindi, lilipat na ako," nakangiting sabi ni Dexie, na nagpapasalamat kay Winston sa kanyang pag-aalaga sa nakalipas na taon. Madali siyang pasayahin at inaalala lang ang sarili sa mga bagay na may kinalaman kay Luke.

"Hihiwalayan mo ba talaga si Mr. Huxley Dawson?" Tanong ni Winston, marahan namang tumango si Dexie sabay ngiti. Pinipigilan ang matinding sakit sa kanyang puso, umalis siya.

Makalipas ang ilang hakbang ay huminto si Dexie na parang may naalala at muling tumingin kay Winston.

"Oh, pakiusap na may mag-alis ng malus sa hardin," hiling ni Mrs. Huxley Dawson.

"Eh? Ito..." Kumunot ang noo ni Winston. "Ngunit itinanim mo sila," sabi ni Mrs Huxley Dawson.

"Tanggalin mo sila. Ayaw ni Luke sa kanila."

Sa pagdaan nila sa hiwalayan, gustong umalis ni Dexie nang walang bakas. Hindi na kailangang mag-iwan ng kahit ano para lang abalahin si Luke.

Pagkatapos noon ay umalis na ng mansyon si Dexie nang hindi lumilingon.

Pag-uwi ni Luke, nakita niya ang isang excavator sa bakuran, at inaalis ng mga hardinero ang malus. Nagdilim agad ang mukha niya.

Mula nang ikasal sila, si Luke ay maaaring hindi gumabi o umuwi ng madaling araw. Ito ang unang pagkakataon na nakauwi siya ng maaga. Bakit napaka unpredictable ng mga ugali niya?

Bagama't nalilito si Winston, hindi na siya nag-imbestiga pa, at nagmamadali niyang hiniling sa mga tauhan na itigil ang kanilang trabaho.

Malungkot na umakyat ng hagdan si Luke. Pagbukas niya ng pinto ay nakita niyang walang laman ang silid.

Bihira siyang umuwi, at kahit umuuwi ay kadalasang uupo at hihintayin siya ni Dexie sa kwarto. Kung siya ay nakatulog, siya ay gigising upang salubungin siya at masayang magtanong tungkol sa kanyang araw.

Hindi nasanay si Luke sa tahimik at bakanteng silid at biglang nakaramdam ng hindi maipaliwanag na pagkabalisa. Niluwagan niya ang kanyang kurbata at itinapon ito sa isang tabi habang nililingon niya ang bakanteng silid.

Bagama't walang malaking pagbabago, naramdaman ni Luke na may kakaiba.

Mahigit kalahati ng mga libro sa mga istante ang nawala. Pagbukas ng aparador na punong-puno pa ng mga damit, wala siyang makita kahit isang pirasong damit na pagmamay-ari ni Dexie.

Kumunot ang noo ni Luke, ayaw maniwala na lumipat na si Dexie matapos tanggapin ang hiwalayan.

" Was she trying to play hard to get?" Sa sandaling naisip niya ito, dumilim ang mukha ni Luke, at mas lalong lumalim ang kanyang pagsimangot.

Bagama't matibay ang kanyang paniniwala na hinding-hindi siya hihiwalayan ni Dexie nang ganoon kadali, hindi nabawasan ang pagkabalisa at gulat na naramdaman niya.

Pagkaalis ni Dexie sa bahay na pinagsaluhan nila ni Luke noong nakaraang taon, lumipat siya sa isang apartment na pag-aari niya sa lungsod.

Bagaman matagal na siyang hindi nakatira sa apartment, umupa siya ng maglilinis nito araw-araw.

Matapos itabi ang kanyang bagahe, kinuha ni Dexie ang kanyang telepono at tumawag.

Kumonekta kaagad ang tawag sa namamaos na boses sa kabilang linya. Kagigising lang nung tao.

"Dexie, napanaginipan lang kita, tapos ngayon tinatawag mo na ako. Magkapareho ang iniisip ng mga magagaling na isip." Hindi pinansin ang sinabi ng lalaki, sinabi ni Dexie, "May kailangan akong imbestigahan mo. Kapag nagawa mo na iyon, ipunin mo ang ebidensya at ipadala sa akin."

Malinaw na ipinaliwanag ni Dexie kung ano ang kailangan niyang imbestigahan ng lalaki.

Pagkababa ay pumikit si Dexie at nakaramdam ng biglaang panginginig.

Maagang nagising si Dexie kinabukasan. Pagkatapos maglinis, kumuha siya ng ilang mga kinakailangang dokumento at nagmaneho sa Civil Affairs Office.

Ang Civil Affairs Office ay bukas sa oras na ito, at mayroong maraming mga tao na natapos ang kanilang kasal at diborsiyo pamamaraan.

Tumayo si Dexie sa entrance ng Civil Affairs Office at matiyagang naghintay ng isang oras, ngunit hindi na nagpakita si Luke.

Habang lumilipas ang panahon, lalong naiinip si Dexie.

Sinubukan niyang tawagan si Luke, ngunit hindi ito sumasagot. Katulad nito, kapag ssinubukan niyang lapitan si Warry, walang sumundo sa kanya.