Chapter 3

Ang babae ay ang sekretarya sa opisina ng sekretarya ni Luke, at paminsan-minsan ay dinadala niya ito sa kanyang mga business party.

Matapos siyang dalhin sa ilang party, lalong naging mayabang ang sekretarya. Nang makipag-usap siya sa iba, ipinakita niya ang isang hindi maipaliwanag na pakiramdam ng pagmamataas at kataasan.

Para siyang naghihintay na palitan si Dexie at maging dalaga ng pamilya Huxley Dawson.

"Mrs. Huxley Dawson, she's here again," sabi ng babae na bahagyang nagtaas baba habang nakatingin kay Dexie ng masama.

Sinadya pa niyang idiin ang salitang "muli."

Ngumiti si Dexie at magalang na binati, "Mrs. Wilson."

Tiningnan ng masama ni Cindy Wilson ang walang laman na kamay ni Dexie.

"Mrs. Huxley Dawson, hindi ka ba maghahatid ng tanghalian para kay Mr. Huxley Dawson ngayon? Nabalitaan mo ba na itinapon ng presidente ang lahat ng pagkain na ginawa mo?"

Hindi itinago ni Cindy ang kanyang pagiging superior sa harap ni Dexie, at puno ng panunuya at hinanakit ang kanyang mga sinabi.

Bilang paggalang kay Luke, pinili noon ni Dexie na huwag makipagtalo sa isang clown secretary na tulad ni Cindy. Gayunpaman, hindi na naramdaman ni Dexie ang pangangailangan na magpigil, dahil hindi niya gusto si Luke.

Habang nagsasalita, tahimik na pinagmamasdan ni Cindy si Dexie. Nakasuot ng pinasadyang damit, matikas at maayos ang hitsura ni Dexie. Siya ay may maganda at maselan na mukha. Kahit sobrang inggit si Cindy, hindi niya maitatanggi na napakaganda ni Dexie.

Tumangging aminin si Cindy na ang babaeng nasa harapan niya ay naglabas ng matinding pressure at talas na hindi niya namamalayang gustong iwasan.

"Paano maikukumpara sa akin ang isang magandang mukha na tanging marunong magluto para sa kanyang asawa, isang kilalang nagtapos sa isang sikat na unibersidad na may hawak na mahalagang posisyon sa isang malaking korporasyon?" Napaisip si Cindy.

Hindi pa rin maiwasan ni Cindy ang magselos sa tila walang kwentang babae sa harapan niya. Dahil sa selos at pagiging inferiority nito, hindi napigilan ni Cindy na kumilos sa paraang nagpapakita ng pagiging superior niya sa harap ni Dexie.

Nang makita ang banayad na ngiti ni Dexie, nais ni Cindy na ipagpatuloy ang pag-atake sa kanya. Gayunpaman, sa susunod na sandali, ang kanyang baba ay hinawakan ni Cindy.

Hindi makapaniwalang iminulat ni Dexie ang mga mata habang nakatingin sa babaeng nasa harapan niya na nakangiti. Habang nakangiti ang babae, nagyeyelong ang kanyang mga mata, at ang kanyang lamig ay tila tumatagos sa kanyang mga buto, na nagpabilis ng tibok ng puso ni Cindy sa takot.

"Hindi ba ako naging mabait sayo? Ha?" Napangiti si Dexie habang pinipisil ang baba ni Cindy.

Bagama't mukha siyang payat at mahinang babae, ang mahigpit na pagkakahawak ni Dexie sa baba ni Cindy ay naging dahilan upang hindi makagalaw si Cindy.

"Ikaw... bitawan mo." Hindi makapagsalita ng matino si Cindy dahil nadudurog ang kanyang bibig habang si Dexie ay patuloy na nakahawak sa kanyang baba.

Ang kanyang maseselang mga tampok ngayon ay mukhang lubhang nakakatawa at nakakahiya.

"I have a terrible temper. Kung patuloy kang magpupumiglas, baka ma-dislocate ko yang panga mo."

Bagama't kaswal na magsalita si Dexie, ang malamig niyang mga mata ay agad namang napatikom ng bibig ni Cindy.

Nagtataka ako kung bakit hindi pa umuuwi si Luke. Nagpalaki pala siya ng napakalandi na fox sa opisina.

"Ikaw..."

Akmang pabulaanan ni Cindy ang sinabi ni Dexie ay nagliwanag ang mga mata niya nang mapansin ang nasa likod niya. Then she immediately explained with a face full of complaints.

Mrs. Huxley Dawson, mali ang pagkakaintindi mo. Walang nangyayari sa pagitan namin ni Mr. Huxley Dawson. Secretary lang niya ako, at paminsan-minsan ay sinasamahan ko siya sa mga business meeting at dinner. Na-misunderstood mo talaga."

Habang nagsasalita si Cindy ay namumula at naluluha ang kanyang mga mata. Ang isang dahilan ay ang pananakit ng kanyang ibabang panga sa pagkakahawak ni Dexie, at ang isa naman ay dahil sa kanyang mahinang pagganap.

Nakangiting kumalas si Dexie sa pagkakahawak sa baba ni Cindy. "Anong pinagsasabi mo? Nagbibiro lang ako."

Kumuha siya ng wet tissue sa bag niya at pinunasan ang mga punto kung saan siya nagkaroon ng physical contact kay Cindy na para bang may nakilala siyang maduming bagay.

Nanginginig sa galit si Cindy habang nasasaksihan ang mga kilos ni Dexie.

Ano ang ibig niyang sabihin doon? Itong haggard na babae ba ay nagmumungkahi na siya ay marumi? Sa sandaling ito, hiniling ni Cindy na mapunit niya si Dexie.

Gayunpaman, dahil sa taong nasa likod ni Dexie, ginawa ni Cindy ang lahat para pigilan ang kanyang galit.

"Bitch, tingnan natin kung paano mo haharapin itong gulo na ginawa mo," naisip niya sa sarili.

Ang galit ni Cindy ay hindi man lang nagparamdam kay Dexie.

Patuloy ni Dexie, "I'm sorry, I have mysophobia, and I can't stand this disgusting smell." Dahil doon, itinapon niya ang basang tissue sa malapit na basurahan.

Galit na galit si Cindy, ngunit inosenteng sumagot siya, "Mrs. Huxley Dawson, hindi mo ako naiintindihan. Ang relasyon namin ni Mr. Huxley Dawson ay hindi tulad ng iniisip mo."

Tinitigan ni Dexie si Cindy na may pagtataka at tumugon, "Hindi ba't nabanggit ko na na may mysophobia ako at hindi makatiis ng mga masasamang amoy? Nagbibiro ako. Pakipot ka at hindi man lang marunong magbiro."

Naiwang tulala si Cindy.

"Dexie, ang kulit mo!" She silently gritted her teeth, ayaw na niyang mapahiya pa.

Gayunpaman, dagdag pa ni Dexie, "Si Luke ay bulag. Hindi ako makapaniwala na nainlove siya sa isang tulad mo." Naramdaman ni Cindy ang isang s udyok ng galit pero nakaramdam din ng kasiyahan nang maisip niya ang nasa likod ni Dexie.

"Dexie, you have set yourself for failure this time. Don't blame me for being cruel."

"Mrs. Huxley Dawson, paano... paano mo masasabing bulag si Mr. Huxley Dawson? Walang pinagkaiba ang myopia at blindness. Bagama't hindi siya bulag, dapat ay bulag siya para dalhin ang isang tulad mo sa mga business party. Sinong minamalas mo?"

Napaawang ang labi ni Dexie sa inis, pagkatapos ay bigla siyang natauhan. "Naku, pero nabalitaan ko rin na ordinary business dinners ka lang niya dinadala. For important and grand parties, Warry lang ang dinadala niya."

Nadurog ang puso ni Cindy, alam niyang hindi magandang pakinggan ang mga salita ni Dexie.

"That would make sense too. Luke is blind but not stupid. He knows you are foolish and terrible with words. Bringing you to high-level banquets could offend important clients and cause him trouble," Dexie remarked.

Nagdilim ang mukha ni Cindy. "Ikaw... Dinala ka niya sa mga ordinaryong business dinner dahil hindi talaga siya mapakali sa kanila. It's not necessarily a bad thing to make sure of some trash."

Binigkas ni Dexie ang mga malisyosong salita na ito sa patag at monotonous na boses, na walang galit. Ang pagiging direkta ng kanyang mga salita ay naging mas nakakaimpluwensya sa mga nakikinig.

“Tapos, ito lang ang halaga niya sa kumpanya. Ano sa tingin mo? “ tapos si Dexie na may matikas na ngiti, walang bakas ng kabangisan kahit na na-provoke ng secretary na palihim na nanliligaw sa asawa.