(ด้านคิน)"ยังต้องให้ชี้แจงอะไรเพิ่มเติมอีกมั้ยครับ" เขาเดินเข้าไปถามเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการควบคุมผู้หญิงที่ชื่อเมเดีย"ไม่มีแล้วค่ะ"เขาเองก็ยังตกใจกับหลักฐานการโต้กลับของพี่สาวตัวเอง เธอทำโดยที่ไม่ให้ใครรู้ถือว่าเป็นการเซอร์ไพรส์สำหรับเขามาก"หวังว่าจะได้รับคำขอโทษจากฝ่ายรัฐบาล
"งั้นเหรอ...เห้อ! น่าเบื่อจัง" ฉันเลื้อยตัวนอนลงบนโซฟา สายตามองไปยังโคมไฟระย้าขนาดใหญ่บนเพดาน ฉันเพิ่งสังเกตมันเป็นรูปดวงดาวและพระจันทร์"จะกลายร่างเป็นงูเหรอ" การ์เนทพูดขึ้นในขณะที่มือยังไม่หยุดพิมพ์งาน"นายชอบดาวเหรอ" แต่คำถามของฉันทำให้เขาสามารถหยุดมือได้ทันที ฉันเหลือบสายตามองคนข้างกายที่ตอนนี้เ
"พี่คิมไปกับผมมั้ยครับ" เขาเดินกลับเข้ามาและเอ่ยปากชวนฉันไปข้างนอก"ไปไหน""ไปทำงาน" ฉันส่ายหัวทันทีที่ได้ยินเรื่องงานของเขา"นายไปทำงานเถอะ ฉันว่าบ่าย ๆ จะออกไปซื้อของขวัญงานแต่งงานให้เพื่อน" ใกล้ถึงงานแต่งของคารีน่าแล้วด้วย"เดี๋ยวให้คนขับรถพาไปให้" การ์เนทจะไม่อยากให้ฉันขัยรถเองเสมอ ถ้าไม่ใช่เขาข
"...." ฉันว่าฉันแสดงได้ดีแล้วนะ ไอ้เวรนี่แสดงได้ดียิ่งกว่า"แต่คิมคงจะเชื่อแฟนตัวเองมากกว่าอยู่แล้ว""การ์เนทยังไม่ได้พูดอะไรให้ฉันฟัง""เขาคงไม่อยากให้คิมไม่สบายใจ เพราะยังไงเราก็เป็นเพื่อนของคิม" เพื่อน ฉันอยากจะสำลอกคำนี้ออกมาจริง ๆ"ก็คงงั้น""แต่ถ้าเขาพูดอะไรให้คิมฟัง เราอยากให้คิมมาถามเรา" ทำไ
รถยนต์สีดำวิ่งผ่านประตูรั้วขนาดใหญ่เข้ามาจอดยังประตูคฤหาสน์ กลุ่มคนชายชุดดำต่างยืนรอรับผู้มาเยือน ร่างสูงก้าวลงจากฝั่งคนขับพร้อมกับหญิงสาวที่ลงจากรถจากอีกฝั่ง"สวัสดีทุกคน" รอยยิ้มของเธอทำเอาพวกเขาต่างตกตะลึง ความสวยของผู้เป็นว่าที่นายหญิง"สวัสดีครับ!!" พวกเขากล่าวทักทายและก้มหัวให้เธอเล็กน้อย"เวล
"เธอคือ..." ในที่สุดก็ทนความสงสัยไม่ไหว เมื่อได้โอกาสก็หันไปถามเขาทันที"เธอเป็นลูกบุญธรรมของคุณลุง เป็นลูกพี่ลูกน้องฝ่ายพ่อ เธอมาจากปารีส""อ๋อ" ฉันพยักหน้าด้วยความเข้าใจง่ายโดยไม่มีข้อสงสัยใด ๆ แต่ถึงแบบนั้นการ์เนทก็ยังไม่เลิกทำหน้าเครียด"คิม..." ฉันตกใจเล็กน้อยที่เขาเรียกชื่อฉันเฉย ๆ โดยไม่มีคำว
เขายืนนิ่งไม่ขยับ ไม่แม้แต่หันมาสบตา ฉันเหลือบสายตามองผ่านกระจกรถที่กำลังถูกเลื่อนขึ้นปิด เขามองตรงไปยังกีอา เธอมีสีหน้าที่หวาดกลัวอะไรบางอย่างแต่ฉันก็ไม่สนใจทั้งคู่รถยนต์ถูกขับผ่านพวกเขาโดยที่ฉันไม่หันไปมองอีก อะไรที่ทำให้ฉันรู้สึกจุกจนพูดไม่ออกขนาดนี้ ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นมากกว่าลูกพี่ลูกน้องงั้นเ
การ์เนทยิ่งกว่าวิญญาณซะอีก) ใช่ ฉันรู้สึกว่าการ์เนทเองก็กังวลใจเรื่องของเธอไม่น้อย"งั้นก็ปล่อยไปละกัน เวลาอีกเกือบเดือนฉันไม่ได้ซีเรียสอยู่แล้วเพราะที่ผ่านมาก็ไม่ได้สนใจเรื่องแฟนหรือเรื่องแต่งงาน" เสียงหัวเราะในลำคอของเฮเลนดังเล็ดลอดมาให้ฉันได้ยิน(แกไม่ซีเรียสแต่มีคนซีเรียสจนคลั่งแน่ เอาล่ะต่อจาก
ณ คลับการ์เบรียลล่าก๊อก ก๊อก ก๊อก"มีอะไร"ร่างสูงนอนเหยียดบนโซฟาแล้วตะโกนถามออกไปนอกห้อง สายตามองทอดยาวไปยังผู้หญิงขึ้นมาหาเขา ผู้หญิงเหล่านั้นก็แค่ของแก้เบื่อ เขาไม่ใช้ซ้ำและไม่เคยวนซ้ำกับใคร"กลุ่มคุณเฮเลนมาแล้วครับ""อือ" เขาขานรับอย่างไม่ใส่ใจ วันนี้เป็นงานแต่งของเธอ ตำแหน่งของเฮเลนก็เทียบเท่า
"ไม่มีไปที่ไหนเหรอครับวันนี้" การ์เนทเดินเข้าไปถามปู่ถึงในห้องทำงาน"อยากให้พาไปที่ไหนก็พูดมาเลย" เขาแกล้งพูดแหย่หลานตัวเอง ก็เดี๋ยวนี้การ์เนทดูจะอยากไปข้างนอกมากขึ้น เหมือนว่ารอจะได้ไปเจอใคร"เปล่าครับ""ถ้าอยากไปหาหนูคิมก็คงต้องรอไปก่อน" ปู่ของเขาพูดขึ้นในขณะที่หลานชายกำลังจะหันหลังเดินออกจากห้อง
"เจ้าบ่าวชื่ออะไร" เขาถามย้ำอีกครั้ง"...." ตาคมหันไปจ้องหน้าคนถาม ทำให้เขาเกิดอาการกลัวขึ้นมา"นี่ หยุดมองคนอื่นสายตาไม่น่ารักนะ" เสียงดุของผู้หญิงตรงหน้าทำให้เขาหันไปมองเธอ"....""เป็นเจ้าบ่าวต้องทำหน้าให้มีความสุขสิ ยิ้มน่ะยิ้ม" เธอเอานิ้วฉีกยิ้มปากตัวเอง เพื่อทำให้เขาดู"...." จำเป็นด้วยหรือไง
"งั้นเอาแบบนี้ ย่าขอทำนายให้หลานได้มั้ยจ้ะ""...ไม่เอาครับ""สักหน่อยนะ ย่าอยากดูให้หลาน"ย่าของเขาไม่ฟังคำปฏิเสธ เธอกางกระดาษเปล่าขึ้นมาและเขียนวันเกิดของเขาลงไปในนั้น"..." การ์เนทนั่งมองย่าของเขาขีดเขียนอยู่สักพัก ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นสบตาเขาและส่งยิ้มกว้าง"มันพอดีกันเกินไป..." คำพูดของย่าทำให
"ฮึก ฮือ!"ย่าของเขาร้องไห้พร้อมกับกอดร่างไร้วิญญาณของลูกชายไว้แน่น ลูกชายของเธอก็คือพ่อของการ์เนท เขายืนมองร่างของพ่อที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาวนอนราบอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลตลอดระยะเวลาที่เกิดมา เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพ่อเคยคุยกับเขาบ้างหรือเปล่า ความผูกพันและความรัก เขาจึงไม่เคยได้รับมันเลยจากทั้งพ่อแล
"ดอกไม้แหละ..."เสียงแหลมเล็กดังมาจากด้านหลัง ทำให้การ์เนทสะดุ้งด้วยความตกใจ เขาหันหลังกับไปมองก็ต้องตกใจมากขึ้นไปอีก เมื่อหน้าของเธออยู่ห่างจากเขาไม่ถึงคืบ"คิม...ไม่เล่นแบบนี้" ผู้เป็นพ่อออกปากดุลูกสาวตัวเอง เธอส่งยิ้มกว้างให้เขาและยกมือไหว้คุณปู่"สวัสดีค่ะ" เด็กสาวยิ้มกว้างด้วยความสดใส ส่วนเด็กช
"ตอนเย็นการ์เนทไปกับปู่มั้ย" ปู่ของเขาถามขึ้นในขณะที่นั่งมองหลานชายของเขาเดินเลือกดอกไม้"ไปทำอะไรครับ" เขาถามกลับมาไป แต่ไม่หันไปสนใจปู่ของเขาสักนิด ถึงภายนอกจะเป็นแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้เฉยชาจนไม่ได้ยินสิ่งที่คนอื่นถาม"ปู่จะพาการ์เนทไปงานวันเกิดของลูกสาวคนที่ปู่สนิท ไปด้วยกันนะ"เขาพยายามสุดความสามารถ
สามเดือนผ่านไปหลังจากที่เขามาอยู่ในความดูแลของปู่และย่า เขาก็มีสภาพจิตใจที่ดีขึ้น จากเด็กที่ไม่พูดก็เริ่มถาม เมื่อสิ่งนั้นทำให้เขาเกิดความสงสัยการ์เนทใช้วิธีศึกษาเล่าเรียนอยู่ที่บ้าน โดยทางปู่ของเขาจัดการจ้างครูมาสอนที่บ้านโดยเฉพาะในแต่ละวิชา เพราะเขารู้ดีว่าถ้าไปอยู่ในจุดที่คนเยอะและวุ่นวาย หลานข
เพล้ง เพล้ง!"คุณกล้าเอาอีผู้หญิงแบบนั้นขึ้นมาเหนือฉันเหรอ หา!""หุบปาก น่ารำคาญ!""เคยเห็นแก่หน้าฉันบ้างมั้ย หา!""บอกให้หุบปากไง!"พลั่ก!ร่างบางของผู้หญิงคนหนึ่งกระเด็นไปกระแทกกับผนังท้อง เธอล้มลงบนพื้นและนอนกุมท้องตัวเองเอาไว้แน่น อาการจุกบริเวณช่วงท้องทำให้เธอนอนตัวงอ ขยับไปไหนไม่ได้"แม่..."เ