Para akong lutang habang kausap si Sir Maui. Huli na nang maisip ko na dapat ay tanungin ko muna si Sir Frank. Baka kasi may lunch meeting siya na tinanggap na hindi dumaan sa akin. Mayroon kasing mga kliyente na dumidirekta sa kanya.
Pumasok ako sa opisina at nag-check ng online calendar. Dito kami nagse-set ng mga appointment at kaming dalawa lang ni Sir Frank ang may access dito.
Lunch with staff.
Staff? OVPEA Staff? Kami? Hindi ko ito alam at wala ito kahapon sa online calendar.
"In-enter ko 'yan diyan kagabi pero ikaw na ang magsabi sa lahat." Nagulat pa ako nang may
"S-sigurado po kayo, Sir?" Hindi ako makapaniwala habang nakatitig sa kanya. "Ako po?" "No other than you." diretso niyang sagot. Hindi ko alam kung anong isasagot doon. Napalunok na lang ako. "I don't know if you still remember the first time we talked in the elevator," muli siyang nagsalita. "From then on, you're in my mind. I'm even asking myself why I haven't seen you before." Pasimple kong kinurot sa ilalim ng lamesa ang bahagi ng braso ko na malapit sa pulso. Baka sakaling magising na ako sa panaginip na ito. Pero walang nagbago. Nandito pa rin ako.
"Floring, halika nga rito." Sumenyas si Ate Aira sa akin na lumapit sa kanila kahit naglalakad naman na ako patungo sa grupo nila. Nakita kong tumayo si Gino para kumuha ng bakanteng upuan sa ibang table at inilipat sa lamesa nila. Dito ako magla-lunch ngayon sa pantry ng Accounting Department dahil may meeting si Sir Frank sa labas ng LDC. Hindi naman na niya ni-require na sumama ako. Iyong mga kasamahan ko sa OVPEA, as usual, sa labas ulit sila kumain. Nang makalapit ako sa kanila ay nagpasalamat ako kay Gino at doon na rin naupo. "O, ba't parang mga excited kayo diyan?" Pinuna ko sila. Nakangiti kasi silang lahat at parang may chismis na gustong i-spill sa akin. O alam na rin nila? "Alam mo ba, dumaan dito si..." Saglit na huminto sa pagsasalita si Cheska at luminga-linga muna sa paligid, wari bang tinitiyak kung may makaririnig sa kanya. Tapos ay saka bumaling ulit sa amin at nagsalita sa mas mahinang boses. "...si Sir Maui. No'ng Lunes. May pasalubong sa lahat,
"Anong ginagawa mo dito?" tanong ni Sir Frank sa akin. "Po? M-may nagpapunta po sa 'kin dito." Itinaas ko ang mga hawak kong cardboard at ipinakita sa kanya. "Ano 'yan?" Lumapit siya sa akin. "May mga messages po," tugon ko. Binasa niya ang mga nakasulat sa bawat cardboard at umiling siya pagkatapos. "Hindi ko alam 'yan. Nagpapahangin lang ako dito." "Okay po. Babalik na lang po ako." Naisip ko kasi na baka gusto ni Sir Frank na mapag-isa. Tatalikod na sana ako nang magsalita siya, "I think, alam ko na kung sinong na
Baka dalhin ako ni Sir Frank sa kuwartong iyon at gahasain ako. Patay ako. Wala akong kalaban-laban kahit mag-demanda ako. Una, ako ang kusang-loob na pumunta rito sa penthouse niya, at pangalawa, malamang mabaligtad pa ako sa dami ng pera at laki ng impluwensiya niya. Paano na ba ito? "Hello, earth to Florence." Kumaway pa siya sa harap mismo ng mukha ko noong hindi pa rin ako kumilos. "Sir..." Napahigpit ang hawak ko sa mga envelope na hawak ko. Tila ba doon ako kumukuha ng lakas. Ewan ko na. "I can't stand for too long, please." Ma-awtoridad ngunit may kalakip na paki-usap iyon. "Let's get this over and done with." Inisip ko na lang na baldado siya ngayon. Kung may balak man siyang masama, matatakasan ko siya. Pumasok ako sa loob ng home office niya. Tulad ng sala ay halos puro salamin din ang nakapalibot doon. Inaasahan ko na doon siya mauupo sa desk pero naglakad siya patungo sa circular conference table at naupo sa isa sa mga swivel chair doon. Tinangka ko s
"Sir, eh...eh siguro po, next time na lang?" alanganing tugon ko. Naisip ko kasi na hindi rin magandang tignan na abutan ako ng gabi sa penthouse ng isang lalaki na kaming dalawa lang. Saka isa pa, baka ma-tsismis ako sa opisina kung paunahin kong paalisin si Kuya Primo. "Okay, then." Tumango lang siya at kita ko ang pagka-dismaya sa mga mata niya. "Mauna na po ako." nagpaalam na ako bago pa tuluyang maawa sa kanya. "'Wag niyo na po ako ihatid sa pintuan para 'di na po kayo tumayo. Alam ko naman na po 'yong daan palabas." "Are you sure?" Unti-unting sumilay ang pilyong ngiti sa kanyang mga labi. "Baka sa ibang kuwarto ka na naman.." "Sir!" Halos panlakihan ko siya ng mga mata nang putulin ko ang sinasabi niya. "Chill." Tumawa siya. "Joke lang." Hindi ko napigilang mapa-ingos. Ewan ko naman kung bakit natawa siya lalo. "Bye, Florence." Nap
"Yes, Florence. In the first place, ikaw rin naman ang gumawa ng presentation about the resort in Siargao so alam mo na rin kung paano ilalatag 'yon." Dinagsa ng kaba ang dibdib ko. "Pero ang kaya ko lang po i-present ay 'yong nalalaman ko po. Paano po kung tanungin nila ako ng mga bagay na 'di ko alam? O mga bagay na kayo lang po ang makakasagot?" "Just tell them you'll check it with me and I'll present it next meeting, ako nang bahala ro'n. They won't take it against you," aniya. "Ang sasabihin mo lang, 'yong nalalaman mo. And for sure, kung may mga itatanong sila, it's based on what you presented." Natahimik ako. Mga malalaking tao ang miyembro ng Board of Trustees ng Ledesma Development Corporation. Mga propesyunal sa kani-kanilang mga larangan at nasa matataas ding posisyon sa mga kumpanya under Ledesma Holdings. Ang iba rin sa kanila, sa pagkakaalam ko, ay mga Ledesma rin at kamag-anakan ni Sir Frank. "Kayang-kaya mo naman 'yon," dagdag pa niya na animo'y bilib na
Hiyang-hiya ang pakiramdam ko kahit wala naman akong ginawang masama. Ngunit magkaganoon man, tatapusin ko pa rin ang pine-present ko. Trabaho ito at hindi ko puwedeng iwanan sa ere. "Wait, before we start meddling with something personal, let us at least let her finish." Pumagitna ang company President na si Sir Thomas. "I hope you, Ledesma youngsters, would know the proper time to declare your love to a lady. Look, she's blushing." Wala sa loob na napahawak ako sa magkabilang pisngi ko. Ayos na sana, kaso pinuna niya pa iyon. Natawa ang ilan sa mga naroon sa meeting. "Come on, young lady, continue," aniya pa. Bahagya akong tumango. "I'm...I'm down to my last slide na po." Hindi ko na alam kung paano ko naitawid ang mga sumunod na sandali. Iyon na yata ang pinaka-awkward na nangyari sa buhay ko. Tapos ay mataman pang nakatingin sa akin si Sir Maui at si Sir Fr
"Good morning." Isang malamig at suwabeng boses ang narinig ko mula sa likuran ko habang naghihintay ako ng pagbukas ng elevator. Nagme-message pa naman ako sa rider na magde-deliver ng in-order kong BTS night lamp online. Mukhang alam ko na kung sino. Lumingon ako, at tama nga, "G-good morning po, Sir Frank. Ang aga niyo po yata ngayon?" "Inspired." Ngumiti siya ng mapanukso sabay kindat sa akin. Bahagya akong napa-atras kasi hindi ko napaghandaan iyon. Aware naman ako noon pa na guwapo si Sir Frank, pero tila ba mas gumuwapo siya sa paningin ko nang gawin niya iyon. Bumukas ang elevator. Nagbigay-daan ako para paunahin siyang makasakay gawa nang sanay naman akong nauuna siya lagi sa akin lalung-lalo na sa paglalakad. Ngunit sa pagkakataong iyon ay hindi siya kumilos. "Ladies first." Nasa labi niya pa rin ang mapaglarong ngiti. "My first lady." "Hala ka, Sir." Pumasok na ako sa elevator bago pa magsara iyon. Narinig ko pa ang bahagya niyang pagtawa habang
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) "Ayos ka lang bang bata ka?" tanong ni Mama kay Florence. "Okay lang, 'ma. Nahilo lang po yata ako sa biyahe," I heard her answer. "Siguro nga dahil hindi na 'ko nagta-trabaho kaya 'di na rin sanay." We visited her family one Sunday to have lunch with them. This is a routine we do at least every other week because I know she misses everyone at home. Like today, after a sumptuous lunch we all shared, we're all just chilling in the living room, exchanging stories. She used the amount she got from Bermudez Builders to buy the house and lot situated beside their home. This is for her aunt and cousin, so they could live close to Mama, my mother-in-law. I'm suggesting that we could buy a bigger property, but she refused. She says that the house they live in has a sentimental value for her. Kapag sinasabi niya nga sa akin, sipag at tiyaga daw ang puhunan niya para lang ma-fully paid iyon. And I do
"Condolence." "Nakikiramay kami sa nangyari." "Maraming salamat," wika ni Maui. "Salamat sa pagpunta." Nagtungo kami ni Frank sa lamay ng pumanaw na ama ni Maui. Halata pa ang pamumugto ng kanyang mga mata. "By the way, this is Jazbel, my wife." Ipinakilala niya sa amin ang asawa niya na noon ko lang din nakita ng personal. Ang ganda niya! Pang-artista talaga. Inimbitahan naman namin sila sa kasal namin ni Frank noon, pero nagkataong nasa America sila noong mga panahong iyon. Inaasikaso ang kalagayan ng noo'y may sakit nang si Sir Tony, ang ama ni Maui. "Finally. Nice meeting you!" Lalo akong na-starstruck nang yakapin niya ako. Nagulat ako kasi tila kilalang-kilala na niya ako. Naiku-kuwento kaya ako ni Maui sa kanya? Sana naman maayos iyong kuwento niya, hindi iyong mga pagkakataon na lagi ako nakakatulog sa kotse nang naka-nganga. "N-nice meeting you din," wika ko habang magkayakap kami. "I have a lot of things to share to you, pero saka na lang, hindi fi
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) Florence gently caressed my jawline. I noticed that it seems to be her love language as she does that to me most of the time. And I'm lovin' it. I want the feel of her warm and soft palm against my skin. "So you've been in-love with me too all this time?" I was over the moon with that idea. "Eh...ganito kasi." And she went on telling me the exact reason why she left LDC before. Now, I understand why her decision was so sudden. And I admire her even more for being protective of her relationship with Maui before. One thing I need to work on is to not feel insecure whenever she talks about him. It's all in the past and I am his husband now, but sometimes, I can't help but feel that way. Maybe it's because I saw how in-love she is with him back then. "No'ng nagkita tayo sa Dubai no'n, no'ng unang beses kang pumunta. Naramdaman ko ulit 'yon, pero hindi pa ako sigurado," paliwanag pa niya.
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) "Wifey." Florence stopped from mixing the batter and looked at me. "Uhmmm...bakit?" "I love you." I gave her a smack on the cheek. "Hala siya. I love you too." She gently caressed my face before returning to what she is doing. Alam ko naman na busy siya, gusto ko lang talagang mangulit. I want to be around her all the time. Na-obsess na yata ako dito sa asawa ko. Pinanood ko lang siya sa ginagawa niya habang nakatayo sa tabi niya at nakasandal ako sa kitchen counter. "Ang sarap mo namang bumatí." "Hoy, hala!" Napahinto siya sa ginagawa niya at nanlalaki ang mga matang tumingin sa akin. "Na-gets na. 'Di ka na inosente, baby girl." Tumatawang panunukso ko. "Doon ka na nga, baby," pagtataboy niya sa akin. "Wala akong matatapos niyan sa kaka-kulit mo sa akin." "Para saan ba kasi 'yan? You're doing what?" I asked. "Magbe-bake akong cupcakes," masayang sagot niya. "Firs
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) "Baby, I have another vow that I can't say inside the church earlier." I gently sucked Florence's earlobe. "But let me tell it to you now." "A-ano 'yon?" She tried to turned to me so I kissed her cheek. "I promise, that from this day onwards, my soldier will never salute to any other woman, but you," I whispered on her ear. "Soldier?" she repeated. I chuckled. Mukhang hindi na naman niya na-gets. My innocent wife. I walked towards where she is facing. Tumingala siya para tignan ako, at halatang umiiwas din siya na mapatingin sa bakat na halos nakatapat na sa mukha niya. I grabbed her hand and slowly glided it to my abdomen, down to my navel, without losing my eye contact with her. And down to my manhood where I stopped and pinned her hand. "My soldier will always be loyal to you, wifey. He's all yours," I said. "And you can take him all in." I saw her doll eyes widen,
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) I smiled upon seeing my beautiful wife...I mean, not yet but in a few moments. Actually, beautiful is an understatement. She looks regal like a queen, and immaculate like an angel, and charming like a kid. I don't know the exact description, but she's just a breathtaking combination of everything. She's walking down the aisle in her elegant wedding dress, which is a statement of how conservative and pure she is. Of all the dresses presented to her, she picked the one with the least details and with long sheer sleeves. Up until now, I'm still in awe that she accepeted my wedding proposal three months ago in Siargao. I thought she'll propose too, for us to be in a relationship first, like for a year or two maybe. I'm willing to oblige if in case she will. But no, she didn't. Right after that day, we started preparing for the wedding - that's how excited I am. And she willingly participated with
"Naku po, ito na naman ang chopper na 'to." Napa-antanda ako ng krus nang makita ang sasakyang-panghimpapawid na iyon. Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Sir Frank dahil sa reaksiyon ko. "Sige, sa'n mo mas gustong sumakay? Diyan o sa 'kin?" "Ano po?" Nanlalaki ang mga matang napalingon ako sa kanya. "Wala. Sabi ko, I love you." Kinindatan niya ako. "Come on, get inside now." Inalalayan niya ako upang makasampa sa chopper. Tapos ay sumunod na rin siya at naupo sa tabi ko. Napahugot ako ng malalim na paghinga nang magsimulang suma-himpapawid ang chopper. Life is short to live in fear. Pumasok sa isip ko ang sinabi ni Maui noong nag-usap kami. Napagtanto ko na hindi lang iyon sa pag-ibig maaaring i-apply kundi sa lahat ng aspeto ng buhay. "Close your eyes if you don't wanna see it," mahinang sabi ni Sir Frank sa likod ko. Nakatingin kasi ako sa kabilang direksyon, tinatanaw ang bughaw na langit at mga ulap. Umayos ako ng upo at tumingin sa kanya. "Maganda na
"Bakit po tayo nandito?" Nagulat ako nang huminto ang kotseng sinasakyan namin ni Sir Frank sa harap ng gusali kung saan naroon ang opisina ng Bermudez Builders. "You will know." Ngumiti siya. Kinabahan naman ako. Ganoon pa man ay tumuloy pa rin kami. Hindi niya naman kasi sinabi sa akin na dito ang tungo namin. Basta sabi lang ay may pupuntahan. Akala ko naman ay kakain lang sa labas o may papasyalan. Madalas kasi ay ganoon siya kapag nagyayaya, hindi sasabihin kung saan para surprise daw. Sa isang conference room kami dumiretso. Naroon at naghihintay ang dati kong boss na si Ms. Vicky at si Sir NMB na VP for Engineering. "G-good afternoon po," ako na ang naunang bumati pagkakita ko sa kanila. Naramdaman ko ang paglapat ng palad ni Sir Frank sa likod ko upang igiya ako patungo sa upuan. "Good afternoon, Ms. Catacutan, Mr. Ledesma," si Ms. Vicky ang sumagot sa amin. "Please have a seat." Nang magkakaharap na kami sa lamesa ay si Sir NMB na ang nagsimula ng pagpu
(This part of the story is told through Maui's perspective/point-of-view (POV).) "Ahh, M-maui, may ibibigay pala sana ako sa 'yo." May iniabot si Florence sa akin. It was wrapped in a parchment paper with a thin red ribbon to bind the wrapper. "What's this?" I asked while unwrapping what she gave me. It is an unfinished sketch of my face in charcoal pencil, enclosed in a wooden frame. I easily recognized that it was me despite the fact that some parts are not shaded yet. "Ibibigay ko sana sa 'yo 'yan sa 1st anniversary natin," paliwanag niya. "Kaso.. k-kaso hindi na umabot. Kaya hindi ko na tinapos. Ayoko namang itapon, pero ayoko na ring itago. Kung.. kung gusto mong tapusin, o may kilala kang puwedeng magdugtong, ipagawa mo na lang siguro. O i-dispose mo na lang. Ang importante ay maibigay ko 'yan sa 'yo." "No, I won't dispose this, definitely. But I will keep it this way." I smiled. This will be a very good reminder of our relationship. Seems unfinished, yet there's