"Sir, eh...eh siguro po, next time na lang?" alanganing tugon ko. Naisip ko kasi na hindi rin magandang tignan na abutan ako ng gabi sa penthouse ng isang lalaki na kaming dalawa lang. Saka isa pa, baka ma-tsismis ako sa opisina kung paunahin kong paalisin si Kuya Primo.
"Okay, then." Tumango lang siya at kita ko ang pagka-dismaya sa mga mata niya.
"Mauna na po ako." nagpaalam na ako bago pa tuluyang maawa sa kanya. "'Wag niyo na po ako ihatid sa pintuan para 'di na po kayo tumayo. Alam ko naman na po 'yong daan palabas."
"Are you sure?" Unti-unting sumilay ang pilyong ngiti sa kanyang mga labi. "Baka sa ibang kuwarto ka na naman.."
"Sir!" Halos panlakihan ko siya ng mga mata nang putulin ko ang sinasabi niya.
"Chill." Tumawa siya. "Joke lang."
Hindi ko napigilang mapa-ingos. Ewan ko naman kung bakit natawa siya lalo.
"Bye, Florence." Nap
"Yes, Florence. In the first place, ikaw rin naman ang gumawa ng presentation about the resort in Siargao so alam mo na rin kung paano ilalatag 'yon." Dinagsa ng kaba ang dibdib ko. "Pero ang kaya ko lang po i-present ay 'yong nalalaman ko po. Paano po kung tanungin nila ako ng mga bagay na 'di ko alam? O mga bagay na kayo lang po ang makakasagot?" "Just tell them you'll check it with me and I'll present it next meeting, ako nang bahala ro'n. They won't take it against you," aniya. "Ang sasabihin mo lang, 'yong nalalaman mo. And for sure, kung may mga itatanong sila, it's based on what you presented." Natahimik ako. Mga malalaking tao ang miyembro ng Board of Trustees ng Ledesma Development Corporation. Mga propesyunal sa kani-kanilang mga larangan at nasa matataas ding posisyon sa mga kumpanya under Ledesma Holdings. Ang iba rin sa kanila, sa pagkakaalam ko, ay mga Ledesma rin at kamag-anakan ni Sir Frank. "Kayang-kaya mo naman 'yon," dagdag pa niya na animo'y bilib na
Hiyang-hiya ang pakiramdam ko kahit wala naman akong ginawang masama. Ngunit magkaganoon man, tatapusin ko pa rin ang pine-present ko. Trabaho ito at hindi ko puwedeng iwanan sa ere. "Wait, before we start meddling with something personal, let us at least let her finish." Pumagitna ang company President na si Sir Thomas. "I hope you, Ledesma youngsters, would know the proper time to declare your love to a lady. Look, she's blushing." Wala sa loob na napahawak ako sa magkabilang pisngi ko. Ayos na sana, kaso pinuna niya pa iyon. Natawa ang ilan sa mga naroon sa meeting. "Come on, young lady, continue," aniya pa. Bahagya akong tumango. "I'm...I'm down to my last slide na po." Hindi ko na alam kung paano ko naitawid ang mga sumunod na sandali. Iyon na yata ang pinaka-awkward na nangyari sa buhay ko. Tapos ay mataman pang nakatingin sa akin si Sir Maui at si Sir Fr
"Good morning." Isang malamig at suwabeng boses ang narinig ko mula sa likuran ko habang naghihintay ako ng pagbukas ng elevator. Nagme-message pa naman ako sa rider na magde-deliver ng in-order kong BTS night lamp online. Mukhang alam ko na kung sino. Lumingon ako, at tama nga, "G-good morning po, Sir Frank. Ang aga niyo po yata ngayon?" "Inspired." Ngumiti siya ng mapanukso sabay kindat sa akin. Bahagya akong napa-atras kasi hindi ko napaghandaan iyon. Aware naman ako noon pa na guwapo si Sir Frank, pero tila ba mas gumuwapo siya sa paningin ko nang gawin niya iyon. Bumukas ang elevator. Nagbigay-daan ako para paunahin siyang makasakay gawa nang sanay naman akong nauuna siya lagi sa akin lalung-lalo na sa paglalakad. Ngunit sa pagkakataong iyon ay hindi siya kumilos. "Ladies first." Nasa labi niya pa rin ang mapaglarong ngiti. "My first lady." "Hala ka, Sir." Pumasok na ako sa elevator bago pa magsara iyon. Narinig ko pa ang bahagya niyang pagtawa habang
"Sir, ito po 'yong mga documents for review niyo po." Iniabot ko kay Sir Frank ang folder na naglalaman ng mga dokumento na kailangan niyang makita. "Sabihin mo na lang sa akin kung tungkol saan 'yang mga 'yan," aniyang nakangiti pero seryoso ang tono ng pananalita. "'Yong dalawa po dito Sir ay draft ng reply natin sa proposal ni Mr. Chan at Mr. Robles," tugon ko. "I-finalize mo na 'yan para mapirmahan ko na. I won't look at the drafts anymore." Nakatuon ang mga mata niya sa akin habang nagsasalita. "I'm pretty sure that you have written those correctly." "S-sige po." Tumango ako nang biglang may mapansin akong bago sa kanya. "B-black na po 'yang buhok niyo, Sir!" "Kahapon pa 'yan." Napa-iling siya. "Ngayon mo lang talaga napansin?" "Sorry po." Saglit akong napa-isip. "'Yan po ba 'yong sinasabi niyo kahapon na 'di ko po kamo napupuna?" "I just wanted to look decent for you, so I changed my ash grey hair." Nagkibit-balikat siya. "Wala naman talaga 'kong pakialam
"Anak, 'yan na yata 'yong boss mo." Isang itim na BMW ang pumarada sa labas ng bahay namin. Kotse nga iyon ni Sir Frank. Kabisado ko na rin dahil kapag maraming dokumento ang kailangan niyang iuwi sa bahay ay tinutulungan ko siyang magbitbit ng mga iyon hanggang sa parking lot. Minsan, ang gamit naman niya ay iyong Ferrari niyang kulay pula. Napalunok ako nang bumaba siya mula sa sasakyan sabay hubad ng suot na shades. Naka-ternong coat and slacks siya na kulay kalawang, puting collared polo sa ilalim ng coat at off-white naman iyong tie. Edgy talaga manamit si Sir Frank. Iyon bang mismatch ang mga kulay pero kapag siya na ang may suot, tila bumabagay na sa bawat isa. Mahilig rin siya sa mga kulay na kakaiba maliban kapag nasa opisina kami na ang lagi namang suot ng mga boss ay itim na coat at slacks. Si Mama ang nagbukas ng pinto nang kumatok si Sir. "Magandang hapon, Mommy. Nandito po ulit ako. Huli po tayong nagkita noong galing po kaming Siargao nito ni Florence,
Hindi ako sigurado kung narinig ko nang malinaw ang sinabi ni Sir Frank, kaya lumingon ako sa kanya. Pero nang gawin niya iyon ay halos magkalapit na ang mukha namin sa isa't isa, kaya napa-atras ako. Magtatanong sana ako pero nagsalita na iyong host sa stage. Nabaling doon ang atensyon ko. Tapos ay dumating pa si Fraiel, ang bunsong kapatid ni Sir Frank at doon naki-upo sa table namin. Nagkuwentuhan sila, hindi nakikinig doon sa sinasabi ng ngayong nasa entablado na CEO ng Ledesma Food Corporation. "Hey, if this gets boring to you, just tell me," pabulong niyang sabi sa tenga ko. Napatuwid ako ng upo nang maramdaman ang init ng hininga niya. Pakiramdam ko ay tumayo ang mga balahibo ko sa batok. "O-okay lang n-naman po ako," tugon ko sa mahina ring boses habang nakatuon pa rin ang mga mata ko sa nagsasalita sa harap. Natatakot akong humarap sa kanya dahil may dumalaw sa aking damdamin na hindi ko maipaliwanag. Para akong may pakiramdam na mahuhulog sa bitag kapag tumingin
Diyos ko po! Ang puso ko! Kung hindi lang nakapatong sa balikat ni Maui ang kamay ko, baka napahawak na ako sa dibdib ko. "Hindi ko alam kung totoo 'yan. P-pero salamat." Bahagya akong tumango. Tumawa siya. "It's true. You will always stand out for me. I could find you in a sea of people, and your smile will surely light my way." Nahigit ko ang paghinga ko. Totoo ba talaga 'to? Diyos ko po, parang panaginip. Marami pa kaming napag-usapan ni Maui. Naka-ilang palit na ng tugtog ngunit hindi pa kami umaalis sa kinaroroonan namin. Parang ayoko na itong matapos kahit medyo masakit na ang paa ko sa suot kong sapatos. "Come, you must be tired already," aniya. "Medyo matagal na rin tayong nakatayo." Tumango ako. Inalalayan niya ako habang naglalakad upang hindi makabangga ng ibang mga pares na sumasayaw. "I'll introduce you to my family," masayang sabi niya na tila ba excited sa ideyang iyon. Kinabahan ako. "H-ha?" "They actually know about you already 'cause I t
"Mama, ngayon ka na po pupunta kay Tita Tasing?" tanong ko nang makitang bihis na siya samantalang napaka-aga pa. Alas-otso lang ng umaga. "Oo, para makabalik din agad," tugon niya habang sinusuklay ang basa pang buhok. "Hala. Akala ko po ba ay sasamahan kita." Tiniklop ko ang ginamit kong kumot. "Paano mo 'ko sasamahan, aber, eh nandiyan ang boss mo?" aniya. "Ang mabuti mong gawin eh asikasuhin 'yon. Timplahan mo ng kape o bigyan mo ng mainit na sabaw." "Mamaya ka na po kasi pumunta." Gusto ko talagang sumama gawa ng nais ko ring makita ang mga pinsan ko doon. "Ay, kita mo namang kung gaanong kahaba mag-istorya 'yong kapatid kong 'yon. Anong oras na naman tayo aabutin doon kung mamaya pa tayo aalis," pag-kontra ni Mama sa sinasabi ko. "Kung 'di lang kailangan kong dalhin 'yong mga order niyang leche flan." "Daya nito ni Mama. Nag-almusal na po ba kayo?" Tumayo na ako mula sa pagkaka-upo sa kama kung saan magkatabi kaming natulog kagabi. "Nag-prito lang ako ng
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) "Ayos ka lang bang bata ka?" tanong ni Mama kay Florence. "Okay lang, 'ma. Nahilo lang po yata ako sa biyahe," I heard her answer. "Siguro nga dahil hindi na 'ko nagta-trabaho kaya 'di na rin sanay." We visited her family one Sunday to have lunch with them. This is a routine we do at least every other week because I know she misses everyone at home. Like today, after a sumptuous lunch we all shared, we're all just chilling in the living room, exchanging stories. She used the amount she got from Bermudez Builders to buy the house and lot situated beside their home. This is for her aunt and cousin, so they could live close to Mama, my mother-in-law. I'm suggesting that we could buy a bigger property, but she refused. She says that the house they live in has a sentimental value for her. Kapag sinasabi niya nga sa akin, sipag at tiyaga daw ang puhunan niya para lang ma-fully paid iyon. And I do
"Condolence." "Nakikiramay kami sa nangyari." "Maraming salamat," wika ni Maui. "Salamat sa pagpunta." Nagtungo kami ni Frank sa lamay ng pumanaw na ama ni Maui. Halata pa ang pamumugto ng kanyang mga mata. "By the way, this is Jazbel, my wife." Ipinakilala niya sa amin ang asawa niya na noon ko lang din nakita ng personal. Ang ganda niya! Pang-artista talaga. Inimbitahan naman namin sila sa kasal namin ni Frank noon, pero nagkataong nasa America sila noong mga panahong iyon. Inaasikaso ang kalagayan ng noo'y may sakit nang si Sir Tony, ang ama ni Maui. "Finally. Nice meeting you!" Lalo akong na-starstruck nang yakapin niya ako. Nagulat ako kasi tila kilalang-kilala na niya ako. Naiku-kuwento kaya ako ni Maui sa kanya? Sana naman maayos iyong kuwento niya, hindi iyong mga pagkakataon na lagi ako nakakatulog sa kotse nang naka-nganga. "N-nice meeting you din," wika ko habang magkayakap kami. "I have a lot of things to share to you, pero saka na lang, hindi fi
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) Florence gently caressed my jawline. I noticed that it seems to be her love language as she does that to me most of the time. And I'm lovin' it. I want the feel of her warm and soft palm against my skin. "So you've been in-love with me too all this time?" I was over the moon with that idea. "Eh...ganito kasi." And she went on telling me the exact reason why she left LDC before. Now, I understand why her decision was so sudden. And I admire her even more for being protective of her relationship with Maui before. One thing I need to work on is to not feel insecure whenever she talks about him. It's all in the past and I am his husband now, but sometimes, I can't help but feel that way. Maybe it's because I saw how in-love she is with him back then. "No'ng nagkita tayo sa Dubai no'n, no'ng unang beses kang pumunta. Naramdaman ko ulit 'yon, pero hindi pa ako sigurado," paliwanag pa niya.
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) "Wifey." Florence stopped from mixing the batter and looked at me. "Uhmmm...bakit?" "I love you." I gave her a smack on the cheek. "Hala siya. I love you too." She gently caressed my face before returning to what she is doing. Alam ko naman na busy siya, gusto ko lang talagang mangulit. I want to be around her all the time. Na-obsess na yata ako dito sa asawa ko. Pinanood ko lang siya sa ginagawa niya habang nakatayo sa tabi niya at nakasandal ako sa kitchen counter. "Ang sarap mo namang bumatí." "Hoy, hala!" Napahinto siya sa ginagawa niya at nanlalaki ang mga matang tumingin sa akin. "Na-gets na. 'Di ka na inosente, baby girl." Tumatawang panunukso ko. "Doon ka na nga, baby," pagtataboy niya sa akin. "Wala akong matatapos niyan sa kaka-kulit mo sa akin." "Para saan ba kasi 'yan? You're doing what?" I asked. "Magbe-bake akong cupcakes," masayang sagot niya. "Firs
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) "Baby, I have another vow that I can't say inside the church earlier." I gently sucked Florence's earlobe. "But let me tell it to you now." "A-ano 'yon?" She tried to turned to me so I kissed her cheek. "I promise, that from this day onwards, my soldier will never salute to any other woman, but you," I whispered on her ear. "Soldier?" she repeated. I chuckled. Mukhang hindi na naman niya na-gets. My innocent wife. I walked towards where she is facing. Tumingala siya para tignan ako, at halatang umiiwas din siya na mapatingin sa bakat na halos nakatapat na sa mukha niya. I grabbed her hand and slowly glided it to my abdomen, down to my navel, without losing my eye contact with her. And down to my manhood where I stopped and pinned her hand. "My soldier will always be loyal to you, wifey. He's all yours," I said. "And you can take him all in." I saw her doll eyes widen,
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) I smiled upon seeing my beautiful wife...I mean, not yet but in a few moments. Actually, beautiful is an understatement. She looks regal like a queen, and immaculate like an angel, and charming like a kid. I don't know the exact description, but she's just a breathtaking combination of everything. She's walking down the aisle in her elegant wedding dress, which is a statement of how conservative and pure she is. Of all the dresses presented to her, she picked the one with the least details and with long sheer sleeves. Up until now, I'm still in awe that she accepeted my wedding proposal three months ago in Siargao. I thought she'll propose too, for us to be in a relationship first, like for a year or two maybe. I'm willing to oblige if in case she will. But no, she didn't. Right after that day, we started preparing for the wedding - that's how excited I am. And she willingly participated with
"Naku po, ito na naman ang chopper na 'to." Napa-antanda ako ng krus nang makita ang sasakyang-panghimpapawid na iyon. Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Sir Frank dahil sa reaksiyon ko. "Sige, sa'n mo mas gustong sumakay? Diyan o sa 'kin?" "Ano po?" Nanlalaki ang mga matang napalingon ako sa kanya. "Wala. Sabi ko, I love you." Kinindatan niya ako. "Come on, get inside now." Inalalayan niya ako upang makasampa sa chopper. Tapos ay sumunod na rin siya at naupo sa tabi ko. Napahugot ako ng malalim na paghinga nang magsimulang suma-himpapawid ang chopper. Life is short to live in fear. Pumasok sa isip ko ang sinabi ni Maui noong nag-usap kami. Napagtanto ko na hindi lang iyon sa pag-ibig maaaring i-apply kundi sa lahat ng aspeto ng buhay. "Close your eyes if you don't wanna see it," mahinang sabi ni Sir Frank sa likod ko. Nakatingin kasi ako sa kabilang direksyon, tinatanaw ang bughaw na langit at mga ulap. Umayos ako ng upo at tumingin sa kanya. "Maganda na
"Bakit po tayo nandito?" Nagulat ako nang huminto ang kotseng sinasakyan namin ni Sir Frank sa harap ng gusali kung saan naroon ang opisina ng Bermudez Builders. "You will know." Ngumiti siya. Kinabahan naman ako. Ganoon pa man ay tumuloy pa rin kami. Hindi niya naman kasi sinabi sa akin na dito ang tungo namin. Basta sabi lang ay may pupuntahan. Akala ko naman ay kakain lang sa labas o may papasyalan. Madalas kasi ay ganoon siya kapag nagyayaya, hindi sasabihin kung saan para surprise daw. Sa isang conference room kami dumiretso. Naroon at naghihintay ang dati kong boss na si Ms. Vicky at si Sir NMB na VP for Engineering. "G-good afternoon po," ako na ang naunang bumati pagkakita ko sa kanila. Naramdaman ko ang paglapat ng palad ni Sir Frank sa likod ko upang igiya ako patungo sa upuan. "Good afternoon, Ms. Catacutan, Mr. Ledesma," si Ms. Vicky ang sumagot sa amin. "Please have a seat." Nang magkakaharap na kami sa lamesa ay si Sir NMB na ang nagsimula ng pagpu
(This part of the story is told through Maui's perspective/point-of-view (POV).) "Ahh, M-maui, may ibibigay pala sana ako sa 'yo." May iniabot si Florence sa akin. It was wrapped in a parchment paper with a thin red ribbon to bind the wrapper. "What's this?" I asked while unwrapping what she gave me. It is an unfinished sketch of my face in charcoal pencil, enclosed in a wooden frame. I easily recognized that it was me despite the fact that some parts are not shaded yet. "Ibibigay ko sana sa 'yo 'yan sa 1st anniversary natin," paliwanag niya. "Kaso.. k-kaso hindi na umabot. Kaya hindi ko na tinapos. Ayoko namang itapon, pero ayoko na ring itago. Kung.. kung gusto mong tapusin, o may kilala kang puwedeng magdugtong, ipagawa mo na lang siguro. O i-dispose mo na lang. Ang importante ay maibigay ko 'yan sa 'yo." "No, I won't dispose this, definitely. But I will keep it this way." I smiled. This will be a very good reminder of our relationship. Seems unfinished, yet there's