Inabot na rin ng gabi ang reception na ginanap sa acoustic bar na nasa tabing-dagat, na sakop din ng resort, ngunit hanggang sa labas ay naglagay din ng mga mesa at upuan. Ang malapad na platform na gawa sa kahoy ay nabububungan ng telang puti na sumasayaw sa ihip ng hangin. Ang mga poste naman ay gawa sa punongkahoy na napalilibutan ng mga puting orchids at daisies, at mga luntiang dahon. Sa gitna ng platform ay naka-set up ang high chair ng mga bagong kasal na si Kathryn at Gino. Bukod sa liwanag ng buwan at mga bituin, may mga lantern din na nakapalibot sa platform upang makapagbigay ng dagdag na liwanag, at romantic vibes. Ang platform na iyon ay naka-set-up sa labas ng bar, ngunit ang mga bisita na mas piniling manatili sa loob ay makikita pa rin ang mga bagong kasal. Ang harapang bahagi kasi ng acoustic bar ay bukas at tanging barandilya ang nagsisilbing harang mula sa labas. Sa kanang gilid ng platform ay naroon ang host na si Louie at Kimverly, habang naka-set-u
Napalingon ako kay Sir Frank nang hawakan niya ako sa braso habang patuloy kami sa paglalakad. "You got nice..." sinadya niyang bitinin ang sinasabi niya at bumaba ang tingin niya sa suot ko. Pagtingin niyang muli sa mukha ko ay isang pilyong ngiti ang nakapagkit sa mga labi niya. "Dress?" Kumunot ang noo ko, hindi ko gets. Tumawa siya imbis na sagutin ang tanong ko. "That garter seems to fit your leg perfectly." Huminto siya sa paglalakad kaya napahinto rin ako. Nagsalita siya sa mahinang boses, "Dapat nga labi ang ginagamit do'n." "H-ha? Labi?" ulit ko pa. Tumango siya. "Yup. I could have placed the garter between my lips or my teeth then wore it on your leg that way." "Ano po?" Nagulat ako. "Totoo ba 'yan?" "Oo, kahit itanong mo pa sa iba." Tumaas-baba ang mga kilay niya habang isang nakaguhit ang isang mapanuksong ngiti sa kanyang mga labi. "Kaso kung ginawa ko 'yon baka 'di mo kayanin." Napa-iling na lang ako at nagpatuloy na sa paglakad. "Puro
Walang iniwan sa "Project F"! Lahat pareho mula sa kabuuang disenyo, konsepto, mga materyales na maaaring gamitin sa pagtatayo nito, mga napapaloob na pasilidad at iba pang amenities. Alam ko iyon, dahil kasama ako ni Sir Frank noon sa mga meeting noong kino-conceptualize na ang resort matapos aprubahan ng Board Members ng LDC ang konstruksiyon nito. Anong nangyari? Imposible namang katulad na katulad mag-isip ng team ng "Project F" ang team ng "Project Emerald". Naipilig ko ang ulo ko. "Okay ka lang, Ma'am Florence?" Napansin pala ako ng katabi ko sa upuang si Yulia. Dahan-dahan ko siyang nilingon. "Y-yulia, sinong...sinong Project Manager niyang Emerald?" "Po? 'Yon po, si Mr. Timothy Mariano," sagot niya sa mahinang boses upang hindi makapukaw ng atensiyon ang usapan namin. Pasimpleng itinuro niya ang direksyon ng kinauupuan ng lalaki. "Bakit po?" "W-wala naman." Umiling ako at muling ibinaling ang tingin sa screen. Walang dalawang tao na makakapag-isip ng
"It's already all over social media." Humugot ng malalim na paghinga si Maui. "Of all people, it didn't even cross my mind, not even once, that you will do this to us." "Hindi talaga ako, maniwala ka sa 'kin," paki-usap ko. "Mismong ako ay nagulat kung paanong napunta ang design sa Bermudez." "If it's not you, then who?" Nagsalubong ang mga kilay niya. "H-hindi ko alam. Wala...wala akong idea. Hindi ko pa n-nakausap 'yong...'yong manager ng project na 'yon. Hindi ko talaga alam, Maui. Hindi ko alam kung...kung anong nangyari." Nagkandautal-utal ako sa pagsasalita dulot ng takot sa galit na ekspresyon ni Maui, at sa kaalamang tila hindi siya naniniwala na wala akong kinalaman sa nangyari. "I don't think I could trust you now," matigas na sabi niya. "Pero ang sabi mo sa 'kin, may tiwala ka sa 'kin," halos hindi lumabas sa bibig ko ang mga salita gawa ng pagtitimpi ko na mapaluha. "Na kahit anong gawin ko, hindi ka nangangamba dahil may tiwala ka." "But that was before."
"A-anong ibig mong sabihin?" Pinigilan ko ang pag-iyak ko dahil nasa opisina pa ako noon at nakaupo sa harap ng aking desktop computer. "Maui, teka, 'wag naman...'wag naman ganyan." "I thought it's already clear to you that on that day you walked away from me, were over," matigas na sabi niya. "Hindi, hindi." Umiling ako nang umiling kahit hindi niya ako nakikita. "Hindi gano'n. N-nabigla lang ako no'n. Please 'wag mo naman gawin 'to. Patutunayan ko sa 'yo na hindi ako traydor at bayaran na tulad ng iniisip mo. Maui, gagawin ko ang lahat, 'wag ka lang mawala sa 'kin. Maniwala ka lang sa 'kin." "I can't be with someone I couldn't trust." Pinal na ang tono ng pananalita niya. "I'm so disappointed with you. All of us are." "P-pero wala akong kinalaman sa nangyaring leakage," patuloy akong nagmakaawa sa kanya. "Maui, please maniwala ka naman sa akin. Ikaw na lang ang inaasahan kong maniniwala sa akin. Ikaw na lang..." "I just can't. Because no matter how I try to analy
Napahugot ako ng malalim na paghinga noong nasa harapan na ako ng gusali ng LDC. Parang tutulo ang luha ko anumang oras. Ang daming masasayang alaala sa lugar na ito, at hindi sa ganitong paraan ko inaasahang bumalik. Matapos sabihin sa receptionist kung saan ang tungo ko, dumiretso na ako sa meeting room na sinabi ni Sir Frank sa akin noong tumawag siya kahapon. Hindi ko alam kung sino-sino pa ang nasa meeting na iyon. Kinakabahan man, alam ko sa sarili kong wala akong kasalanan. Kumatok ako nang maka-ilang ulit bago pumasok. Nang itulak ko ang pinto, naroon na si Sir Thomas Ledesma na presidente ng kumpanya, si Sir Brix Ledesma na VP for Engineering and Development, si Sir Frank. At si Maui. "G-good afternoon po." Naiilang man ay sinikap kong ngumiti. "Have a seat, Ms. Catacutan." Iminuwestra ni Sir Thomas na maupo ako sa bakanteng upuan sa tapat niya. Sa tabi ko ay si Sir Brix, at nasa harap ko, sa magkabilang-gilid ni Sir Thomas ay si Sir Frank at si Maui. Nap
Naglakad na rin ako palayo bago pa may makakita sa akin na umiiyak at mukhang miserable. Ni hindi ko man lang makita sa mga mata ni Maui na nanghihinayang siya sa pinagsamahan namin. Buong-buo na talaga ang desisyon niya. Ganoon lang kabilis siyang naniwala na ako ang may kagagawan ng design leakage. Ganoon lang kabilis niyang itinapon ang lahat. Walang patid ang pagdaloy ng mga luha ko. Naki-restroom na nga ako sa isang fastfood chain na nadaanan ko sa paglalakad para lang kalmahin ang sarili ko. Tama na, Florence. Sa bahay mo na lang iiyak 'yan, paalala ko pa sa sarili ko habang naghihilamos sa lababo. Nang matapos ako ay tinignan ko ang repleksyon ko sa salamin. Ako na mismo ang naawa sa sarili ko nang makita ko ang mugto kong mga mata at wala sa ayos na buhok, habang tumutulo ang mga patak ng tubig sa aking mukha. Inayos ko ang sarili ko. Nang pakiramdam ko ay mukhang kaya ko nang humarap muli sa mundo, huminga ako ng malalim bago lumabas ng restroom. "
"Ate Aira! Kumusta ka diyan?" Na-excite ako nang makita ko ang mukha ng dati kong kasama sa LDC sa screen ng phone ko. Magka-video chat kasi kami isang hapon. Nasa Dubai na siya ngayon, fresh na fresh dahil mga isang linggo pa lang nang lumipad siya roon mula dito sa Pilipinas. "Ikaw ang kumusta? Ang dami kong nababalitaan tungkol sa 'yo." Bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha. "Okay ka lang ba?" "'Yong totoo, Ate, hindi talaga." Umiling ako. "Pero kakayanin naman." "Halika na rito, samahan mo 'ko," paanyaya niya. "Iwanan mo 'yong mga nang-aaway sa 'yo diyan." "Hala, para namang nandiyan ka lang sa kabilang kanto," natawa ako at maging siya rin. Kapagkuwan ay sumeryoso siya. "Pero totoo, hiring kami dito, mamsh. Dami naming kailangan na tao. Try mo. Si Eya nga sinabihan ko na rin, eh. May Assistant Project Manager, Market Development Officer, basta madami pang iba. Send ko sa 'yo 'yong bulletin." "Kung mag-a-abroad ako, baka isipin naman ng LDC o Bermudez na
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) "Ayos ka lang bang bata ka?" tanong ni Mama kay Florence. "Okay lang, 'ma. Nahilo lang po yata ako sa biyahe," I heard her answer. "Siguro nga dahil hindi na 'ko nagta-trabaho kaya 'di na rin sanay." We visited her family one Sunday to have lunch with them. This is a routine we do at least every other week because I know she misses everyone at home. Like today, after a sumptuous lunch we all shared, we're all just chilling in the living room, exchanging stories. She used the amount she got from Bermudez Builders to buy the house and lot situated beside their home. This is for her aunt and cousin, so they could live close to Mama, my mother-in-law. I'm suggesting that we could buy a bigger property, but she refused. She says that the house they live in has a sentimental value for her. Kapag sinasabi niya nga sa akin, sipag at tiyaga daw ang puhunan niya para lang ma-fully paid iyon. And I do
"Condolence." "Nakikiramay kami sa nangyari." "Maraming salamat," wika ni Maui. "Salamat sa pagpunta." Nagtungo kami ni Frank sa lamay ng pumanaw na ama ni Maui. Halata pa ang pamumugto ng kanyang mga mata. "By the way, this is Jazbel, my wife." Ipinakilala niya sa amin ang asawa niya na noon ko lang din nakita ng personal. Ang ganda niya! Pang-artista talaga. Inimbitahan naman namin sila sa kasal namin ni Frank noon, pero nagkataong nasa America sila noong mga panahong iyon. Inaasikaso ang kalagayan ng noo'y may sakit nang si Sir Tony, ang ama ni Maui. "Finally. Nice meeting you!" Lalo akong na-starstruck nang yakapin niya ako. Nagulat ako kasi tila kilalang-kilala na niya ako. Naiku-kuwento kaya ako ni Maui sa kanya? Sana naman maayos iyong kuwento niya, hindi iyong mga pagkakataon na lagi ako nakakatulog sa kotse nang naka-nganga. "N-nice meeting you din," wika ko habang magkayakap kami. "I have a lot of things to share to you, pero saka na lang, hindi fi
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) Florence gently caressed my jawline. I noticed that it seems to be her love language as she does that to me most of the time. And I'm lovin' it. I want the feel of her warm and soft palm against my skin. "So you've been in-love with me too all this time?" I was over the moon with that idea. "Eh...ganito kasi." And she went on telling me the exact reason why she left LDC before. Now, I understand why her decision was so sudden. And I admire her even more for being protective of her relationship with Maui before. One thing I need to work on is to not feel insecure whenever she talks about him. It's all in the past and I am his husband now, but sometimes, I can't help but feel that way. Maybe it's because I saw how in-love she is with him back then. "No'ng nagkita tayo sa Dubai no'n, no'ng unang beses kang pumunta. Naramdaman ko ulit 'yon, pero hindi pa ako sigurado," paliwanag pa niya.
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) "Wifey." Florence stopped from mixing the batter and looked at me. "Uhmmm...bakit?" "I love you." I gave her a smack on the cheek. "Hala siya. I love you too." She gently caressed my face before returning to what she is doing. Alam ko naman na busy siya, gusto ko lang talagang mangulit. I want to be around her all the time. Na-obsess na yata ako dito sa asawa ko. Pinanood ko lang siya sa ginagawa niya habang nakatayo sa tabi niya at nakasandal ako sa kitchen counter. "Ang sarap mo namang bumatí." "Hoy, hala!" Napahinto siya sa ginagawa niya at nanlalaki ang mga matang tumingin sa akin. "Na-gets na. 'Di ka na inosente, baby girl." Tumatawang panunukso ko. "Doon ka na nga, baby," pagtataboy niya sa akin. "Wala akong matatapos niyan sa kaka-kulit mo sa akin." "Para saan ba kasi 'yan? You're doing what?" I asked. "Magbe-bake akong cupcakes," masayang sagot niya. "Firs
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) "Baby, I have another vow that I can't say inside the church earlier." I gently sucked Florence's earlobe. "But let me tell it to you now." "A-ano 'yon?" She tried to turned to me so I kissed her cheek. "I promise, that from this day onwards, my soldier will never salute to any other woman, but you," I whispered on her ear. "Soldier?" she repeated. I chuckled. Mukhang hindi na naman niya na-gets. My innocent wife. I walked towards where she is facing. Tumingala siya para tignan ako, at halatang umiiwas din siya na mapatingin sa bakat na halos nakatapat na sa mukha niya. I grabbed her hand and slowly glided it to my abdomen, down to my navel, without losing my eye contact with her. And down to my manhood where I stopped and pinned her hand. "My soldier will always be loyal to you, wifey. He's all yours," I said. "And you can take him all in." I saw her doll eyes widen,
(This part of the story is told through Frank's perspective/point-of-view (POV).) I smiled upon seeing my beautiful wife...I mean, not yet but in a few moments. Actually, beautiful is an understatement. She looks regal like a queen, and immaculate like an angel, and charming like a kid. I don't know the exact description, but she's just a breathtaking combination of everything. She's walking down the aisle in her elegant wedding dress, which is a statement of how conservative and pure she is. Of all the dresses presented to her, she picked the one with the least details and with long sheer sleeves. Up until now, I'm still in awe that she accepeted my wedding proposal three months ago in Siargao. I thought she'll propose too, for us to be in a relationship first, like for a year or two maybe. I'm willing to oblige if in case she will. But no, she didn't. Right after that day, we started preparing for the wedding - that's how excited I am. And she willingly participated with
"Naku po, ito na naman ang chopper na 'to." Napa-antanda ako ng krus nang makita ang sasakyang-panghimpapawid na iyon. Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Sir Frank dahil sa reaksiyon ko. "Sige, sa'n mo mas gustong sumakay? Diyan o sa 'kin?" "Ano po?" Nanlalaki ang mga matang napalingon ako sa kanya. "Wala. Sabi ko, I love you." Kinindatan niya ako. "Come on, get inside now." Inalalayan niya ako upang makasampa sa chopper. Tapos ay sumunod na rin siya at naupo sa tabi ko. Napahugot ako ng malalim na paghinga nang magsimulang suma-himpapawid ang chopper. Life is short to live in fear. Pumasok sa isip ko ang sinabi ni Maui noong nag-usap kami. Napagtanto ko na hindi lang iyon sa pag-ibig maaaring i-apply kundi sa lahat ng aspeto ng buhay. "Close your eyes if you don't wanna see it," mahinang sabi ni Sir Frank sa likod ko. Nakatingin kasi ako sa kabilang direksyon, tinatanaw ang bughaw na langit at mga ulap. Umayos ako ng upo at tumingin sa kanya. "Maganda na
"Bakit po tayo nandito?" Nagulat ako nang huminto ang kotseng sinasakyan namin ni Sir Frank sa harap ng gusali kung saan naroon ang opisina ng Bermudez Builders. "You will know." Ngumiti siya. Kinabahan naman ako. Ganoon pa man ay tumuloy pa rin kami. Hindi niya naman kasi sinabi sa akin na dito ang tungo namin. Basta sabi lang ay may pupuntahan. Akala ko naman ay kakain lang sa labas o may papasyalan. Madalas kasi ay ganoon siya kapag nagyayaya, hindi sasabihin kung saan para surprise daw. Sa isang conference room kami dumiretso. Naroon at naghihintay ang dati kong boss na si Ms. Vicky at si Sir NMB na VP for Engineering. "G-good afternoon po," ako na ang naunang bumati pagkakita ko sa kanila. Naramdaman ko ang paglapat ng palad ni Sir Frank sa likod ko upang igiya ako patungo sa upuan. "Good afternoon, Ms. Catacutan, Mr. Ledesma," si Ms. Vicky ang sumagot sa amin. "Please have a seat." Nang magkakaharap na kami sa lamesa ay si Sir NMB na ang nagsimula ng pagpu
(This part of the story is told through Maui's perspective/point-of-view (POV).) "Ahh, M-maui, may ibibigay pala sana ako sa 'yo." May iniabot si Florence sa akin. It was wrapped in a parchment paper with a thin red ribbon to bind the wrapper. "What's this?" I asked while unwrapping what she gave me. It is an unfinished sketch of my face in charcoal pencil, enclosed in a wooden frame. I easily recognized that it was me despite the fact that some parts are not shaded yet. "Ibibigay ko sana sa 'yo 'yan sa 1st anniversary natin," paliwanag niya. "Kaso.. k-kaso hindi na umabot. Kaya hindi ko na tinapos. Ayoko namang itapon, pero ayoko na ring itago. Kung.. kung gusto mong tapusin, o may kilala kang puwedeng magdugtong, ipagawa mo na lang siguro. O i-dispose mo na lang. Ang importante ay maibigay ko 'yan sa 'yo." "No, I won't dispose this, definitely. But I will keep it this way." I smiled. This will be a very good reminder of our relationship. Seems unfinished, yet there's