Chapter 2

“Gago ka ba?” 

He smirked sabay pitik sa noo ko. I immediately glared at him because of that. Tumayo na siya ng diretso sabay ngiti sa'kin. Aba, kung makaasta siya ay parang close kaming dalawa. 

“Ibang-iba ka na talaga, marunong ka nang magmura,” he laughed. “Madali lang naman ang magiging trabaho mo sa'kin eh, you'll just gonna pretend to be my tutor.”

Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. “Teka, anong sabi mo? Pretend?” 

He nodded bago ulit nagpamulsa sa harap ko. “Yes, magpapanggap ka lang na tinututor ako para magawa ko ang gusto ko sa oras na 'yon,” natutuwang aniya. 

So, literally, pumunta siya rito sa lugar ko para lang tulungan ko siya sa kalokohan niya. Sobrang sama talaga ng lalaking 'to kahit ang mama niya ay lolokohin niya para sa kagustuhan niya. He really didn't deserve anything na nakukuha niya ngayon. 

“Sa tingin mo tutulungan kita?” I laughed in disbelief. “Asa ka.”

Kita ko ang gulat sa mga mata niya dahil sa sinabi ko. But I really don't care. Umirap lang ako rito at tumalikod na. Iniwan ko siyang nag-iisa do'n. Ang kapal din talaga ng mukha no'n para ako ang gawing uto-uto. 

Hindi porque naging sunod-sunuran ako sa kaniya dati ay magiging gano'n din ako ngayon. Ayoko na. Hindi na mauulit ang nangyari dati. Kung tutuusin siya naman talaga ang may kasalanan ng lahat. And I hate him for that. 

Dire-diretso akong umakyat sa hagdan papunta sa floor namin pero hindi pa 'ko nakatungtong sa pangalawang palapag ng harangan niya 'ko bigla.

“I will double your pay. Bukod sa isasahod sa'yo ni mom ay sasahuran din kita,” hinihingal na aniya. “What do you think?”

“Sa tingin mo mabubulag mo 'ko sa pera mo?” inis na sambit ko bago siya binunggo sa balikat niya. 

Pero hindi pa rin siya tumigil at sinabayan pa 'ko sa paglalakad, explaining lahat ng mga gagawin niyang katarantaduhan habang nagpapanggap ako na tinututor ko siya. Literally, magpapanggap lang ako na magkikita kami to tutor him pero ang totoo ay sa iba siya pupunta at ako? Puwede raw akong pumunta kahit saan basta kapag tumawag daw sa'kin ang mama niya ay magpapanggap ako na kasama ko siya. 

“Puwede bang tigilan mo na 'ko dahil hindi ako papayag sa gusto mo. Never!”

That's what I've said bago siya pagsaraduhan ng pinto. Pero mukhang nagsisisi ako ngayon kung bakit hindi ako pumayag sa gusto niya. 

“Nakakainis kasi 'yang pride mo self,” bigkas ko habang sinasabunutan ang sarili. 

It's been 2 days since pumunta rito ang lalaking 'yon. At hindi ko inaasahan na masasagad ang pera ko ng ganito. Nawala sa utak ko na end of the month na, which means parating na si Judith. Ang dami ko pa naman babayaran ngayon. Plus the fact na kinuha pa ni tatay ang lahat ng pera kay nanay. Nagpadala ako ng kaunting pera kahapon para makabili si nanay ng maintenance niya kahit pang ilang araw lang. Pero kulang pa rin 'yon para sa isang buong buwan. 

Bawal pa naman magskip ng gamot si nanay. 

“Ano ba kasing ginawa ng lalaking 'yon sa'yo at pati pangalan niya ay ayaw mong ibigkas sa harap ko?” tanong ni Amber. 

Naramdamdaman ko ang pag-upo niya sa tabi ko. Nakasubsob ang mukha ko ngayon sa tuhod ko habang nakaupo rito sa kama. Nakakainis. Hindi ko na alam kung ano pang sideline ang papasukin ko para magkaro'n ng sapat na pera. 

Buti nga at nandito si Amber, kahit papa'no ay hinahati niya sa'kin ang pagkain niya kapag walang-wala na 'ko. 

“Utang ka na lang kaya sa tito mo, girl? Kapalan mo na lang face mo,” rinig kong sambit niya. 

Naisip ko na rin gawin 'yan pero ayoko nang dumagdag pa ang gastusin ni tito sa'min. Siya na nga ang nagpapaaral sa'min pati ba naman ang problema ni nanay sa maintenance niya ay papaproblemahin pa namin sa kaniya. 

Humiga ako ng tuluyan sa kama habang nakatulala sa kisame. “Parang gusto ko na lang maging patatas.”

Tumingin sa'kin si Amber bago ngumiwi. “Pati ba naman ikaw 'yan din sasabihin, e 'di kayo na gustong maging papatas,” aniya sabay tayo mula sa kama ko. 

Kumunot ang noo ko habang sinusundan siya ng tingin papuntang banyo. Problema ng babaeng 'yon. Binasted ba siya ng isang patatas. Mukhang may tama na naman eh. 

Umiling-iling na lang ako bago dumapa sa kama habang nag-iisip ng malalim. Losing thoughts about sa papasukan ko na sidelines. Bumalik lang siguro ako sa wisyo nang marinig ko ang ringtone ng phone ko. 

Agad kong kinuha 'yon sa tabi ko. “Unregistered number?” bulong ko nang makitang hindi ito naka register. 

Pero kahit gano'n ay sinagot ko pa rin ang tawag. “Hello?” bati ko. 

[Hello, ito ba si Xaltriana? 'yong nag apply sa'kin kanina?]

Napabangon ako ng wala sa oras nang marinig ko ang salitang apply. Kahit hindi ko alam kung alin do'n sa mga inapplyan ko kanina ang tinutukoy niya. 

“Yes po, ako nga po,” agad kong sagot. 

[May sideline ako para sa'yo. For tonight lang, gusto mo ba?]

Ngumiti ako at tumango kahit hindi niya naman ako nakikita. “Yes po, miss. Kahit anong work po, game ako.”

[Good, madali lang naman ang work na 'to. Magseserve ka lang sa mga customer. Kitain mo na lang ako sa address na itetext ko.] 

“Salamat po talaga, ma'am. Maraming salamat po!” 

Pagkababang-pagkababa ng tawag ay agad akong nag-ayos. Suot ko pa rin naman ang damit kong pampasok kanina pero kahit gano'n ay nagpalit pa rin ako ng panibagong damit. Gabi na ngayon dahil halos kakauwi lang namin sa work namin kanina. Pero kahit gano'n ay hindi ko aayawan ang trabaho na binigay sa'kin.

Nang sinend na sa'kin ang address ay sinend ko rin 'yon kay Amber. In case of emergency. Kinatok ko siya sa banyo para magpaalam. 

“Ingat, Tri! Sunduin na lang kita later para may kasama ka pauwi!” sigaw niya mula sa loob. 

Hindi ko na pinansin ang sinabi ni Amber dahil alam ko naman na susunduin at susunduin niya ako kahit hindi ko sabihin. Excuse niya lang 'yon para makagala. Galaera ang babaitang 'yon eh. 

Nakasuot ako ngayon ng maong pants at puting polo shirt. Tinuck in ko lang siya sa pantalon ko para kahit papa'no ay magmukha akong formal. Mabilis lang ang biyahe since gabi na rin at kakaunting tao na lang ang mga nag-uuwian. Pero kumunot ang noo ko nang makita kung ano ang nadatnan ko sa binigay na address sa'kin. Mali ba 'tong napuntahan ko? Sabi niya magseserve lang ako pero bakit sa bar ako napunta. 

“Ikaw ba si miss Xaltriana?” agad akong lumingon sa tumawag sa pangalan ko. 

Mediyo may katandaan na siyang babae pero kahit gano'n ay maganda pa rin siya. Nakasuot ito ng hapit na hapit na damit na kulang na lang ay lumuwa na ang dibdib niya at makita na ang kaluluwa niya. 

Ngumiti ako ng alangin bago tumango. “Ako nga po.”

Nailang ako ng tiningnan niya 'ko mula ulo hanggang paa. Hindi pa do'n nagtatapos dahil inikutan din niya 'ko habang tumatango-tango. 

“Sumunod ka sa'kin sa loob,” utos niya bago naunang pumasok.

Nag-aalangan man pero sumunod din ako sa kaniya. Pagpasok ko pa lang sa parang lobby ay rinig na rinig ko na ang ingay mula sa pinaka loob ng bar. Sumunod lang ako sa babae kanina hanggang sa office niya. Maliit lang ito at puro kulay pula ang makikita. Bihira lang ang gamit na makikita mong hindi kulay pula.

Tinuro niya ang upuan tabi ng table niya kaya agad akong umupo roon. 

“Here, isulat mo diyan ang bank account number mo para ma-transfer ko na agad ang bayad ko sa'yo,” aniya sabay lapit sa'kin ng isang pirasong papel. 

“Sahod ho agad?” gulat na tanong ko. 

Napaubo ako ng bahagya nang magsindi siya ng sigarilyo. Mediyo nabigla lang ako dahil sa usok. “Yes, para naman ganahan kang magtrabaho mamaya. Ika nga nila, mas sinisipag sila kapag may pera na silang hawak.”

Tumango na lang ako at isusulat na sana ang bank account ko nang huminto ako. “Puwede po bang idiretso na sa bank account ng nanay ko po? Kailangan niya po kasi ng pambili ng gamot ngayon eh,” nahihiyang tanong ko. 

“Go ahead, kahit kanino mo ipadala 'yan ay hindi ako kokontra,” nakangiting bigkas niya. 

Nagpasalamat lang ako rito at sinulat na ang bank account ni nanay. Tinext ko na rin kay nanay na may darating na pera sa kaniya. Tinanong pa nga niya kung saan ko nakuha ang pera pero hindi ko na lang sinabi dahil kahit ako ay kinakabahan sa pinasok kong trabaho. Hanggang ngayon ay nandito pa rin ako sa loob ng office niya. Sinasagot ang lahat ng tanong ni madam Mara sa'kin. Nahinto lang siguro 'yon ng may pumasok na taong matinis ang boses dito sa loob. 

“Madam, nandito na 'ko.”

Sabay kaming lumingon dito. Tumayo ako at binati siya kahit hindi ko alam kung empleyado ba siya rito sa bar. Ang ganda rin niyang babae pero may katangkaran--teka, babae ba 'to? Base sa nakikita ko ay may features sa kaniya na mukha siyang lalaki pero mukha talaga siyang babae. Mas maayos pa siyang manamit kaysa sa'kin. 

“Ayusan mo na siya, Sandra. Magtatrabaho siya sa'tin ngayon,” sambit ni madam Mara sabay turo sa'kin. 

Gaya ng ginawa sa'kin ni madam kanina ay tiningnan din ako ni miss Sandra mula ulo hanggang paa. Tumango-tango siya habang hinahawakan ang buhok ko.

“Gandang babae, mukhang maraming pipila para sa'yo,” nakangiting sambit nito. 

Kusang nanlaki ang mga mata ko dahil sa narinig ko. Umatras ako sa kaniya at kinakabahan na tiningnan silang dalawa. “A-Anong pipila?” rinig sa boses ko ang pangangarag nito. 

“Pumunta ka rito ng hindi mo alam ang pinapasok mo? Sorry, darling, pero wala nang atrasan 'to,” napakapit ako sa strap ng bag ko ng wala sa oras. “Boys! Dalhin niyo na siya sa kuwarto!"

Napatingin ako sa may pintuan nang biglang may pumasok na dalawang lalaki. Umatras ako nang umatras hanggang sa bumangga na ang likod ko sa pader.

“Sandali! Wala 'to sa napag-usapan namin kanina! Ang sabi sa'kin ay magseserve lang ako, please,” mediyo naluluhang sambit ko. 

Pero kahit anong gawin ko ay hinawakan pa rin ako ng dalawang lalaki sa braso ko. Nagpupumiglas ako. Pilit kong inalis ang kamay nila sa'kin pero hindi ko magawa dahil mas malakas sila. 

Nagsisigaw ako habang hinahatak nila ako sa kabilang kuwarto, umaasang may makakarinig sa tulong ko. Pero mukhang wala atang paki ang lahat ng tao rito dahil kahit nakita ako ng customer nila ay hindi sila nag-abalang lumapit man lang sa'kin. Tinulak nila ako sa loob ng kuwarto kung saan may ibang babae na nag-aayos. Sabay-sabay silang tumingin sa'kin pero agad din silang bumalik sa kaniya-kaniyang pag-aayos ng mukha nila nang pumasok si miss Sandra.

“Halika rito, pipilian kita ng susuotin,” sambit nito sabay hila sa'kin sa mga nakasampay na damit. 

Randam ko na ang pagtulo ng luha sa mata ko habang hawak-hawak niya ako sa braso. “Miss Sandra,” I sobbed. “Hindi po ito ang inapply-an ko. Please, pakawalan mo na 'ko. Ibabalik ko na lang ang pera, please.”

Kulang na lang ay lumuhod na ako sa harap niya. Pero kahit anong gawin kong pagmamakaawa ay parang wala siyang naririnig. Kung ano-ano pa ang sinasabi niya na hindi ko naman naiintindihan. 

“Oh, 'yan ang suotin mo,” malumanay na aniya. 

Hindi ko siya pinansin. Rinig ko ang paghinga ng malalim nito bago ako hinatak at pinaupo sa isa sa mga monoblock dito sa loob. Nakayuko pa rin ako at hindi tumitingin sa mga mata niya. Not until miss Sandra kneeled infront of me. 

Nagtama ang mata namin and there I saw how concern he is. Natigil ako sa paghikbi dahil do'n.

“Anong pangalan mo?” biglang tanong niya.

“Tri.”

“Look, Tri. Magseserve ka lang ng drinks sa mga customer. Hindi ka sasayaw sa stage kaya 'wag kang mag-alala,” huminga ulit siya ng malalim. “Ito ang suotin mo, hindi 'yan masiyadong maikli. Magbihis ka na agad, hintayin kita sa labas.” 

Tiningnan ko naman ang damit na binigay niya sa'kin. Long sleeves siya. Hapit pa rin siya sa katawan pero mas mahaba nga lang kaysa sa iba. At base sa nakikita ko ay mukhang kita ang cleavage ko kapag ito ang susuotin ko. 

Tangina, ano ba kasi 'tong napasok ko. 

Okay. Huminga ka ng malalim, Tri. Just protect yourself. Sabi nga ni miss Sandra ay magseserve lang ako ng inumin. Wala naman sigurong mamimilit sa akin doon, hindi ba?

Sa huling pagkakataon ay tiningnan ko ulit ang dress na binigay sa'kin. I took a deep breath bago tumayo. At kahit labag sa kalooban ko ay sinuot ko ang damit na 'yon. Ang mahalaga, makakabili na ng gamot si nanay ngayon. 'Yon na lang ang isipin mo, Tri. This work is just for tonight.

Tapos na akong magbihis nang biglang may pumasok sa kuwarto, si miss Sandra. “You look fabulous. Halika at lalagyan kita ng make up,” aniya sabay lapit sa'kin. 

Gaya ng sabi niya ay nilagyan nga niya ako ng make up sa mukha. Hinayaan ko lang siya na kulayan ang mukha ko since kagagaling ko lang sa iyak. It's still not okay for me. Pero kakayanin ko para sa nanay ko. Para sa pamilya ko. 

Ginaya na 'ko ni miss Sandra palabas sa kuwarto. Nasa likod lang niya ako habang naglalakad kami papasok sa bar. As usual, marami ang tao rito. May mga sumasayaw sa dance floor at meron din namang nakaupo lang, kasama ang mga babae. 

Sinimulan ko na ang pagserve ko ng mga inumin habang nakamasid lang sa'kin si miss Sandra. Gumaan ang pakiramdam ko dahil do'n kahit papa'no dahil alam kong may hihingan ako ng tulong if ever na may mang harass sa'kin. Sanay naman akong mag serve sa resto bar, pero iba kasi rito. Hindi ako kumportable sa suot kong damit. Ang sikip masiyado. Kada galaw ko ay umaangat siya. Feeling ko tuloy ay makikita na ang kaluluwa ko. Though, hindi siya masiyadong revealing. 

Maayos naman ng pagtatrabaho ko rito sa lumipas na ilang minuto. Walang lumalapit sa'kin o nambabastos, ngingiti lang siguro sila pero hanggang doon lang. Not until I felt someone following me. Binilisan ko ang paglalakad sa puwesto ni miss Sandra pero hindi ko na siya matanaw sa upuan niya. I just walked in a fast pace hanggang sa tuluyan na siyang nakalapit sa'kin. 

“Kinis ng balat ah, baka puwedeng pahawak naman,” he whispered under his breath. 

Nagsitaasan ang balahibo ko nang maramdaman ko ang kamay niya sa braso ko. Lahat ng takot ay naramdamdaman ko lalo na nang lumapit pa siya ng husto sa'kin. I was about to push him away pero hindi 'yon natuloy ng biglang lumapit sa amin si miss Sandra. 

“Hoy, 'wag kang lalapit dito. Naka reserve na 'to,” singit niya na parang kakilala niya ang lalaki. 

Binitawan na 'ko nito at tumayo ng maayos para harapin si miss Sandra. He smiled. “Mas lalong gumaganda ang mga tauhan niyo rito ah. Improving.”

Hinawakan ako ni miss sa braso at hinatak ako sa gawi niya. “Matagal na 'kong maganda, thank you.”

'Yon lang ang sinagot niya sa lalaki bago ako hinila sa kung saan. Magtatanong pa sana ako kung saan kami pupunta nang magsalita na ito. “May gustong mag table sa'yo.

“Po? P-Pero wala naman po sa usapan 'yon---”

Hindi ko natapos ang sasabihin nang magsalita ulit si miss Sandra. “Don't worry, I trust him na wala siyang gagawin sa'yo. He's one of our regular customer,” dire-diretsong paliwanag nito. 

Kokontra pa sana ako sa gusto niyang mangyari pero huli na dahil nakarating na kami sa customer na sinasabi niya. Pumasok kami sa isang VIP room kaya masasabi kong mahalagang tao 'tong ipapakilala ni miss Sandra. Glass room ang pinasukan namin. Kita pa rin ang mga nag iinuman at nagsasayawan sa labas through the glass window pero sila ay hindi kita mula sa labas. 

Niyuko ko lang ang ulo ko habang pinapakilala ako ni miss Sandra sa kanila. I can't make an eye contact with them dahil feeling ko ay kapag nakipagtinginan ako sa kanila ay may gagawin sila sa'kin. I'm scared. Natatakot na 'ko sa oras na 'to lalo na nang iwan na 'ko ni miss Sandra rito sa loob. Ramdam ko na ang panginginig ng katawan ko nang mapansin kong tumayo ang isa sa kanila. Kita ko ang bawat hakbang niya na papalapit sa'kin. Napakuyom ako ng kamao habang pinipigilan ang pagpatak ng luha ko. 

Damn, I'm really am scared. Hindi ko na mapaliwanag ang takot na naramdamdaman ko ngayon. 

Pinaikutan niya ako habang naririnig ko ang mga kantiyawan ng mga kaibigan niya. Thankfully, wala siyang hinahawakan na kahit anong parte sa katawan ko habang naglalakad siya papunta sa likod ko. I'm still scared lalo na't mga lasing na sila. 

Pero lahat ng takot at kabang naramdamdaman ko ay biglang naglaho nang mabosesan ko ang tinig niya. I don't know if I'm just hallucinating or what pero alam kong sa kaniya ang tinig na 'yon.

“Hindi ko alam na ganitong trabaho pala ang gusto mo,” bulong niya sa tenga ko. 

My eyes widened as I look at him over my shoulder. Amoy na mula sa kaniya ang alingasaw ng alak. But instead of getting mad at him ay biglang naging panatag ang loob ko lalo na nang magtama ang mata namin. He smiled sabay hawi sa hibla ng buhok na nakaharang sa mukha ko.

“Miss me, Ex?”