“Ate? Gising na, kakain na tayo ng tanghalian.”
Dahan-dahan na dumilat ang mga mata ko nang maramdaman ang tapik ni Val sa braso ko. I closed my eyes when sunlight hits me. Anong oras na ba?
“Anong oras na?” tanong ko habang umuupo mula sa pagkakahiga.
My eyes are still close while waiting for him to respond. “Alas dose na ate.”
Alas dose . . . twelve o'clock? Wait, what!?
Napadilat ako ng wala sa oras habang hinahanap ang phone sa ilalim ng unan ko. I can't see it.
“Dala ng kambal, naglalaro sa baba,” aniya na parang alam kung ano ang hinahanap ko.&nbs
“Bakit mo sinasabi sa akin 'yan?” natatawang saad ko.He just shrugged his shoulders though, habang nakatingin ng diretso sa kalye. “I just have this feelings na magsasama pa tayo ng matagal.”I raised a brow and made a face dahil sa sinabi niya. What the hell. Kung siya lang din ang makakasama ko ng matagal ay huwag na.Tumahimik kaming dalawa. Ako na nakatingin sa langit, habang siya ay nakatanaw sa malayo.Ang aliwalas ng panahon ngayon. May sikat ang araw pero hindi ganoon kainit dahil sa hangin. Mas mahangin pa nga rito sa labas kaysa sa loob eh.We stayed quiet not until I remembered Charles' invitation. “Gusto mo
“Huy, tulala kana diyan.”Bumalik ako sa wisyo at nilingon si Charles. Ngumiti ako sa kaniya. “May sinasabi ka ba?” I asked.Hapon na ngayon, malapit nang lumubog ang araw. We're here at one of the famous spot para magbisikleta. Malapit sa may dagat. We rent two bicycles for the both of us. Kanina pa kami paikot-ikot kaya ngayon ay napagdesisyunan naming magpahinga.Nakaupo kami ngayon dito sa may sea side. Dinadama ang simoy ng hangin.“Mukhang malungkot ka ngayon ah,” he chuckled. “Dahil ba hindi nakasama sa atin si Liam?” he teased.Umirap lamang ako sa kaniya at tinuon ang pansin sa lumulubog na ara
“Nagpa-enroll kana ba?”Lumingon ako kay Amber na kakalabas lang sa banyo. Malalim na ang gabi pero ngayon palang kami nakaligo ni Amber. Nag movie marathon kasi kami ngayong walang pasok. Simula umaga hanggang gabi.“Bukas magpapa-enroll na ako,” ani ko sabay kuha sa damit ko.It's now my turn to take a bath.Bukas palang ako makakapag enroll dahil ngayon lang ako naka ipon para sa tuition fee. Nahiya nga ako nang dagdagan ni tito Jhas ang pambayad ko. Sinabi siguro sa kaniya ni Val na hanggang ngayon ay hindi pa ako nakakapag enroll.Kaya ayoko minsan maglabas ng problema kay Val eh. Hangga't kaya niya ay naghahanap din siya ng pa
“Magbibike tayo?” nagtatakhang ani ko.I'm still staring at the bike infront of us. We're here at Circle. Akala ko ay kung ano ang gagawin namin dito and it surprise me nang bigla siyang nag rent ng isang bike.Tapos na akong mag-enroll. Just like he said, may pinuntahan nga kami after no'n. Naghintay talaga siya sa may parking lot para hintayin akong matapos sa pagpapaenroll.Gusto ko man siyang takasan sa oras na iyon ay hindi ko nagawa. Kinokonsensya ako!I come to my senses when he nodded at me sabay lapit sa bike. “Kala mo hindi ko malalaman na nag bike kayo ni Charles? Hmp.”I raised a brow as I crossed my arms over my chest.
“Nandiyan ulit siya, Tri . . .”Huminto ako sa paglalakad sabay tingin sa tinitingnan ni Marianne. My teeth clenched as I saw him. Just like the other day, he's leaning on his car, not minding the girls looking at his direction.Umiwas ako ng tingin at inalis ang kamay ni Marianne mula sa braso ko. “Sa likod na 'ko dadaan,” pagpapaalam ko sa kaniya.“Teka lang, Tri. Hindi mo ba siya sisiputin? Halos araw-araw na siyang naghihintay sa 'yo.”Right. Simula noong araw na iniwan ko siya sa Circle ay lagi na siyang naghihintay sa akin. Hindi lang dito kung hindi pati sa restobar. Lumilihis ako ng daan para hindi niya ako makita.Eve
“H'wag ka nang magpapakita sa akin, kahit kailan.”He didn't respond. Nakayuko pa rin siya ngayon at nakahawak ng bahagya sa pisngi niya kung saan ko siya sinampal. I bit my lips para huminto na ang mga luha ko.I stood up, at first ay mediyo nawalan pa 'ko ng balanse pero nakatayo rin naman ako agad. Pinagpag ko ang sarili and was about to pass through him nang hablutin niya ang pulso ko. His grip tightened as I tried na kumalas sa kaniya.“Bitiw,” giit ko.He mumbled something pero hindi ko maintindihan kung ano iyon. He's still sitting on the floor at nakaiwas pa rin ang mukha sa akin.“Kung may sasabihin ka ay lakasan mo, hindi iyong bulong ka nang bulong na parang ewan---”“Never man lang ba'ng tumi
“Kung hindi mo 'ko kayang i-respeto, ang mama mo na lang sana,” giit na aniya.Sasagot pa sana ako sa kaniya nang hawakan ulit ni Val ang braso ko. “Tama na, ate,” he whispered.Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili. He's right, I shouldn't do this, after all he's still our father. Damn it. Inis lang ako napahilamos sa mukha ko bago nagmartsa palabas sa hospital room ni nanay.Naabutan ko ang mga kapatid ko na nakaupo pa rin sa tapat. Umupo ako sa tabi ni Tricia at doon pinakalma ang sarili.I closed my eyes at sinandal ang ulo sa pader sa likod ko. Rinig ko ang pagbukas-sara ng pintuan sa harap namin. My eyes are still closed hanggang sa maramdaman ko ang pag-upo ni Val sa kabilang gilid ko.“Ako na lang muna ang magbabantay rito kasama ni tatay, ate,” he stopped as he took a deep breath. &ldqu
“Anong ginagawa mo rito?” I blurted.Agad na nanlaki ang mga mata niya, slowly realizing na hindi siya nanaginip. Napaatras siya ng kusa na naging dahilan ng pagsagi niya sa garapon na nasa tabi niya.It fell on the floor pero wala roon ang attention ko kung hindi na kay Liam na sinampal ang sarili. Gulat akong napatingin sa kaniya.Rinig ko ang tunog ng pagsampal niya! It must be hurt.Ano ba kasi ang ginagawa niya at pati sarili ay sinampal. “I'm not dreaming?” he stopped sabay hawak sa kamay ko. “You're really here?”Sinamaan ko siya ng tingin bago binawi ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya. I stand up as I crossed my arms over my chest. I raised a brow infront of him.“Malamang ay nandito ako,” I said in disbelief. “Nanay ko ang nakakuwarto rito kaya bakit
“Yes, take care of mr. and mrs. Gonzalez wedding anniversary.” Marami pang tinanong sa akin si ms. Rolyn and her team tungkol sa binigay kong project. I smiled at them nang magpaalam na silang aalis. By that ay agad akong sumandal sa swivel chair ko rito sa bago kong office. It's been a week since na promote ako sa position na 'to, and it's really really tiring already. Pinikit ko ang mga mata ko at magpapahinga sana nang may marinig akong kumatok sa pinto. Agad akong umupo ng diretso at pinapasok ang kumatok. “Hi, ms. Yasminn.” Smile immediately form into my
“I'm at the park, malapit sa condo mo,” I took a deep breath as I look at my engagement ring. “Can we talk?”Hindi siya agad nakasagot, but I know na narinig niya ang sinabi ko. I waited for a few seconds hanggang sa narinig ko na ang sagot niya sa kabilang linya.[Wait for me. I will be there as soon as I can]I nodded as if nandito siya sa harap niya. In-end ko na ang tawag namin ni Khael. Tumingin ako sa paligid. Wala pang ilang oras simula nang ibaba ako rito ni Liam.It's already afternoon. Ayoko muna sanang magpakita kay Khael, pero ayoko na sigurong patagalin 'to . . . Mas mahihirapan lang kami pareho.And every time na naala
“Tri? Wake up.”Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. And there I saw Liam sitting in driver's seat. Napaupo ako ng diretso ng wala sa oras. Tiningnan ko ang damit ko, I'm now wearing a hoodie and a pajama.That's when I remembered na sumama nga pala ako sa kaniya. He let me borrow his hoodie and extra pajama in his car para maging komportable ako sa byahe.And I think that's the reason kung bakit ako nakatulog.He smiled at me. “Nandito na tayo.”Hindi pa man ako nakapagsasalita ay lumabas na siya rito sa loob ng kotse.Doon lang ako nagkaroon ng chance na tumingin
“I-I'm sorry, hon . . . I didn't meant to . . .”Lumuhod siya sa harap ko para magpantay ang paningin namin. Agad akong umatras palayo nang hahawakan niya sana ang mukha ko.Hindi maproseso sa utak ko ang nangyari. But I know one thing . . . Hindi ko pa lubusan na kilala si Khael.“Hon, I'm really am sorry . . .” He was about to reach for my face again nang sinagi ko ang kamay niya.I'm scared, natatakot na 'ko ngayong alam kong kaya niya akong pagbuhatan ng kamay.Natatakot na 'ko . . .Nanatili akong tahimik. He's just looking at me with guilt on his eyes.
Warning: Harrassment ahead.“Saan ka pupunta, Tri?”Tumingin ako sa kanilang apat, including Liam and Rhea. Nakuha ko ang attention nila nang tumayo ako bigla.I smiled awkwardly bago pinakita ang phone ko, stating na may tatawagan ako. Mukhang naintindihan naman nila 'yon kaya 'di na 'ko nag dalawang isip at umalis na roon sa harap nila.I don't know why did I just stood up back there ng wala sa oras.I just . . . I just feel the urge to get out of there. . . to lose them out of my sight.Damn.Bakit ka ba n
“Yeah, nagbibihis na kami.”Inipit ko ang phone sa pagitan ng tenga at balikat ko. I'm now doing my make up infront of my vanity table nang tumawag bigla si Amber.[Are you sure? Baka mamaya 'di ka pumunta ah!]I laughed as I shook my head. “Sayang naman 'tong outfit ko kung hindi ako pupunta,” natatawang saad ko sa kaniya.Marami pa kaming pinagkuwentuhan ni Amber bago siya tuluyan na nagpaalam. By that, ang kaninang ngiti na nasa labi ko ay unti-unting naglaho.I look at my reflection in the mirror.I'm all set for Amber and Timmy's wedding anniversary, yet I'm still n
Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko nang makaramdam ako ng gutom. But my eyes immediately grew bigger when I realized kung nasaan ako ngayon.I immediately sit up straight dahilan kung bakit nahulog sa tiyan ko ang jacket na nakapatong sa katawan ko.Agad kong sinilip ang labas ng kotse. It's already dark. Damn.Tumingin ako sa driver's seat kung saan inaasahan kong makikita siya pero wala. Wala siya rito sa loob.Tumingin ako muli sa labas. That's when I realized na nasa isang park kami. Abandonadong maliit na parke. The view is still perfect though kaya ewan ko kung bakit abandonado na 'to.Pinasingkitan ko ang mga mata ko nang may matanaw ako
“How's the planning of wedding?”Nagulat ako sa biglang nagsalita sa gilid ko. We both smile nang maka-recover ako sa pagkagulat ko and we greeted each other.“We're still in progress,” I lied.I don't want any of them to know the truth kahit si Amber. The truth na hanggang ngayon ay hindi pa rin namin napag-uusapan ni Khael ang kasal.He's busy with his work, and I'm also busy with mine. Pero hindi gaya niya, I can always look for time para asikasuhin ang wedding namin.I tried to open that up to him pero lagi akong natiyetiyempuhan na pagod siya.And because he's
“Bibili na lang ako sa labas.”Bago pa siya makapagsalita ulit ay dire-diretso na akong umalis sa harap niya. Since 'di naman ako nagpalit ng pantulog ay kinuha ko lamang ang wallet ko at lumabas na ng unit.What was that?Bakit ba gano'n siya magsalita at tumitig sa 'kin?Damn.Pinindot ko na ang button sa elevator. I'm just waiting for it to open nang umalingawngaw ang pangalan ko sa buong hallway.I immediately look at his direction. At gano'n na lang nanlaki ang mga mata ko bago tumingin-tingin sa paligid.“Are