Matapos magsalita si Anthony, hindi niya pinansin ang reaksyon ni Cassandra.Sa simula pa lang, ang pagpapakasal kay Cassandra ay para lamang ibayad ang utang na loob ng lolo niya dahil sa pagligtas sa kanyang buhay.Dahil dito, naging malapit siya sa Feng family, kaya nang imungkahi ng mga nakatatanda na pakasalan niya si Cassandra, tinanggap niya ito nang walang komento.Akala pa nga niya noon na si Cassandra ang "white moonlight" sa kanyang puso.Ngunit anim na taon na ang nakalipas, nang biglang umalis si Khate nang walang paalam, saka niya napagtanto na ang nararamdaman niya para kay Cassandra ay hindi ang pag-ibig na akala niya.Mula noon, paulit-ulit siyang hinikayat ng mga nakatatanda ng dalawang pamilya na ituloy ang kasal, ngunit lagi siyang may dahilan para ipagpaliban ito.Sa nakalipas na anim na taon, ginawa niya ang lahat para tulungan ang Feng family at pinagbigyan ang lahat ng kanilang mga kahilingan sa negosyo, bilang pagbabayad sa utang na buhay.Ngayon, sa tingin ni
Natigilan si Khate.Ang Feng family ?Sa kanyang palagay, iisa lang ang pamilyang may apelyidong Feng sa buong lungsod na nakikibahagi sa negosyong medikal.At nangyari lang na may alitan siya sa pamilyang iyon.Nang maisip ito, bahagyang kumunot ang noo ni Khate, umaasang hindi siya magiging sobrang malas upang makita ang taong ayaw niyang makita.Maya-maya pa, dumating ang dalawa sa napagkasunduang coffee shop.Hindi pa dumarating ang dealer ng mga halamang gamot.Umupo sina Khate at Henry sa unang upuan, umorder ng dalawang tasa ng kape, at naghintay sa kabilang partido.Mga sampung minuto ang lumipas, may kumatok sa pinto ng silid."Nandito na ako."Nagheads up si Henry at sinabi kay Khate sa tabi niya.Lalo pang nag-aalala si Cassandra sa iniisip nitong pagkansela ni Anthony sa engagement nilang dalawa. Nakita nya si Khate sa kanyang harapan, ngunit hindi siya sigurado sa kanyang mukha. Sapagkat mas lalo itong gumanda kaysa sa dati.Kung ikukumpara sa kanya, mas kalmado ang ek
"Itaas ang presyo ng dalawang porsyentong puntos?"Nagulat na pahayag ni Henry. "Ms. Feng, hindi ba natin napag-usapan na ito noon? Ngayon ay malapit na tayong pumirma ng kontrata, bakit bigla ninyong tinaasan ang presyo?"Mababakas sa kanilang mga mukha ang pagkagulat, inayos ni Cassandra ang kanyang mga binti nang kumportable, at sinabi ng mahinahon, "Napagkasunduan nga, ngunit ang presyo ng mga materyales na panggamot sa merkado ay sa pangkalahatan ay tumaas dahil sa taong ito. Kung pipirmahan pa rin namin ang kontrata sa iyo sa orihinal na napagkasunduang presyo, masyadong malulugi kami. Sana'y maintindihan mo Dr. Henry."Sinabi ito nang may magandang dahilan.Ang mukha ni Henry ay bahagyang namuo, at siya ay sumimangot at nais na magsabi ng isang bagay, ngunit muling pinigilan ni Khate."Sa tingin ko bigla na lang gustong itaas ni Ms. Feng ang presyo dahil nakita niya ako, tama ba? Alam ko rin ang presyo ng mga materyales na panggamot sa merkado. Kung gusto mong itaas ang presyo,
Nang marinig ito, itinigil ni Anthony ang kanyang trabaho, nakikita niya sa kanyang isipan ang likod ni Khate na umalis kasama ng isang estranghero kagabi, dumilim ang kanyang mga mata, nais niyang magalit, pero "Sino iyon?""Ang lalaki ay si Dr. Henry, isa sa mga pinuno ng Virus Research Institute. Noon, pumunta ang matandang lalaki ng pamilya Zaw para magpagamot sa kanya."Napansin ni Gilbert na bumagsak ang air pressure sa opisina, at medyo nag-iingat na siya sa mga tono ng kanyang pananalita."Bukod pa rito, nalaman ko rin na si Henry Sou ay single pa rin, at si Miss Khate at siya... ay walang espesyal na relasyon. Pag-usapan natin ang iba pa tungkol sa kanya, nag-aral din ng medisina si Miss Khate sa kolehiyo kagaya ni Dr. Sou. Maaaring nagkita ang dalawa sa paaralan, o kaya ay sa mismong trabaho."Nang marinig ang posibilidad na ito, medyo kumalma ang ekspresyon ni Anthony, "Bukod dito, may iba pa bang nalaman mo?"Medyo nahihiya si Gilbert, "Iyan lang ang lahat ng nalaman namin
Alam niyang pinagkakaguluhan siya, at maraming proyekto sa institute ang nakapending pa rin,hindi maiwasang medyo mainis si Khate.Hindi niya inaasahan na pagkatapos ng anim na taon, ang galit ni Cassandra sa kanya ay ganoon pa rin kalaki, at siya ay walang tigil pa rin ngang gumamit ng gayong karumaldumang na paraan upang makaganti sa kanya!Pero hindi ngayon ang oras para ilabas ang kanyang emosyon.Kinurot ni Khate ang kanyang mga palad para pakalmahin ang sarili, itinaas ang kanyang mga mata at sinabi kay Henry: "Hindi mahalaga. Kung hindi tayo makakahanap ng dito sa lungsod na ito, maaari tayong makipag-ugnayan sa mga dealer ng mga halamang gamot sa ibang lungsod. Palagi tayong makakahanap ng mga taong gusto tayong tulungan at handang makipagtulungan sa atin."Gayunpaman, ang gastos at oras na gugugulin ay magiging mas mataas.Kahit hindi sinabi ni Khate, alam niya ito sa kanyang puso.Umaasa rin siyang makahanap ng angkop na partner sa lokal, ngunit wala talaga ngayon."Hindi..
Medyo komplikado ang kondisyon ng matandang lalaki ng pamilyang Zaw, kaya nga walang magawa ang mga kilalang doktor.Mahabang paliwanag ni Henry tungkol sa kalagayan ng matandang lalaking Zaw.Alas-sais ng gabi, nagtungo si Khate sa mansyon ng pamilyang Zaw nang mag-isa ayon sa address na ibinigay ni Henry pagkatapos ng kanyang trabaho sa institute.Ang nagbukas ng pinto ay isang middle-aged na lalaking mukhang katiwala.Nang makita niya si Khate, naging magalang siya at nagtanong, "Kumusta po, sino po sila, may maipaglilingkod po ba ako sa inyo?"Ngumiti si Khate at sinabi, "Kumusta po, ako po ang doktor na tumawag upang pumunta para makita si G. Zaw."Nang marinig ito, tinignan siya ng katiwala mula ulo hanggang paa, at nakitang bata pa siya, hindi niya maiwasang makaramdam ng kaunting pagdududa.Siya ay bata pa, kaya niya ba ito?Gayunpaman, hindi niya ito ipinakita sa kanyang mukha. Pagkatapos ng dalawang segundo, sinabi niya, "Dahil ikaw ay isang doktor na naparito, pakiusap, sum
Di nagtagal, ilang tao ang naglakad sa harap ni Khate.Hawak ni Katerine sa kanyang ama, nakatitig sa magandang tiyahin na malapit, na nagpapakita ng ekspresyon ng kagalakan.Tiningnan ni Khate ang ama at anak na may magkaibang mga mata, at hindi niya alam kung paano mag-react sa loob ng ilang sandali.Sa kabutihang palad, ang lalaking nasa harap niya ang unang bumasag sa katahimikan, "Ikaw ba ang doktor na inirekomenda ni Henry para gamutin ang aking ama?"Inalis ni Khate ang kanyang ekspresyon at ngumiti nang bahagya, "Ako nga po, kamusta po, ang pangalan ko po ay Khate.""Doctor Khate."Inilahad ng lalaki ang kanyang kamay sa kanya, "Ang pangalan ko ay Joshua Zaw, at ito ang aking kapatid na babae, si Mina Zaw."Matapos magsalita, sinulyapan niya si Anthony na nasa likod lang nilang magkakapatid, "At ito naman...ay tinuturing naming kapatid, ang apelyido niya ay Lee."Napilitang tumango si Khate at binati sila, "Ginoo Joshua, Binibining Mina... Ginoo Lee."Sa sandaling bumagsak ang
Lahat ng naroroon ay natigilan.Naramdaman ni Khate ang mas lalong pagkabalisa nang makita niyang hinablot ng malaking kamay ang kanyang resume.Simula nang makita niya si Anthony, sinadya niyang iwasan ito, at hindi nga niya magawang tumingin sa kanila kahit na saglit lang.Ngunit ngayon, biglang inilahad ng lalaki ang kamay niya at kinuha ang kanyang resume, pilit siyang pinatingin sa kanya. Tila ba nag uutos ito at dapat niyang sundin.Hindi niya alam kung ano ba ang gusto nitong gawin…Mahigpit na hawak ni Anthony ang resume sa kanyang malaking kamay, ang kanyang mga mata ay dumako sa mukha ni Khate, at may makahulugang sinabi, "Ngayon, maraming tao ang magaling ng magpeke ng resume at mapanlinlang. Hindi maganda ang kalagayan ni Lolo Zaw, kaya huwag tayong magpapadala sa mga taong ito."Habang sinasabi niya iyon, kaswal niyang binuksan ang resume sa kanyang kamay at dahan-dahang tiningnan ito, na parang talagang sinusuri ang pagiging tunay ng resume.Ang mga paaralan kung saan na
Habang pinagmamasdan ni Khate ang repleksyon niya sa salamin, hindi niya maiwasang mapansin ang lungkot sa kanyang mga mata. Mula nang marinig niya ang sinabi ni Kyrrine, hindi na siya mapakali. Ano nga ba ang nalaman ni Anthony? At paano siya maghahanda sa muling paghaharap nila?"Khate," mahinang tawag ni Kyrrine mula sa pintuan. "Sigurado ka bang gusto mo siyang kausapin ngayon? Baka hindi ka pa handa."Huminga nang malalim si Khate bago tumango. "Kailan pa, Kyrrine? Hindi ko na pwedeng ipagpaliban ito. Kailangan ko nang tapusin ang lahat."Dahan-dahang lumapit si Kyrrine at hinawakan ang kanyang kamay. "Hindi mo kailangang gawin ito mag-isa. Kami ni Adrian, nandito lang."Napangiti si Khate, kahit na alam niyang may halong kaba ang kanyang damdamin. "Salamat, Kyrrine. Pero alam kong ito ay isang bagay na ako lang ang kailangang humarap."Pagkalipas ng ilang sandali, naroon na siya sa harap ng isang mamahaling restawran kung saan siya pinapunta ni Anthony. Tumigil siya sa tapat ng
Habang patuloy na lumalalim ang gabi, hindi pa rin mawala sa isipan ni Khate ang mga sinabi ni Anthony. Nakaupo siya sa veranda ng kanyang apartment, nakatitig sa malawak na siyudad na puno ng kumikislap na ilaw, ngunit tila wala siyang nakikita. Ang kanyang isip ay gulong-gulo, pilit niyang inuunawang muli ang lahat ng nangyari sa pagitan nila.Muli niyang narinig sa kanyang isip ang boses ni Anthony—ang sakit, ang hinanakit, at ang desperasyon sa kanyang tinig. "Hindi mo kailangang harapin ito mag-isa." Napapikit siya nang mariin, pilit na pinipigilan ang muling pagbalik ng mga alaala. Ngunit kahit anong gawin niya, bumabalik at bumabalik pa rin ito."Hindi mo na siya dapat iniisip, Khate." Biglang sabi ni Adrian, na tahimik palang nakatayo sa may pinto, pinagmamasdan siya. May hawak itong dalawang tasa ng kape, at marahan itong lumapit upang ibigay sa kanya ang isa. "Alam kong mahirap, pero hindi mo kailangang pahirapan pa ang sarili mo."Marahang tinanggap ni Khate ang kape at hum
Sa kabila ng kanyang mga sinabi, hindi mapakali si Khate. Kahit pa pinilit na niyang lumayo, may isang bahagi ng kanyang puso na hindi kayang magpakawala."Tapos na, Adrian. Tapos na," mahina niyang ulit, pilit pinaniniwala ang sarili na wala na siyang dapat pang balikan. Ngunit kahit anong pilit niya, alam niyang hindi pa tapos ang lahat. Hindi pa tapos ang sugat na iniwan ni Anthony—o marahil, ang sugat na iniwan niya sa puso nito.Tahimik lang silang naglakad ni Adrian palabas ng gusali, ngunit ramdam niya ang bigat ng presensya nito sa tabi niya. Hindi ito nagtanong, hindi rin ito nagpilit, ngunit ramdam niya ang pag-aalala nito.Pagkarating nila sa sasakyan, marahang binuksan ni Adrian ang pinto para sa kanya. "Khate, sigurado ka bang kaya mo?"Napayuko siya. Gusto niyang sabihin na oo, na kaya niyang kalimutan ang lahat, na kaya niyang itago ang emosyon niyang matagal nang nakakubli. Pero hindi na niya kayang magsinungaling pa."Hindi ko alam, Adrian," mahinang tugon niya. "Pero
Habang patuloy na lumalayo sina Khate at Adrian mula kay Anthony, ramdam niya ang bigat ng kanyang bawat hakbang. Pakiramdam niya'y may humihila sa kanya pabalik, ngunit pinilit niyang huwag nang lumingon. Hindi niya maaaring ipakita ang kanyang kahinaan, lalo na sa harap ni Anthony."Khate," muling tawag ni Adrian, bahagyang humigpit ang pagkakahawak nito sa kanyang braso. "Sigurado ka bang ayos ka lang? Alam kong hindi madaling makita siya ulit pagkatapos ng matagal na panahon."Napayuko si Khate, pilit na itinatago ang lungkot sa kanyang mga mata. "Adrian, hindi ko alam... Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman. Akala ko tapos na ang lahat, pero bakit parang mas lalo lang lumalala ang sakit?"Hininto ni Adrian ang kanilang paglalakad at marahang hinawakan ang magkabila niyang balikat. "Kung gusto mong umalis dito, sabihin mo lang. Hindi mo kailangang tiisin ang ganitong pakiramdam, Khate."Napangiti siya ng bahagya, kahit pa puno ng pait ang kanyang puso. "Salamat, Adr
Habang bumibigat ang katahimikan sa pagitan nina Khate at Anthony, hindi niya maiwasang maramdaman ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Pilit niyang pinapakalma ang sarili, ngunit ang matinding titig ni Anthony ay tila humihila sa kanya pabalik sa nakaraan—sa isang panahong pinilit na niyang ibaon sa limot.Napalunok siya at dahan-dahang tumalikod, umaasang matatapos na ang usapan nila. Ngunit hindi ganoon kadali ang lahat."Khate," muling tawag ni Anthony, mas malambot ngunit may halong bahagyang pakiusap ang kanyang tinig. "Huwag mo akong iwan ng walang sagot, please lang."Napapikit nalang si Khate, pilit na pinipigilan ang panginginig ng kanyang kamay. Alam niyang kung magpapatuloy siya sa usapang ito, maaaring buksan niya muli ang sugat na matagal nang nakapikit. Ngunit paano kung ito na ang pagkakataong kailangan niya upang tuluyang makalaya?Huminga siya nang malalim bago bumaling muli kay Anthony. "Ano pa ba ang gusto mong marinig mula sa akin?" mahinahon ngunit matigas ni
Sa kabila ng malamig na sagot ni Khate, nanatiling matindi ang titig ni Anthony sa kanya, para bang sinusubukan niyang hanapin ang katotohanan sa kanyang mga mata. Ilang segundo pa ang lumipas bago siya tuluyang tumalikod, ngunit hindi pa rin nawala ang tensyon sa pagitan nila. Ang hindi inaasahang muling pagkikita ay nagdulot ng mga emosyon na matagal nang ibinaon sa limot, ngunit ngayon ay muling lumulutang sa ibabaw, hinuhukay kahit na pilit niya itong nililibing.Habang pinagmamasdan ni Khate ang papalayong pigura ni Anthony, hindi niya maiwasang makaramdam ng kakaibang paninikip sa dibdib. Alam niyang hindi niya na maaaring balikan ang nakaraan, ngunit bakit tila patuloy itong bumabalik sa kanya? Bakit hindi niya kayang alisin ang bigat sa kanyang puso?"Hindi pa ito tapos, Khate," mahina niyang bulong sa sarili, ngunit sa likod ng kanyang isip, alam niyang hindi niya kayang aminin ang tunay na dahilan kung bakit siya umalis noon....Sa kabilang dako, habang si Anthony ay nagl
Hindi pa man tuluyang nawawala ang alingawngaw ng huling sinabi ni Anthony, ngunit pakiramdam ni Khate ay bumigat na ang buong paligid. Nakatayo siya sa gitna ng malawak na silid, pilit na pinapalakas ang loob niyang harapin ang lalaking minsan niyang minahal—at iniwan. Ngunit paano ba haharapin ang isang taong hindi kailanman nakalimot? Paano ba ipapaliwanag ang isang lihim na inilihim niya sa mahabang panahon?Pumikit siya saglit at pilit na pinakalma ang kanyang damdamin. Naririnig niya ang marahang paghugot ng hininga ni Anthony sa kanyang harapan, isang malinaw na indikasyon na hindi pa ito tapos sa kanilang usapan. Nang dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata, nakita niyang nakatitig pa rin ito sa kanya, ang mga mata nitong puno ng hinanakit, hindi lang sa kanya kundi marahil sa kanilang nakaraan."Anthony, hindi mo ako kayang diktahan kung sino ang dapat kong kausapin," mariing sabi ni Khate, pinapanatili ang matatag na tinig kahit pa sa loob-loob niya ay may kung anon
Isang iglap lang ang lumipas, ngunit pakiramdam ni Khate ay tila bumagal ang oras. Ang mahigpit ngunit banayad na pagkakahawak ni Anthony sa kanyang pulso ay nagpadala ng kakaibang alon ng emosyon sa kanyang buong katawan. Hindi niya alam kung dapat ba niyang alisin ito o hayaan na lang. Ngunit isang bagay ang sigurado—hindi siya handa sa mga sandaling ito.Napakurap siya, pilit pinapanatili ang kanyang malamig na ekspresyon. “Bitawan mo ako, Anthony.”Ngunit hindi siya agad nito pinakawalan. Sa halip, mas lalong lumalim ang titig nito, para bang sinusubukan siyang basahin, para bang pilit nitong hinahanap ang kasagutan sa mga tanong na hindi nito masambit. Ang mga mata nito ay puno ng hinanakit, may pagtataka, at marahil, isang damdamin na pilit nitong itinatago sa mahabang panahon.“Naguguluhan ako, Khate, sobrang naguguluhan” malamig ngunit may bahagyang bahid ng emosyon ang tinig nito. “Noong iniwan mo ako noon, hindi mo man lang ipinaliwanag sa akin ang iyong dahilan. Hindi mo ma
Lumipas ang ilang araw mula nang maganap ang hindi inaasahang pagkikita nina Khate at Anthony sa ospital, ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya maalis sa isipan ang paraan ng pagtitig nito sa kanya—ang tila mabigat na emosyon sa likod ng malamig nitong tingin, ang hindi masambit na mga salita na tila nais nitong iparating ngunit hindi niya kayang intindihin.Sa tuwing mapapadaan siya sa VIP ward, hindi niya maiwasang makaramdam ng bahagyang kaba, ngunit pinipilit niyang itago ito sa likod ng kanyang propesyonalismo. Ayaw niyang bigyang-pansin ang presensya ng lalaking minsang naging sentro ng kanyang mundo. Ayaw niyang magmukhang mahina, lalo na ngayon na pilit niyang binubuo ang bagong buhay na malaya mula rito.Ngunit tila hindi rin nagpaparamdam si Anthony. Hindi niya alam kung bumubuti na ba ang kalagayan nito o kung kusa ba nitong iniiwasan ang anumang interaksyon sa kanya. Para bang isang laro ng tahimikang nagaganap sa pagitan nila—isang hindi malinaw na labanan kung sino a