Umalis na ako nang walang paalam nang makita kong nag-uusap na ng maayos ang ama ko at si Marcela.Siguro babalik na lang ako sa ibang araw. Baka sa susunod na balik ko makakausap ko na sila ng maayos. Sana lang talaga magbago na si Marcela, nakakarindi rin ang bunganga niya minsan.Kinabukasan ay maaga akong gumising para pumasok sa trabaho.Excited na akong matapos ang araw dahil mamaya ay makikita ko na naman ang anak ko at ang lalaking mahal ko.Habang nagmamaneho ako ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Delgado.Bakit tumatawag siya gayong nakausap ko naman na siya kanina. Kulang na nga lang ay ang tawag niya ang maging alarm ko sa araw-araw. Walang palya ang pagtawag niya palagi.Minsan ay nasa bahay siya kung nasaan ang anak namin at sabay nila akong tinatawagan bago kami matulog.Minsan nga naisip ko na siguro panahon na para mag-resign ako sa trabaho ko.Hindi naman sa ayaw ko sa trabaho ko pero lumalaki na kasi ang anak ko. Kailangan niya ng gabay ko at kapag nasa malayo ako
Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko. Natapos nang gamutin ang mga galos ko sa kamay at meron din pala ako sa may hita na hindi ko na napansin dahil sa sobrang nerbyos at pag-aalala ko.Napatingin ako sa pintuan sa ikalawang palapag ng bahay kung saan pumasok sina Delgado. Hindi ko mapigilang kagat-kagatin ang kuko hangga't hindi sila lumalabas.Paano kung sinaktan na nila si Rebecca?Napatingin ako sa kambal nang lumapit sila sa akin."Ninang..." Ibinuka ko ang kamay ko at sabay silang lumapit sa akin para yumakap."Sorry, sorry if I did not protect your mom," umiiyak na hindi ko ng tawad sa kanila.Cupid looked at me at my face and wiped my tears using his small hands. "Don't cry, daddy said he will save mommy.""It's not your fault. Those people who kidnapped her were just bad guys, they even hurt you." Naramdaman kong mas humigpit pa ang yakap sa akin ni Eros.Lalo akong naiyak sa sinabi nila. Dapat ako ang nagpapalakas ng loob nila pero sila ngayon ang nag-aalo sa akin.Napatingin
MARGARITA Nagising ako nang maramdaman ko na may humahaplos sa buhok ko. Bigla akong napabangon nang makita ko si Delgado sa tabi ko. “What happened? Where is Reb?” “Don't worry. She's safe now.” Mabilis akong napayakap sa kaniya. “Oh my god, thank you!” naiiyak sa tuwang saad ko. Humiwalay ako sa kaniya. “Can I see her now?” “You can see her tomorrow. She was sent to the hospital after she lost her conciousness, but she was fine," saad nito. Umiling ako sa kaniya. "No, I want to see her now," giit ko. "Tigress, it's already three in the morning. Bawal pa dumalaw ng ganitong oras. Bukas na lang. Magpahinga ka na lang muna. I know you were stress because of what happened." Kinuha nito ang kamay ko na may benda. "Tsk, he deserve it," saad nito. "What do you mean?" Umiling ito. "Nothing. Just sleep again." "Let's go home," yaya ko sa kaniya at bumaba na sa kama ko. Medyo nakahinga na ako sa nalaman kong ligtas na si Rebecca mula sa mga dumukot sa kaniya. "Are you sure? We c
"What are you doing here?" nagtatakang tanong ko kay Delgado nang maabutan ko na naman siya sa kwarto ko. Tulog na si Love ang akala ko naman ay tulog na rin ito dahil may pasok pa ito bukas hindi ko gaya na wala ng trabaho. Hindi man lang ako nakapagpaalam sa mga katrabaho ko. Siguradong magtataka ang mga iyon. Sabay kaming hindi na papasok ni Conan sa opisina bukas. Well, madalang naman na ito pumasok pero siyempre, alam ng lahat siya pa rin ang pinakang head doon dati. "I will sleep here." "Conan, I want to sleep. I am tired," saad ko sa kaniya. Nanggaling kasi kami kaninang hapon sa bahay ni Mama at kinuha ang mga importanteng gamit ni Love. Nagpaalam na rin ako sa ina ko na dito na kami tutuloy. Mabilis naman itong pumayag dahil inaasahan na raw niya iyon. Nagulat pa ako nang malaman ko na matagal na palang sinabi sa kaniya ni Conan ang tungkol sa bagay na iyon. Ibig sabihin sa akin na lamang siya huling nagpaalam. Inayos ko pa ang mga gamit ng anak ko. Kaya medyo napagot
“I live here, sir,” matapang na sagot ko dito. Hindi ako nagpakita ng kahit na kaunting pagkatakot sa kaniya. Mas tumanda na siya ngayon, may hawak na niyang tungkod pero hindi iyon nalabawas sa awtoridad na dala niya. Tila ba hitsura lang niya ang tumatanda pero hindi ang presensiya niya pero hindi na ako gaya ng dati na natatakot sa kaniya. Kung dati tingin pa lang niya ay kinakabahan na ako ngayon ay hindi ko na iyon nararamdaman. He scoffed. “You really did not learn your lesson didn't you?” I looked at him. "I don't know what are you talking about. Lesson, oh, yeah. I should not listen to those people who think low about me. You made me believe with the lie." Sinalubong ko ang tingin niya na para bang gusto na akong saktan. This man may be old, but I know he can hurt me if he wants to. "You will never part of our family," wika nito na halata ang pagkadisgusto sa akin. "I will not accept you. Leave my grandson or you will experience the same fate like before. Don't try me yo
Pagbaba ko ay napatingin ako sa tatlong babae at isang lalaking kausap ni Mang Karding.Sila ba ang mga bagong kasambahay na tinutukoy ni Conan? Bakit masyado naman yatang madami? Akala ko isa o dalawa lang pero apat ang nandito ngayon."Ma'am Margarita, nandito na po sila. Sila po ang mga ipinadala ng agency. Si Ising ang magiging kusinera," pagpapakilala ni Mang Karding sa akin sa isang medyo may edad at malusog na babae. "Sila naman si Nerma at Carol." Tukoy naman nito sa dalawang medyo kasing edad ko lang. "Ito naman si Bert ang boy." Medyo bata pa ito at halatang batak sa trabaho."Hello po, ako po si Margarita," pagpapakilala ko sa kanila."Hello po, magandang araw po," sabay-sabay na bati ng mga ito sa akin."Sige, mam. Ituturo ko lang muna sa kanila ang magiging quarters nila para maituro ko na sa kanila ang mga gagawin nila," paalam sa akin ni Mang Karding.Tumango ako sa kaniya bago sila tuluyang ihatid ni Mang Karding sa magiging kwarto nila.Matapos ang ilang sandali ay
MARGARITANaging maayos ang mga sumunod na araw. Dahil may kasama na ako dito sa bahay at kasundo ko naman silang lahat ay hindi na ako nainip kahit minsan ay wala akong ginagawa dahil may gumagawa na ng mga gawaing dapat kong gawin pero minsan ay pinagluluto ko pa rin ang mag-ama ko. Hindi naman porke't may katulong na kami ay hindi na ako gagalaw. Lalo pa at nasanay akong nagta-trabaho.Ngayon naman ay nagtungo kami sa bahay nina Rebecca. Sabado ngayon at next week ay kasal na agad nila kaya busy ang lahat sa paghahanda.Isang Linggo pa lang ang nakaraan mula nang mangyari ang insidente pero gusto na agad madaliin ni Dwayne ang kasal nila bago pa raw lumubo muling ang tiyan ng kaibigan ko at may mangayri na naman dito. Mukhang nadala na ito ng husto dahil sa dinulot ni Sven.Pero imbes na maging abala sila sa preparing ay kami ni Conan ang pinagtuunan nila ng pansin.Nagpalipat-lipat ang tingin sa akin aming dalawa ni Rebecca at sa anak namin na nakaupo sa pagitan namin."So, she is
Napatingin ako bagong dating. Napatigil ako nang makita ko ang ina at ama ni Conan. Pero nagulat ako nang biglang sumulpot ang anak ko at salubungin ang mga ito. "Lola!" ani ni Love at tumakbo papunta sa ina ni Conan at niyakap ito. Ganoon din naman ang ginawa ng matandang babae. Napakunot ang noo ko. Kailan pa nalaman ng anak ko na Lola niya ito. Ipinakilala na ba siya ni Conan sa anak ko ng hindi ko alam? "Are you my Lolo?" "Yes, Young lady, the handsome lolo of yours," nakangiting saad naman ng ama ni Conan. Walang duda dito nagmana ang nobyo ko. "Hello po, I am Lora Vera," pagpapakilala ng anak ko. "I am Lolo Ino," anito at binuhat ang anak ko nang itaas nito ang dalawng kamay. Bumaling sa akin ang matandang lalaki. "Is that her? The woman who made you crazy, son?" nakangiting tanong nito. Masyadong mukhang mabait ang tatay ni Conan kumpara sa ina nito na walang imik at tahimik lang. Lumapit ako sa kanila at ngumiti. Hinila naman ako ni Conan palapit sa kaniya. "Yes, dad.