Pagkalabas ni Hiraya sa restaurant ay humangmin ng malamig kung kaya’t napayakap siya sa kanyang katawan. Nakaparada sa gilid ng kalsada ang itim na Sedan kaya naman natigilan siya ng ilang segundo. Huminga siya ng malalim at naglakad papunta roon. Sa pamamagitan ng liwanag ng buwan ay nakita niya ang nakayukong lalaki, nakatago ang gwapong mukha nito sa dilim. Nakapatong ang kamay ng lalaki na may hawak-hawak na sigarilyo sa bintana.Sa isang iglap, bigla niyang naalala ang lalaki noon. Sandaling tumigil si Hiraya sa tabi, saka niya binuksan ang pinto at umupo, "Sinusundan mo ba ako?" Lumingon si Reyko at basta na lang pinatay ang sigarilyo at itinapon iyon sa labas ng bintana.Pagkaraan ng ilang sandali, sumagot ang lalaki, "Nakausap mo ba ang pinsan ko? Ang pinsan kong minsan ka ng nilandi? Alam ba ito ni Rhob na nakikipaglandian ka sa iba?"Nakikipaglandianl? Hindi niya talaga alam kung ano ang tingin nito sa kanya. Pero wala na siyang pakialam doon. Mahinang tumawa si Hiraya,
Nang pumasok si Reyko sa loob ng club bumungad sa kanya ang nagsasayawang tao sa loob. Nakaupo si Marco sa harap ng counter bar, nang makita siya nito ay kumaway sa kanya ang binata..”Reyko, hindi ko ginustong tawagan ka, okay? Pero wala na talaga akong makontak pang iba. Nagdala ng mga kaibigan si Lucy rito sa bar, magpapainom daw ito ngayon at hindi ko namalayan na nagkakagulo na pala ang mga ito. Hindi ko naman pwedeng basta na lang silang patigilan kung kaya’t ikaw na lang ang naisip kong tawagan.""Tsaka isa pa, nakita ko na sobrang hayagan mong dinala ang babaeng ito sa auction ngayon. Akala ko talaga nagising ka na—" Habang sinasabi ng lalaki iyon ay binulongan nito si Reyko. Tiningnan ni Reyko nang masama ang pinsan, hindi man lang nagsalita att napalingon sa kinaroroonan ni Lucy na tahimik na nakaupo sa tabi. Lumapit siya sa babae at malamig na naagsalita. “Hindi ko maalalang binigyan kita ng pirmiso na hayagang sabihin na babae kita?” Napakunot ang noo ni Lucy habang nag
Habang nakahiga si Reyko sa kanilang kama ay naalimpungatan ang lalaki dahil sa sobrang lamig. Ilang sandali ay napamulat ito, noon una walang reaksyon ang lalaki ngunit bigla nitong nasapo ang ulo dahil bigla itong kumirot.Tuyo at makati na rin lalamunan ng lalaki kung kaya’t, bahagya itong dumilat, “Hiraya, tubig.” Ngunit ang tumugon sa lalaki ay isang katahimikan sa loob ng silid. Muli itong nagsalita, “Hiraya, Bingi ka ba? Sabi ko tubig!” Inabot niya ang katabi ngunit biglang nawala ang kalasingan nito nang mapagtantong wala babae sa tabi.Natakot si Reyko para bang biglang nawala ang lahat ng kalasingan nito. Wala siya. Ang babaeng mahigit isang taon nang kinukulit siya ay umalis na nga pala. Kitang-kita ang liwanag ng buwan sa labas ng bintana, tumatagos ang liwanag nito sa sahig hanggang kisame. Bigla niyang naalala ang babae sa tuwing umuuwi siyang lasing sa kanilang mansyon. “Reyko naman, sino na naman ba ang nag-imbita sa’yong uminom? Si Marco na naman ba? Ang gago talag
Sobrang namanhid ang palad ni Hiraya sa mga oras na iyon. Paano nito nagawang hamakin siya? Anong karapatan nitong bastusin siya sa labas pa talaga ng apartment niya?Marami ang mga kapitbahay niya rito pero wala itong pakialam kung may makakita man sa kanila.Malamig na tumawa si Reyko, inabot lang nito ang kamay niya at hinawakan iyon. Ang madilim na matang lalaki ay puno ng pagnanasa, na ikinataranta ni Hiraya, ang kanyang mga mata ay puno ng takot. Lalo na nang maglapat ang init ng labi nito sa kanyang balat!“Huwag, lumayo ka nga sa akin!” Biglang tumaas ang boses ni Hiraya, “Tulungan niyo ako…”‘Oh God, tulungan mo ako!’ piping sabi ni Hiraya. Hindi man lang natinag ang lalaki. Nalunod na talaga ito sa pagnanasa sa kanya. Kita niyang namumula ang mga mata nang lalaki habang inabot nito ang kanyang leeg at hinawakan. “Sino ang gusto mong tumulong sa iyo? Si ba o si Rhob?”Natakot si Hiraya, nanigas ang buong katawan niya at napaurong. Noong una silang magkakilala, ni hindi siy
Alas onse na nang tanghali nang matapos si Hiraya na maghilamos at bumaba. Nanlaki ang mga mata ni Hiraya nang makita si Alena na nakaupo sa sofa. Wenyu. Nang makita nitong kasama niya si Reyko palabas ng silid ay dali-daling lumapit ito sa kanya, “Hiraya, ano na naman ang ginawa sa’yo ng lalaking iyan? Bakit nasa silid mo siya??”Napailing si Hiraya at nginitian ng pilit si Alena, “Okay lang ako, Alena huwag kang mag-alala…” Magsasalita na sana si Alena nang may kumatok sa pintuan, bumukas ang pinto at iniluwa noon si Assistant Green. May dala itong buong set ng suit at iniabot iyon kay Reyko. “Boss, may video conference kang aattend-an mamayang alas dos ng hapon. Narito ang suit na pinakuha mo sa akin kanina.”Tinanggap naman iyon ni Reyko at sinulyapan ang assistant nitong si Green,“Cancel it.”Nanlaki ang mga mata ng binata at nagsalita, “Pero mahalaga po ito.”“Anong bang sinabi ko sa’yo, hindi mo ba naiintindihan?” Sumimangot si Reyko at muli itong nagsalita, “Maghintay ka na
"Oo naman po, Lolo," tumango si Kris. "Kung hindi kayo naniniwala, tanungin niyo mismo si Reyko. Kilala mo iyon, kung ginawa niya ang lahat, hindi niya itatanggi iyon."May gusto pa sanang itanong ang matanda nang marinig ni Kris ang isang malamig na boses mula sa likuran—"Kris, kailan ka pa nagkaroon ng karapatang makialam sa mga buhay ko?" Napaingos si Reyko at bumuntong hininga, puno ng pagkasuklam ang boses ng lalaki. "Nakakalimutan mo na ba ang sinabi mo noong pinalayas ka mula rito sa Pilipinas ilang na taon na ang nakakaraan?"Napatingala si Kris, nagtama ang madilim na mga mata nila sa isa’t-isa. Hindi akalain ni Kris na naroon pala ang lalaki sa mansyon. Ilang sandali pa lang siyang nasa bahay ay dumating na agad ito kasama si Hiraya! Ang kanilang pagtitinginan ay puno ng tensyon, walang gustong magpatalo sa mga oras na iyon.Nang makita ni Hiraya na medyo awkward ang paligid, dali-daling umupo ang babae sa tabi ng matanda, "Lolo, hindi ba't tumawag ka sa akin kahapon, s
Napataas ng kilay si Hiraya at mapaglarong ngumiti kay Kris, tila hindi maintindihanni Hiraya kung bakit labis na nagagalit ang lalaki. Hindi kaya iniisip nito na dahil itinago ng lolo nito ang nangyari, walang ibang makakaalam?Noong mga panahong iyon, nagtatalo ang ama ni Kris at ang ama ni Reyko para sa posisyon bilang Director sa ospital ng pamilyang Takahashi. Inakala ng ama ni Kris na sa pamamagitan ng pag-alis sa ama ni Reyko ay ang lalaki na ang magtataguyod ng ospital at siguradong ito na ang magmamana ng lahat ng kayamanan ng pamilyang Takahashi. Kaya binayaran ng ama ni Kris ang drayber ng ama ni Reyko para gumawa ng aksidente, na nagresulta sa pagkahulog ng ama ni Reyko kasama ang sasakyan sa isang bangin, na wala man lang iniwang trace. Pagkatapos noon ay umamin ang drayber na ginawa niya iyon dahil sobrang galit siya sa lalaki dahil tinrato siya nito na para bang basura. Ngunit hindi inaasahang pagkakataon, pagkatapos pumanaw ng ama ni Reyko, muling pinamahalaan ng m
"So ano ang nangyari sa Nanay ni Hiraya at sa kanya? Huwag mong sabihing wala kang kinalaman roon? Natatandaan ko pang sinabi ko sa iyo na tulungan mo ang asawa mo na malampasan ang kanyang problema lalo na sa ina niyang may sakit!""Tumulong naman ako, ‘Lo. Pero binenta ni Hiraya ang kanyang studio at wala na rin akong magawa roon. Ano nga ba ang magagawa ko na? At isa pa she’s not asking for my help. Gumagawa pa rin naman ako ng paraan para makatulong sa kanya, ‘Lo.” Matamlay na ngumiti si Reyko at saka tumayo, "Wala ka na po bang ibang sasabihin? Kung wala na aalis na ako at mayroon pa akong ibang gagawin.”Bago pa man makaalis si Reyko ay nagsalita ulit ang matanda."Hijo, ang tanging hiling ko lang ay maging masaya ka. Maraming bagay ang hindi mo nakikita dahil sa katigasan ng ulo mo. Madali lamang suyuin si Hiraya. Suyuin mo siya, hijo huwag mong hintayin na hindi ka na niya kailangan bago mo pa ma-realize ang lahat ng pinaggagawa mo. Baka magsisi ka sa huli.” Biglang natigilan
Namutla ang mukha ni Hiraya, agad na natigilan nang sabihin iyon sa kanya ni Reyko. Samu’t-saring mga karayom ang tila ba tumusok sa kanyang dibdib nang marinig ang sinabi ni Reyko. Sobrang sakit na nakakasakal iyon. Ilang sandali pa, hinawi niya ang kanyang buhok saka mahinang tumawa, "Kung gusto kong gamitin si Lolo, noon pa man ay baka nakawala na rin ako sa’yo at hindi na ako mammroblema sa pagpapagamot ng nanay ko. Sana ginamit ko na sana ang utang na loob na iyon para humingi ng tulong kay Lolo. Reyko, hindi ako kasing dumi ng iniisip mo at hindi rin ako kasing tuso ng inaakala mo."Sumingkit ang mga mata ni Reyko tila ba sinusuri si Hiraya. Mahina siyang tumawa saka umiling, "Hindi naman ako katulad mo walang puso at walang pakialam sa iba.” Biglang tumahimik ang kotse, ang maliit na kotse ay napuno ng amoy ng sigarilyo kung kaya’t napangiwi si Hiraya at napatakip ng ilong. Nang marinig ng assistant na nag-aaway na naman ang dalawang mag-asawa ay dali-dali itong lumabas ng
"So ano ang nangyari sa Nanay ni Hiraya at sa kanya? Huwag mong sabihing wala kang kinalaman roon? Natatandaan ko pang sinabi ko sa iyo na tulungan mo ang asawa mo na malampasan ang kanyang problema lalo na sa ina niyang may sakit!""Tumulong naman ako, ‘Lo. Pero binenta ni Hiraya ang kanyang studio at wala na rin akong magawa roon. Ano nga ba ang magagawa ko na? At isa pa she’s not asking for my help. Gumagawa pa rin naman ako ng paraan para makatulong sa kanya, ‘Lo.” Matamlay na ngumiti si Reyko at saka tumayo, "Wala ka na po bang ibang sasabihin? Kung wala na aalis na ako at mayroon pa akong ibang gagawin.”Bago pa man makaalis si Reyko ay nagsalita ulit ang matanda."Hijo, ang tanging hiling ko lang ay maging masaya ka. Maraming bagay ang hindi mo nakikita dahil sa katigasan ng ulo mo. Madali lamang suyuin si Hiraya. Suyuin mo siya, hijo huwag mong hintayin na hindi ka na niya kailangan bago mo pa ma-realize ang lahat ng pinaggagawa mo. Baka magsisi ka sa huli.” Biglang natigilan
Napataas ng kilay si Hiraya at mapaglarong ngumiti kay Kris, tila hindi maintindihanni Hiraya kung bakit labis na nagagalit ang lalaki. Hindi kaya iniisip nito na dahil itinago ng lolo nito ang nangyari, walang ibang makakaalam?Noong mga panahong iyon, nagtatalo ang ama ni Kris at ang ama ni Reyko para sa posisyon bilang Director sa ospital ng pamilyang Takahashi. Inakala ng ama ni Kris na sa pamamagitan ng pag-alis sa ama ni Reyko ay ang lalaki na ang magtataguyod ng ospital at siguradong ito na ang magmamana ng lahat ng kayamanan ng pamilyang Takahashi. Kaya binayaran ng ama ni Kris ang drayber ng ama ni Reyko para gumawa ng aksidente, na nagresulta sa pagkahulog ng ama ni Reyko kasama ang sasakyan sa isang bangin, na wala man lang iniwang trace. Pagkatapos noon ay umamin ang drayber na ginawa niya iyon dahil sobrang galit siya sa lalaki dahil tinrato siya nito na para bang basura. Ngunit hindi inaasahang pagkakataon, pagkatapos pumanaw ng ama ni Reyko, muling pinamahalaan ng m
"Oo naman po, Lolo," tumango si Kris. "Kung hindi kayo naniniwala, tanungin niyo mismo si Reyko. Kilala mo iyon, kung ginawa niya ang lahat, hindi niya itatanggi iyon."May gusto pa sanang itanong ang matanda nang marinig ni Kris ang isang malamig na boses mula sa likuran—"Kris, kailan ka pa nagkaroon ng karapatang makialam sa mga buhay ko?" Napaingos si Reyko at bumuntong hininga, puno ng pagkasuklam ang boses ng lalaki. "Nakakalimutan mo na ba ang sinabi mo noong pinalayas ka mula rito sa Pilipinas ilang na taon na ang nakakaraan?"Napatingala si Kris, nagtama ang madilim na mga mata nila sa isa’t-isa. Hindi akalain ni Kris na naroon pala ang lalaki sa mansyon. Ilang sandali pa lang siyang nasa bahay ay dumating na agad ito kasama si Hiraya! Ang kanilang pagtitinginan ay puno ng tensyon, walang gustong magpatalo sa mga oras na iyon.Nang makita ni Hiraya na medyo awkward ang paligid, dali-daling umupo ang babae sa tabi ng matanda, "Lolo, hindi ba't tumawag ka sa akin kahapon, s
Alas onse na nang tanghali nang matapos si Hiraya na maghilamos at bumaba. Nanlaki ang mga mata ni Hiraya nang makita si Alena na nakaupo sa sofa. Wenyu. Nang makita nitong kasama niya si Reyko palabas ng silid ay dali-daling lumapit ito sa kanya, “Hiraya, ano na naman ang ginawa sa’yo ng lalaking iyan? Bakit nasa silid mo siya??”Napailing si Hiraya at nginitian ng pilit si Alena, “Okay lang ako, Alena huwag kang mag-alala…” Magsasalita na sana si Alena nang may kumatok sa pintuan, bumukas ang pinto at iniluwa noon si Assistant Green. May dala itong buong set ng suit at iniabot iyon kay Reyko. “Boss, may video conference kang aattend-an mamayang alas dos ng hapon. Narito ang suit na pinakuha mo sa akin kanina.”Tinanggap naman iyon ni Reyko at sinulyapan ang assistant nitong si Green,“Cancel it.”Nanlaki ang mga mata ng binata at nagsalita, “Pero mahalaga po ito.”“Anong bang sinabi ko sa’yo, hindi mo ba naiintindihan?” Sumimangot si Reyko at muli itong nagsalita, “Maghintay ka na
Sobrang namanhid ang palad ni Hiraya sa mga oras na iyon. Paano nito nagawang hamakin siya? Anong karapatan nitong bastusin siya sa labas pa talaga ng apartment niya?Marami ang mga kapitbahay niya rito pero wala itong pakialam kung may makakita man sa kanila.Malamig na tumawa si Reyko, inabot lang nito ang kamay niya at hinawakan iyon. Ang madilim na matang lalaki ay puno ng pagnanasa, na ikinataranta ni Hiraya, ang kanyang mga mata ay puno ng takot. Lalo na nang maglapat ang init ng labi nito sa kanyang balat!“Huwag, lumayo ka nga sa akin!” Biglang tumaas ang boses ni Hiraya, “Tulungan niyo ako…”‘Oh God, tulungan mo ako!’ piping sabi ni Hiraya. Hindi man lang natinag ang lalaki. Nalunod na talaga ito sa pagnanasa sa kanya. Kita niyang namumula ang mga mata nang lalaki habang inabot nito ang kanyang leeg at hinawakan. “Sino ang gusto mong tumulong sa iyo? Si ba o si Rhob?”Natakot si Hiraya, nanigas ang buong katawan niya at napaurong. Noong una silang magkakilala, ni hindi siy
Habang nakahiga si Reyko sa kanilang kama ay naalimpungatan ang lalaki dahil sa sobrang lamig. Ilang sandali ay napamulat ito, noon una walang reaksyon ang lalaki ngunit bigla nitong nasapo ang ulo dahil bigla itong kumirot.Tuyo at makati na rin lalamunan ng lalaki kung kaya’t, bahagya itong dumilat, “Hiraya, tubig.” Ngunit ang tumugon sa lalaki ay isang katahimikan sa loob ng silid. Muli itong nagsalita, “Hiraya, Bingi ka ba? Sabi ko tubig!” Inabot niya ang katabi ngunit biglang nawala ang kalasingan nito nang mapagtantong wala babae sa tabi.Natakot si Reyko para bang biglang nawala ang lahat ng kalasingan nito. Wala siya. Ang babaeng mahigit isang taon nang kinukulit siya ay umalis na nga pala. Kitang-kita ang liwanag ng buwan sa labas ng bintana, tumatagos ang liwanag nito sa sahig hanggang kisame. Bigla niyang naalala ang babae sa tuwing umuuwi siyang lasing sa kanilang mansyon. “Reyko naman, sino na naman ba ang nag-imbita sa’yong uminom? Si Marco na naman ba? Ang gago talag
Nang pumasok si Reyko sa loob ng club bumungad sa kanya ang nagsasayawang tao sa loob. Nakaupo si Marco sa harap ng counter bar, nang makita siya nito ay kumaway sa kanya ang binata..”Reyko, hindi ko ginustong tawagan ka, okay? Pero wala na talaga akong makontak pang iba. Nagdala ng mga kaibigan si Lucy rito sa bar, magpapainom daw ito ngayon at hindi ko namalayan na nagkakagulo na pala ang mga ito. Hindi ko naman pwedeng basta na lang silang patigilan kung kaya’t ikaw na lang ang naisip kong tawagan.""Tsaka isa pa, nakita ko na sobrang hayagan mong dinala ang babaeng ito sa auction ngayon. Akala ko talaga nagising ka na—" Habang sinasabi ng lalaki iyon ay binulongan nito si Reyko. Tiningnan ni Reyko nang masama ang pinsan, hindi man lang nagsalita att napalingon sa kinaroroonan ni Lucy na tahimik na nakaupo sa tabi. Lumapit siya sa babae at malamig na naagsalita. “Hindi ko maalalang binigyan kita ng pirmiso na hayagang sabihin na babae kita?” Napakunot ang noo ni Lucy habang nag
Pagkalabas ni Hiraya sa restaurant ay humangmin ng malamig kung kaya’t napayakap siya sa kanyang katawan. Nakaparada sa gilid ng kalsada ang itim na Sedan kaya naman natigilan siya ng ilang segundo. Huminga siya ng malalim at naglakad papunta roon. Sa pamamagitan ng liwanag ng buwan ay nakita niya ang nakayukong lalaki, nakatago ang gwapong mukha nito sa dilim. Nakapatong ang kamay ng lalaki na may hawak-hawak na sigarilyo sa bintana.Sa isang iglap, bigla niyang naalala ang lalaki noon. Sandaling tumigil si Hiraya sa tabi, saka niya binuksan ang pinto at umupo, "Sinusundan mo ba ako?" Lumingon si Reyko at basta na lang pinatay ang sigarilyo at itinapon iyon sa labas ng bintana.Pagkaraan ng ilang sandali, sumagot ang lalaki, "Nakausap mo ba ang pinsan ko? Ang pinsan kong minsan ka ng nilandi? Alam ba ito ni Rhob na nakikipaglandian ka sa iba?"Nakikipaglandianl? Hindi niya talaga alam kung ano ang tingin nito sa kanya. Pero wala na siyang pakialam doon. Mahinang tumawa si Hiraya,