Chapter 1

"Bilisan mo namang kumilos d'yan, Anne!"

I sighed while arranging my things I needed. My friend was watching me while I was organizing my things, she was standing there at the door of the room and she had just finished getting dressed and preparing her things. She is just waiting for me, this girl is still very impatient.

She is Samantha but we call her Sami. She said she doesn't like the way we call her Samantha because she remembers her ex. Kaibigan ko siya at kasama sa condo-ng tinitirhan ko. Hindi na yata kami naghiwalay nitong babaeng 'to. Since we met in kindergarten, we have always been together and until now. Anim kaming magkakaibigan kaso nasa ibang university ang apat.

"Why are you in such a hurry? Do you have a date?! Ang aga-aga pa minamadali mo 'ko sa ginagawa ko! Mamaya n'yan may makalimutan akong ilagay sa bag ko!" Tumayo siya ng tuwid at inayos ang bag niyang nakasabit na sa kanyang likuran at may hawak-hawak na project niya.

"Bahala ka d'yan! Kailangan ko pang ipasa ang ginawa kong project na plate ngayong umaga," saad n'ya sabay talikod hudyat na iiwan na niya talaga ako. Natataranta namang dinampot ko ang bag ko. Sabay gabol sa kanuya.

"You're nervous, aren't you?" tanong ni Sami ng maabutan ko siyang pasakay na ng elevator. Para pumunta ng parking lot.

Nakangiti akong umiling sa kanya bilang sagot pero ang totoo ay sobrang kinakabahan ako. Nalalapit na kasi ang pagse-seminar sa amin at exam at ang alam ko ay mahigpit at istrikto ang mga magseseminar sa amin kaya kailangan kong makapasa. Isa akong scholarship sa pinapasukan kong university at kinakabahan akong mawala ang pagka scholar ko.

"Gosh! Don't deny it anymore. I know when you're nervous and when you're not," umiiling niyang saad sa akin. Ngumiti na lamang ako sa kanya.

Nasa second year college na kaming dalawa at ganun din ang apat kong kaibigan kaso iba-iba nga lang ang kursong kinuha naming anim. It's very difficult to be a college student because you have to get along with different classmates in every subject you have. Mabuti na lang at sa mga ibang subject ko ay kaklase ko ang mga ibang naging kaklase ko dati.

So when I don't understand something, I ask them for help. Hindi naman kasi ako matalino na kagaya ng iba. Hindi rin naman ako bobo na kagaya ng iba. Charot lang! I'm only slightly smart and I'm also only slightly stupid. Basta alam mo 'yun. It seems like my IQ is just right to understand the lessons.

"Ahhh! Yes, by the way, after your afternoon class, you don't have class, right? And duty?" my friend suddenly asked when we arrived at our university. "At wala na rin akong masyadong gagawin nitong hapon na 'to. Kaya pwede na akong uminom o kaya ay gumala."

"Inom? Gala? Saan naman?" tanong ko dito.

"Sa paboritong bar nila Layne at Kai. Sa Pop Star Park."

Ang mamahal kaya ng alak doon. Ghad! Napakagastusera talaga ng dalawang babaeng 'yon kahit kailan. I can't deny that it's good when wine is expensive and it's good to drink it, but it has a bad effect on your health when you drink too much.

"Bakit naman doon? Ang layo 'tsaka ang mamahal kaya ng mga inumin doon!"

"I don't know. They told me that it is good place there because there are many handsome men that can be flirted with. 'Tsaka ilang araw na din tayong hindi nag-iinuman na magkakasamang magkakaibigan, 'no! And I haven't been nadidiligan in a few days! It's not a bad thing if I take it easy anyway," malanding saad niya sa akin.

"Kadiri ka!"

"So what? Eh, 'di gawa ka din. Besides, don't complain about that! Sila naman ang gagastos! Pinairal mo na naman ang pagkakuripot mong babae ka!"

Kuripot agad? Can't the excuse be that I'm just saving money? Hindi kaya ako kagaya nilang kasing yaman o may kaya ang pamilya sa buhay. Ako talaga ang pinakakuripot sa aming anim.

Dahil totoo naman. I didn't speak anymore because I always lost when we argued. When we entered the gate of the university, Sami and I separated because we were in separate buildings. Architect kasi ang kurso niya at ako naman ay medisina.

Dumating ang hapon at tapos na ang klase ko. Nakakapagod ang ganitong araw-araw ang ginagawa. But it's fun because even though the subjects are tiring and stressful, I still enjoy them somehow. I went to our canteen to buy my favorite ice cream.

"Tapos na klase mo?"

Hindi ko na 'to liningon dahil alam ko naman na ang aking kaibigan lang iyon. Alam niya kung saan ako madalas dito sa aming university. Kaya madali lang niya akong mahanap kapag hindi niya ako nakita sa aming building.

"Hmm," tanging sagot ko habang patuloy sa pagkain ng sorbetes ko.

"Kamusta araw?"

"Ano sa palagay mo?"

"Ang sungit mo. Moody yarn? Meron ka, 'no? Parang nagtatanong lang, eh," mataray n'yang saad.

She is my closest friend. We are often treated like this but we get along very well.

"Tara na! Susunduin pa natin sila Leah at Franny sa university nila. Baka matraffic tayo kung magtatagal pa tayo dito," saad n'ya.

"Why should we pick them up? Eh, 'di mapapalayo pa tayo niyan. Sayang gas, 'no!"

Hindi pinansin ni Mantha ang mga sermon ko sa kaniya hanggang sa masundo namin ang dalawa naming kaibigan nasa iisang university din sila. Magkasama sila doong dalawa.

"Hoy! Ano ba nakikinig ba kayo, ha?!"

"Ano ba naman 'yan, Anne! Baka pwedeng itikom mo ang bibig mo? Nakakarindi na kasi, 'yan!" singhal pabalik sa akin ni Leah.

"Oo nga, Anne! Ang sakit sa tainga yang marinig ang boses! Baka naman pwedeng tumahimik ka kahit papaano? Kung ano ang ikina-ingay mo 'yun naman ang ikina-tahimik mo kapag may ipapakilala kaming lalandiin mo!" singhal din sakin ni Franny.

Grabe hindi talaga ako mananalo sa mga kaibigan ko.

"It is not really suitable for you to become a doctor in the future. Alam mo kung ano? Bagay talaga sayo ang maging abogado masyado kang madada, eh," natatawang saad ni Sami.

Sige pag tulungan niyo ako. Napairap na lang ako.

"Balita ko may hinaharot kayo. Doon sa university niyo. Ano? Kumusta naman? Heaven ba?"

"Ano pa nga ba, Anne? Natural heaven nadiligan pechay ko," taas noong saad sa akin ni Leah.

What else can I expect from these girls? I shook my head. Lumingon ako kay Franny ng hindi 'to sumagot sa tanong ko.

"Huwag mo ng tanungin iyan. Na-ghost siya ng hinaharot niya," natatawang saad ni Leah.

Kaya natawa ako ng malakas ganon din si Sami. 'Di nga? Si Franny na-ghost? Parang napaka impossible naman yata 'yun?

"Ay, weh? Is it true?!" I asked while laughing out loud. Tumawa ako sa harap ng Franny. Hindi ako makapaniwala na ghost siya.

"Nang-aasar ka ba?" inis na tanong sa akin ni Franny. Kaya napatigil ako sa tawa ko ng pagkalakas lakas pati sila Sami ay napatigil sa pagtatawa.

"Mamaya ka sa akin kapag lasing ka. Hahanapan kita ng haharutin mo mamaya. You still have courage when you're drunk. I have news from Layne that people from Saint Mary Heart University are there often," saad niyang nakangisi sa akin.

"Ay, ayaw ko ng mga taga-SMHU. Mayayaman ang mga iyon ayaw ko ng mga mayayaman at balita ko ay mga masusungit pa. Kapag kasi mga mayayaman manloloko ang mga iyan."

"'Wag kang choosy. You don't want that. When you marry a rich man ay hindi ka na maghihirap pa in the future. Hayahay na ang buhay mo! Pwede ka ng hindi magtrabaho. 'Tsaka ang sinasabi ko lang ay landiin mo lang at hindi 'yung parang gusto mong maging forever ang lalandiin mo. Hoy! Nowadays there are no matinong men because they are all cheaters. It would be great if you could find someone na matino, but it's very impossible!"

She is the most bitter in our circle of friends. She said she doesn't believe there is forever in this world. Hindi daw siya naniniwala na nag-e-exist iyon sa mundong ginagalawan niya.

Franny and I even argued about boys. This is how we are when we are together, always fighting. Pero maaasahan naman siya kapag may pinagdadaanan kang problema sa buhay. Nandiyan siya para damayan ka.

The Pop Star Park we are going to is just like a park. But there are many food and drink vendors there. You can buy a lot there. Malapit ang university dito nila Layne kaya maraming mga student na taga-SMHU dito. Kaya dagsa ang mga estudyante madalas doon.

Nag-jacket kaming apat. We always bring a jacket when we go to school. From kinder to college we are used to it. When we entered Pop Star Park, we immediately saw our two friends at a table not far away. May alak na rin sa lamesa at may mga pagkain na din. Tapos na siguro sila sa gawain nila kaya nag-aaya na silang mag-inom o baka wala na silang gagawin na project at assignment.

"Ang tagal niyong pumunta dito. Traffic?" tanong ni Layne ng nakarating kami sa lamesa kung nasaan sila.

"Oo, traffic papunta doon sa university nila Leah kaya natagalan kami," sagot sa kanya ni Sami.

"Bakit ang dami niyo yatang inorder?" tanong ko ng makaupo kaming apat.

"Huwag ka ng chossy Ms. Kuri," natatawang pang-aasar sa akin ni Kai. "Alam ko namang mauubos natin ang lahat ng 'to."

Paki ba nila kung kuripot ako? May mga iba pang alak na inorder sila at hindi ko alam kung ano ang tawag sa alak na binili nila ang tanging alam ko lang sa mga binili nila ay 'yung San Mig Light at Gin Bar. They were already talking about the man. To the men they flirted with at their university.

"Hoy! Franny, sabi mo may pogi kang hinaharot. Binibida mo nga iyon sa group chat natin. What now? Tell us what happened to you about the pogi you are telling us about in the group chat," biglang saad ni Layne.

Kaya nabuga ko ang iniinom kong alak sabay tawa ng malakas. Ganon din ang ginawa ni Sami at Leah tumawa kami ng malakas. Kaya naman tinignan kami nila Kai at Layne na nagtataka. Hindi pa nga pala nila alam ang nangyari.

"Bakit tumatawa kayo? May nakakatawa ba sa tinanong ko?" nagtatakang tanong sa amin ni Layne.

Hindi pa sana kami titigil kung hindi kami tinignan ni Franny ng masama na akala mo ay papatay ng tao. Kaya iniba na lang namin ang topic dahil mukhang ayaw ipaalam ni Franny kala Layne ang nangyari sa kanya.

"Ay, oo, nga pala Roseanne Margaret! 'Di ba wala ka namang manliligaw? O nagugustuhan?" tanong sa akin bigla ni Kai.

"Ay, wala ba?" Takang sambit ni Layne. "Akala ko ba nanliligaw sayo 'yung kaibigan mong lalaki?"

"Ha?" Kaibigan na lalaki? Sino? "Wala, ah?"

"Wala naman daw kasi, Layne. Kaya dahil d'yan may irereto ako sayo!" Kaya napatingin ako dito at ganon din sila. Hindi ako nagsalita at hinihintay ang susunod niya pang sasabihin. "Para naman maranasan mong madiligan. Tingin ka sa may bandang kanan natin."

Napairap ako sa sinabi nito. Pero sumunod pa rin ako sa sinabi niya. When I looked at what she was pointing at, I saw a group of men sitting on our right side. Kung hindi ako nagkakamali ay nasa sampu silang lahat na lalaki.

"Sino d'yan ang irereto mo kay Anne? Para makilatis natin kung magaling sa kama o hindi," natatawang tanong ni Sami.

Napapailing na lang ako sa sinasabi nila. Mga kaibigan ko ba talaga sila? Bakit parang ako lang ang normal sa aming anim?

"'Yung pogi na kulay itim ang suot," sagot ni Kai. Kaya naman hinanap ng mata ko ang sinabi ni Kai. Pero nangunot ang aking noo ng mapagtantong lahat sila ay nakaitim.

"G*ga, lahat naman sila nakaitim, t*nga!" singhal at sabay batok sa kanya ni Franny.

"Aray! Pwede ba patapusin niyo muna kasi ako. Nakasuot siya ng sumbrero na itim!" inis na dagdag ni Kai.

I simply glanced at what she said and when I saw what Kai was saying, she was right, but what caught my attention was the man who had just arrived. Nakasalamin 'to na itim at may pagka-messy hair ang ayos ng buhok nito na bagay na bagay sa postura niya. Nakasuot siya ng long sleeve na itim at pants na itim rin. Simple lang ang pananamit niya pero nakakaagaw ng pansin.

Even the shoes he was wearing were also black. I wanted to laugh out loud para kasi siyang dadalo ng burol. Puro itim. I just shook my head and talked to my friends. But I couldn't help but turn back to the man I was looking at earlier. Hindi ko alam kung anong meron sa kaniya at hindi ko maiwasan mapasulyap sa kanya.

"Ano? Type mo ba?"

Umiling ako. "Hindi."

"Whattt? Ano bang klaseng mata meron ka? Bakit hindi ka man lang nagwa-gwapuhan?"

Nagkibit-balikat lang ako. Pero natigilan ako ng may grupo ng babaeng kakarating lang ang lumapit dito. Tumayo ang lalaking kanina ko pa tinitignan para alalayin ang isang babaeng umupo sa inuupuan niya kanina. Napaiwas ako ng tingin at napasimangot.

May girlfriend pa yata siya. My ghad! Sayang!

"Hoy! Anne, ayos ka lang? Bakit ang sama naman yata ng tingin mo sa kabilang lamesa na tinuro ko sa'yo ng grupo ng mga lalaki?" tanong ni Kai sa akin sabay batok ng mahina.

"Ha? Hindi, ah." Pagtanggi ko.

"Type mo ba 'yun? Kung oo, sabihin mo lang at tutulungan kita," saad nito.

Type? I don't know. Pero mas type ko 'yung isang lalaki kaysa sa nirereto sa akin ni Kai. Umiling na lang ako bilang sagot.

"Sure ka?"

"Ayaw mo, Anne?" takang tanong ni Leah. "Sa akin na lang, Kai. Ireto mo ako doon."

"Hindi ka papasa sa standard niya, sis. Masyado kang wild," natatawang saad ni Kai kaya napabusangot ng mukha si Leah.

Hanggang sa naubos na ang mga alak na binili ay umuwi na kami dahil umalis na si Kai at Layne na tagalibre namin ng alak. No one would buy alcohol so the four of us just went home. The next day, I woke up early. Para pumasok at ipasa ang project kong ginawa.

Sumakay ako sa elevator para pumunta ng 4th floor. Para ibigay ang medical chart. But the head doctor is not there so I have no reason to stay here because I am also not on duty today. I got on the elevator and was about to close when may isang kamay ang pumigil. When I looked at who it was, my lips parted and my eyes widened as I looked at him.

I can't be wrong about that. He's the one I'm looking at in Pop Star Park. Why is he here? I stepped back when he entered. Kaya nasa unahan ko ito at ako ay nasa likuran. Katulad kahapon ay naka all black na naman siya. Araw-araw ba may dinadaluhan siyang burol? Ang gwapo niya lalo sa malapitan.

Nilanghap ko ang pabango niyang umaabong sa bango. Ang bango. Napaayos ako ng lumingon siya sa may likod. Nang bumukas ang elevator ay agad akong lumabas. Lumabas rin 'to. Anne, huwag kang mag-assume baka papauwi na rin siya kaya huwag kang mag-ilusyon!

Napahinto siya ng may isang babae na huminto sa harapan niya. Siya 'yung babaeng inalalayan niya kahapon umupo. Bakit nandito sila? Dahil sa kagustuhan kong malaman ang pinag-uusapan nilang dalawa ay binagalan ko ang paglalakad.

"Dr. Dela Vega, tapos na duty mo? Uuwi ka na?" marteng tanong ng babae dito.

Hindi ko alam kung sadyang ganon ang boses ng babae o talagang maarte lang siya? Hindi ko na hinintay pang sumagot si Mr. Pop Star Park. Hindi na ako nakinig pa dahil baka makahalata sila na nakikinig ako sa kanila. Doktor siya? Dito siya naka-duty? Sa LS Hospital? Sa ospital ng university namin. Dela Vega pala ang apelyido niya. Bagay sa kanya, ah. Ang lakas ng dating. Ang cool!

Napangiti ako. Soon magiging apelyido ko 'yan. Mrs. Dela Vega.