Chapter 4

After I finished passing the medical chart, I immediately went down and simply looked around. Nagbabasakaling makita ko si Kalix. Nasaan na kaya siya? Nandito pa kaya siya? Pero bigo ako. Maski anino niya ay hindi ko makita. Nakaalis na yata siya. Kasi ng magkabungguan kami hindi na siya nakasuot ng laboratory coat na laging sinusuot ng mga doktor.

Napabuntong-hininga na lang ako at tinatanggap na hindi ko na siya makikita ngayong araw. Nakakainis naman kasi! Kung hindi ko lang talaga kailangan ipasa ang medical chart. Nakapag-usap na sana kami ngayon. Huminto ako sa tapat ng nagtitinda ng kwek kwek at palamig. Bumili ako at maglalakad na sana pabalik ng may sumigaw.

"Hoy!"

Napalingon ako sa may sumigaw sa akin ng hoy. Nakita ko ang kaibigan kong lalaki dito sa labas ng SHM ospital si Karl. Why is he here? Is he on duty here? He is also a medicine student like me, but he is a neurologist.

"Dito ka naka-duty?" tanong ko. Ang tagal din naming hindi nagkita nitong mukong na 'to.

"Oo, ikaw. Bakit nandito ka? Ayos ka lang ba? Ang gulo ng buhok mo at halatang stress na stress ka. Ano kaya pa ba?" Sunod-sunod niyang tanong sa akin.

"Ano sa tin—" Hindi ko na tapos ang sasabihin ko ng bigla na lang kumuha ng kwek-kwek si Karl at hinablot sa akin ang palamig kong binili. Minsan ang sarap manakal ng kaibigan mong nangbuburaot ng pagkain mo.

Hindi ko pa nga nababawasan ang palamig at kwek-kwek kong binili. Tapos uunahan pa niya ako. Tuwang-tuwa siyang kumakain ng kwek-kwek kong binili at uminom ng palamig ko. I looked at him badly. Magtae ka sanang bw1s1t ka!

"G4g0 ka, Karl!" inis na inis kong sigaw dito. Pero tinawanan n'ya lang ako ng nakakaloko.

May mga babae pang tinitilian siya. Because they say this friend of mine is cute. How did my friend become so cute? Eh, ang pangit-pangit nito. Malabo na yata ang paningin nila.

Charot lang! I can't deny that this friend of mine is cute. He's also handsome and I won't be surprised if many girls like him. Matalino na, gwapo pa, mabait, at mayaman pa, saan ka pa, 'di ba? Total package na kung tutuusin. Ang swerte ng babaeng mamahalin nitong mukong na 'to. Kaso buraot at maloko nga lang.

"Hoy! Nai-in love ka na ba at ganyan ka makatingin sa akin? Baka matunaw naman ako sa sobrang kakatitig mo sa mukha kong napakagwapo."

At mahangin din.

"Ma-in love!? Hoy! Ang kapal mo. Mahiya ka nga sa sinasabi mo. Ang hangin mo masyado Karl. Gwapo raw?"

"Malabo ba mata mo?" tanong niya.

"Hindi," sagot ko dito.

"Bakit hindi mo makita ang halaga ko at ang napakagwapo kong mukha?"

"Hoy! Do you have a problem? Why are you saying that?" nagtatakang tanong ko.

"Wala naman. Ang sinasabi ko lang naman ay ang labo ng mata mo at hindi mo makita kita ang napakagwapo kong mukha. Ang manhid mong babae ka," saad niya kaso bulong na lang 'yung pinakahuli niyang sinabi. Ano bang nangyayari dito?

"Kapal! Hindi ka gwapo at hindi ka cute, 'no! Huwag kang maniwala sa mga naririnig mo. Mga sinungaling 'yun."

"Ah, so sinasabi mong sinungaling ka pala," saad niya.

"Anong sinabi mo? Ako sinungaling? Kailan pa ako nag sinungaling ha?"

"Ngayon lang."

"At paano mo naman nasabi na nagsisinungaling ako." Panghahamon ko dito.

"You just told me not to believe the rumors that I'm handsome and cute. Eh, ikaw ang nagsabi no'n simula ng magkakilala tayo at mapatitig ka sa napakagwapo kong mukha," saad niya sabay kindat.

Yuck! Ang hangin talaga ng lalaking ito. Gwapong-gwapo sa sarili ang kingina. Okey lang ba talaga kaibigan ko? Bakit parang naninibago ako sa inaasta niya?

"Oh, sayo na! Para lang kwek-kwek at mapalamig ay nagkakaganyan ka na. Hindi man lang ako suportahan na gwapo ako," nakanguso niyang saad.

"My ghad! Sayo na! Baka mamatay pa ako ng maaga sa laway mo kapag uminom pa ako d'yan!" singhal ko dito.

"Luh! Grabe ka naman. Are you really my friend? Your words are so harsh. And you're so oa. Ang arte mo." Inismiran niya ako at umasta pang nasasaktan siya.

"Tapos na ba duty mo at nandito ka sa harap ko at namb1bw1s1t?" tanong ko sa kanya.

"Hindi pa. Lumabas lang ako para kumain sana kaso nakita kita at parang nawala ang gutom ko."

Sinamaan ko siya lalo ng tingin sa banat niya.

"Nakadruga ka ba boy? Ang lakas ng tama mo, eh."

"Luh! Hindi, ah. Good boy yata ako. Sadya lang talagang malakas ang tama ko pagdating sayo."

"Gutom lang iyan. Karl, kumain ka na kaya. Nagpapalipas ka kasi ng gutom kaya nagkakaganyan ka. Gusto mo bang ipunta na kita sa mental hospital? Sa palagay ko kasi may sira ang utak mo."

"Ayiee! Concern si Dra. Buenaventura sa akin na soon-to-be wife ko," natatawang saad niya.

"Karl, umalis ka sa harapan ko bago ba kita mapatay," nanggigil kong saad dito.

"Huwag naman hindi pa nga kita napapakasalan, eh."

Sasakalin ko na sana siya ng umiwas siya at kumaripas ng takbo papuntang loob ng SHM Hospital. He was very happy because I was pissed off again because of him. Minsan na lang kami magkita tapos aasarin pa niya ako. Sarap bigwasan ang lalaking iyon.

Nagpatuloy ako sa paglalakad. Kaso makalipas ang ng ilang minuto napapagod na ako kakalakad sa buong SHM Hospital. Nagbabakasakali kasi talaga akong nandito pa siya at makita siya. Kaso parang wala na talaga. Kanina pa ako paikot ikot dito.

Mukhang hindi ko na talaga siya makikita ngayon. I frowned as I watched the cars pass by while waiting ng masasakyan ko. Uuwi na ba talaga ako? Paano kung nandyan lang pala siya sa tabi-tabi at hindi ko lang napansin?

"Babe?!"

I immediately raised my head when I heard a very familiar voice. Is that him? I can't believe he's by my side now. Nakaupo rin siya tulad ko at tumingin sa daan at pinagmamasdan ang mga sasakyan na dumadaan. May hawak siyang dalawang shake na cookies 'n cream ang flavor. Wahhh favorite ko.

Pero teka? Tinawag niya ba akong babe?

"A-Ako ba ang tinawag mong babe?"

Tinaasan na naman niya ako ng kilay. "I didn't say babe, I said Rose and not babe."

Napasimangot ako. I thought he called me babe. Mali lang pala ang pagkarinig ko. He is wearing gray long sleeves, but the pants are still black. Maybe his favorite color is black. Wala siyang suot na salamin pero ganun pa rin ang ayos ng buhok niya messy hair na bagay na bagay sa kanya.

"Ahm... Hi, my hubby!" Napatingin siya sa akin ng nakangunot ang noo. Bakit? May sinabi ba akong mali?

"My hubby?" takang tanong niya.

"Ah, sabi mo kasi kahit anong itawag ko sayo. Bakit masama ba? Ayaw mo ba?"

"Hmm... not really," sagot niya.

Ano bang pabango niya? Naaamoy ko kasi ang umaalingasaw niyang pabango na ang sarap amoy-amoyin. Nakakaadik siyang amoyin.

"You want..." anas niya sabay taas ng shake. Walang pag-aalinlangan akong tumango bilang sagot. Ngayon ko lang mararanasan ang libre tapos sa crush ko pa.

"...Me?"

"H-Ha?"

"This?" Taas niya muli sa shake. "I mean."

"Ah," sabay tango ko. "Salamat!"

"You're welcome!"

"Ang hilig mong mag-english, 'no? Nasa pilipinas naman tayo pero pakiramdam ko nasa ibang bansa ako. Pwede bang magtagalog ka? Konting-konti na lang dudugo na ilong ko sayo," natatawang saad ko sa kanya.

Eh, kasi naman bawat sagot niya puro english ang sinasabi niya.

"I just got used to it."

English na naman. Kapag dumugo ang ilong ko kasalanan mo 'yun Dr. Dela Vega.

"Sabagay, ikaw ba naman ang mag-aral sa mamamahaling school at english pa ang salita. Talagang makakasanayan mo 'yun," saad ko.

"Yaz... how is your duty?"

Wow! Concern siya sa duty ko. Ayiee. Wahhh lalo yata akong nai-inlove sa lalaking ito.

"Ayos naman. Kahit nakakapagod at nakaka-stress pero nag-eenjoy naman ako kahit papaano," masaya kong sagot sa tanong niya.

Kahit stress ka na't lahat-lahat. Kahit anong hirap at keast nag-e-enjoy ako kahit papaano. May parang thrill kasi. Lalo na kapag nahihirapan ka sa subject peeo lumalaban ka pa din at hindi sumusuko. Pero aana kagaya ko rin siya sumagot, 'no. 'Yung mahaba at hindi maikli kung sumagot.

"Ikaw? Kumusta duty mo?" tanong ko naman sa kanya.

"It's fine."

Ang ikli niya talaga sumagot.

"Sasama ka? Bibili ako ff," saad ko. Kumukulo kasi tiyan ko. Nagugutom na ako

"Ff?" Kunot noo niyang tanong.

"French fries kasi. Sasama ka?" Muling tanong ko dito. "Tara na! Nagugutom na ako, eh."

Hindi ko na siya hinintay pang sumagot at hinawakan na lang ang kamay niya at hinila na siya. Nang makarating kami sa tindahan doon ko lang napansin na naka-holding hands pala kaming dalawa.

Nag-angat ako ng tingin kay Kalix at doon siya nakatingin sa magka-holding hands naming kamay. Nahihiya kong binitawan ang kamay niya. My ghad! Pero parang ayaw ko pang bitawan ang kamay niya ang lambot kasi. Ang sarap hawakan buong magdamag.

"S-Sorry," kinuha ko ng binili ko. Ramdam kong nakatingin siya sa akin kaya hindi ko alam ang gagawin ko lalo na't hindi siya nagsasalita. "A-Ah, gusto mo?"

"Is that your lunch?"

"Oo."

"That's not a food," masungit niyang saad. Nagsusungit na naman. Nagalit yata sa paghawak ko sa kanya.

"Ayos lang basta magkaroon lang ng laman ang tiyan ko ayos na," nakangiti kong sagot.

"Is that always your lunch?"

"Oo... minsan?"

"That's why you're... thin."

Payat? Malabo ba paningin niya? Grabe siyang makapaya. Hindi ba pwedeng sexy lang ako.

"Payat? Hindi ako payat, 'no! Ang sexy ko kaya." Nakasimangot kong ungot sa kanya.

Kainis na 'to! Ang sexy ko kaya. May deperensya yata 'to sa paningin.

"Ikaw? Kumain ka na ba?" tanong ko ng maubos ko na ang french fries na kinakain ko.

"Not yet."

"Eh? Hindi ka pa pala kumakain anong oras na."

3 PM na ng hapon tapos hindi pa siya kumakain? Inaalok ko kasi siya ng french fries kaso ayaw niya. Hindi raw pagkain.

"Do you want to come?" Biglang tanong niya. "With me?"

"Ha?"

Saan naman kami pupunta? Magtatanan na kami? Halah! Huwag naman hindi pa ako handang sumama sa kaniya.

"To eat," sagot niya.

Nag-umpisa na siyang maglakad papalapit sa isang magandang sasakyan na kulay itim na naman? Kaniya ba itong sasakyan na 'to?

"Sasakyan mo?"

"Yes, isn't it obvious?"

Eh! Parang nagtatanong lang, eh. Ang sungit!

Red days niya ba ngayon at kaya nagsusungit. Sasama ba ako? Wala na akong pera kapag gumastos pa ako. Kukulangin na ako sa badget kong pinadala ni Mama.

"Ahh... hindi na. Busog naman n—"

I didn't finish what I was going to say when he suddenly pulled me and inalalayang sumakay sa sasakyan niya. Hindi ko alam pero kinikilig ako sa ginawa niya. 'Wag kang ganyan Kalix. Baka hindi lang kita maging crush.

"Don't worry. I'll take care of the bill," saad niya.

Nakakahiya naman kasi. Nilibre na nga niya ako ng shake tapos ililibre pa niya ako ulit.

"Sa SMH Hospital ka ba madalas mag-duty?" Pag-umpisa kong tanong ulit dito. Para naman hindi kami tahimik sa loob ng sasakyan niya.

"Yes."

"Marami bang mga pasyente sa SMH Hospital na ang case ay sa utak?"

"Sometimes."

Okey, ganyan talaga siya sumagot. Ang ikli. Ang tipid. Kung siya ay kuripot magsalita, ako naman kuripot pagdating sa pera. 'Di ba meant to be talaga kami. Charot!

"Marami din bang pasyente doon na ang case ay sa puso?" tanong ko ulit.

"That's often there."

"Ahh... so ang mas maraming case sa ospital ng SHM ay sakit sa utak at hindi sakit sa puso?"

"It depends... sometimes there are a lot of patients with brain and heart disease."

"Wow!"

"Why?" takang tanong niya habang nakataas ang kilay. Nakita niya kasing napangiti ako at nanlalaki ang matang nakatingin sa kanya.

"W-Wala naman," saad ko. Huwag na nating purihin baka mausog na naman. "Mahirap bang naging neurologist?"

"For me, yes."

"Kasi sa LS Hospital na kadalasan kong pag-duyt-ihan ay ang mas maraming case doon ay sakit sa puso. Bihira lang doon ang sakit sa utak na pasyente. Kaya minsan nakakalimutan ko ng kumain dahil dagsa ang pasyenteng ganon ang case," nakanguso kong saad.

Huminto ang sasakyan ni Kalix sa tapat ng Jollibee. Wow! Paborito ko ang fried chicken dito sa jollibee. Ang crispy kasi at malinamnam.

"Is it okay if we just eat here?" tanong niya sa akin.

"Ah... ewan ko sayo. Ikaw lang naman ang hindi pa kumakain ng tanghalian sa ating dalawa," saad ko.

"You are still not eating," masungit niyang saad.

"S-Seryoso ka ba talagang ililibre mo 'ko?"

"Yes, why do you think I'm joking?"

"H-Hindi naman. Nakakahiya lang kasi." Baka kasi isipin niya na pineperahan ko lang siya. Hindi ako ganun na babae. Ganito lang ako pero hindi ako mukhang pera.

"Don't be shy. Let's go," saad niya sabay baba ng sasakyan at umikot siya para pagbuksan ako.

Ano ba 'yan, Kalix! Baka makasanayan ko yang ginagawa mo at hanap hanapin ko.

When we got inside Jollibee, he ordered our food and I was the one to find a place to sit. Umakyat ako sa second floor kasi wala ng space sa first floor puno na. I chose the one you see outside where we will sit. You will see trees if you look to the side. Gusto ko kasi pagmasdan ang kalikasan nakaka-relax kasi.

"You love nature?"

Nagulat ako ng may magtanong sa katapat kong upuan. Hindi ko man lang namalayan na nandito na pala si kalix. Nakatingin din siya sa labas.

"N-Nandito ka na pala. Ah... oo, ang nakakarelax kasi iyon para sa'kin."

"Hmm... you're right, nature is really relaxing."

"Mahilig ka rin ba sa kalikasan?" tanong ko.

"Not so much."

Kailan kaya siya magsasalita ng tagalog? Konting-konti na lang pakiramdam ko dudugo na ilong ko.

"Ahh... nung nag-inuman tayo sa condo ng kaibigan mong si Shawn. Ang sabi niya ikaw raw ang nagdisenyo ng condo niya. Totoo ba 'yun?" tanong ko. Kung totoo pwede ko ba siyang i-hire soon pag magpapagawa na ako ng bahay ko. Kapag successful na ako.

"Yes?"

"Wow! Ang galing mo! Magaling ka na ngang neurologist magaling ka rin sa pagdidisenyo. Ang astig! Pwede ba kitang i-hire na magdisenyo ng bahay ko soon kapag naging successful na ako?"

"Why me? There are other people who are better at designing a house than me," sagot niya.

Napanguso ako. Tinanggihan niya ba ako? Pero bakit nga ba siya ang gusto kong pagdisenyuhan ng magiging bahay ko? Pwede naman 'yung kaibigan kong si Sami.

"Ahm... wala lang. Gusto ko lang. Bakit pala hindi ka na lang naging architecture? Magaling ka rin kasi sa pagdidisenyo ng bahay."

Umiwas siya ng tingin sa akin at tumingin ulit sa tinitignan ko kanina. Nanahimik na naman siya. My ghad! May nasabi ba ako? Ang daldal mo talaga, Roseanne. Baka ayaw niyang pag-usapan ang bagay na 'yun.

"A-Ahm... okey lang kung hindi mo sagutin. Sorry."

I didn't know that he didn't want me to ask that question. He just nodded and didn't say a word until the food he ordered arrived. Hindi na siya kumibo pa. Nagalit yata siya sa tinatanong ko sa kanya. Sorry! Hindi ko alam na magagalit siya sa itatanong ko.

He finished eating quickly and I was the only one eating and he looked like he was waiting for me to finish. I got ready and hindi na tinapos ang kinakain ko. Busog pa naman ako. Kaya hindi ko kayang ubusin ang spaghetti, burger, fries, at fried chicken na inorder niya.

"T-Tara na?!" Naiilang kong pang-aaya sa kaniya.

"You are not done yet," masungit niyang saad. Galit siya!

"A-Ah..." lunok at sabay kagat ko sa ibabang labi ko. "Okey lang b-busog pa naman kasi ako."

"Are you sure?"

"O-Oo," I answered nervously. Why am I nervous about him? I do not know. I'm just nervous about him. Mukhang galit kasi siya.

"Are you really sure?" seryosong tanong n'ya ulit.

"Oo naman," nakangiti kong saad dito.

"Gusto mo ba nai-take out ang natira mong pagkain? Halos hindi mo nabawasan ang pagkaing inorder ko para sayo."

Wow! As in wow! Ngayon ko lang siya narinig magsalita ng tagalog. At isa lang masasabi ko. Malalim naman talaga ang tono ng boses niya kung magsalita pero ang hindi ko inaasahan ay mas malalim pa ang boses niya kapag nagtagalog.

"A-Ahm... ayos lang ba? Na i-take out ko?" tanong ko at tumango siya. Tumawag siya ng waiter para iayos ang natira ko pang pagkain. Nang maayos na ay naglalakad na kami palabas.

Ito yata ang first date naming dalawa. Charot lang!

"Ahm... uuwi ka na ba?" tanong ko dito.

"Why? Do you still want to go somewhere?" tanong niya.

Ayt! He really likes to speak English. But I really want him to speak Tagalog because he is more attracted there. You really flirt, Roseanne!

"Uhm, you know what? Mas attractive ka kapag nagsasalita ka ng tagalog," sambit ko bigla. Kaya tinaasan niya ako ng kilay. Napaiwas naman ako ng tingin at napatikhim. Baliw ka talaga, Roseanne! "Wala naman na. Sige uwi na ako. Salamat sa libre."

"Walang anuman," nakangiti niyang saad. My ghad! Ang ganda ng boses niya talaga kapag nagsasalita ng tagalog.

"Sige, sa uulitin," at tinalikuran na siya para umuwi na.

"Take care."

I think I like him na at hindi ko na siya crush.