เข้าสู่ระบบแชร์
Episode 5 : มั่นใจ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-24 14:48:25มะปราง
ฉันนั่งเงียบไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะกลัวจะโดนพี่ติณณ์ดุเอา และฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องดุกันด้วยแถมยังทำหน้าบึ้งใส่ฉันอีก
"ก็ผู้ชายเหมือนกัน"ฉันพูดเสียงเบา
"ก็ผู้ชายเหมือนกันแล้วไงปราง พี่ถามหน่อยอาเธียร์เป็นแบบเฮคเตอร์มั้ยล่ะ"พี่ติณณ์ถามฉันเสียงดุ
"แล้วทำไมพี่ติณณ์ต้องดุปรางด้วยล่ะคะ ปรางก็แค่ถามเองนะ"ฉันมองหน้าพี่ติณณ์อย่างเอาเรื่อง
"ก็ดูถามแต่ละอย่างสิมันน่าโดนดุมั้ยล่ะ"
"ปรางก็แค่อยากรู้ก็เท่านั้น วันหลังปรางไม่ถามพี่ติณณ์แล้ว"ฉันเชิดหน้าใส่
"ระวังคอหัก"
"พี่ติณณ์!!!!"ฉันเรียกพี่เขาเสียงดังจนพี่เขาจอดรถข้างทาง
"ยังไม่จบใช่มั้ยมะปราง"
"ก็พี่ติณณ์เริ่มก่อนมั้ยล่ะ"ฉันรีบบอกไป
"แล้วลองบอกมาสิว่าผู้ชายแบบพี่มันเป็นยังไงแล้วมันต่างจากพี่ชายของปรางตรงไหน"พี่ติณณ์ถามฉัน
ฉันนั่งเงียบไม่ได้พูดหรือตอบอะไรกลับไปเพราะเท่าที่รู้จักพี่ติณณ์กับพี่เฮคเตอร์นิสัยไม่เหมือนกันเลยสักนิด แต่ฉันก็แค่สงสัยไงเข้าใจมั้ยว่าสงสัยอ่ะ
"ยังไง............"
"ปรางจะกลับบ้านค่ะ"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง
"ถ้าไม่ตอบก็นอนข้างถนนนี่แหละ"เฮ้อ.....แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย
"พี่ติณณ์กับพี่เฮคไม่เหมือนกันค่ะตามความรู้สึกของปราง"ฉันบอกไป
"แล้วอีกคำถามล่ะ"
"พี่ติณณ์น่ารักค่ะ"ฉันบอกแล้วยิ้มให้พี่เขาไป
ติณณ์
นี่ผมกำลังเขินกับคำพูดของเด็กมอปลายหรอวะเนี่ย ผมจ้องหน้ามะปรางที่กำลังยิ้มให้ผมอยู่เพราะแบบนี้ไงผมถึงได้ชอบมะปรางเธอไม่เหมือนคนอื่น
"ร้อนหรอคะทำไมพี่ติณณ์หน้าแดง"มะปรางถามผม
"พูดมากว่ะจะกลับมั้ยบ้าน"ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง
"ถ้าพี่ติณณ์ไม่เรื่องมากปรางถึงบ้านนานแล้วมั้งคะ"น้องไอ้เฮคเหมือนมันก็ตรงนี้แหละประชดเก่ง
"ปากเก่งทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ"ผมพูดประชด
"พี่ติณณ์ก็ปากเก่งเหมือนกันแหละ"
"ใครบอกว่าพี่ปากเก่งอย่างเดียวพี่ปากหวานด้วยนะ"ผมยกยิ้มใส่
"พี่ติณณ์กินน้ำตาลมาหรอคะ"
"แล้วปรางจะลองชิมมั้ยล่ะ"ผมถามกลับไป
"ไม่เอาอ่ะปรางไม่ชอบกินน้ำตาล"เป็นแบบนี้ไงผมถึงอยากดูแลมะปราง
ผมขับรถมาส่งมะปรางที่บ้านก่อนจะเดินตามเจ้าของบ้านเข้ามาเพราะวันนี้ผมนัดอาเธียร์ไว้ ผมหยุดเดินเมื่อมะปรางหันกลับมามองผมอย่างสงสัย
"พี่จะไปหาอาเธียร์อย่าสำคัญตัวว่าพี่เดินตามปราง"ผมบอกแล้วเดินมาตบไหล่เล็ก
"ชิส์ นิสัยไม่ดี"ผมหันมามองดุก่อนที่มะปรางจะรีบวิ่งขึ้นห้อง
ผมเดินมาหาอาเธียร์ที่ห้องทำงานที่จริงผมจะมาตั้งแต่หลายวันแล้วแหละแต่ไม่ว่างสักทีและก็คงไม่ต้องบอกนะว่าผมมาทำไม
แกร๊ก
"สวัสดีครับอา"ผมกล่าวทักทายบุคคลที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ
"นั่งก่อนสิติณณ์"ผมเดินมานั่งลงตรงข้ามอาเธียร์ทันที
"ผมชอบมะปรางครับอา ชอบมาสักพักแล้ว"ผมไม่รอช้าหรือรอให้อาเธียร์ถามก่อนเพราะท่านคงพอดูออกอยู่แล้ว
"บอกน้องหรือยัง"อาเธียร์วางปากกาลงก่อนจะถามผม
"น้องยังเด็กเกินไปที่จะรับรู้ความรู้สึกของผมครับ และที่ผมมาบอกอาก็เพราะผมบริสุทธิ์ใจจริงๆ ผมอยากดูแลน้องส่วนเรื่องอนาคตผมไม่ได้เร่งรีบอะไรผมรอน้องได้ครับ"ผมบอกท่านไป
"เรานี่มันแน่มากเลยนะติณณ์"
"ขอบคุณครับและอาไม่ต้องเป็นห่วงนะครับว่าผมจะทำให้น้องเสียหายผมรู้ว่าผมควรจะทำอะไร ผมขอแค่อย่าปิดกั้นผมก็เท่านั้นเองครับ และส่วนไอ้เฮคผมบอกมันแล้ว"
"ปล่อยเฮคเตอร์เถอะติณณ์เพราะตอนนี้ตัวมันเองยังเอาจะไม่รอดเลย"อาเธียร์พูดแล้วส่ายหัวเบาๆ
"ผมรักมะปรางจริงๆนะครับอา"ผมบอกท่านไปเมื่อโดนอาเธียร์จ้องหน้า
"อาจะไม่ขัดขวางหรืออะไรทั้งนั้นอาเชื่อใจติณณ์ ส่วนความรู้สึกอันนี้ติณณ์ต้องไปถามเจ้าตัวเขาเอาเองนะอาตอบแทนไม่ได้"อาเธียร์บอกผมแล้วยิ้มให้
"ผมทราบครับแต่ผมก็คงไม่ปล่อยน้องไปแน่นอน"มาถึงขนาดนี้แล้วคิดว่าคนอย่างผมจะปล่อยมะปรางไปงั้นหรอฝันไปเถอะ
"มั่นใจขนาดนั้น"อาเธียร์ย้อนถามผม
"ผมมั่นใจตั้งแต่เดินเขามาหาพ่อของเธอแล้วครับ"
บทที่เกี่ยวข้อง
Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 6 : ความรักคืออะไร
มะปรางตอนนี้ฉันนั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขกและคนที่มาส่งฉันก็ยังไม่กลับด้วย เข้าไปคุยกับคุณพ่อตั้งนานแล้วทำไมยังไม่ออกมาสักที"คุณแม่ขาพี่ติณณ์คุยอะไรกับคุณพ่อคะ"ฉันถามคุณแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆ"เรื่องของผู้ใหญ่ค่ะ""แล้วเรื่องของพี่เฮคกับพี่ชาไทยล่ะคะคุณแม่ ปรางไม่อยากให้เขาเลิกกันเลย"ฉันบอกคุณแม่ไป"เรื่องความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนค่ะมะปราง ไว้วันที่หนูโตพอที่จะรู้จักความรักวันไหนเดี๋ยวหนูก็เข้าใจ"คุณแม่บอกฉันก่อนจะเดินเข้าครัวไปความรักงั้นหรอถ้ามีแล้วมันไม่มีความสุขก็ไม่รู้จะมีไปทำไมกันเนาะ คุณแม่ของฉันพูดถูกฉันเองยังเด็กและยังไม่เข้าใจหรอกว่าความรักของคนสองคนมันเป็นยังไง"จะกลับแล้วหรอคะ"ฉันถามพี่ติณณ์ที่เดินมาพร้อมคุณพ่อ"ปรางจะชวนพี่ทานข้าวเย็นด้วยมั้ยล่ะพี่จะได้อยู่"พี่ติณณ์ถามฉันฉันหันมองหน้าคุณพ่อที่ยืนยิ้มอยู่ที่จริงพี่ติณณ์ก็มากินข้าวที่บ้านบ่อยนะบ่อยกว่าพี่เฮคเตอร์สะอีก"ไม่ชวนดีกว่าค่ะปรางกลัวกินไม่อิ่ม"ฉันพูดประชด"มะปราง"คุณพ่อเรียกฉันเสียงดุ"ขอโทษค่ะพี่ติณณ์ปรางแค่พูดเล่นเองค่ะ"ฉันรีบบอกพี่ติณณ์ทันที"ไม่รีบใช่มั้ยเรา"คุณพ่อหันมาถามพี่ติณณ์"ไม่รีบครับอา"ตอนนี้ฉัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 7 : ค่อยเป็นค่อยไป
ติณณ์ชีวิตในแต่ละวันของผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกก็แค่เรียนและปลอบใจเพื่อนที่โดนเมียทิ้งก็เท่านั้นเอง คือนอกจากผมจะไปรับไปส่งมะปรางที่โรงเรียนทุกวันแล้วผมยังต้องคอยมานั่งดูไอ้สัสนี่อีก"เฮคกูถามจริงๆ นี่มึงพยายามแล้ว"ผมถามไอ้เฮคเตอร์"แล้วมึงจะทำไมกูไม่มีวันหย่ากับชาไทยแน่ๆ"มันบอกผม"งั้นก็สู้ๆ แล้วกันกูหวังว่าชาไทยจะให้อภัยมึงเร็วๆนี้นะ ที่พูดเนี่ยคือพวกกูจะได้ไปทำอย่างอื่น"เสียงไอ้พีตาร์บ่น"ขอบใจพวกมึงนะกูก็ได้แต่หวังว่าเมียกูจะใจอ่อน นี่กูหลบเลี่ยงทุกทางแล้วนะกูเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเลี่ยงได้ถึงวันไหน""แล้วเรื่องแข่งรถมึงจะเอาไง"ไอ้กายถามมัน"กูแยกแยะได้ กูจะไปหาเมีย"ผมล่ะปวดหัวกับมันจริงๆ เลยเถอะ ส่วนเรื่องของผมกับมะปรางก็เรื่อยๆ ครับถึงตอนนี้มะปรางจะยังไม่รับรู้ความรู้สึกของผมแต่นั่นมันไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมเลยสักนิดค่อยเป็นค่อยไป ให้มันรู้ไปสิว่าความดีความใกล้ชิดมันจะไม่ทำให้มะปรางหวั่นไหวกับผมเลยสักนิด ถึงผมจะไม่บังคับความรู้สึกของมะปรางแต่ผมก็คงไม่ปล่อยให้มะปรางไปเป็นของคนอื่นหรอก"แล้วเรื่องของมึงกับมะปราง"ไอ้กายถามผม"ก็ดีเพราะมะปรางเป็นเด็กพูดง่ายกูเอาของกูอยู่แล้วกันและคนที่มึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 8 : งอนหรอ
ติณณ์นี่คือวิธีการหยุดพูดของเด็กที่อยากรู้อยากเห็นและมันก็ได้ผลเสมอด้วย ผมหันมามองคนที่กำลังนั่งหน้าแดงเพราะเขินที่โดนผมหอมแก้มไป ที่จริงผมไม่ได้อยากทำแบบนี้หรอกนะแต่มันอดใจไม่ไหวจริงๆ เถอะ"ปรางจะกลับบ้าน""พี่อยากจะตอบอ่ะ ปรางถามพี่ต่อสิ"ผมยิ้มให้ก่อนจะโดนมองตาขวาง"ปรางจะโกรธพี่ติณณ์แล้วนะคะ""ถ้าอยากรู้ก็รีบโตครับ"ผมรีบบอกเพราะผมไม่อยากโดนโกรธหรอกถึงผมจะรู้วิธีง้อแต่ไม่โกรธจะดีกว่า ผมขับรถมาส่งมะปรางที่บ้านตามจริงก็อยากอยู่กินข้าวด้วยแต่เพราะไอ้กายโทรตามผมสะก่อน"ขอบคุณนะคะ""เดี๋ยวพี่โทรหานะ"ผมบอกมะปราง"ขับรถดีๆ นะคะ"เพื่อนมะปรางฉลาดนะครับน้องมันมองออกว่าผมรู้สึกยังไงกับมะปราง แต่ไอ้คนที่ผมชอบนี่สินอกจากจะไม่รู้ตัวแล้วยังชอบมาเล่าอะไรให้ผมฟังก็ไม่รู้ผมขับรถมาหาไอ้กายที่คอนโดเพราะพรุ่งนี้ไอ้เฮคเตอร์มีแข่งรถ ผมล่ะเป็นห่วงเพื่อนและผมยังไม่กล้าจะบอกมะปรางด้วยซ้ำกลัวน้องมันจะคิดมาก"ยิ้มแบบนี้กูคงไม่ต้องถาม"ไอ้กายถามผมทันทีที่เข้าห้องมา"วันนี้กูคุ้มแล้วว่ะกาย"ผมบอกเพื่อนไป"ไอ้สัสมะปรางยังเด็กมึงจะรีบไปไหนล่ะ"ไอ้กายถามผม"ไม่ได้รีบกูแค่ทำให้มะปรางหยุดถาม"ผมบอกมันไปตามตรงเพราะผมเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 9 : ว่าที่แฟน
มะปรางฉันวางสายพี่ติณณ์ไปพักใหญ่ตอนแรกก็ง่วงอยู่หรอกแต่พอมานอนคิดกับคำพูดของพี่ติณณ์ทีไรฉันนอนไม่หลับทุกที ทำไมพี่ติณณ์ชอบพูดแบบนี้กับฉันอยู่เรื่อยก็รู้ทั้งรู้ว่าฉันยังไม่เข้าใจมันเลยสักนิดแกร๊ก"ทำไมยังไม่นอนคะมะปราง"คุณแม่เดินเข้ามาถามฉัน"ปรางพึ่งคุยกับพี่ติณณ์เสร็จค่ะ แล้วคุณแม่ทำไมยังไม่นอนคะ"ฉันลุกขึ้นมานั่งแล้วถามแม่ตัวเอง"แล้วเป็นอะไรหน้าแดง"ฉันรีบเอามือกุมแก้มตัวเองหน้าฉันแดงตั้งแต่เมื่อไร่กันเนี่ย แล้วฉันไปทำอะไรมาถึงหน้าแดงอ่ะ"มันแดงเองค่ะปรางก็ไม่รู้ว่ามันแดงได้ยังไง"ฉันบอกแม่ไปตามตรง"พี่ติณณ์โทรหาทุกวัน"คุณแม่ถามฉัน"ก็ทุกวันค่ะแต่พี่ติณณ์ชอบดุปราง เวลาปรางถามพี่ติณณ์ชอบบอกว่าโตแล้วจะเข้าใจแล้วทำไมไม่อธิบายให้ปรางเข้าใจเลยล่ะ"ฉันถามแม่ไป ฉันมองหน้าแม่ตัวเองที่กำลังยิ้มให้ฉันอยู่"เรื่องบางเรื่องมันก็ต้องใช้เวลานะมะปราง ถึงตอนนี้พี่เขาอธิบายอะไรไปแล้วหนูคิดว่าจะเข้าใจคำพูดของพี่เขามั้ยล่ะ"ฉันนั่งคิดกับคำพูดของแม่ใช้เวลางั้นหรอยิ่งคิดยิ่งปวดหัว คอยดูนะถ้าฉันเข้ามหาลัยเมื่อไหร่จะถามให้ข้ามวันเลย ถึงวันนั้นฉันคงเข้าใจแล้วแหละ"นอนได้แล้วค่ะเดี๋ยวไปหาวให้พี่เขาเห็นจะโด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 10 : นอนไม่หลับ
มะปรางตอนนี้ฉันกำลังนอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียง นี่ก็ถึงเวลานอนแล้วนะแต่ทำไมวันนี้ฉันไม่รู้สึกง่วงเลยสักนิดเหมือนมันขาดอะไรไปสักอย่างเลย"พี่ติณณ์ทำธุระเสร็จยังนะ"ฉันพูดกับตัวเองฉันว่านี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับก็ได้ เพราะฉันไม่มีเรื่องอะไรต้องให้คิดมากนี่ ปกติพี่ติณณ์จะโทรหาฉันทุกวันแต่วันนี้ไม่ได้โทรมันก็เลยรู้สึกแปลกๆ"นอนมั้ยปรางดึกแล้วนะ"ฉันพูดกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าพรางเล่นมือถือไปด้วยแกร๊ก"ทำไมยังไม่นอนอีกลูก"ฉันรีบลุกขึ้นมานั่งเมื่อคุณพ่อเดินเข้ามาในห้อง ฉันมองพ่อตัวเองแล้วยิ้มให้จนโดนคุณพ่อมองกลับอย่างสงสัยจนฉันต้องรีบหลบตาเพราะกลัวจะโดนดุเอา"ปรางนอนไม่หลับค่ะ"ฉันบอกคุณพ่อไปตามตรง"แล้วทำไมถึงนอนไม่หลับล่ะ"คุณพ่อถามฉันเสียงดุ"ปรางก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันค่ะมันง่วงนะคะแต่ตามันไม่หลับ"ฉันบอกไปจนคุณพ่อมองหน้าฉันอีกครั้งแล้วยกยิ้มให้"คิดถึงใครอยู่หรือเปล่าล่ะเรา"คุณพ่อถามฉัน"ปรางจะคิดถึงใครได้ล่ะคะคุณพ่อก็พูดไปเรื่อย"ฉันบอกพ่อตัวเองไปจะมีใครให้ฉันคิดถึงกันล่ะ"พ่อไม่กวนแล้วดีกว่า นอนดึกระวังโดนดุเอาล่ะมะปราง"อึก...ฉันมองคุณพ่อที่เดินอารมณ์ดีออกไปจากห้อง โดนดุง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 11 : ง้อ
ติณณ์หลังจากที่เมื่อคืนผมคุยกับมะปรางเสร็จผมก็ต้องรีบกลับมานอนเพราะต้องตื่นเช้าไปส่งมะปรางที่โรงเรียน มันไม่ได้ลำบากอะไรหรอกนะถ้าทำให้คนที่ตัวเองรัก เพราะนอกจากคะแนนจะเพิ่มแล้วผมก็ยังได้อยู่ใกล้มะปรางอีกด้วย“ทีหลังจะนอนดึกอีกมั้ย” ผมถามคนที่กำลังนั่งหาวอยู่ผมมารับมะปรางตั้งแต่เช้าแล้วและผมเองก็ยังไม่ได้นอนด้วยไปส่งมะปรางที่โรงเรียนเสร็จเดี๋ยวค่อยกลับมานอนเพราะตอนเย็นจะมีเซอร์ไพรส์ไอ้เฮคเตอร์“เพราะพี่ติณณ์นั่นแหละ” ผมรีบหันมองคนที่นั่งเถียงผมอยู่“เกี่ยวอะไรกับพี่อ่ะ ปรางนอนไม่หลับเองนะ” ผมรีบบอกไป“ไม่ต้องมาพูดเลยนะ ก็ปรางเคยคุยกับพี่ติณณ์ทุกวันนี่คะพอไม่ได้คุยแล้วมันรู้สึกเหมือนอะไรหายไป”แม่ง....เด็กน้อยของผมจะรู้มั้ยวะว่าผมดีใจขนาดไหน จะยิ้มก็ไม่ได้เพราะมะปรางยิ่งขี้สงสัยอยู่ด้วย“แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะ” ผมถามกลับไป“ต่อไปก็ไม่ต้องคุยสิคะ ปรางก็จะได้ไม่ต้องนอนดึกด้วย”แค่นั้นแหละผมไม่คุยด้วยอีกเลยคือคำตอบผิดกับที่ผมคิดไว้มากไงมะปรางแม่งพูดไม่คิดเลยสักนิดเถอะ ผมขับรถมาส่งมะปรางที่โรงเรียนโดยที่ไม่คุยด้วยสักคำ เอาจริงนะเว้ยถึงมะปรางจะพูดไม่ได้คิดอะไรแต่คนฟังอย่างผมแม่งโคตรจะน้อยใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 12 : คิดยังไง
ติณณ์"พี่พูดถูกมั้ยปราง ปรางชอบพี่"ผมถามย้ำคนที่กำลังจ้องหน้าผมอยู่ที่จริงก็อยากจะโกรธต่อแต่พอโดนง้อตั้งแต่มะปรางวิ่งมาจับมือคือกูไม่รู้จะโกรธต่อยังไงเว้ย ยิ่งสายตาและคำพูดของมะปรางมันยิ่งทำให้ใจผมแทบจะหยุดเต้น ผมเองก็ไม่คิดว่ามะปรางจะง้อหรอกเพราะมันไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะง้อผมแต่อย่างน้อยวันนี้ผมก็คุ้มแล้ว"ถูกอะไรคะ"มะปรางถามผม"ปรางชอบพี่ไงใช่มั้ย"ผมถามกลับ"พี่ติณณ์ต่างหากที่ชอบปราง"กึก....ผมจอดรถข้างทางทันที ผมค่อยๆ มองหน้ามะปรางที่ยิ้มให้ผมอยู่เอาจริงนะตอนนี้ผมไม่รู้ว่ามะปรางพูดจริงหรืออะไรเพราะผมเดาใจมะปรางไม่ได้เลยทั้งแววตาและน้ำเสียงผมเดาไม่ออกจริงๆ"ปรางรู้..........."ผมถามมะปรางเสียงเบา"ก็เค้กกับยุ้ยบอกปรางว่าพี่ติณณ์ชอบปราง"เพื่อนก็ฉลาดเหลือเกินส่วนคนที่อยู่ตรงหน้าผมนี่ก็ซื่อเหลือเกินโว้ยยย ไอ้เราก็นึกว่ามะปรางจะรู้ว่าผมชอบแต่ที่ไหนได้เพื่อนบอกมานี่เอง"แล้วปรางคิดยังไง"ผมถาม"พี่ติณณ์จะชอบปรางได้ยังไงกันล่ะคะ มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว"มะปรางพูดก่อนจะยิ้มให้ผมอีกรอบ เอาจริงตอนนี้ผมล่ะอยากเอาหัวโขกกับพื้นมากคือเพื่อนบอกแทนจะคิดตามเพื่อนสักนิดก็ได้มั้ยล่ะ ทำไมเรื่องแบบนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 13 : แฟนเก่า
ติณณ์"ไอด้า"ผมพูดขึ้นมาพร้อมมองผู้หญิงที่กำลังเดินเข้ามาหาผมไอด้าคือแฟนเก่าของผมเองครับอย่างที่ผมเคยบอกไปว่าเราสองคนเลิกกันด้วยดี เพราะฉะนั้นก็ไม่แปลกที่เราจะยังคงเหลือความเป็นเพื่อนกันไว้"ไม่เจอนานมากเลย"ไอด้ารีบเข้ามาทักทายผม"กลับมาเมื่อไหร่"ผมถามแล้วหันกลับไปมองมะปรางที่ยืนมองผมกับไอด้าอยู่"เมื่อวานน่ะ""แป๊บนะ"ผมเดินมาหามะปรางที่ยืนรอผมอยู่ ตอนนี้สีหน้าของมะปรางเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่ยิ้มหรือพูดอะไรเลยจนผมทำตัวไม่ถูกแล้วเนี่ย"ปรางเข้าไปรอพี่ในร้านก่อนนะครับ พี่ขอคุยกับเพื่อนกัน"ผมบอก"ได้ค่ะ"มะปรางเดินเข้าร้านไปโดยที่ไม่ถามผมเลยสักคำว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ผมจึงรีบเดินกลับมาหาไอด้าที่ยืนรอผมอยู่"เดี๋ยวนี้กินเด็ก"ไอด้าเอ่ยแซวผม"กลับมานี่กลับมาทำงานหรือกลับมาพัก"ผมถามเธอไป"มาเที่ยวแต่อีกสองเดือนไอจะกลับมาทำงานที่ไทยแล้วแหละ""ไอกลับมาดูด้วยตัวเองเลยหรอ"ที่ผมถามเพราะงานที่ว่ามันเป็นงานที่บริษัทของผมกับบริษัทของพ่อไอด้าร่วมกันทำ ผมเองไม่คิดว่าไอด้าจะมาดูงานเองแต่ก็ดีทำงานกับคนรู้จักจะได้ไม่มีปัญหา"ติณณ์ไปหาน้องเขาเถอะ รอนานแล้วนั่น"ไอด้าบอกพลางชี้ไปทางมะปรางที่นั่งอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06
บทล่าสุด
Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 30 : รักแล้วห้ามไปไหน End
มะปรางการใช้ชีวิตโดยมีอีกคนเข้ามาในชีวิต สำหรับฉันฉันว่ามันยากมากแต่มันก็ไม่ได้ยากเกินไปที่จะทำมัน ฉันกับพี่ติณณ์เองก็ยังต้องปรับตัวเข้าหากันอีกมาก"สวัสดีครับคุณคู่หมั้น"ฉันกับพี่ติณณ์หมั้นกันแล้วฉันเองก็ไม่รู้ว่าพี่ติณณ์จะรีบไปไหนเพราะฉันเองก็พึ่งเรียนอยู่ปีหนึ่ง แต่ฉันก็ไม่ได้ขัดข้องอะไรหรอกนะเพราะยังไงฉันก็มั่นใจอยู่แล้วว่าพี่ติณณ์คือผู้ชายที่สามารถดูแลฉันได้และอีกอย่างฉันก็รักพี่ติณณ์มาก"ทำงานเหนื่อยมั้ยคะ"ฉันถามเพราะช่วงนี้พี่ติณณ์ทำงานหนักทุกวันเลย"แค่เห็นหน้าเมียก็หายเหนื่อยแล้วครับ"พี่ติณณ์เป็นผู้ชายที่ขี้หวงมากถึงมากที่สุด ขนาดทำงานหนักพี่ติณณ์ก็ต้องมารับฉันทุกวันแถมยังดุขึ้นเป็นเท่าตัวเลย"เดี๋ยวนี้ปากหวานนะคะ"ฉันเอ่ยแซว"ปรางก็ชิมอยู่ทุกวันที่ครับ"แล้วก็อีกเรื่องคือตั้งแต่เราสองคนหมั้นกันพี่ติณณ์ก็ขอให้ฉันมาอยู่ด้วยที่คอนโด และถ้าวันไหนฉันต้องไปนอนที่บ้านพี่ติณณ์ก็ต้องตามฉันไปด้วยซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องทำขนาดนี้"พี่ติณณ์มันใช่เรื่องที่ควรพูดมั้ยคะ"ฉันหันไปดุคนที่กำลังขับรถอยู่"ก็พี่พูดความจริงนี่ครับ หรือปรางจะเถียงว่าไม่จริง"พี่ติณณ์กับเพื่อนเขาก็ไม่ได้ต่างก
Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 29 : เมีย NC++
มะปรางฉันไม่น่ามาตั้งแต่แรกเลยถ้ารู้ว่าพูดมันออกไปแล้วฉันต้องโดนพี่ติณณ์รังแกแบบนี้ฉันไม่พูดดีกว่า ฉันเองก็พึ่งจะรู้ว่าพี่ติณณ์เป็นคนหน้ามึน"ปรางโกรธพี่ติณณ์"ฉันบอก"ฟอด อย่าโกรธพี่เลยครับ พี่รักปรางแค่ไหนปรางเองก็น่าจะรู้"พี่ติณณ์พูดแล้วกอดฉันแน่นขึ้นฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่เป็นแฟนกัน แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ไง พี่ติณณ์ไม่ปล่อยให้ฉันพูดหรือตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย"ปรางไม่เข้าใจว่าพี่ติณณ์จะรีบไปไหน"ฉันถามเสียงดุ"ถ้ารีบปรางคงเสร็จพี่ตั้งแต่มอห้าแล้วแหละ ที่ถามนี่หายเจ็บแล้วใช่มั้ยครับ"อึก....ไอ้คำว่าหายเจ็บฉันรู้ว่ามันไม่ได้ถึงความเป็นห่วงหรอก"พอแล้วค่ะ ปรางเจ็บจนใจจะขาดพี่ติณณ์รังแกปรางหนักเกินไปรู้หรือเปล่าคะ"ฉันบอกพี่ติณณ์"ขอโทษครับ เจ็บมากมั้ย""มะ...ไม่ต้องดูค่ะปรางเจ็บแต่ปรางไม่ต้องการให้พี่ติณณ์ดู"ฉัรีบบอกเมื่อพี่ติณณ์ก้มมองตรงนั้นของฉัน"ก็ปรางเจ็บพี่ก็จะดูให้ไงครับ""พี่ติณณ์อย่ามาทำหน้าแบบนี้นะคะ ปรางไม่ไว้ใจพี่ติณณ์เลย"ฉันพูดเสียงดุ"มาครับเดี๋ยวพี่อุ้มไปอาบน้ำ ปรางเดินเองไม่ไหวหรอก"อย่าว่าแต่เดินเองเลยแค่ฉันจะพลิกตัวยังยากฉันพึ่งรู้ว่าครั
Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 28 : ทำเพราะรัก NC+++
ติณณ์ผมอุ้มแฟนตัวเองเข้ามาในห้องทันที ที่จริงผมไม่ต้องเล่นละครก็ได้แต่ผมเองก็ยังคิดไม่ถึงว่ามะปรางจะกล้าพูดมันออกมา และที่ผมบอกไปเมื่อกี้ผมทำจริงเว้ย มะปรางโตพอที่รับรู้ความรักของผมแล้ว"พะ....พี่ติณณ์จะทำอะไรคะปล่อยปรางลงก่อน"มะปรางบอกผมเสียงสั่น"ก็ทำหน้าที่แฟนไงครับ"ผมบอกไป"แล้วพาปรางเข้าห้องนอนทำไมคะ"หึ...มะปรางยังไงก็คือมะปราง"ปรางไม่รู้จริงๆ หรอครับว่าพี่จะทำอะไร ฟอด"ผมวางมะปรางนอนราบกับเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมไว้"มะ...ไม่รู้ค่ะ พี่ติณณ์ไม่แกล้งปรางสิ"มะปรางพูดเสียงเบา"จุ้บ พี่ขอได้มั้ยปราง เราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ"ผมพูดเสียงอ้อนจนมะปรางไม่กล้าสบตาผม"แต่ปรางยังเด็กอยู่เลยนะคะ ปรางว่า....."ถ้าคิดว่าผมจะยอม คิดผิดแล้วครับเพราะของไอ้พีตาร์เร็วกว่าผมสะอีกครืด ครืดผมมองมือถือของมะปรางที่ดังอยู่ในกระเป๋า สงสัยจะเป็นไอ้เฮคเตอร์แน่ไอ้เวรนี่แม่งหวงน้องจริงจัง ผมรีบหยิบมือถือของมะปรางมารับสายทันที"ว่าไงครับพี่เขย"(ไอ้สัสน้องกูยังเด็กอยู่นะเว้ย)"ไม่เด็กแล้วครับ แค่นี้นะเสียวเวลา"(ไอ้ติณณ์ ไอ้เชี้ย...ติณณ์)ผมกดตัดสายไอ้เฮคเตอร์ก่อนจะก้มมองหน้ามะปรางที่นอนอยู่ ผมแค่ลองใจมะปรางเท่านั้
Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 27 : ทำตามหน้าที่
ติณณ์ช่วงนี้ชีวิตผมก็ไม่มีอะไรมากและทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม รู้มั้ยตั้งแต่วันนั้นวันที่ผมอยู่โรงพยาบาลจนมาถึงตอนนี้มะปรางเข้ามหาลัยเรียบร้อยแล้ว ผมยังไม่ได้ฟังคำนั้นจากปากมะปรางเลยสักครั้งนะเว้ย คือทำทุกอย่างเหมือนแฟนแต่มันไม่ใช่แฟนไง"แย่เนาะ"เนี่ยแล้วผมก็โดนไอ้เวรกายแม่งพูดเหน็บอยู่แบบนี้"ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ แล้วที่มึงมานั่งเฝ้ากูเนี่ยเมียทิ้งหรือไง"ผมถามเพื่อนตัวเองรู้มั้ยว่าไอ้เวรเนี่ยแม่งปิดเรื่องเมียโคตรจะเก่งเลยนะ ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันจะปิดไปเพื่ออะไรในเมื่อทุกคนก็รู้หมดแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นคือเมียของมัน"พอดีเมียกูบอกง่ายครับ""งั้นมึงก็เชิญกลับ กูจะทำงาน"ผมไล่ไอ้กายแค่เรื่องมะปรางผมก็ปวดหัวจะตายห่าอยู่แล้ว ผมไม่รู้ว่ามะปรางรออะไรถึงไม่พูดมันออกมาสักที จะว่าลืมก็คงไม่ใช่เพราะมะปรางเป็นคนความจำดีมาก"ถ้าอยากฟังมึงก็แค่เล่นละครนิดๆ หน่อยแค่นั้นเอง แค่นี้ต้องให้กูสอนหรอติณณ์"ไอ้กายพูดขึ้นมา"เหมือนที่มึงชอบทำกับเมียมึงใช่มั้ย"ผมยกยิ้มใส่มัน"แต่มันก็ได้ผลตลอดมั้ยล่ะ หรือมึงจะรอให้มะปรางมีหนุ่มๆ มาจีบก่อนล่ะ อย่าลืมนะครับมหาลัยหนุ่มเยอะขนาดไหน"แล้วคิดว่าคนอย่างผมจะย
Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 26 : หน้าที่ของแฟน
ติณณ์ตอนนี้ผมกำลังโดนจ้องหน้าจากคนที่กระซิบข้างหูผมเมื่อกี้ ที่จริงผมตื่นตั้งนานแล้วแหละแต่เพราะผมอยากจะรู้อาการของมะปรางว่าเป็นยังไงผมก็เลยแกล้งนอนต่อ แต่เหมือนตอนนี้คนที่โดนผมแกล้งจะไม่สนุกกับผมด้วยเลย"ทำไมเอาเรื่องความเป็นความตายมาเล่นแบบนี้คะ"นั่นไงล่ะมะปรางเดินถอยหลังออกห่างจากผมแถมยังพูดเสียงสั่นอีก นี่ผมเล่นแรงไปใช่มั้ยวะที่จริงมันไม่ใช่ความคิดผมทั้งหมดหรอกนะ และอีกอย่างมันเป็นความคิดของไอ้เฮคเตอร์พี่ชายของมะปรางนั่นแหละ"ขอโทษครับ พี่ก็แค่อยากรู้"ผมพูดเสียงเบา"ถ้าพี่ติณณ์อยากฟังก็รอไปก่อนแล้วกันนะคะ ตอนนี้ปรางไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้น"มะปรางพูดเสียงดุก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา"ปราง.................""ถ้าหายดีแล้วปรางควรจะกลับใช่มั้ยคะ"มะปรางถามผม"มะ..ไม่โอ๊ย..............."ผมรีบลุกแต่ดันลืมไปว่าตัวเองยังเจ็บอยู่"พี่ติณณ์เป็นอะไรคะ"อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมยิ้มได้เมื่อมะปรางรีบวิ่งเข้ามาหาผม ที่จริงผมไม่ได้อยากฟังสักเท่าไหร่หรอกเพราะผมรู้คำตอบอยู่แล้วแต่ถ้าได้ฟังผมคงยิ้มแก้มแตกแน่"เจ็บครับ"ผมบอก"เดี๋ยวปรางเรียกหมอนะคะ""ปราง พี่ขอโทษที่ทำไป ถึงปรางจะยังไม่พูดตอนนี้พี่ก็ไม่ได้
Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 25 : คำนั้น
มะปรางปัง!!!เสียงปืนดังขึ้นพี่ติณณ์รีบกอดฉันไว้ทันที หลังจากนั้นเสียงปืนก็เงียบลงแต่พี่ติณณ์ก็ยังกอดฉันไว้แน่นจนฉันตกใจเสียงของพี่กายที่ดังอยู่ด้านหลัง"มึงได้ตายวันนี้แหละไอด้า มึงมากับกูครับ"ฉันรีบหันไปมองพี่กายที่รีบแย่งปืนจากพี่ไอด้าออกไปกรี๊ด กรี๊ด"เราจะไปอยู่ด้วยกันนะคะติณณ์"เสียงพี่ไอด้าตะโกนบอก"ไม่เป็นไรใช่มั้ยปราง"พี่ติณณ์ถามฉันเสียงสั่น"ไม่ค่ะ แล้วพี่ติณณ์ล่ะ"ฉันถามพี่เขา"พี่..............."พรึ่บ!!!"พี่ติณณ์ ฮึก พี่เฮคพี่ติณณ์ถูกยิง"ฉันรีบบอกพี่ชายตัวเองทันทีเมื่อพี่ติณณ์ทรุดลงนั่งกับพื้น"ทำไมทำแบบนี้คะ"ฉันถามพี่ติณณ์ทั้งน้ำตา"พี่ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องร้อง""พวกมึงพาไอ้ติณณ์ไปโรงพยาบาล ส่วนไอด้าถ้าอยากตายเดี๋ยวกูจัดให้"เสียงพี่กายตะโกนบอก"มึงห้ามหลับนะติณณ์"เสียงพี่ตาร์ดังขึ้นก่อนจะรีบพยุงพี่ติณณ์ไปที่รถ"ฮึก พี่ติณณ์จะปลอดภัยใช่มั้ยคะ"ฉันถามพี่ชายตัวเอง"มันไม่ตายหรอก มันยังไม่ได้ปรางเป็นแฟนเลยนะ"ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรถไปที่โรงพยาบาล พี่ติณณ์เองตอนนี้เสียเลือดไปเยอะมากและฉันไม่รู้ว่ากระสุนมันโดนจุดสำคัญหรือเปล่า"เจ็บมั้ยคะ พี่ติณณ์ห้ามหลับนะ ฮึก"ฉันถามพี่ติณณ์"ไ
Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 24 : สัญญา
มะปราง"พี่ไอด้า"ฉันรีบหันกลับไปมองคนที่จับมือฉันอยู่ ฉันไม่รู้ว่าเธอมาอยู่ด้านหลังของฉันตอนไหนแล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้ข่าวเธอตั้งแต่วันนั้นแล้ว"ใช่ค่ะพี่ไอด้าเอง ดีใจจังน้องปรางจำพี่ได้ด้วย"เธอพูดก่อนจะบีบมือฉันให้แน่นขึ้นจนฉันรู้สึกเจ็บ"ปล่อยค่ะ เราไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกัน"ฉันรีบบอกเธอสีหน้าและแววตาของพี่ไอด้าตอนนี้เหมือนคนไม่มีสติเธอเอาแต่หน้าบึ้งและพูดจาไม่ดีใส่ฉัน ฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไรถึงต้องทำแบบนี้"ช่วยด้วย............""ถ้าแหกปากอีกทีพี่ไม่รับรองความปลอดภัยนะคะน้องปราง"ฉันมองปืนที่พี่ไอด้าหยิบออกมา"พี่ทำไปเพื่ออะไรคะ"ฉันถามเสียงสั่น"ไปกับพี่สิคะแล้วพี่จะเล่าให้ฟัง"เธอดันหลังฉันให้เดินไปที่รถที่จอดอยู่ข้างถนนตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในรถของพี่ไอด้า เธอรีบขับรถออกจากหน้าโรงเรียนของฉันทันทีและฉันไม่รู้ว่าเธอจะพาฉันไปที่ไหน"ถ้าโทรบอกใครพี่ไม่รับรองนะคะว่าน้องปรางจะรอดอยู่เจอหน้าคนอื่นหรือเปล่า"เธอพูดเสียงดุ"พี่จะพาปรางไปไหน"ฉันถามเธอ"น้องปรางควรจะหยุดพูดแล้วเก็บแรงไว้ดีกว่านะคะ พี่จะบอกให้ก็ได้ว่าพี่ต้องการอะไรแต่ที่จริงน้องปรางก็น่าจะรู้อยู่แล้วนะคะว่าพี่ต้องการอะไร พี่ต้อ
Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 23 : ไอด้า
ติณณ์(ได้ยินที่ปรางบอกมั้ยคะ)ผมกำลังยืนมองว่าที่แฟนตัวเองอยู่ตรงหน้าต่าง เมื่อกี้ผมน้อยใจจริงๆ นะเว้ย แต่พอมะปรางมาพูดแบบนี้ผมแม่งอยากจะกระโดดกอดเลยเถอะ(กลับได้แล้ว พรุ่งนี้ปรางต้องไปโรงเรียนแต่เช้านะคะ)"รู้แล้วครับ"(ถ้ารู้แล้วก็กลับได้แล้วค่ะ อย่าขับรถเร็วนะคะ)"เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับนะครับ"เป็นมะปรางที่ตัดสายผมน้องคงรู้ว่าผมคงจะไม่ยอมวางสายแน่ๆ แค่นี้ก็คุ้มแล้วว่ะที่จริงผมแวะมาที่บ้านของมะปรางทุกวันแหละ หลักๆ ที่มาคือคิดถึงและผมไม่อยากปล่อยให้เรื่องมันยืดยาวแค่นี้ผมเองก็จะตายห่าอยู่แล้ว"มะปรางยอมคุยกับกูแล้ว"ผมกดโทรหาไอ้กายทันที เกิดมาก็พึ่งเคยดีใจสุดๆ ก็วันนี้นี่แหละ(ยินดีด้วยครับเพื่อนรัก)"แค่นี้แหละกูต้องรีบกลับไปนอน"(แล้วกูบอกให้มึงโทรหาหรือไงติณณ์ ไอ้สัส)วันนี้ผมมีความสุขผมไม่โกรธมันหรอก ผมรีบขับรถกลับคอนโดเพราะนี่มันก็ดึกมากแล้วและพรุ่งนี้ผมเองก็ต้องกลับมาทำหน้าที่คนขับรถให้ว่าที่แฟนอีกเช้า.."สวัสดีค่ะ นี่ค่ะกาแฟที่ขอ"ผมรีบยิ้มรับให้กับคนที่นั่งอยู่ข้างผมผมมารับมะปรางตั้งแต่เช้า เมื่อคืนผมนอนไม่หลับไม่สิผมไม่ได้นอนเลยต่างหากเพราะมัวแต่นอนยิ้มเหมือนคนบ้าพอดูนาฬ
Don't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน Episode 22 : กลับมาทำหน้าที่
ติณณ์ถ้าไอด้าไม่ยอมผมก็พร้อมที่จะฆ่าเธอทันที ผมไม่จำเป็นต้องเกรงใจใครอีกแล้วในเมื่อกล้าคิดที่จะแตะต้องคนที่ผมรัก ผมเองก็คงอยู่เฉยๆ ไม่ได้"ฮึก ไอแค่รักติณณ์มาก ไอคิดว่าติณณ์ยังรักไออยู่"ไอด้าพูดออกมาทั้งน้ำตา"เอาอะไรคิดวะไอด้า หน้าไอ้ติณณ์มันเหมือนต้อนรับเธองั้นหรอ"เสียงไอ้กายดังขึ้น"ไอแค่อยากให้เรากลับไปเป็นแฟนกันเหมือนเดิม ไอทำใจไม่ได้ที่ติณณ์ไปรักคนอื่น ฮึก""มันกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ตอนนี้เรามีคนที่เรารักและรักมากกว่าชีวิตเราด้วย"ผมพูดใส่หน้าเธอหลังจากนั้นทุกอย่างในห้องก็เงียบลง มีเพียงเสียงร้องไห้ของไอด้าที่ดังไม่หยุด ผมไม่ได้เชื่อที่ไอด้าพูดทั้งหมดหรอกนะเพราะผู้หญิงอย่างไอด้าเธอไม่เคยแพ้ใคร"ยังไงคิดได้แล้วหรือแค่เล่นละครครับคุณไอด้า"ไอ้กายถามขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่นาน"ไอรู้ว่าติณณ์ไม่ได้เชื่อไอแต่ไออยากให้ติณณ์รับรู้ไวว่าไอยังรักติณณ์เหมือนเดิม"ไอด้าหันหน้ามาพูดกับผม"ไอ้ติณณ์จะเอายังไงก็รีบจัดการ"ไอ้กายรีบเร่งผมทันที"ครั้งสุดท้ายนะไอ เราขอให้ต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องมาข้องเกี่ยวอะไรกันอีก เพราะเราไม่รับรองนะว่าถ้าไอยังมายุ่งกับเราหรือคนที่เรารักอยู่ล่ะก็ เรานี่แหละจ
