“Gov, bigyan mo ako ng pangalawang pagkakataon at itatama ko ang lahat, pangako hindi na ako uulit!” Nagmamakaawang pakiusap ng isang lalaki na nasa edad forty five, ngunit ang taong kaharap niya ay hindi mo kakikitaan ng awa o ng anumang expression.Lumapit ang isa sa kan’yang tauhan at sinalinan ng alak ang wine glass nito na nakapatong sa ibabaw ng mesa.“Ang lakas ng loob mo na nakawan ako? Alam mo ba kung ano ang ginagawa ko sa mga taong katulad mo?” Seryosong tanong nito bago dinampot ang isang mamahaling stick ng sigarilyo, mabilis na lumapit ang kanyang tauhan at kaagad na sinindihan ito. Humithit ito bago ibinuga ang usok mula sa kanyang bibig.“Kunin n’yo ang lahat ng kanyang ari-arian at ito na rin ang huling pagkakataon na makikita ko ang mukha mo dito sa Montenegro.” Galit niyang utos sa kanyang mga tauhan. Namutla ang mukha ng lalaki at hindi makapaniwala na tumingin ito sa kanya.Kilala ng lahat ang Governor ng Montenegro bilang malupit at walang puso lalo na pagdating
Chloe’s POV “Umamin ka nga sa akin, may relasyon ba kayo ng lalaking iyon?” Galit na tanong sa akin ni Emerzon. “Wala! Maniwala ka sa akin, Babe, hindi ko talaga kilala ang lalaking iyon!” Umiiyak kong sabi sa kanya bago lumapit sa aking nobyo at niyakap ito ng mahigpit. “Alam mo naman na ikaw lang ang lalaki sa buhay ko at hindi ko magagawang ipagpalit ka dahil mahal na mahal kita.” Halos pumiyok na ang boses ko sa pagsasalita, naramdaman ko ang mga kamay nito sa aking likuran hanggang sa yakapin ako nito ng mahigpit. “Hindi ko kaya kapag nawala ka sa akin Chloe, mangako ka na hindi mo ako iiwan o ipagpapalit sa ibang lalaki.” Masuyo nitong sabi habang hinahalikan nito ang ulo ko.“Pangako mahal ko, ikaw lang ang mamahalin ko hanggang sa huling hininga ko dito sa mundo.” Mga katagang binitawan ko sa kanya mula sa kaibuturan ng aking puso bago ngumiti ng matamis sa aking nobyo.Bumaba ang mukha nito upang ako ay hagkan sa labi kaya pinikit ko ang aking mga mata at nilasap ang ma
Chloe’s POVIsang buwan na ang lumipas mula ng makausap namin si Mr. Hilton at hanggang ngayon ay hindi na ito muling nagpakita pa sa amin, kaya naging panatag na ang loob ko.Kasalukuyan akong nag-aayos ng aking sarili dahil may pasok ako ngayon sa school. Third year college na ako sa kursong Fashion design dahil talent ko ang lumikha ng mga iba’t -ibang disenyo ng damit. Marami rin akong collection ng mga mamahaling damit na nagmula pa sa iba’t-ibang bansa, iyon ang kinahiligan ko simula ng bata pa lang ako.Kapag weekdays ay sumasabak ako sa pagmomodelo kaya kahit papaano ay may sarili akong income, hindi pa naman ako ganun ka-sikat dahil baguhan pa lang ako sa mundo ng modeling.Nang makuntento na ako sa aking ayos ay lumabas na ako ng kwarto, napahinto ako sa paghakbang ng marinig ko ang mataas na boses ni Daddy mula sa nakaawang na pintuan ng library. “My God! Gumawa ka ng paraan para makakuha ng appointment upang makausap ko si Mr. Henz, hindi siya pwedeng umatras sa co
Mr. Tanner’s POV“Mr. Welsh, matagal na tayong magbusiness partner, ngunit bakit ngayon mo pa ako iiwan kung kailan kailangan kita? Baka pwedeng pag-usapan natin ito, alam mo naman na fifty percent ng shares sa kumpanya ay pag-aari mo, at halos na sayo ang pondo ng malaking project ng kumpanya ko kapag nag pull-out ka ay tuluyan ng babagsak ang mga negosyo ko! Wala akong maalala na naging kasalanan ko sa’yo para talikuran mo ako sa ganitong sitwasyon.” Galit kong tanong sa kan’ya, gusto ko ng sumabog sa matinding galit ngunit sinisikap ko pa rin na magpakahinahon.“P-Pasensya ka na Mr. Tanner ngunit humaharap sa matinding crisis ang kumpanya ko, at iyon lang ang naiisip kong paraan para maisalba ito. Hindi ko na kakayanin pang pondohan ang mga project ng kumpanya mo, subukan mo na lang muna na maghanap ng bagong investor.May alam ako na pwedeng makatulong sa iyo at sigurado ako na hindi ka mabibigo kapag lumapit ka sa kan’ya.Pasensya ka na Pare, iyon na lamang ang kaya kong gaw
Chloe’s POV“Chin up Chloe! And try to smile. Okay, there you go.” Pagkatapos ng ilang shot ay tiningnan ng photographer ang mga kuha ko saka ito lumapit sa akin.“May problema ka ba? Halos nakailang take tayo puro walang buhay ang mga kuha mo.” Nag-aalala na tanong niya sa akin.“P-pasensya na masama kasi ang pakiramdam ko.” sagot ko sa kanya.“Mabuti pa ay ituloy na lang natin ito bukas at magpahinga ka na lang muna,” sabi nito sa akin bago siya tumalikod at humakbang palayo.Photoshoot kasi namin ngayon at dahil sa problemang kinakaharap ay tila wala ako sa aking sarili. Dahil nakatuon ang isip ko sa mga negosyo ng aming pamilya na nanganganib ng mawala sa amin at ang nalalapit na kasal ko kay Mr. Hilton.Natigilan ako ng biglang nagkagulo ang mga kasamahan kong modelo at halos hindi magkandaugaga sa paglalagay ng kanilang mga make-up ang mga ito, sinisigurado na presentable ang kanilang mga ayos. Lumapit ako sa baguhang modelo na si Myrna upang magtanong.“Anong meron at nata
Chloe’s POV “And now, you may kiss the bride,” the Judge said after a long ceremony he declared that we are officially married and now I’m Mrs. Hilton, the Governor’s wife.We have a civil wedding at tanging ang aking ama at ilang witness ang nakasaksi ng aming kasal.Hindi pumayag si Mr. Hilton na maging engrande ang kasal dahil gusto niya na maging pribado ang lahat ng tungkol sa kan’yang buhay may asawa at pabor naman ito sa akin.Kilala kasi sa buong bansa si Mr. Hilton at sigurado na kami ang magiging laman ng mga headline kung sakali at iyon ang pinaka-iiwasan ko rin.Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin alam ni Emerzon na ikinasal na ako at nang huli kaming nagkita ay nakipaghiwalay na ako sa kanya.Nang mga sandaling iyon ay para akong mamamatay sa matinding sakit ngunit alang-alang sa aking ama ay pinilit kong maging matapang.Halos hindi matanggap ng binata ng makipag-break ako sa kanya, lumuhod pa ito sa aking harapan at nagmakaawa na huwag ko siyang iwan ngunit tinalikur
Cedric’s POV Dapat ay matuwa ako dahil ikinasal na sa akin ang babaeng kinababaliwan ko ng ilang buwan ngunit bakit nakakaramdam ako ng pagsisi?Sa tuwing nasa harapan ko si Chloe ay wala akong makapa na kahit na anong damdamin para sa kanya ngunit kapag tumitig ako sa magandang mukha nito ay dagling nawawala ang mga alalahanin ko.Pakiramdam ko ay naging obsessed lang ako sa mukha ng dalaga ngunit ang presensya nito ay walang epekto sa akin.Hindi ko alam pero bigla na lang akong nawalan ng gana sa babaeng iyon.Oo, maganda si Chloe at ang gandang iyon ang pumukaw sa atensyon ko ngunit malayo na ito ngayon sa unang Chloe na nasilayan ko.Pumikit ako at muling sinariwa ang alaala ng una kaming nagkita, kailanman ay hindi ko makakalimutan ang inosenti nitong mukha na may matigas na expression.Lalo na ang mga labi nitong natural na mapula, at sa tingin ko ni minsan ay hindi man lang yata nabahiran ng lipstick ang mga labi nito. At ang brown niyang mga mata na kapag tumitig ay paran
Chloe’s POVHalos mag-isang buwan na rin simula ng ikasal kami ni Cedric ngunit kahit minsan ay hindi man lang ako kinakausap nito.Maging sa pagtulog ay magkatabi nga kami ngunit wala namang nangyayari sa pagitan naming dalawa. Pakiramdam ko ay para itong nandidiri sa akin na hindi ko maunawaan, uuwi ito ng bahay galing trabaho kung kailan tulog na ako at sa umaga naman ay hindi ito sumasabay sa akin sa almusal dahil sa opisina na ito kumakain.Hindi ko alam kung bakit pwersahan akong pinakasalan pero kung itrato naman ako nito ay para akong isang bagay na pang display lang sa bahay. Tulad ngayon alas-onse na ng gabi ngunit hindi pa rin ito dumarating hanggang sa nakatulog na lang ako sa paghihintay. Malalim na ang tulog ko ng bigla akong napabalikwas ng bangon at mabilis na tumakbo papunta ng banyo. Kulang na lang ay ingudngod ko ang aking mukha sa inidoro dahil sa labis na pagsusuka.Nagtataka ako kung bakit biglang sumamâ ang pakiramdam ko.Pagtayo ko ay nakaramdam ako ng hil