(Unknown POV)
“Psst!” Inangat ko ang aking paningin sa matandang sumitsit sa akin. Ah. Siya ang may ari ng shop na ito. Di ba niya ako naalala?
Ngumiti ako dito.
“Kulot! Anong ginagawa mo dito? Akala ko pa naman isa ka sa myembro ng mga kabataan na pinagmamasdan ang tindahan ko at sa gabi aakyatin itong maliit kong shop. Kamusta ang papa mo?”
Ulit ngumiti lang ako dito.
“Tuloy ka. Napagkakamalan ka na ng mga taong si kamatayan. Dahil sa damit mong… lagi kang naka-itim. Favorite mo na ata ang kulay na yan. Kahit ba pang-ilalim mo, kulay itim din?”
(Monina POV)
Papasok na kami sa elevator ng napatanto kong…
“Chopper ba ulit ang sasakyan natin pauwi Rhoa?”
Dahil si Mike at Cedrick merong pinag-uusapan na di ko maintindihan ang language na ginagamit nila. Sinasadya lang nila.
(Monina POV)Ngunit napabalikwas ako ng bangon dahil sa nabasag na bagay sa panaginip ko. Camera… nahulog at nabasag. Napahilamos ako ng aking kamay sa mukha.“Having a bad dream?” sabay abot ni Cedrick ng isang basong tubig. Napatango na lamang ako. Kinuha ang baso ng tubig saka siya naupo sa taligiran ko. Inipit nito sa aking tenga ang gumugulong buhok.“What it is?”“Merong nabasag sa panaginip ko. Nagulat ako. Kaya nagising ako.”Napatango siya.“Wala kang kailangan na ipag-alala Monina. Relaxs. Inihanda na nila ang pagkain natin. We need to eat.” alalay niya sa akin para nga makatayo.Nakauwi na pala kami.Nang nakaramdam ako ng hilo para nga masalo ulit ako ni Cedrick.“Ughh.” masusuka ako. Kaya naman binuhat na ako ni Cedrick na parang isang bagong kasal. Hinatid ako sa lababo, at doon ko na ng
(Dominic POV)Naalala ko noon ng ipinaliwanag ni Uncle Wendel kung ano nga ba ang pakiramdam na merong kaibigan. Itong larawan ng kabataan niya… tatlong lalaki, isa siya doon at isang babae. Kung bakit sa unang pagkakataon na nagkita kami ni Monina, parang familiar ang mukha nito sa akin.Itong larawan… Kamukha ni Monina ang batang babae…Napabuntong hininga ako. Di naman magkakalayo na magkaroon ng kamukha ang isang tao.Isang araw nalaman ko na lang nalason si Uncle Wendel. At naiwan niya sa akin ang ilang larawan na nakukuha niya ata sa tuwing papunta siya dito. Kabilang nga sa naiwanan ang larawan na hinalimbawa niya. Ngayon iniisip ko…Bakit kinukunan ni Uncle Wendel ang bawat kilos ng asawa ni Dr. Yuzon noon. At is a na nga doon ng maka-usap ni Vanessa ang asawa ni Dr. Yuzon.At simula ng araw na mamatay siya parang alam ko kung sino ang lumason dito. Si Vanessa. 
(Monina POV)ULIT! Saan ko na naman hinugot ang tanong na yan! Bakit ganito ang lumalabas na salita sa labi ko?“Naka-ilan na ano?” pabalik niyang tanong.“Never mind.” saklolo ko sa sarili ngunit si Dominic…“Sex.”Tipong gusto ko na pataubin ang mesa. Tumitig si Cedrick kay Dominick ngunit ibinalik naman kaagad ang paningin sa akin. Ngumiti siya.“Once. And it is Adrian ang bunga ng kalasingan namin noon ni Vanessa, Monina.”Maniniwala ba ako sa sinabi niya? Talaga bang lasing pa sila noon? Di ko alam ang itutugon.“Di maikukumpara Monina ang gigil na nararamdaman ko sayo ngayon kesa kay Vanessa.”“Eh?”“Psst! Kumain na nga lang kayong dalawa. Maari niyo naman yan pag-usapan sa silid niyo yan. Tsk.” Ikinangiti ko na lang kay Cedrick.At hangang ngayon namumu
(Monina POV)Ganyan nga. Habang abot pa natin ang taong handing mahalin tayo, wag natin hantayin na mawala ang pagkakataon. Dahil lang nakaharap tayo sa maling tao. No. Hablutin ang dapat na hablutin!May mga taong talagang nagmamahal ngunit naisasantabi. Dahil nga sa ilang pagkakamali ng mga taong minamahal nila.“Wag kang babalik Rhoa na di mo pinapa-amin yang si Mike.” Bago pa man ako hinila ni Cedrick palabas ng bahay.Nakapatong ang kamay ko sa aking tiyan na sobra na nga kung lumubo. Himala nga nakakalakad pa ako. Di ko lang pansin na ang lakad ko parang kilos pagong. Kaya pati ang nasa taligiran ko na umaalalay sa akin, nanahimik na lang.“Diba kapag malapit nang manganak, kailangan maglakad-lakad?”“Yun kung eere ka.”“Anong ibig mong sabihin?”“Di mo kakayanin erihin ang apat na yan.”“Hinahamon mo ba
(Cedrick POV)“Alam mong ikaw ang masusunod sa atin, kaya para saan pa nga ba ang restriction ko sayo diba?”Napangiti ito sa akin.“Buti alam mo.” Palibhasa nasanay at lumaki na siya ang may hawak ng oras niya.Naghihintay sa labas si Mike at nakahanda na nga ang sasakyan. Hinagis sa akin ni Mike ang susi ng sasakyan.Pinagbuksan ko ng pinto si Monina at ng makapasok siya, bago ako pumunta sa harapan ng manibela, napatapik ako kay Mike. Nakita ko na din na naghahanda na si Rhio. Lihim niya kaming susundan.“Mag-iingat kayo Master Cedrick.”Pagpasok ko, nagnining-ning ang mga mata ni Monina dahil makakalabas ulit siya. Well, pagbigyan siya kahit sa araw na ito.“Saan mo gusto pumunta?”“Simbahan.”“Why?”“Ang dami ko nang kasalanan. Saka ipagdarasal ko din ang kasalanan mo.”
(Monina POV)“Cedrick wag kang ano. Ganito po talaga ang normal na mag-asawa. Di pa nga tayo nagsisigawan. Gusto ko din maramdaman mo ang pagiging normal na tao.”“No. Mahihirapan ako Monina.”“Exactly!” Dahil nainis na ako sa tinugon niya. Ngunit nakita kong ngumiti siya.Ah… ganoon, kapag ako ang bully, siya itong asar. At kapag naasar na niya ako siya naman ang masaya.Nakapaghanap ng mapa-parkan, at kailangan pa naming maglakad.“Kasalanan mo ito Monina.”“I love you na lang Cedrick.”Instead “Shut up.” Ganoon na lang ang sasabihin ko. Sweet na ikinakapula nga ni Cedrick.Inilayo ang paningin sa akin na kala mo naman di ko napansin.Mga baby tignan niyo daddy niyo parang sinagot pa lang siya ng crush niya. Hahaha.Pumasok kami sa simbahan na natural lang at di mapansin nga kamin
(Monina POV)“So? Tao din tayo.” Ang kulit ko. Abusado ako sa kanya. Ini-spoiled naman niya. Sa walang nagawa eh. Ahahaha.Nang makarating nga kami, ulit parang kakalaya ko lang. Sa gitna ng atrium, napa-ikot ako. Hahaha. Baliw lang. Napahilot naman ng sintido niya si Cedrick.Tinikman naming yung ilang free taste na cake at pinipigilan pa ako ni Cedrick dahil baka daw ma-lason ako. Not bad. Pero ilang tao na din ang tumikim.Napakindat na lang ako sa kanya. Oo, kasabay ko yung mga taong nag-try malason. Marami naman kami Cedrick. In case nga merong lason diba?“Masarap Cedrick. Bili ka ng sampung box!”“No.”Napasimangot na lamang ako.Akala ko ba iispoilin niya ako? Anong “No.” yan? Balik na naman ulit sa dati.“Di naman lagi kang lalasunin ng mundong to Cedrick. Haist. Bakit ka ganyan. Okey lang na ibalik mo na ang tiwal
(Monina POV)Bumalik na ako sa mesa namin na nadatnan kong masama ang titig ni Cedrick sa mga taong nasa paligid namin.“Wag kang ano Cedrick. Hitsura mo para ka nang pitbull na mangangagat.”“Last na ito Monina. At uuwi na tayo.”“Meron pa tayong apat na oras para mag-lakwatsya. Di ka na ba naawa sa akin. Malapit na ako manganak. Sabi daw masakit kapag manganganak na.”“Hindi ko hahayaan na maramdaman mo Monina ang sakit. Relaxs.”“Relaxs nga ako. Ikaw ang di mapakali riyan.”“Nag-aalala lang ako na baka may masamang mangayri Monina.”“Naniniwala ka ba na kapag talagang oras mo na wala ka ng magagawa?”“Monina.” na ipinako sa akin ang paningin niya. “Over my dead body.”Talagang kahit ata makipag-agawan pa siya sa akin kay kamatayan, di siya p