(Monina POV)
ULIT! Saan ko na naman hinugot ang tanong na yan! Bakit ganito ang lumalabas na salita sa labi ko?
“Naka-ilan na ano?” pabalik niyang tanong.
“Never mind.” saklolo ko sa sarili ngunit si Dominic…
“Sex.”
Tipong gusto ko na pataubin ang mesa. Tumitig si Cedrick kay Dominick ngunit ibinalik naman kaagad ang paningin sa akin. Ngumiti siya.
“Once. And it is Adrian ang bunga ng kalasingan namin noon ni Vanessa, Monina.”
Maniniwala ba ako sa sinabi niya? Talaga bang lasing pa sila noon? Di ko alam ang itutugon.
“Di maikukumpara Monina ang gigil na nararamdaman ko sayo ngayon kesa kay Vanessa.”
“Eh?”
“Psst! Kumain na nga lang kayong dalawa. Maari niyo naman yan pag-usapan sa silid niyo yan. Tsk.” Ikinangiti ko na lang kay Cedrick.
At hangang ngayon namumu
(Monina POV)Ganyan nga. Habang abot pa natin ang taong handing mahalin tayo, wag natin hantayin na mawala ang pagkakataon. Dahil lang nakaharap tayo sa maling tao. No. Hablutin ang dapat na hablutin!May mga taong talagang nagmamahal ngunit naisasantabi. Dahil nga sa ilang pagkakamali ng mga taong minamahal nila.“Wag kang babalik Rhoa na di mo pinapa-amin yang si Mike.” Bago pa man ako hinila ni Cedrick palabas ng bahay.Nakapatong ang kamay ko sa aking tiyan na sobra na nga kung lumubo. Himala nga nakakalakad pa ako. Di ko lang pansin na ang lakad ko parang kilos pagong. Kaya pati ang nasa taligiran ko na umaalalay sa akin, nanahimik na lang.“Diba kapag malapit nang manganak, kailangan maglakad-lakad?”“Yun kung eere ka.”“Anong ibig mong sabihin?”“Di mo kakayanin erihin ang apat na yan.”“Hinahamon mo ba
(Cedrick POV)“Alam mong ikaw ang masusunod sa atin, kaya para saan pa nga ba ang restriction ko sayo diba?”Napangiti ito sa akin.“Buti alam mo.” Palibhasa nasanay at lumaki na siya ang may hawak ng oras niya.Naghihintay sa labas si Mike at nakahanda na nga ang sasakyan. Hinagis sa akin ni Mike ang susi ng sasakyan.Pinagbuksan ko ng pinto si Monina at ng makapasok siya, bago ako pumunta sa harapan ng manibela, napatapik ako kay Mike. Nakita ko na din na naghahanda na si Rhio. Lihim niya kaming susundan.“Mag-iingat kayo Master Cedrick.”Pagpasok ko, nagnining-ning ang mga mata ni Monina dahil makakalabas ulit siya. Well, pagbigyan siya kahit sa araw na ito.“Saan mo gusto pumunta?”“Simbahan.”“Why?”“Ang dami ko nang kasalanan. Saka ipagdarasal ko din ang kasalanan mo.”
(Monina POV)“Cedrick wag kang ano. Ganito po talaga ang normal na mag-asawa. Di pa nga tayo nagsisigawan. Gusto ko din maramdaman mo ang pagiging normal na tao.”“No. Mahihirapan ako Monina.”“Exactly!” Dahil nainis na ako sa tinugon niya. Ngunit nakita kong ngumiti siya.Ah… ganoon, kapag ako ang bully, siya itong asar. At kapag naasar na niya ako siya naman ang masaya.Nakapaghanap ng mapa-parkan, at kailangan pa naming maglakad.“Kasalanan mo ito Monina.”“I love you na lang Cedrick.”Instead “Shut up.” Ganoon na lang ang sasabihin ko. Sweet na ikinakapula nga ni Cedrick.Inilayo ang paningin sa akin na kala mo naman di ko napansin.Mga baby tignan niyo daddy niyo parang sinagot pa lang siya ng crush niya. Hahaha.Pumasok kami sa simbahan na natural lang at di mapansin nga kamin
(Monina POV)“So? Tao din tayo.” Ang kulit ko. Abusado ako sa kanya. Ini-spoiled naman niya. Sa walang nagawa eh. Ahahaha.Nang makarating nga kami, ulit parang kakalaya ko lang. Sa gitna ng atrium, napa-ikot ako. Hahaha. Baliw lang. Napahilot naman ng sintido niya si Cedrick.Tinikman naming yung ilang free taste na cake at pinipigilan pa ako ni Cedrick dahil baka daw ma-lason ako. Not bad. Pero ilang tao na din ang tumikim.Napakindat na lang ako sa kanya. Oo, kasabay ko yung mga taong nag-try malason. Marami naman kami Cedrick. In case nga merong lason diba?“Masarap Cedrick. Bili ka ng sampung box!”“No.”Napasimangot na lamang ako.Akala ko ba iispoilin niya ako? Anong “No.” yan? Balik na naman ulit sa dati.“Di naman lagi kang lalasunin ng mundong to Cedrick. Haist. Bakit ka ganyan. Okey lang na ibalik mo na ang tiwal
(Monina POV)Bumalik na ako sa mesa namin na nadatnan kong masama ang titig ni Cedrick sa mga taong nasa paligid namin.“Wag kang ano Cedrick. Hitsura mo para ka nang pitbull na mangangagat.”“Last na ito Monina. At uuwi na tayo.”“Meron pa tayong apat na oras para mag-lakwatsya. Di ka na ba naawa sa akin. Malapit na ako manganak. Sabi daw masakit kapag manganganak na.”“Hindi ko hahayaan na maramdaman mo Monina ang sakit. Relaxs.”“Relaxs nga ako. Ikaw ang di mapakali riyan.”“Nag-aalala lang ako na baka may masamang mangayri Monina.”“Naniniwala ka ba na kapag talagang oras mo na wala ka ng magagawa?”“Monina.” na ipinako sa akin ang paningin niya. “Over my dead body.”Talagang kahit ata makipag-agawan pa siya sa akin kay kamatayan, di siya p
(Cedrick POV)Gusto ko na ngang paliparin ang Cart namin. Anong gagawin ng babaing to sa mga kinuha niya. Pati bath towel di pinatawad. Nakita lang na buy one take one. Ang paliwanag makakamura kami. Ang galing talaga ng asawa ko.Napailing na lamang ako sa kanya. Ngumi-ngiti pa talaga ito sa akin.“Ganito ang nararamdaman ng mga normal na tao Cedrick, kaya chill lang okey.”Nang marinig na lang namin may pumutok na baril. Agad kong hinila palapit sa akin ang asawa ko. Hinila na nga sa lugar saka nagsilapitan ang ilan kong tauhan.Binuhat ko na si Monina ng marinig ko nga ulit ang barilan di kalayuan sa amin. Nagkakagulo na ang mga tao. Alarma ng gusali ang lalong nagpapa-panic sa mga tao sa loob.Hangang sa…“Cedrick!”Siya na naman. Gusto na ata talaga nito mawala sa mundo. Napapikit ako. Kailan mo kami titigilan Vanessa?!“Maari ba tayong mag-usap muna?
(Cedrick POV)“You'll be safe. You know what to do Mike.”“Yes, master Cedrick.” Aktong aalis na ako, ng hawakan ni Monina ang kamay ko.“Cedrick, sumama ka na sa amin. Baka ano pa mangyari sayo!” Luhaan niyang pisngi.Ngumiti ako sa kanya…“Rhio was shot Monina. Uuwi ako. Ligtas akong uuwi Monina. Take care.” Halik ko ulit sa pisngi nito. Saka ko sinarhan ang pinto.Umalis na nga sila kaagad ni Mike kasama ang isang convoy ng sasakyan.Habang ang karamihan ng tauhan ko naghihintay na din na sumakay ako sa sasakyan para linlangin si Vanessa.Keep safe Monina.Di nga ako nagkamali. Hinahabol na nga kami ng mga tauhan ni Vanessa. I maybe a physician but I can also kill. Kinasa ko na ang baril ko na di ko aakalain na darating kami ni Vanessa sa puntong ito.Are you a psychopath Vanessa? Yan ba ang di ko na
(Monina POV)Diyos ko po… Hayaan niyong mabuhay ang mga anak ko.Kasalanan ko ito.Kung di ko pinilit si Cedrick na lumabas, wala ito.Masyado ko atang minaliit ang galit ni Vanessa sa akin. Umasa na papatawarin ang sarili niya at mamuhay ng tahimik. Ngunit ano ito? Hindi siya titigil hanga’t di niya ako mapapatay.(Haiden POV)“Daddy look at this.” pakita ni Precious ng iginuhit niya.“Papasa na ba ako bilang International Artist at Designer?” Ngumiti ako dahil wala siyang ikinalayo sa akin. Mahilig gumuhit.Iginuhit niya ako na abala ko ngang tapusin ang canvass bago umalis ng bansa kasama siya. At natapos ko na din.Si Mama. Nakangiti at masayang kumakaway sa aking harapan.“But don't critic it. Wala pa po ako kalaban-laban sa galing niyo magpaint. Gaganda po ng painting niyo.”
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n