(Secretary Lee POV)
Hitsura niya ngayon para na siyang Mummy.
Napapa-ubo na lang ako. Sabihin niyo, mali ba ang iniisip ko na tuluyan ng nabaliw si Master Cedrick?
Hangang sa tumawag na nga sa akin ang tauhan ko na naghihintay sa rooftop kung saan lalapag ang chopper nila Miss Monina.
“Master Cedrick, susunduin ko lang si Miss Monina.”
“Sa tingin mo madudurog ba ang puso niya kapag nakita akong ganito?”
“Yes, Master Cedrick.” nakuha kong salita. Para saan ang palabas niyang to?
“Okey. React as if na malala nga ang nangyari sa akin ha.” Napatango na ako.
Nang makapunta nga ako sa rooftop napa-angat ako ng paningin dahil parating na ang chopper.
Nang lumanding ito. Agad akong lumapit para alalayan na nga si Miss Monina. Sinalubong ako nito ng ngiti. At ng maalis ni Rhoa ang mga itinali sa kanya, ng makababa siya&hellip
(Cedrick POV)Sa kabila ng sinabi niya, lumapit si Mike para tikman yung pagkain, ulit.“Cedrick...”“Kahit ikaw, gusto mo akong mamatay Monina.”“Yan ang nakikita mo sa akin?”“Biro lang. Wala naman mawawala kung mauuna si Mike na tumikim bago ako.”“Arte lang Cedrick.”“Atleast di ka kaagad mabubyuda.”“Ako ang nagluto niyan.”“Thank you but still, he needs to perform his job.” Napabuntong hininga na lamang si Monina.Mike takes the spoon at tinikman nga lahat na hinahin nila.“So walang nangyari kay Mike, ibig lang sabihin walang lason Cedrick. Tsk. Di kasi sa akin naniniwala eh. Kumain ka na.”Ngunit nanatiling nakatitig ako sa kanya.“Ano pang problema Cedrick. gusto ko din marinig na sasabihin mo… Wow. Ang sarap ng niluto ng asawa ko.
(Unknown POV)“Psst!” Inangat ko ang aking paningin sa matandang sumitsit sa akin. Ah. Siya ang may ari ng shop na ito. Di ba niya ako naalala?Ngumiti ako dito.“Kulot! Anong ginagawa mo dito? Akala ko pa naman isa ka sa myembro ng mga kabataan na pinagmamasdan ang tindahan ko at sa gabi aakyatin itong maliit kong shop. Kamusta ang papa mo?”Ulit ngumiti lang ako dito.“Tuloy ka. Napagkakamalan ka na ng mga taong si kamatayan. Dahil sa damit mong… lagi kang naka-itim. Favorite mo na ata ang kulay na yan. Kahit ba pang-ilalim mo, kulay itim din?”(Monina POV)Papasok na kami sa elevator ng napatanto kong…“Chopper ba ulit ang sasakyan natin pauwi Rhoa?”Dahil si Mike at Cedrick merong pinag-uusapan na di ko maintindihan ang language na ginagamit nila. Sinasadya lang nila.
(Monina POV)Ngunit napabalikwas ako ng bangon dahil sa nabasag na bagay sa panaginip ko. Camera… nahulog at nabasag. Napahilamos ako ng aking kamay sa mukha.“Having a bad dream?” sabay abot ni Cedrick ng isang basong tubig. Napatango na lamang ako. Kinuha ang baso ng tubig saka siya naupo sa taligiran ko. Inipit nito sa aking tenga ang gumugulong buhok.“What it is?”“Merong nabasag sa panaginip ko. Nagulat ako. Kaya nagising ako.”Napatango siya.“Wala kang kailangan na ipag-alala Monina. Relaxs. Inihanda na nila ang pagkain natin. We need to eat.” alalay niya sa akin para nga makatayo.Nakauwi na pala kami.Nang nakaramdam ako ng hilo para nga masalo ulit ako ni Cedrick.“Ughh.” masusuka ako. Kaya naman binuhat na ako ni Cedrick na parang isang bagong kasal. Hinatid ako sa lababo, at doon ko na ng
(Dominic POV)Naalala ko noon ng ipinaliwanag ni Uncle Wendel kung ano nga ba ang pakiramdam na merong kaibigan. Itong larawan ng kabataan niya… tatlong lalaki, isa siya doon at isang babae. Kung bakit sa unang pagkakataon na nagkita kami ni Monina, parang familiar ang mukha nito sa akin.Itong larawan… Kamukha ni Monina ang batang babae…Napabuntong hininga ako. Di naman magkakalayo na magkaroon ng kamukha ang isang tao.Isang araw nalaman ko na lang nalason si Uncle Wendel. At naiwan niya sa akin ang ilang larawan na nakukuha niya ata sa tuwing papunta siya dito. Kabilang nga sa naiwanan ang larawan na hinalimbawa niya. Ngayon iniisip ko…Bakit kinukunan ni Uncle Wendel ang bawat kilos ng asawa ni Dr. Yuzon noon. At is a na nga doon ng maka-usap ni Vanessa ang asawa ni Dr. Yuzon.At simula ng araw na mamatay siya parang alam ko kung sino ang lumason dito. Si Vanessa. 
(Monina POV)ULIT! Saan ko na naman hinugot ang tanong na yan! Bakit ganito ang lumalabas na salita sa labi ko?“Naka-ilan na ano?” pabalik niyang tanong.“Never mind.” saklolo ko sa sarili ngunit si Dominic…“Sex.”Tipong gusto ko na pataubin ang mesa. Tumitig si Cedrick kay Dominick ngunit ibinalik naman kaagad ang paningin sa akin. Ngumiti siya.“Once. And it is Adrian ang bunga ng kalasingan namin noon ni Vanessa, Monina.”Maniniwala ba ako sa sinabi niya? Talaga bang lasing pa sila noon? Di ko alam ang itutugon.“Di maikukumpara Monina ang gigil na nararamdaman ko sayo ngayon kesa kay Vanessa.”“Eh?”“Psst! Kumain na nga lang kayong dalawa. Maari niyo naman yan pag-usapan sa silid niyo yan. Tsk.” Ikinangiti ko na lang kay Cedrick.At hangang ngayon namumu
(Monina POV)Ganyan nga. Habang abot pa natin ang taong handing mahalin tayo, wag natin hantayin na mawala ang pagkakataon. Dahil lang nakaharap tayo sa maling tao. No. Hablutin ang dapat na hablutin!May mga taong talagang nagmamahal ngunit naisasantabi. Dahil nga sa ilang pagkakamali ng mga taong minamahal nila.“Wag kang babalik Rhoa na di mo pinapa-amin yang si Mike.” Bago pa man ako hinila ni Cedrick palabas ng bahay.Nakapatong ang kamay ko sa aking tiyan na sobra na nga kung lumubo. Himala nga nakakalakad pa ako. Di ko lang pansin na ang lakad ko parang kilos pagong. Kaya pati ang nasa taligiran ko na umaalalay sa akin, nanahimik na lang.“Diba kapag malapit nang manganak, kailangan maglakad-lakad?”“Yun kung eere ka.”“Anong ibig mong sabihin?”“Di mo kakayanin erihin ang apat na yan.”“Hinahamon mo ba
(Cedrick POV)“Alam mong ikaw ang masusunod sa atin, kaya para saan pa nga ba ang restriction ko sayo diba?”Napangiti ito sa akin.“Buti alam mo.” Palibhasa nasanay at lumaki na siya ang may hawak ng oras niya.Naghihintay sa labas si Mike at nakahanda na nga ang sasakyan. Hinagis sa akin ni Mike ang susi ng sasakyan.Pinagbuksan ko ng pinto si Monina at ng makapasok siya, bago ako pumunta sa harapan ng manibela, napatapik ako kay Mike. Nakita ko na din na naghahanda na si Rhio. Lihim niya kaming susundan.“Mag-iingat kayo Master Cedrick.”Pagpasok ko, nagnining-ning ang mga mata ni Monina dahil makakalabas ulit siya. Well, pagbigyan siya kahit sa araw na ito.“Saan mo gusto pumunta?”“Simbahan.”“Why?”“Ang dami ko nang kasalanan. Saka ipagdarasal ko din ang kasalanan mo.”
(Monina POV)“Cedrick wag kang ano. Ganito po talaga ang normal na mag-asawa. Di pa nga tayo nagsisigawan. Gusto ko din maramdaman mo ang pagiging normal na tao.”“No. Mahihirapan ako Monina.”“Exactly!” Dahil nainis na ako sa tinugon niya. Ngunit nakita kong ngumiti siya.Ah… ganoon, kapag ako ang bully, siya itong asar. At kapag naasar na niya ako siya naman ang masaya.Nakapaghanap ng mapa-parkan, at kailangan pa naming maglakad.“Kasalanan mo ito Monina.”“I love you na lang Cedrick.”Instead “Shut up.” Ganoon na lang ang sasabihin ko. Sweet na ikinakapula nga ni Cedrick.Inilayo ang paningin sa akin na kala mo naman di ko napansin.Mga baby tignan niyo daddy niyo parang sinagot pa lang siya ng crush niya. Hahaha.Pumasok kami sa simbahan na natural lang at di mapansin nga kamin
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n