(Secretary Lee POV)
Maya-maya nakita na namin na lumabas ito sa pinto. Pinagbuksan nga kami ng gate. Agad na pumasok si Master Cedrick. Susundan sana ito ng ale. Humarang na ako dito.
“Di alam ni Miss Monina na patay na ang kanyang mga kapatid.” Ikinasinghap nito.
“Pero sabi ng doctor…”
“Ano ang nangyari?” Kahit narinig ko na kay Rhio ang kwento.
Nakita kong tumuloy kaagad sa loob si Master Cedrick.
“Pero, ano ang ginagaw ng lalaking yun! Hala baka…”
“He is a physician. We heard na nasa maselang kondisyon ng ama ni Miss Monina.”
“Kaano-ano niyo ba si Monina?” Ngumiti ako.
“Concern na tao para sa kanya. Kaya sabihin niyo sa akin kung ano ba talaga ang nangyari.”
Parang ayaw pa niyang maniwala. Ayaw pa nga.
“Tabi.” Sumunod na siya kay Master Cedri
(Secretary Lee POV)Lumabas muna ako at itinuro ng ale kung saan ngang kalsada nangyari ang pagkabundol sa magkapatid.Saka ko naalala yung gabing napadaan kami ni Master Cedrick na muntik nang mabundol kami ng isang ambulansya… Sila pala yun.Sariwa pa ang lahat sa amin. Ang pagkamatay ng asawa ko. Ang pagsuko ng anak ni Master Cedrick, at sa oras na yun… si Miss Monina na inaakala niyang maililigtas ni Dr. Wilson ang mga kapatid niya. Masama pa, ginamit pa nito si Miss Monina, at magpangap bilang anak niya. Tss.Sa pagbusisi ko ng paligid, nakatitig ang mga mata ko sa isang CCTV. Siyang agad kong tinawagan ang IT department na kunin ang mga nakunan nito sa araw na yun.Pagkatapos biglang tumawag si Rhoa.Narinig ko sa kabilang linya ang hinagpis ni Dr. Wilson…“Iiwan na ba namin siya? Alam na namin kung saan matatagpuan si Cassandra.&rdquo
(Justin Sy POV)Sorry na Auntie kung di ko sayo sasabihin ang natuklasan ko. Hehehe. Wag ka mag-aalala hihingi ako ng tubo kay Dominick. At bahala na sila ni Monina ang mag-usap-usap kung paano niya mababayaran ang pamilyang Wu.Sa napaka-generous naman talaga ng pamilyang Wu. Ahahaha. Babayaran niyo ako ha. Kung hindi, babalatan talaga ako ng buhay ni Auntie!May kaartehan ang babaeng nakapula. Cassandra pangalan niya diba? Ang baba ng titig niya kay Auntie.“Di mo ba alam na magiging magkumare na tayo. Pangako, papakasalan ng pamangkin ko ang anak mo.” Ngumisi lamang ito na tinitigan ako.“Congrats then.”Alam ko na hindi yun ang artifacts na gusto ni Auntie. Tsk. Anong ginawa ni Monina at nakilala nito ang isang ganitong klaseng babae?Kagaya ni Cassandra, sa kagaya niyang mga babae ako naiirita.Sa ang lakas ng pagmamataas nito.“Nababagay lang ata ang an
(Justin Sy POV)Pero, si Auntie sinagad na ang hampas sa akin. Parang di niya ako mapapatawad sa ginawa ko. Sus naman Auntie my labs. Relaxs. Mahal ang doktor sa puso. Chill lang.Hangang labasan na nga. At yung mga chicks na napadaan sa harapan namin. Pinagtawanan ako.Thank you talaga Auntie sa pagsira ng image ko. Bakit kasi ganito ang babae, di maghintay na magsalita kaming mga lalaki.Kaya napayakap na lamang ako kay Auntie para matigilan na siya. Ganoon ako ka-sweet sa kanya. Since siya nga itong nagpaka-ina sa akin. Kahit na pikon na ako sa kanya.Hinalikan ko pa ito sa cheeks niya.“Okey na Auntie? Napahiya na ako.”“Wala silang paki-alam sa atin.” Halata.Patuloy silang nakipag-sosyalan, hangang sa lumabas na nga kami. Sinabi na nasa sasakyan na yung babae.Si Monina.Tsk. Tsk.Di ata maganda ang balitang sas
(Monina POV)Nang biglang umikot ang paligid. Kaya napahawak ako sa aking ulo. Pakiramdam ko… masusuka ako.At nakompirma ko yun nang …“Ugh!” pigil ko. Okey lang ba magsuka dito sa loob?“Ugh!”Na maya-maya bumukas ang sasakyan. Kaya napalabas ako at nagsuka sa sementong… mas mabuting doon magsuka kesa sa loob ng sasakyan.“Monina.” Di ko pinansin dahil nga sa pagsusuka ko.Hangang sa matapos ako at ang mata ko… nanlalabo. Sinubukan ko man I-angat ang paningin at nakilala ko kung sino ang tumawag sa akin. Nabitiwan ko ng tuluyan ang damit na siyang kanina ko pang pinipigilan na di matangal sa akin.Damit ni Cedrick.At ang nasa likuran ko ngayon si Rhoa.Umikot ang boung paligid na para na naman akong magian na balahibong bumagsak na ewan ko kung ano na nga ba ang nangyayari sa akin. Gusto ko ng sumuko, pero
(Monina POV)Napangiti ako dahil pati bahay namin walang pagbabago.Sa pagbukas ko ng gate, biglang napatakbo si Carolina.“Ay sorry ate!” Ngunit di ako makapaniwala sa nakikita ko siya ngayon… Ngumiti ito sa akin.“Lagi na lang kami humihingi ng sorry sayo Ate. Pero wag mo din kalimutan na patawarin sarili mo Teh. Una na ako, talagang late na ako!” Siyang ikinatakbo niya at napakaway sa akin.Nang may nalaglag na balahibo sa palad ko. Ngunit lumingon ako kay Carolina, napakaway na lang din ako sa kanya. Ang gaan ng pakiramdam ko. Masaya ako ngayon.Nang biglang may bumanga ulit sa akin.“Aray ko naman Ate!” Dahil napahiga yung dalawa sa lupa. Kaya inabot ko ang kamay ko sa kanila. Di nila tinangap at nagawa nilang tumayo sa kanilang mga paa. Natatawa pa nga sila.“Laki kasi ng pwet mo ate.” si Catriona at Caroline.“Ali
(Cedrick POV)Nauna ngang nakarating ang sasakyan na siyang lulan si Monina. Sinabi sa akin ni Mike na wala itong malay.Nawalan ng malay.At ako… sobrang pagod na din ang nakabalot sa aking katawan. Parang ako na ata ang susunod na mawawalan ng malay.Pinagbuksan ako ni Butler Cheng ng pinto. Agad akong lumabas ng sasakyan dahil sa malakas na ulan. Ulan na sumalubong sa amin ngayong umaga.At ang kapatid ko na nakatayo nga sa hagdan. Nakapamulsa.“Ano ba talaga ang balak mo kay Monina?” Agad na tanong nito sa akin.Di ko siya sinagot.Umakyat ako sa kinakatayuan niyang hagdan. Napatapik na lamang sa balikat nito.I have no energy to deal his question.Sa ginawa ko, hinayaan na niya ako umakyat.Tumuloy ako sa aking silid. Matagal na nga din na di ako bumalik rito.Sinundan ako n
(Cedrick POV)Di nila alam kung ano nga ba ang malalang kapalit nang lahat nito.Ngayon ko lang narealize na walang taong karapat dapat na sabihing nasa kanya na ang lahat. Natural sa tao na humangad pa ng bagay-bagay.Tsk.At sa mga taong yan, ang dahilan kung bakit nagugulo ang mundong to. Pati innosente, nadadamay.Matapos ko nga maligo.Kinuha sa drawer ang gamut na kailangan kong inumin. Napatitig sa sariling refleksyon sa salamin. Kusang kumilos ang kamay ko na makarating sa bibig para tuluyang malunok ang gamut.Napapikit ako. Hindi dahil di maganda ang lasa nito kundi, masyado kong inaabuso ang sarili ko ngayon.Kailangan kong maging mahinahon. Di biro itong problema na kinaharap namin nitong mga nakalipas na araw. Napabuntong hininga ako.Mamaya lang tirik na naman ang araw. Kung ang ilang tao abala sa natural nilang gawain, ako naman nag-aalala para kay Monina.
(Cedrick POV)This two weeks na nakalipas. Nahirapan ako ng husto. Binuhos ko ang nararamdaman ko sayo, kung paano nga ba tayo makakaganti kay Haiden. Sa ginawa nitong walang kapatawaran.Kahit gustong-gusto ko na tuluyan ito… Tsk.Hindi maari. Kailangan niya makita ang paghihirap sa mundong ito. Makita na walang kalaban-laban ang mga taong pinili niyang biktimahin.Normal na ata na mabiktima yung mahihina talaga. Bwisit na Haiden.Biglang napangiti ang labi ni Monina.Kahit paano, gumuhit sa labi ko ang simpleng ngiti rin. She is having a good dream. Good.Bukas na bukas talaga kailangan nilang ibalik ang pagmumukha mo. Medyo naiilang ako. Tsk. Talagang sa baliw na sugalor ka pa talaga kumapit. Ang mga taong di nila namamalayan nauubos ang resources nila. Tignan mo, nagawa pa niyang gamitan ka. Tsk. Sarap mo din bigyan ng parusa.Pero alam kong pagod ka nang harapin ang mga nangyayari sa b