(Secretary Lee POV)
Si Mitchelle nagkamali siya nang piniling kampihan.
Bakit Mitchelle? Binigay ko lahat sayo. O sadyang ginamit mo lang din ako para nga magpakalayo-layo sa hagupit ng tunay na mundo.
So, I'll be happy since ginamit mo na lang din naman ako para maging maligaya ka sa mundong ito. Ngunit di ako papaya na ako ang ituturo nilang pumatay sayo.
“Sir.” Umangat ang paningin ko. Isa sa assistant ko. Saka napayuko ito ng makita ang presensya din ni Master Cedrick sa loob ng kulungan.
Mga mata ng assistant ko, hindi magandang balita ang sasabihin nito sa akin. Parang pinagpapawisan na ng malamig. Huwag kayong duwag.
“Kailan kami dito lalabas?” Siyang inunahan ko na nga tanungin ito.
“Sir Lee, inaayos na namin ang lahat para mabayaran ang mga naririto. Ang kompanya ng mga taga media. Tauhan ni Doctor Haiden at ilan pang maaring magsalita. Kung d
(Secretary Lee POV)“Sir Lee.” Di parin umaalis sa harapan ko ang aking assistant. “Meron akong kailangan sabihin.” Titig ko diretso sa kanyang mga mata. Mga mata na siyang kinakabahan sa maari pang mangyari kapag narinig ko nga ang sasabihin niya sa akin. Naiyuko niya ang paningin sa akin.Kung nahihirapan ako kay Master Cedrick ihatid ang di kaaya-ayang balita sa tenga, ang mga tauhan ko din, yun din ang nararamdaman nila.“Ano yun?”“Si Young Master Adrian, wala na.” Napakisapmata ako. Tipong di ko narinig ang sinabi niya.“Paki-ulit nang sinabi mo.”“Ngayon ko lang din ito nakuhang balita. Wala na po si Young master Adrian.”Kaya naman ang pagluluksa ko kay Mitchelle biglang napalitan nang takot. Ang takot na parang ipinasa din sa akin ng kaharap ko ngayon. Madaming tanong ang gustong kumawala sa bibig ko ngunit… iniis
(Secretary Lee POV)Mabilis naman na pinatakbo ang sasakyan. Di ko alam kung para saan pa ba itong pagpapatakbo niya ng mabalis nang sasakyan. Dahil malinaw ko namang sinabi sa kanya, yumao na ang kanyang anak.Kamuntik na kaming sumalpok sa ambulansyang nagmamadali. Parang si Master Cedrick kung may magagawa ba talaga itong pagmamadali na ginagawa namin kung patay na lang din naman ang madadaratnan namin.Nasa harapan na kami ng bahay niya. Siyang gad na ikinababa nito. Sumunod ako. Ngunit sinalubong kami ni Vanessa.Sinalubong si Cedrick nang isang malakas na sampal. Dinig na dinig yun sa boung silid.Luhaan ang pisngi ni Miss Vanessa.“Pinagkatiwala ko sayo ang anak natin. Ngunit inuna mo pa ang kalandian mo sa Moninang yan!” bulyaw ni Vanessa sa kanya.Napahimas lamang si Master Cedrick sa pisngi niya. Tinalikuran si Miss Vanessa na parang walang nangyari.Napayuko na lamang ako
(Monina POV)“Not a big hope but if you want to take the risk…”“Gawin niyo ang operasyon Doc. Please!”Tumango ito sa akin.“As soon makapagbayad ka ng partial Miss.”Na parang sinampal ulit ako ng ilang beses sa katotohanan.Ang mundong to… talagang umiikot dahil sa mga taong kahit buhay na ang nakasasalalay, pera pa ang iniisip nila. Alam ko kahit umiyak ako sa harapan niya… di niya pagbibigyan ang sinasabi ko.Makikinig ba siya kung sasabihin ko ang katotohanan na walang-wala kami?! At kapag ginawa ko yun, tuluyan nila kaming tatalikuran. Wala akong choice.“Doc. Di ko alam kung saan ako kukuha nang kailangan niyong pera.” Yun ang totoo. Bibigyan ba niya ng pagkakataon ang mga kapatid ko mabuhay sa mundong to! Diyos ko po.Napatango siya sa akin. Kampante at natural sa kanya na makakita ng kamag-anak na desperadang
(Monina POV)Napahawak ako sa laylayan ng damit ko.Bakit ganito ang mga tao? Lalo kang gigipitin sa kalagitnaan nang kagipitan.Lagi nilang pipiliin ang barahang ikakapanalo nila.Napatitig ako sa mga mata ng doctor.Iniyukom ko ang aking mga kamay. Wala na… Kailangan ko nga talagang humawak sa patalim.“Gawin niyo ang lahat para masagip ang mga kapatid ko. At handa din ako na isakripisyo ang sarili ko sa gusto niyong mangyari.”“Kahit kailangan nating iretoke ang mukha mo?” Napatango ako na di ko na nga iniisip ang sarili ko.“Good. Then sign this Miss.”Isa na namang papel. Ngayon hindi na dahil kay Cedrick kundi pumasok na naman ako sa mundo ng taong di ko naman kilala.Napatitig ako sa kanya. Panibago na naman ba itong kabanata ng buhay ko?Tumango ito sa akin na parang naririnig ang sinasabi ko sa aking sarili. Napatitig s
(Secretary Lee POV)Nang mamatay nga ang anak ni Master Cedrick, halos basura ang laman ng pamamahay niya. Lahat niya sinira.Siya ang sinisisi ni Vanessa. Ipinakita ni Master Cedrick dito ang pagsisi na halos ang kamay sana nito ang papatay sa mga walang mga kwentang doctor na iniwan para sa pangangalaga ng anak nila.Ngunit si Rhio ang gumawa noon para sa kanya.Napapikit ako nang mga oras noon.Yun ang desisyon ni Master Cedrick na galit ang namuno muli sa kanya.Sa talagang ginalit nila ang demonyo.Tungkol naman kay Haiden, sinagawa muna namin na mapabagsak ang black market. Sa pamamagitan ng pagdukot sa mga taong mahalaga sa pagpapatakbo ng organization.At ang ginawa sa mga pinadukot ni Master Cedrick, kinunan ito ng ilang organ na siyang magpapahirap sa kanila para mabuhay. Pero sinigurado ni Master Cedrick na hawak niya sa leeg ang mga pamilya nito.Oo, naging demonyo nitong
(Monina POV)Napatitig ako sa salamin. Halos napakapa ako… kung totoo ba itong nakikita ko. Ako ba ito?At habang inooperahan ako kanina at bago mawalan ako ng malay. Alam kong tumutulo ang luha ko. Nagtatanong kung bakit kailangan ko magsakripisyo sa mga kagagauhan ng ilang tao.Ito ang sinapit ko dahil sa desisyon ko na tuluyang humawak sa patalim. At di pa dito nagtatapos ang gagawin ko.Bumukas ang pinto, at si Dr. Wilson ang iniluha.Ngumiti siya.“Wala kayong pinagkalayo ng anak ko.” Sa sinabi niya, tuluyan nang tumulo ang aking luha.Tinapik ako nito sa aking balikat.“Sadyang ganito talaga Miss Álvarez ang mundo. Malupit masyado. Lalo na sa mga taong wala namang kakayanan na manipulahin ang mga bagay-bagay sa paligid.” saka kinuha nito ang kamay ko.“May kailangan kang gawing masama ngayong gabi.” Siyang inilagay sa palad
(Secreatary Lee POV)Alam na ng ilan naming tauhan kung saan sila pupwesto. Pumasok na kami sa loob na siyang sinalubong kami ng kakaibang amoy.Ano pa nga ba? Ang kahuyapan ni Haiden na siyang lalasing sa ibang tao.Habang naghihintay nga sa birthday celebrant. Tahimik si Master Cedrick na naghihintay at halata naman na pinagnanasaan ng ibang babae kahit di makita ang mukha niya.Hangang sa napalingon ako sa dumating na mag-ama. Si Dr. Wilson.Alam kong hinahanap kami nito. Kaya napasenyas ako.Kasama nito ang anak niya.Anong inisip ni Dr. Wilson na gawing bitag ang sarili niyang anak? Nakakapagtaka.Ngunit habang papalapit ang mag ama sa amin. Natigilan silang dalawa. Dahil ata sa anak nitong babae na ang suot kulay pulang damit na talagang di matatangihan nino mang lalaki. Pinangatawan na maging regalo siya kay Haiden. Tss.Ngunit ng lingunin ko si Master Ce
(Monina POV)Nang dumating kami sa lugar. Isang lunga nga ng mga taong may impluwensya sa mundong ito. Alam kong papasok na naman ako sa gulo na parang baraha lang nila akong ilalatag sa kalaban.Kung kagagat ba sa pinaplano o hindi.Isinuot ko ang maskara bago lumabas ng sasakyan.Tinapunan man ako ng paningin ng ilan, dahil sa sout ko na isang hilaan lang… talagang mahuhubaran ako.Ang objective ng larong to… Ang di dapat ako tangihan bilang regalo nila sa taong sa kanya ko ata ipaghihiganti rin ang sarili ko.Kung bakit kailangan ko maging sakripisyo sa kanya.Nanginginig ako sa takot. Ngunit ang takot ang dahilan kung bakit ito nangyayari Diba?Naiyuko ko na lamang ang paningin ko habang iginagaya ako ni Dr. Wilson.Nang umangat ang paningin ko. Napatitig ako sa direksyon ng isang lalaki. Kahit wala ang maskara niya kilala ko ang tayo nito. At ang
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n