SA GALIT ni Chris ay hindi niya napigilan ang sariling hawakan nang mahigpit ang braso nito upang tumigil sa walang kuwentang sinasabi."Tumigil ka na sabi, e!"Biglang bumukas ang pinto saka pumasok ang isang Nurse, na dali-daling lumapit at pinigilan si Chris. "Ano po'ng ginagawa niyo, Sir? Sinasaktan niyo po ang pasiyente!"Nabitawan ni Chris ang braso nito saka lumayo. Yamot na yamot siya sa sinabi ni Irene at hindi na nakontrol ang sariling emosyon."'Di na sana ako nagpunta rito kung ganito lang din naman pala ang mangyayari," aniyang sising-sisi."Sino bang nagsabi sa'yong pumunta ka rito? Ilang beses na kitang pinagtabuyan pero sinisiksik mo pa rin ang sarili mo!" ani Irene.Lalapit pa sanang muli si Chris nang humarang ang Nurse. "Tama na po, Sir, ang mas mabuti pa ay lumabas na muna kayo."At iyon naman ang ginawa ni Chris. Pagbukas niya ng pinto ay nagtagpo ang tingin nilang dalawa ni Ramirez."Anong nangyari?""Uuwi na 'ko," iyon na lang ang sinabi niya. "Sa susunod na may
NAPATIIM-BAGANG si Chris habang nakakuyom ang dalawang kamay. "Alam ko naman na nagkamali ako. Dapat inisip ko ang mararamdaman--""Pero hindi mo ginawa," putol ni Shiela. "Hindi mo naisip na kami dapat ang priority mo hindi siya."Tila sigaw na nakakabingi ang sinabing iyon ni Shiela kahit na mahinahon lang naman itong nagsasalita. Sigaw na nagpaulit-ulit sa tenga ni Chris.Sinubukan niyang lumapit pa nang husto para hawakan sa kamay ang asawa pero agad na umiwas si Shiela at matapang siyang tiningnan sa mga mata."'Wag mo 'kong hahawakan. Kanina pa ako nagtitimpi, baka hindi ako makapagpigil," babala ni Shiela."I'm really sorry--""Sorry ka nang sorry. Babawi pero sa huli ay uulitin mo pa rin. Napapagod na 'ko, Chris. Matagal na 'kong hindi masaya sa--""At anong gusto mo'ng palabasin?" si Chris naman ngayon ang pumutol sa sasabihin nito. "Makikipaghiwalay ka dahil lang sa walang kakuwenta-kuwentang bagay?""Walang kuwenta? Sinasabi mo'ng walang kuwenta si Irene? Kung gano'n naman
KATOK sa pinto ang nagpahinto kay Shiela sa pamimili ng damit na susuotin. Lumabas siya ng cloakroom saka binuksan ang pinto."Ma'am, pinapatanong ni Madam Maricar kung anong putahe po ang gusto niyo para sa tanghalian?" tanong ng kasambahay."Aalis ako mamaya, Ate at sa labas na kakain, pakisabi na lang kay Mama.""Sige po, Ma'am."Pag-alis ng katulong ay muling bumalik si Shiela sa cloakroom. Ngayong araw ang punta niya sa ospital para sa check up.Nang matapos makapili ng komportableng damit ay pumasok na siya sa banyo para maligo. Ilang minuto ang lumipas ay lumabas na siya ng kwarto, sakto naman nasa living area si Maricar. Ang dalawang Nanny na kandong sina Archie at Lucas.Lumapit si Shiela para magpaalam sa biyenan. "'Ma, aalis po muna ako," aniya saka hinalikan sa noo ang anak at hinaplos ang ulo ni Lucas."Sa'n ang punta mo?" ani Maricar."Sa ospital po, may check up ako ngayon.""Ang kasama mo? Ikaw lang mag-isa?"Tumango si Shiela. "Magpapahatid na lang po ako sa driver."
SAMANTALANG si Shiela nang mga sandaling iyon ay bigla na lamang natigilan nang makaramdam nang tila may kung anong mainit na dumadaloy sa kanyang hita pababa sa binti hanggang sa paa. At ang suot na dress ay may bahid na ng dugo. Nang tingnan niya nang maigi ay nahintakutan siya, kinabahan at biglang nanlamig. "Shiela!" ani Michelle na nakalapit na nang mga sandaling iyon. Agad niya itong inalalayan sa magkabilang balikat saka tumawag ng tulong sa staff ng ospital na nasa malapit. "A-Anong nangyayari?" may takot at kabang tanong ni Shiela nang lingunin ang doctor. "'Wag kang mag-alala, magiging maayos lang ang lahat," iyon lang ang sinabi ni Michelle. Ilang sandali pa ay dumating din ang tulong. Inihiga si Shiela sa stretcher at dinala sa emergency room. "Ba't ako nagdurugo?" natutulirong tanong ni Shiela. "Huminahon ka lang, 'wag kang mag-alala at tutulungan ka namin," ani Michelle. Pero nagpa-panic na nang husto si Shiela at gustong umalis sa stretcher. Kaya walang nagawa si
HUMINGA nang malalim si Michelle sa sinabi nito. "Sigurado ka ba?"Tumango si Shiela. "Ayoko na siyang pahirapan pa dahil ang sakit-sakit nang isipin na mawawala rin siya sa'kin sa susunod na mga araw," aniya saka muling nagpunas ng luha sa pisngi.Habang nasa ganoong tagpo ang dalawa ay tumunog ang cellphone ni Shiela na nasa loob ng bag. Nang tingnan kung sino ang tumatawag ay napatingin siya kay Michelle.Nakita ng Doktora kung sino ang caller saka nagsalita, "Gusto mo bang ako nang kumausap kay Zia?""Ako na lang." Saka sinagot ang tawag ng hipag, "Hello, Ate?""Pauwi ka na ba?" ani Zia sa kabilang linya.Huminga muna nang malalim si Shiela saka nagsinungaling, "Matatagalan pa ako, Ate. Bigla kasi akong nag-bleed.""Ano?! Safe naman kayo ng bata?" bakas ang pag-aalala sa boses ni Zia."Yes, pero pinag-advice ako na mag-stay muna nang matagal para masigurong hindi na 'ko muling duduguin.""Salamat naman, sige, pupunta na lang ako riyan--""Hindi na kailangan, Ate. Maayos lang talag
TILA nabingi si Chris sa narinig. Tinitigan niya pa nang matagal si Shiela habang iniisip na nagkamali lang siya ng dinig.Hinintay niyang bawiin nito ang sinabi pero hindi. Ang tingin ni Shiela, ang seryoso nitong ekspresyon na parang normal lang ang sinabi.Sa isang iglap ay tumaas ang emosyon ni Chris, sinugod niya si Shiela at mahigpit na hinawakan sa magkabilang balikat."Ulitin mong sinabi mo!" sigaw niya saka ito niyugyog. "Sumagot ka! Sabihin mo'ng hindi mo ginawa 'yun?!"Pero hindi nagsalita si Shiela. Hinayaan niya si Chris na ilabas ang galit sa kanya. Sa paraang iyon, kahit papaano ay naparusahan na rin siya sa kasalanang pagpapalagl*g sa bata.Ngayon niya napagtanto na sana, hinintay na lang siguro niyang tuluyan itong mawala sa kanya kaysa siya mismo ang bumawi sa munti nitong buhay.Marahas na binitawan ni Chris ang asawa saka nagsisisigaw sa kwarto. Parang gusto niyang manakit, magwala. Halo-halo na ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon.Matapos ay saka muling ni
NANG magising si Shiela ay maliwanag na. Gusto niyang bumangon sa kama pero nanghihina pa ang kanyang katawan.Kaya pinagmasdan na lamang niya saglit ang bukas na bintana. Sumasabay sa hangin ang kurtina at ramdam niya ang malamig na simoy ng hangin kahit pa mataas na ang sikat ng araw.Mayamaya pa ay muli niyang sinubukan na bumangon at kahit papaano ay nagawa niya naman.Nilingon niya ang pinto at nakitang may mga dumadaan na tao mula sa window portion."May tao ba riyan?" aniya pero walang sumagot kaya muli siyang nagsalita at mas nilakasan ang boses, "May tao ba riyan?!"Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto at sumilip mula sa labas ang isang lalakeng naka-uniporme gaya ng security staff sa ospital."Sandali lang po, Ma'am at i-inform ko si Doktora," anito saka kinuha ang two-way radio. "Dok Michelle, gising na po ang pasiyente," anito."Okay, papunta na 'ko riyan," tugon naman nito mula sa kabilang linya."Ayos na po, Ma'am. Hintayin niyo na lang po si Dok," anito kay Shiela."An
NAPATAYO si Chris saka tinanaw ang daan patungo sa kwarto ng asawa. Hindi na niya kayang kausapin lang ito at nagpasiya nang puntahan mismo.Mabilis ang lakad niya habang ang cellphone ay nasa tenga. "Iiwanan mo sa'kin si Archie at basta na lang aalis sa buhay namin, gano'n ba ang gusto mong mangyari?" pagkausap niya pa rito.Hindi naman nagsalita sa kabilang linya si Shiela. Tanging paghinga lang nito ang nahihimigan niya.Mula sa malayo ay natatanaw na ni Chris ang kwarto ng asawa at ang dalawang security staff na nagbabantay sa labas."Sumagot ka, Shiela!" sa biglang taas ng boses ay napalingon sa kanya ang dalawang staff at agad pumusisyon sabay harang.Tumigil si Chris nang nasa tapat na siya ng pinto."Hindi kayo pwedeng pumasok sa loob," sabi ng isa sa dalawang security staff.Nang marinig iyon ni Shiela ay awtomatiko siyang napatingin sa pinto. Nagtagpo ang tingin nilang dalawa ni Chris mula sa window portion.Habang nakatitig ay nagsalita si Shiela, "Oo, 'yun ang matagal ko n
SA PAG-IWAS ng tingin ni Mario ay mas lalo lang nitong pinatunayan na totoo ang ibinibintang sa kanya."Ba't hindi kayo magsalita, 'Lo?" may halong tampo sa tono ng boses ni Shiela.Nang mga sandaling iyon ay lumapit na ang mag-asawa. "Anong nangyayari, ba't ka nagagalit?" ani Rolan sa anak.Taas-baba ang dibdib ni Shiela dahil emosyonal na siya ng mga sandaling iyon. Sa huli ay tumayo siya at umatras. "Kung hindi niyo sasabihin sa'kin ngayon ang totoo ay kay Chris ko tatanungin lahat." Pagkatapos ay nag-walk-out na siya na kahit ilang beses tinawag ng ama at tuloy-tuloy lang siya sa paglayo.Nakabalik agad si Shiela sa parking lot at pagkasakay sa kotse ay tinanong ng driver, "Uuwi na po ba agad tayo, Miss?"Ang daming gumugulo sa isip ni Shiela ng mga oras na iyon. Hindi na niya alam kung sino ang paniniwalaan dahil ramdam niya naman na totoo ang ipinapakitang kabutihan ng Abuelo. Saksi ito sa pinagdaanan niya. Ito rin ang tumulong na tuluyan siyang maka-move on at muling magpatuloy
SA LAKAS ng sampal na pinadapo ni Shiela ay napaling sa ibang direksyon ang mukha ni Chris. May parang tusok-tusok itong naramdaman sa pisnging nakatikim ng palad nito. Medyo may kaunting tinis na tunog din siyang naririnig sa kaliwang tenga.Pero sa halip na magalit sa ginawang pananakit ni Shiela ay napaismid lang si Chris. "Oppss, nabisto agad ako." Saka hinimas-himas ang pisngi na nasaktan. "Ito ba ang pang-welcome mo sa'kin?" sarkasmo niyang tanong.Nanlisik naman ang mga mata ni Shiela saka ito pinagsususuntok sa dibdib. "Walanghiya ka! Anong kasalanang ginawa ni Lolo para gawin mo 'to?!"Nang una ay tinitiis lang ni Chris ang natatamong suntok nito hanggang sa tuluyan na niyang pigilan at mahigpit na hinawakan ang magkabila nitong braso. "Tumigil ka na! Tinatanong mo kung anong nagawa niyang mali?! 'Wag mo sabihing lumipas lang ang isang taon ay nakalimot ka na sa mga ginawa niya sa'kin, sa'tin?!"Sa narinig ay natauhan si Shiela. Napagtanto niya ang mga maling nagawa ng Abuelo
PARANG nakakita ng multo si Shiela sa sinabi nito. Hindi siya makapaniwala--mali. Hindi niya talaga mapaniwalaan dahil napaka-imposible iyong mangyari sa kanyang Abuelo."Sinong nagsabi sa'yo niyan?""Tinawagan po kami ng secretary at sinabing 'wag magpapapasok ng kahit sino, utos ni Senior. Wala rin pong pinapayagan na lumabas.""Pa'no ko mapupuntahan si Lolo kung hindi--" Natigilan si Shiela nang tumunog ang phone. Sa pag-aakalang emergency ay agad niyang kinuha sa bulsa para lang mag-alangan na sagutin ang tawag mula sa ama.Huminga muna siya nang malalim saka ito sinagot, "Hello, 'Pa?""Papunta pa lang kami sa hotel ng makatanggap ng tawag na hinuli ng pulis si Papa?" tukoy ni Rolan sa ama."Hindi ako pumunta kaya ngayon ko lang din po nalaman. Ang sabi ay sinugod siya sa ospital matapos atakihin, puntahan niyo po siya ngayon, 'Pa. Hindi rin po kasi ako makalabas dito dahil inutos ni Lolo na walang magpapapasok at lalabas--" Saka muling tiningnan ang gate. "Nakaharang po ang mga t
KALANSING ng kubyertos ang maririnig sa hapagkainan. Kanina pa kumakain si Shiela at ganoon din si Mario. Matatapos na nga sana ang matanda dahil kaunti lang naman itong kumain kaya sinamantala na niya ang pagkakataon bago pa ito umalis. "'Lo, advance happy birthday po." "Salamat," tipid na sagot ni Mario. "Gusto ko sanang pumunta bukas sa celebration." Nag-angat ng tingin si Mario. "Pupunta ka? Akala ko ba'y ayaw mo?" Asiwang napangiti si Shiela. "Wala na rin pong rason para iwasan ko si Chris dahil nagkita na kami." Mataman ang tingin ni Mario saka muling binalingan ang pagkain. "Gusto mong pumunta? Walang problema sasabihan ko si Cedric na sunduin ka rito." Napakurap si Shiela. "Ba't siya, 'Lo? Hindi ba pwedeng sa'yo na lang ako sumama?" "Mas mainam na makita kayo ng mga bisita bukas na magkasama." Parang wala lang kay Mario ang sinabi nito pero hindi para kay Shiela. Hindi niya nagustuhan ang ideya na kailangan niyang pumunta sa celebration na kasama ng binata. Pa
HININTAY muna ni Shiela na magising ang anak saka sila bumaba para makakain ng almusal. Nakaharap na rin niya ang bagong Nanny ng anak na naghihintay sa sala at mukha naman itong mabait. Galing sa isang kilalang agency kaya panatag siya.Nagpakilala si Aileen na mas matanda ng sampung taon kay Shiela. Ayon dito ay isang dekada na rin nagtatrabaho bilang Yaya."Katatapos lang po ng kontrata ko sa dating amo, Ma'am. Dalawang taon din ako sa kanilang nanilbihan," kuwento pa nito."Anong rason at ba't hindi ka na nagtatrabaho ro'n?" tanong naman ni Shiela saka binaba ang anak sa upuan."Hindi na po nila ni-renew, Ma'am at nagbabawas sila ng tao. Malaki na rin po kasi ang inaalagaan ko, five years old."Tumango-tango naman si Shiela saka kinausap ang isang katulong. "Ate, kakain na po kami ni Archie. Pakikuha ng cereal niya at pakakainin ko.""Okay po, Miss." Na bahagya pang yumukod.Nakasunod ang tingin ni Aileen sa katulong. "Miss pala po ang tawag nila sa'yo rito, Ma'am. Kung gano'n ay
MATAGAL tinitigan ni Shiela ang Abuelo saka nagsalita, "Sigurado po ba kayong gusto niyong malaman kung anong napag-usapan namin?"Nagbaba ng tingin si Mario sa pagkain na animo ay walang narinig. "Hindi na pala kailangan." Saka humigpit ang hawak sa kubyertos matapos mapagtanto na nawala siya sa sarili at nasabi iyon. Nagmumkha siyang desperado kung ano man ang napag-usapan ng dalawa. "Baka lang kasi may sinabi na naman siyang hindi totoo.""Wala pong nangyaring gano'n. Kinarga lang niya ang bata at pagkatapos ay umalis na. Natagalan lang kami dahil iyak nang iyak si Archie pagkaalis nito," paliwanag ni Shiela saka pinagpatuloy ang pagkain.Pero kahit anong gawin niya ay ayaw ng kumain ang anak, nagtatampo. Hanggang sa matapos na silang maghapunan. Lumipat silang muli sa sala kung saan ay nag-usap pa sina Janette at Mario. Habang si Shiela ay napagpasiyahan na iakyat ang anak dahil aborido na talaga ito.Pero sa hagdan pa lang ay natigilan na sila dahil sa tauhan na nagbabantay sa la
NAPATINGIN si Shiela sa Abuelo matapos iyong sabihin ng katulong. Mabilis siyang tumayo pero bago umalis ay nagtanong ito."Anong nangyayari, Shiela? Sa'n ka pupunta?""M-May kukunin lang po ako, 'Lo," palusot niya pa kahit alam naman niyang sasabihin ng katulong ang totoo. Matapos ay naglakad na siya patungo sa bukana ng mansion.Saglit siyang tumigil upang pagmasdan mula sa malayo ang gate. Pansin niyang may nakaparadang sasakyan sa labas ng gate at doon nagsimulang kumabog ang kanyang dibdib, hindi sa excitement na muling makita ang dating asawa. Alam niyang malabong iyon ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon ngunit hindi niya lamang mapangalanan.Naglakad siya palapit hanggang sa unti-unti niyang nakikita ang lalakeng nakasandal sa itim na kotse, nakatalikod ito kaya hindi niya makita ang mukha pero nasisiguro niyang si Chris. Wakang duda kahit matagal na niya itong hindi nakikita.Umungot ang gate ng buksan niya kaya napalingon si Chris na may subo-subo pa sa bibig. Kumunot
NATIGILAN si Shiela at napakurap pa ng mata. "H-Hindi ko alam na ganito pala kayo mag-celebrate. Sorry."Mabigat ang ginawang pagbuntong-hininga ni Mario. "Ano pang magagawa ko kung nandito ka na... Gusto mo bang um-attend?"Umiling si Shiela. "Hindi pa 'ko ready na makaharap sila ate Zia."Sandaling katahimikan ang namayani sa dalawa hanggang sa muling nagsalita si Mario, "Ang mas mabuti pa'y magpahinga ka na muna. Ngayong nandito ka na'y may gusto akong ipakilala sa'yo.""Sino po?""Malalaman mo rin mamaya sa dinner."Gusto pa sanang magtanong ni Shiela ngunit halata naman na abala ito sa trabaho kahit nasa bahay lang. "Okay po, 'Lo," aniya saka nagpaalam ng aalis. Bumalik siya sa kwarto at tinabihan ang anak sa pagtulog.Nang magising ay palubog na ang araw. Paglingon ay bigla na lamang siyang napabangon dahil wala na sa kanyang tabi si Archie."A-Anak?" Bumaba siya sa kama saka naghanap sa buong kwarto ngunit hindi niya ito makita. Sa huli ay lumabas siya at bumaba.Wala siyang na
SANDALING katahimikan ang namayani sa dalawa. Gustong magsalita ni Shiela pero pinangunahan siya ng sariling emosyon. Sobrang unfair sa kanya ng sitwasyon."Sa tingin ko, mas mabuti na rin sigurong ganito ang kinalabasan ng relasyon natin dalawa. Kasi, napagtanto ko na baka... hindi talaga tayo para sa isa't isa. Na kahit anong gawin na'tin, darating at darating tayo sa puntong 'to," matapos iyong sabihin ay tumalikod na siya bago pa tuluyang umiyak sa harap nito. Si Chris naman ay napalingon at tinangka itong hawakan ngunit hindi niya maabot ang kamay ng asawa. Malayo-layo ang distansya nilang dalawa mula sa kama. Akmang babangon pa nga sana siya ngunit nahihirapan ng gumalaw, walang lakas sa katawan."Magpagaling ka at hangad ko ang kaligayahan ninyong dalawa," dagdag pa ni Shiela saka mabilis na naglakad palabas ng kwarto."S-Shiela! Sandali lang!" ani Chris, nakataas ang kamay at pilit itong inaabot. "Sandali lang, 'wag kang umalis..."Ngunit huli na para roon dahil nakalabas na