NAGING mabilis ang pagresponde ng mga pulis na naka-standby sa malapit. Agad na binuksan ang selda at nilapitan si Irene na nakahandusay sa sahig, duguan. Saka, tinakpan ang leeg nitong may lasl*s.Ang iba namang pulis ay inilabas ang dalawang bilanggong na sugatan at wala ng malay.Si Chris naman, bagama't humakbang palapit ay natuliro. Tila bumagal ang oras para sa kanya ng sandaling iyon. Hindi siya makapag-isip. Nabablangko sa nasaksihan.Parang aparisyon na umulit-ulit sa paningin niya ang ginawa ni Irene.Kung hindi pa nilapitan ni Ramirez at tinapik sa likod ay hindi siya matatauhan."Ayos ka lang?" anito.Tumango siya kahit hindi naman iyon ang totoo. Pinagpapawisan siya ng malamig, maging ang kamay ay nanginginig."Ang mas mabuti pa'y sumama ka sa'kin. Nabigla ka sa ginawa niya." Saka inakbayan ni Ramirez palayo.Ngunit nanatili ang tingin ni Chris sa kumpol ng mga medics na sinusubukang iligtas si Irene."M-Magiging okay lang siya, 'di ba? Maililigtas pa siya, 'di ba?""Oo n
MAKALIPAS ang dalawang araw ay nagising si Irene. Nang una ay inakala niyang tuluyan na siyang namatay ngunit nang makitang may Nurse ang sa kanya ay sumusuri ay bigla na lang siyang naiyak."B-Bakit?" garalgal na halos walang boses ang lumalabas sa kanyang bibig.Napansin naman iyon ng babaeng Nurse na agad inilapit ang mukha. "Ano po 'yun, Ma'am?""Bakit niyo pa ako binuhay. Hinayaan niyo na lang sana akong mamatay."Mahina man pero naunawaan iyon ng Nurse na makikitaan ng pagkabigla sa mga mata.Tumayo ito nang maayos at saka lumingon. "Gising na ang pasiyente."Ilang sandali pa ay nagpakita kay Irene ang pulis na dumakip sa kanya noon. Agad na rumehistro ang galit na nararamdaman."Ba't niyo pa ako dinala rito? Hinayaan niyo na lang sana akong mamatay!" ani Irene na gusto itong sugurin pero hindi niya kayang bumangon mula sa kama.Nanghihina pa ang buo niyang katawan. Bukod roon ay may posas ang magkabila niyang kamay kaya hindi niya rin ito maaabot at masasaktan."'Wag ka nang gu
HUMINGA siya nang malalim saka nagpatuloy pabalik sa kwarto. Sinara at ni-lock ang pinto para walang sino man ang makakaistorbo sa kanya.Pagkatapos ay d-in-ial ang numero ng Doctor na si Michelle. Pero hindi boses nito ang sumagot."Pwedeng pakausap kay Dok Michelle?""Ako po ang assistant niya, may kailangan po kayo, Ma'am?""Pakisabi na si Shiela Cruz ang tumawag.""Okay, sandali lang po at may appointment pa siya sa ibang pasiyente. Balikan ko po kayo 'pag tapos na siya."Matapos ang tawag ay napahawak si Shiela sa sariling dibdib habang humihinga nang malalim.Paulit-ulit niyang sinabihan ang sarili sa isip na hindi dapat siya magpaapekto sa nararamdaman at naririnig pero hindi niya mapigilan ang sariling maging padalos-dalos.Mali man o tama ay mauuwi pa rin naman sa ganoong sitwasyon ang lahat. Na kailangan niya pa rin isuko ang batang nasa sinapupunan.Ilang minuto ang lumipas ay tumatawag na ang numero ni Michelle, "Hello, Shiela. Anong sadya natin?""Napatawag ako para itano
SA HALIP na mainis o magalit ay sinimulan na lamang ni Shiela ang araw na parang walang nangyari. Mabilis siyang naligo at pagkatapos ay pinuntahan ang mga bata sa kwarto kung saan ay kagigising lang din ng mga ito.Hindi na niya hinintay ang Nanny na siyang magpaligo sa dalawa at nagkusa na. Pagdating nito ay binibihisan na niya si Archie at Lucas."Napaliguan niyo na po pala sila Ma'am," saad ng Nanny."Pakikarga na lang si Lucas at sa baba na natin pakainin."Si Archie ang binuhat niya dahil mas higit itong malikot kumpara sa isa. Pagdating sa dining area ay naglalapag na ng pagkain ang mga kasambahay sa hapagkainan."Good morning po Ma'am," saad ng isang katulong hanggang sa sunod-sunod na ang bumabati kay Shiela."Morning," tipid naman niyang tugon saka naupo habang kandong si Archie.Uupo na rin sana ang Nanny ng tawagin niya, "Dito ka na maupo sa tabi ko."Sumunod naman ang Nanny na ikinandong din si Lucas.Mayamaya pa ay dumating si Maricar na agad natuon ang atensyon sa manug
SA GALIT ni Chris ay hindi niya napigilan ang sariling hawakan nang mahigpit ang braso nito upang tumigil sa walang kuwentang sinasabi."Tumigil ka na sabi, e!"Biglang bumukas ang pinto saka pumasok ang isang Nurse, na dali-daling lumapit at pinigilan si Chris. "Ano po'ng ginagawa niyo, Sir? Sinasaktan niyo po ang pasiyente!"Nabitawan ni Chris ang braso nito saka lumayo. Yamot na yamot siya sa sinabi ni Irene at hindi na nakontrol ang sariling emosyon."'Di na sana ako nagpunta rito kung ganito lang din naman pala ang mangyayari," aniyang sising-sisi."Sino bang nagsabi sa'yong pumunta ka rito? Ilang beses na kitang pinagtabuyan pero sinisiksik mo pa rin ang sarili mo!" ani Irene.Lalapit pa sanang muli si Chris nang humarang ang Nurse. "Tama na po, Sir, ang mas mabuti pa ay lumabas na muna kayo."At iyon naman ang ginawa ni Chris. Pagbukas niya ng pinto ay nagtagpo ang tingin nilang dalawa ni Ramirez."Anong nangyari?""Uuwi na 'ko," iyon na lang ang sinabi niya. "Sa susunod na may
NAPATIIM-BAGANG si Chris habang nakakuyom ang dalawang kamay. "Alam ko naman na nagkamali ako. Dapat inisip ko ang mararamdaman--""Pero hindi mo ginawa," putol ni Shiela. "Hindi mo naisip na kami dapat ang priority mo hindi siya."Tila sigaw na nakakabingi ang sinabing iyon ni Shiela kahit na mahinahon lang naman itong nagsasalita. Sigaw na nagpaulit-ulit sa tenga ni Chris.Sinubukan niyang lumapit pa nang husto para hawakan sa kamay ang asawa pero agad na umiwas si Shiela at matapang siyang tiningnan sa mga mata."'Wag mo 'kong hahawakan. Kanina pa ako nagtitimpi, baka hindi ako makapagpigil," babala ni Shiela."I'm really sorry--""Sorry ka nang sorry. Babawi pero sa huli ay uulitin mo pa rin. Napapagod na 'ko, Chris. Matagal na 'kong hindi masaya sa--""At anong gusto mo'ng palabasin?" si Chris naman ngayon ang pumutol sa sasabihin nito. "Makikipaghiwalay ka dahil lang sa walang kakuwenta-kuwentang bagay?""Walang kuwenta? Sinasabi mo'ng walang kuwenta si Irene? Kung gano'n naman
KATOK sa pinto ang nagpahinto kay Shiela sa pamimili ng damit na susuotin. Lumabas siya ng cloakroom saka binuksan ang pinto."Ma'am, pinapatanong ni Madam Maricar kung anong putahe po ang gusto niyo para sa tanghalian?" tanong ng kasambahay."Aalis ako mamaya, Ate at sa labas na kakain, pakisabi na lang kay Mama.""Sige po, Ma'am."Pag-alis ng katulong ay muling bumalik si Shiela sa cloakroom. Ngayong araw ang punta niya sa ospital para sa check up.Nang matapos makapili ng komportableng damit ay pumasok na siya sa banyo para maligo. Ilang minuto ang lumipas ay lumabas na siya ng kwarto, sakto naman nasa living area si Maricar. Ang dalawang Nanny na kandong sina Archie at Lucas.Lumapit si Shiela para magpaalam sa biyenan. "'Ma, aalis po muna ako," aniya saka hinalikan sa noo ang anak at hinaplos ang ulo ni Lucas."Sa'n ang punta mo?" ani Maricar."Sa ospital po, may check up ako ngayon.""Ang kasama mo? Ikaw lang mag-isa?"Tumango si Shiela. "Magpapahatid na lang po ako sa driver."
SAMANTALANG si Shiela nang mga sandaling iyon ay bigla na lamang natigilan nang makaramdam nang tila may kung anong mainit na dumadaloy sa kanyang hita pababa sa binti hanggang sa paa. At ang suot na dress ay may bahid na ng dugo. Nang tingnan niya nang maigi ay nahintakutan siya, kinabahan at biglang nanlamig. "Shiela!" ani Michelle na nakalapit na nang mga sandaling iyon. Agad niya itong inalalayan sa magkabilang balikat saka tumawag ng tulong sa staff ng ospital na nasa malapit. "A-Anong nangyayari?" may takot at kabang tanong ni Shiela nang lingunin ang doctor. "'Wag kang mag-alala, magiging maayos lang ang lahat," iyon lang ang sinabi ni Michelle. Ilang sandali pa ay dumating din ang tulong. Inihiga si Shiela sa stretcher at dinala sa emergency room. "Ba't ako nagdurugo?" natutulirong tanong ni Shiela. "Huminahon ka lang, 'wag kang mag-alala at tutulungan ka namin," ani Michelle. Pero nagpa-panic na nang husto si Shiela at gustong umalis sa stretcher. Kaya walang nagawa si
SA PAG-IWAS ng tingin ni Mario ay mas lalo lang nitong pinatunayan na totoo ang ibinibintang sa kanya."Ba't hindi kayo magsalita, 'Lo?" may halong tampo sa tono ng boses ni Shiela.Nang mga sandaling iyon ay lumapit na ang mag-asawa. "Anong nangyayari, ba't ka nagagalit?" ani Rolan sa anak.Taas-baba ang dibdib ni Shiela dahil emosyonal na siya ng mga sandaling iyon. Sa huli ay tumayo siya at umatras. "Kung hindi niyo sasabihin sa'kin ngayon ang totoo ay kay Chris ko tatanungin lahat." Pagkatapos ay nag-walk-out na siya na kahit ilang beses tinawag ng ama at tuloy-tuloy lang siya sa paglayo.Nakabalik agad si Shiela sa parking lot at pagkasakay sa kotse ay tinanong ng driver, "Uuwi na po ba agad tayo, Miss?"Ang daming gumugulo sa isip ni Shiela ng mga oras na iyon. Hindi na niya alam kung sino ang paniniwalaan dahil ramdam niya naman na totoo ang ipinapakitang kabutihan ng Abuelo. Saksi ito sa pinagdaanan niya. Ito rin ang tumulong na tuluyan siyang maka-move on at muling magpatuloy
SA LAKAS ng sampal na pinadapo ni Shiela ay napaling sa ibang direksyon ang mukha ni Chris. May parang tusok-tusok itong naramdaman sa pisnging nakatikim ng palad nito. Medyo may kaunting tinis na tunog din siyang naririnig sa kaliwang tenga.Pero sa halip na magalit sa ginawang pananakit ni Shiela ay napaismid lang si Chris. "Oppss, nabisto agad ako." Saka hinimas-himas ang pisngi na nasaktan. "Ito ba ang pang-welcome mo sa'kin?" sarkasmo niyang tanong.Nanlisik naman ang mga mata ni Shiela saka ito pinagsususuntok sa dibdib. "Walanghiya ka! Anong kasalanang ginawa ni Lolo para gawin mo 'to?!"Nang una ay tinitiis lang ni Chris ang natatamong suntok nito hanggang sa tuluyan na niyang pigilan at mahigpit na hinawakan ang magkabila nitong braso. "Tumigil ka na! Tinatanong mo kung anong nagawa niyang mali?! 'Wag mo sabihing lumipas lang ang isang taon ay nakalimot ka na sa mga ginawa niya sa'kin, sa'tin?!"Sa narinig ay natauhan si Shiela. Napagtanto niya ang mga maling nagawa ng Abuelo
PARANG nakakita ng multo si Shiela sa sinabi nito. Hindi siya makapaniwala--mali. Hindi niya talaga mapaniwalaan dahil napaka-imposible iyong mangyari sa kanyang Abuelo."Sinong nagsabi sa'yo niyan?""Tinawagan po kami ng secretary at sinabing 'wag magpapapasok ng kahit sino, utos ni Senior. Wala rin pong pinapayagan na lumabas.""Pa'no ko mapupuntahan si Lolo kung hindi--" Natigilan si Shiela nang tumunog ang phone. Sa pag-aakalang emergency ay agad niyang kinuha sa bulsa para lang mag-alangan na sagutin ang tawag mula sa ama.Huminga muna siya nang malalim saka ito sinagot, "Hello, 'Pa?""Papunta pa lang kami sa hotel ng makatanggap ng tawag na hinuli ng pulis si Papa?" tukoy ni Rolan sa ama."Hindi ako pumunta kaya ngayon ko lang din po nalaman. Ang sabi ay sinugod siya sa ospital matapos atakihin, puntahan niyo po siya ngayon, 'Pa. Hindi rin po kasi ako makalabas dito dahil inutos ni Lolo na walang magpapapasok at lalabas--" Saka muling tiningnan ang gate. "Nakaharang po ang mga t
KALANSING ng kubyertos ang maririnig sa hapagkainan. Kanina pa kumakain si Shiela at ganoon din si Mario. Matatapos na nga sana ang matanda dahil kaunti lang naman itong kumain kaya sinamantala na niya ang pagkakataon bago pa ito umalis. "'Lo, advance happy birthday po." "Salamat," tipid na sagot ni Mario. "Gusto ko sanang pumunta bukas sa celebration." Nag-angat ng tingin si Mario. "Pupunta ka? Akala ko ba'y ayaw mo?" Asiwang napangiti si Shiela. "Wala na rin pong rason para iwasan ko si Chris dahil nagkita na kami." Mataman ang tingin ni Mario saka muling binalingan ang pagkain. "Gusto mong pumunta? Walang problema sasabihan ko si Cedric na sunduin ka rito." Napakurap si Shiela. "Ba't siya, 'Lo? Hindi ba pwedeng sa'yo na lang ako sumama?" "Mas mainam na makita kayo ng mga bisita bukas na magkasama." Parang wala lang kay Mario ang sinabi nito pero hindi para kay Shiela. Hindi niya nagustuhan ang ideya na kailangan niyang pumunta sa celebration na kasama ng binata. Pa
HININTAY muna ni Shiela na magising ang anak saka sila bumaba para makakain ng almusal. Nakaharap na rin niya ang bagong Nanny ng anak na naghihintay sa sala at mukha naman itong mabait. Galing sa isang kilalang agency kaya panatag siya.Nagpakilala si Aileen na mas matanda ng sampung taon kay Shiela. Ayon dito ay isang dekada na rin nagtatrabaho bilang Yaya."Katatapos lang po ng kontrata ko sa dating amo, Ma'am. Dalawang taon din ako sa kanilang nanilbihan," kuwento pa nito."Anong rason at ba't hindi ka na nagtatrabaho ro'n?" tanong naman ni Shiela saka binaba ang anak sa upuan."Hindi na po nila ni-renew, Ma'am at nagbabawas sila ng tao. Malaki na rin po kasi ang inaalagaan ko, five years old."Tumango-tango naman si Shiela saka kinausap ang isang katulong. "Ate, kakain na po kami ni Archie. Pakikuha ng cereal niya at pakakainin ko.""Okay po, Miss." Na bahagya pang yumukod.Nakasunod ang tingin ni Aileen sa katulong. "Miss pala po ang tawag nila sa'yo rito, Ma'am. Kung gano'n ay
MATAGAL tinitigan ni Shiela ang Abuelo saka nagsalita, "Sigurado po ba kayong gusto niyong malaman kung anong napag-usapan namin?"Nagbaba ng tingin si Mario sa pagkain na animo ay walang narinig. "Hindi na pala kailangan." Saka humigpit ang hawak sa kubyertos matapos mapagtanto na nawala siya sa sarili at nasabi iyon. Nagmumkha siyang desperado kung ano man ang napag-usapan ng dalawa. "Baka lang kasi may sinabi na naman siyang hindi totoo.""Wala pong nangyaring gano'n. Kinarga lang niya ang bata at pagkatapos ay umalis na. Natagalan lang kami dahil iyak nang iyak si Archie pagkaalis nito," paliwanag ni Shiela saka pinagpatuloy ang pagkain.Pero kahit anong gawin niya ay ayaw ng kumain ang anak, nagtatampo. Hanggang sa matapos na silang maghapunan. Lumipat silang muli sa sala kung saan ay nag-usap pa sina Janette at Mario. Habang si Shiela ay napagpasiyahan na iakyat ang anak dahil aborido na talaga ito.Pero sa hagdan pa lang ay natigilan na sila dahil sa tauhan na nagbabantay sa la
NAPATINGIN si Shiela sa Abuelo matapos iyong sabihin ng katulong. Mabilis siyang tumayo pero bago umalis ay nagtanong ito."Anong nangyayari, Shiela? Sa'n ka pupunta?""M-May kukunin lang po ako, 'Lo," palusot niya pa kahit alam naman niyang sasabihin ng katulong ang totoo. Matapos ay naglakad na siya patungo sa bukana ng mansion.Saglit siyang tumigil upang pagmasdan mula sa malayo ang gate. Pansin niyang may nakaparadang sasakyan sa labas ng gate at doon nagsimulang kumabog ang kanyang dibdib, hindi sa excitement na muling makita ang dating asawa. Alam niyang malabong iyon ang nararamdaman niya ng mga sandaling iyon ngunit hindi niya lamang mapangalanan.Naglakad siya palapit hanggang sa unti-unti niyang nakikita ang lalakeng nakasandal sa itim na kotse, nakatalikod ito kaya hindi niya makita ang mukha pero nasisiguro niyang si Chris. Wakang duda kahit matagal na niya itong hindi nakikita.Umungot ang gate ng buksan niya kaya napalingon si Chris na may subo-subo pa sa bibig. Kumunot
NATIGILAN si Shiela at napakurap pa ng mata. "H-Hindi ko alam na ganito pala kayo mag-celebrate. Sorry."Mabigat ang ginawang pagbuntong-hininga ni Mario. "Ano pang magagawa ko kung nandito ka na... Gusto mo bang um-attend?"Umiling si Shiela. "Hindi pa 'ko ready na makaharap sila ate Zia."Sandaling katahimikan ang namayani sa dalawa hanggang sa muling nagsalita si Mario, "Ang mas mabuti pa'y magpahinga ka na muna. Ngayong nandito ka na'y may gusto akong ipakilala sa'yo.""Sino po?""Malalaman mo rin mamaya sa dinner."Gusto pa sanang magtanong ni Shiela ngunit halata naman na abala ito sa trabaho kahit nasa bahay lang. "Okay po, 'Lo," aniya saka nagpaalam ng aalis. Bumalik siya sa kwarto at tinabihan ang anak sa pagtulog.Nang magising ay palubog na ang araw. Paglingon ay bigla na lamang siyang napabangon dahil wala na sa kanyang tabi si Archie."A-Anak?" Bumaba siya sa kama saka naghanap sa buong kwarto ngunit hindi niya ito makita. Sa huli ay lumabas siya at bumaba.Wala siyang na
SANDALING katahimikan ang namayani sa dalawa. Gustong magsalita ni Shiela pero pinangunahan siya ng sariling emosyon. Sobrang unfair sa kanya ng sitwasyon."Sa tingin ko, mas mabuti na rin sigurong ganito ang kinalabasan ng relasyon natin dalawa. Kasi, napagtanto ko na baka... hindi talaga tayo para sa isa't isa. Na kahit anong gawin na'tin, darating at darating tayo sa puntong 'to," matapos iyong sabihin ay tumalikod na siya bago pa tuluyang umiyak sa harap nito. Si Chris naman ay napalingon at tinangka itong hawakan ngunit hindi niya maabot ang kamay ng asawa. Malayo-layo ang distansya nilang dalawa mula sa kama. Akmang babangon pa nga sana siya ngunit nahihirapan ng gumalaw, walang lakas sa katawan."Magpagaling ka at hangad ko ang kaligayahan ninyong dalawa," dagdag pa ni Shiela saka mabilis na naglakad palabas ng kwarto."S-Shiela! Sandali lang!" ani Chris, nakataas ang kamay at pilit itong inaabot. "Sandali lang, 'wag kang umalis..."Ngunit huli na para roon dahil nakalabas na