TULUYAN nang humagulgol si Shiela sa sinabi ng Doctor. Hindi niya nais isuko ang anak."H-Hindi na ba magagawan ng paraan? Baka pwede pa natin siyang mailigtas, please, Dok. Hindi ko siya gustong isuko," iyak ni Shiela. Hinawakan niya pa ang kamay nito habang nakikiusap."Pero ikapapahamak mo rin kung mananatili siya," ani Michelle. "Pasensiya ka na, hindi ko gustong saktan ang damdamin mo pero ito lang ang nakikita kong paraan."Marahang binitawan ni Shiela ang kamay nito saka tinakpan ang sariling mukha. Hindi ganitong balita ang gusto niyang sabihin sa pamilya lalo na kay Chris.Iniyak niya ang sakit na nararamdaman. Ilang sandali pa ay suminghot siya at pinunasan ang pisngi kahit dumadaloy pa rin ang luha. "Pwede... pwede bang saka niyo na lang siya kunin 'pag tuluyan ng hindi tumitibok ang puso niya? Gusto ko rin sanang ilihim na muna natin 'to dahil hindi ko alam kung magagawa ko bang sabihin sa pamilya ang--" hindi na niya kayang magsalita pa sa sobrang sakit ng nararamdaman.P
NAGING mabilis ang pagresponde ng mga pulis na naka-standby sa malapit. Agad na binuksan ang selda at nilapitan si Irene na nakahandusay sa sahig, duguan. Saka, tinakpan ang leeg nitong may lasl*s.Ang iba namang pulis ay inilabas ang dalawang bilanggong na sugatan at wala ng malay.Si Chris naman, bagama't humakbang palapit ay natuliro. Tila bumagal ang oras para sa kanya ng sandaling iyon. Hindi siya makapag-isip. Nabablangko sa nasaksihan.Parang aparisyon na umulit-ulit sa paningin niya ang ginawa ni Irene.Kung hindi pa nilapitan ni Ramirez at tinapik sa likod ay hindi siya matatauhan."Ayos ka lang?" anito.Tumango siya kahit hindi naman iyon ang totoo. Pinagpapawisan siya ng malamig, maging ang kamay ay nanginginig."Ang mas mabuti pa'y sumama ka sa'kin. Nabigla ka sa ginawa niya." Saka inakbayan ni Ramirez palayo.Ngunit nanatili ang tingin ni Chris sa kumpol ng mga medics na sinusubukang iligtas si Irene."M-Magiging okay lang siya, 'di ba? Maililigtas pa siya, 'di ba?""Oo n
MAKALIPAS ang dalawang araw ay nagising si Irene. Nang una ay inakala niyang tuluyan na siyang namatay ngunit nang makitang may Nurse ang sa kanya ay sumusuri ay bigla na lang siyang naiyak."B-Bakit?" garalgal na halos walang boses ang lumalabas sa kanyang bibig.Napansin naman iyon ng babaeng Nurse na agad inilapit ang mukha. "Ano po 'yun, Ma'am?""Bakit niyo pa ako binuhay. Hinayaan niyo na lang sana akong mamatay."Mahina man pero naunawaan iyon ng Nurse na makikitaan ng pagkabigla sa mga mata.Tumayo ito nang maayos at saka lumingon. "Gising na ang pasiyente."Ilang sandali pa ay nagpakita kay Irene ang pulis na dumakip sa kanya noon. Agad na rumehistro ang galit na nararamdaman."Ba't niyo pa ako dinala rito? Hinayaan niyo na lang sana akong mamatay!" ani Irene na gusto itong sugurin pero hindi niya kayang bumangon mula sa kama.Nanghihina pa ang buo niyang katawan. Bukod roon ay may posas ang magkabila niyang kamay kaya hindi niya rin ito maaabot at masasaktan."'Wag ka nang gu
HUMINGA siya nang malalim saka nagpatuloy pabalik sa kwarto. Sinara at ni-lock ang pinto para walang sino man ang makakaistorbo sa kanya.Pagkatapos ay d-in-ial ang numero ng Doctor na si Michelle. Pero hindi boses nito ang sumagot."Pwedeng pakausap kay Dok Michelle?""Ako po ang assistant niya, may kailangan po kayo, Ma'am?""Pakisabi na si Shiela Cruz ang tumawag.""Okay, sandali lang po at may appointment pa siya sa ibang pasiyente. Balikan ko po kayo 'pag tapos na siya."Matapos ang tawag ay napahawak si Shiela sa sariling dibdib habang humihinga nang malalim.Paulit-ulit niyang sinabihan ang sarili sa isip na hindi dapat siya magpaapekto sa nararamdaman at naririnig pero hindi niya mapigilan ang sariling maging padalos-dalos.Mali man o tama ay mauuwi pa rin naman sa ganoong sitwasyon ang lahat. Na kailangan niya pa rin isuko ang batang nasa sinapupunan.Ilang minuto ang lumipas ay tumatawag na ang numero ni Michelle, "Hello, Shiela. Anong sadya natin?""Napatawag ako para itano
SA HALIP na mainis o magalit ay sinimulan na lamang ni Shiela ang araw na parang walang nangyari. Mabilis siyang naligo at pagkatapos ay pinuntahan ang mga bata sa kwarto kung saan ay kagigising lang din ng mga ito.Hindi na niya hinintay ang Nanny na siyang magpaligo sa dalawa at nagkusa na. Pagdating nito ay binibihisan na niya si Archie at Lucas."Napaliguan niyo na po pala sila Ma'am," saad ng Nanny."Pakikarga na lang si Lucas at sa baba na natin pakainin."Si Archie ang binuhat niya dahil mas higit itong malikot kumpara sa isa. Pagdating sa dining area ay naglalapag na ng pagkain ang mga kasambahay sa hapagkainan."Good morning po Ma'am," saad ng isang katulong hanggang sa sunod-sunod na ang bumabati kay Shiela."Morning," tipid naman niyang tugon saka naupo habang kandong si Archie.Uupo na rin sana ang Nanny ng tawagin niya, "Dito ka na maupo sa tabi ko."Sumunod naman ang Nanny na ikinandong din si Lucas.Mayamaya pa ay dumating si Maricar na agad natuon ang atensyon sa manug
SA GALIT ni Chris ay hindi niya napigilan ang sariling hawakan nang mahigpit ang braso nito upang tumigil sa walang kuwentang sinasabi."Tumigil ka na sabi, e!"Biglang bumukas ang pinto saka pumasok ang isang Nurse, na dali-daling lumapit at pinigilan si Chris. "Ano po'ng ginagawa niyo, Sir? Sinasaktan niyo po ang pasiyente!"Nabitawan ni Chris ang braso nito saka lumayo. Yamot na yamot siya sa sinabi ni Irene at hindi na nakontrol ang sariling emosyon."'Di na sana ako nagpunta rito kung ganito lang din naman pala ang mangyayari," aniyang sising-sisi."Sino bang nagsabi sa'yong pumunta ka rito? Ilang beses na kitang pinagtabuyan pero sinisiksik mo pa rin ang sarili mo!" ani Irene.Lalapit pa sanang muli si Chris nang humarang ang Nurse. "Tama na po, Sir, ang mas mabuti pa ay lumabas na muna kayo."At iyon naman ang ginawa ni Chris. Pagbukas niya ng pinto ay nagtagpo ang tingin nilang dalawa ni Ramirez."Anong nangyari?""Uuwi na 'ko," iyon na lang ang sinabi niya. "Sa susunod na may
NAPATIIM-BAGANG si Chris habang nakakuyom ang dalawang kamay. "Alam ko naman na nagkamali ako. Dapat inisip ko ang mararamdaman--""Pero hindi mo ginawa," putol ni Shiela. "Hindi mo naisip na kami dapat ang priority mo hindi siya."Tila sigaw na nakakabingi ang sinabing iyon ni Shiela kahit na mahinahon lang naman itong nagsasalita. Sigaw na nagpaulit-ulit sa tenga ni Chris.Sinubukan niyang lumapit pa nang husto para hawakan sa kamay ang asawa pero agad na umiwas si Shiela at matapang siyang tiningnan sa mga mata."'Wag mo 'kong hahawakan. Kanina pa ako nagtitimpi, baka hindi ako makapagpigil," babala ni Shiela."I'm really sorry--""Sorry ka nang sorry. Babawi pero sa huli ay uulitin mo pa rin. Napapagod na 'ko, Chris. Matagal na 'kong hindi masaya sa--""At anong gusto mo'ng palabasin?" si Chris naman ngayon ang pumutol sa sasabihin nito. "Makikipaghiwalay ka dahil lang sa walang kakuwenta-kuwentang bagay?""Walang kuwenta? Sinasabi mo'ng walang kuwenta si Irene? Kung gano'n naman
KATOK sa pinto ang nagpahinto kay Shiela sa pamimili ng damit na susuotin. Lumabas siya ng cloakroom saka binuksan ang pinto."Ma'am, pinapatanong ni Madam Maricar kung anong putahe po ang gusto niyo para sa tanghalian?" tanong ng kasambahay."Aalis ako mamaya, Ate at sa labas na kakain, pakisabi na lang kay Mama.""Sige po, Ma'am."Pag-alis ng katulong ay muling bumalik si Shiela sa cloakroom. Ngayong araw ang punta niya sa ospital para sa check up.Nang matapos makapili ng komportableng damit ay pumasok na siya sa banyo para maligo. Ilang minuto ang lumipas ay lumabas na siya ng kwarto, sakto naman nasa living area si Maricar. Ang dalawang Nanny na kandong sina Archie at Lucas.Lumapit si Shiela para magpaalam sa biyenan. "'Ma, aalis po muna ako," aniya saka hinalikan sa noo ang anak at hinaplos ang ulo ni Lucas."Sa'n ang punta mo?" ani Maricar."Sa ospital po, may check up ako ngayon.""Ang kasama mo? Ikaw lang mag-isa?"Tumango si Shiela. "Magpapahatid na lang po ako sa driver."
HINAYAAN ni Shiela na yakapin siya ni Chris. Ngunit nang may dumaan na motor ay mabilis pa siya sa alas-kuwatro na kumawala."Kailangan ko nang pumasok sa loob para makapagpahinga na," aniya.Humakbang naman si Chris at akma pang susunod nang lingunin niya. "Sorry pero, hindi ko gustong tumanggap ng kahit sinong bisita ngayon. Bumalik ka na lang sa Manila.""Pero, hindi mo ba narinig ang sinabi ko?"Napabuntong-hininga si Shiela. "Matagal ko nang tanggap na darating ang panahon na matutuon sa iba ang atensyon ni Archie. Na balang-araw ay maga-asawa ka ulit at magkakaroon siya ng step-mom."Seryosong nakatitig si Chris, hindi maproseso ng utak ang sinasabi nito. Hindi niya matanggap na susukuan na lamang ni Shiela ang lahat. "Naririnig mo bang sinasabi mo? Gusto mong mag-asawa ako't magkaroon ng ibang Ina si Archie?!""Anong masama ro'n? Basta maaalagaan nang maayos ang anak ko ay walang problema--""Shiela!" biglang taas ng boses ni Chris. "Hinding-hindi ako magpapakasal sa iba, dahil
MATAGAL bago sinagot ni Chris ang tawag, "Hello, Shiela, napatawag ka?""Totoo ba, na nagpunta riyan si Harry para makita si Lucas?""Oo," tipid na sagot ni Chris.Si Shiela na nakatingin sa salamin at nakikita ang sarili sa repleksyon ay hindi maiwasang mahabag."Bakit hindi mo sinabi sa'kin na magkapatid si Henry at Harry?""Sasabihin ko naman sa'yo pero gusto kong magkausap muna kayo ni Harry dahil iyon ang hiniling niya--""Kahit na! Sinabi mo sana sa'kin, hindi 'yung para akong tanga. Ibang tao ba 'ko sa'yo, Chris para ilihim mo sa'kin ang totoo?" sumbat niya."Hindi gano'n ang intensyon ko--""Kung ganito at mananatiling ganito ang lahat ay mas mabuti pang ituloy na natin ang annulment. Sawang-sawa na 'kong magmukhang tanga. Walang kaalam-alam sa mga nangyayari," ani Shiela."Nang dahil lang kay Harry ay nagkakaganyan ka? 'Wag mo sabihing may gusto ka sa kanya?" pang-aakusa pa ni Chris."Hindi tungkol sa kanya ang ikinasasama ko ng loob! Nasasaktan ako na inililihim mo sa'kin la
LUMIPAS ang mga araw na hindi na nagpupunta sa pastries shop si Harry.Noong una ay binalewala iyon ni Shiela pero habang tumatagal ay napapatanong na rin ang kapwa niya staff."Mukhang natakot ata ang customer natin sa asawa mo," komento ng isa nilang kasamahan na lalake. "Kung ako rin naman siguro ang nasa posisyon niya, paniguradong hindi na 'ko magpapakita--"Pinandilatan sabay siko naman ito ng kasamahan."'Yang bibig mo talaga, daig mo pa babae. Baka lang may inasikaso. Hindi lang naman dito sa shop umiikot ang mundo ng mga tao.""Naks, lalim no'n, a!" pagbibiro pa ng isa."Magsibalik na nga kayo sa trabaho, baka mapagalitan pa tayo ni Manager, kayo rin."Matapos iyong sabihin ng isa nilang kasamahan ay nagkanya-kanya na sa pagtatrabaho ang iba habang naiwan si Cory at Shiela."Ayos ka lang?" ani Cory.Tumango naman si Shiela. "Iniisip ko lang kasi na baka may nangyaring masama sa kanya. Mag-iisang linggo na siyang hindi nagagawi rito.""Concern ka ba sa kanya?""Oo naman, nagin
KAGABI ay nakatanggap siya ng tawag mula kay Benji. Sinabi nito ang tungkol sa totoong pagkatao ni Harry kaya ngayon ay sasadyain niya ito bago man lang umalis.Habang naglalakad ay may mga mangilan-ngilan na taong nakatambay sa labas. Tinitingnan si Chris na bagong dayo."May hinahanap ka, hijo?"Napalingon siya sa nagsalita. Isang matandang lalake na sa tingin niya ay nasa edad limampu pataas.Lumapit naman si Chris para ito ay kausapin. Sinabi niya ang pakay at tinuro naman nito ang daan patungo sa bahay ni Harry."Salamat po," aniya saka nagpatuloy.Ang sabi sa kanya ng matanda ay liliko siya sa maliit na eskinitang makikita sa pagitan ng asul na bahay.Nang gawin niya iyon ay natigilan siya. Sa liit ng eskinita ay halos isang tao lang ang kasiya. Magkaganoon man ay nagpatuloy siya.Hanggang sa marating ang maliit na bahay na halatang pinagtagpi-tagpi na lamang.Kumatok siya nang makailang-beses sa pinto pero walang sumasagot. Napaatras pa tuloy siya saka nagpalinga-linga sa palig
TATLONG ARAW nanatili sa Cebu si Chris at ang bata. Noong una ay masakit pa sa loob ni Shiela na iwan ang dalawa sa apartment dahil buong araw siyang magtatrabaho.Buti na lamang at nagpupunta si Chris kasama ang bata sa pastries shop pagsapit ng hapon. Diretso, tatlong araw nitong ginagawa.Umu-order ng inumin habang ang ibang staff na medyo libre ang oras ay nakikipaglaro sa bata.Na kung minsan pa nga ay tinutukso ng mga ito si Shiela, "Naghiwalay na ba talaga kayo, para namang hindi?""Oo," tipid na tugon ni Shiela dahil abala siya sa paghuhugas ng tasa at platito."Sayang naman kung gano'n. Ang gwapo ng asawa mo, mas magandang lalake kaysa kay Harry."Kunot-noo itong nilingon ni Shiela. "Anong sinasabi mo? Ba't nasali si Harry?"Nagkibit-balikat ito saka umalis.Habang ang isa pang kasamahan ay nanatili at nagkomento rin, "Parang hindi kayo naghiwalay, Ate. Ramdam ko kasing may feelings pa rin sa'yo ang asawa mo," anito dahil mas matanda ng ilang taon si Shiela."Ganyan lang tala
SA EKSPRESYON pa lang ni Chris ay alam na ni Shiela na magkakagulo. Kaya bago pa iyon mangyari ay pumagitna na siya sa dalawa.Asiwa niyang tiningnan si Harry. "Asawa ko nga pala, si Chris. Anak naman namin, si Archie." Sabay turo sa bata na nasa loob ng kotse.Bakas ang pagkabigla sa mukha ni Harry nang balingan nang tingin si Chris. "Hindi ko alam, pasensya na."Nagpalipat-lipat ang tingin ni Shiela sa dalawa hanggang sa lingunin si Cory."Sa tingin ko ay hindi na 'ko tutuloy," aniya."Bakit, may lakad kayo?" sabat naman ni Chris."Magsisimba sana kaming tatlo," tugon ni Shiela saka hinawakan ang kamay nitong kanina pa nakakuyom. Gusto niyang huminahon ang asawa dahil walang ginagawang masama si Harry.Lumambot naman ang tingin ni Chris at pinagsalikop ang kamay nilang dalawa ni Shiela. "Kung gano'n ay ba't 'di tayo magsimbang lahat?"Si Cory na kanina pa nanunuod at nakikiramdam ay pansin ang bigat ng hangin sa paligid simula nang dumating ang asawa ni Shiela. Pero ang mas ipinagta
MALIKOT ang mga mata ni Shiela ng mga sandaling iyon. Kung saan-saan na siya tumitingin dahil hindi niya alam kung anong sasabihin. Naa-awkward na siya sa harap ni Harry at gusto na nga sanang umalis pero nagsasalita pa ito, nagkukuwento ng kung ano-anong hindi na niya nasundan."Kung may gusto kang bilhin na damit ay may maire-recommend akong store na malapit dito. Quality at mura pa," ani Harry.Tumango-tango naman si Shiela. "Okay."Napatitig naman si Harry, ang ngiti sa labi ay biglang naglaho. Pansin na niyang naiilang ito kaya pasimple siyang nagpalinga-linga sa paligid."Ahm... may pupuntahan pa pala ako, nice meeting you ulit," aniya sabay turo sa direksyong hindi naman niya sigurado kung anong meron.Tumango lang si Shiela saka ito sinundan ng tingin habang papalayo. Wala naman siyang ginawang mali pero tila naging snob siya rito.Kaya matapos ang araw na iyon, sa tuwing nagpupunta sa pastries shop si Harry, umo-order ng inumin at cheesecake ay kinakausap niya ito para man la
NAKAUPO at nakasandal si Chris sa pader nang magising. Hindi niya namalayan na nakatulog pala siya sa pagbabantay ng shop.Madilim pa rin ang kalangitan at sobrang tahimik ng paligid. May mga huni ng insekto at alulong ng aso sa hindi kalayuan. Medyo nagmamanhid ang paa niya dahil sa posisyon kaya nag-inat-inat muna siya saka kinuha ang cellphone sa bulsa para tingnan ang oras.Pasado alas-tres ng madaling araw. Dalawang oras din siyang nakatulog sa ganoong posisyon, na hindi niya akalaing magagawa niya, epekto marahil ng alak na nainom.Nang muling tingnan ang cellphone ay may nag-missed calls pala, hindi niya napansin dahil naka-silent mode.Numero ng piloto sa private plane ni Louie. Hindi kasi siya pinayagang makasakay sa eroplano kaya gumawa na ng paraan si Louie upang matulungan siya.Doon lang din niya naalala na isang oras lang ang napag-usapan na maghihintay ang piloto at dapat ay bumalik siya sa tamang oras.Napaisip tuloy siya kung iniwan na ba siya nito, huwag naman sana d
NAKABALIK si Shiela bago pa man magsara ang pastries shop. Naabutan niyang kaunti na lamang ang customer saka nagliligpit na rin ang mga kasamahang staff.Agad siyang tumulong para mapabilis ang paglilinis."Day-off mo pa ngayon," pabirong sita ng staff na si Cory na siyang tumulong sa kanya para makapasok sa shop.Napangiti lang si Shiela saka naalala ang natuklasan ngayong araw. Kahit na planado ang pagtulong nito ay nakikita naman niyang mabait talaga si Cory. Ramdam niyang bukal talaga sa loob nitong tumulong kahit may kapalit."Salamat, a.""Para sa'n?" anito.Umiling siya. "Gusto ko lang magpasalamat sa ginawa mong pagtulong sa'kin noon."Napakunot-noo si Cory at nagtatakang tumingin. "Anong meron? Nagpapasalamat ka na naman sa'kin."Ngumiti lang ulit si Shiela saka pinagpatuloy ang ginagawa.Ilang sandali pa ay wala ng customer at nagpapaalam na ang mga staff na uuwi na. Dahil si Shiela ang maiiwan ay siya na ang tumapos sa paglilinis."Close na po kami ngayong gabi, Ma'am."Iy