HABANG naghuhugas ng pinagkainan ay biglang tumayo si Louie para yumakap mula sa likod. Idinantay pa nga ang ulo sa balikat ni Zia habang dinadampian ng halik sa tenga.
Nakiliti si Zia at nanghina ang tuhod kaya natigilan sa paghuhugas. “A-Ano ba, ‘wag kang magulo,” saway niya kay Louie. “Akala ko ba’y pagkain lang ang sadya mo rito, kaya anong ginagawa mo ngayon?” Pero sa halip na lumayo ay mas hinigpitan pang lalo ni Louie ang yakap at saka bumulong, “Zia, bumalik ka na,” aniya sa pinakamalambing na tonong magagawa. Biglang natigilan si Zia. Ito kasi ang unang beses na nagsalita si Louie na hindi tunog nag-uutos. Malambing at talagang bibigay ang sino man makakarinig ngunit hindi siya pwedeng maging marupok. Kailangan niyang alalahanin ang mga pinagdaanang sakit sa loob ng apat na taong pagsasama. Matagal natahimik si Zia kaya gumalaw muli si Louie at hinalikan ito sa buhok. “HSIMPLE LANG ang gusto ni Zia. Ang gumaling ang ama, makalaya si Chris at muling makaahon sa hirap ang kanyang pamilya.Pero siyempre hindi ganoon kadali makuha ang mga ninanais. Hindi pa siya pinapaburan ng panahon ngayon.Hindi pa lalo na at ayaw pa rin siyang pakawalan ni Louie. Magkaganoon man ay tuloy pa rin ang buhay at hindi na masiyadong iniisip ang mga problema.Hanggang isang gabi, sa Lopez hotel habang nagtatrabaho ay bigla siyang nilapitan ni Austin. “Tumawag si Lindsay at gusto kang makausap, urgent daw.”Pagkabigay ng cellphone ay nahimigan ni Zia na tila nagmamadali ito. “Hello, Lindsay, ba’t ka napatawag?”“Zia! Nandito ako ngayon sa ospital at nagkakagulo! Nasaktan ni tita Maricar si Bea, pumuntah ka na rito sa canteen, dali!”Maingay ang background at kahit naguguluhan ay agad namang tumakbo si Zia palabas ng hotel. Sumunod si Austin at nag-alok na ihahatid siya.Ilang minuto ang dumaan bago makarating s
SA OSPITAL, kasama ang ama ay inilihim ni Zia ang nangyari kay Maricar. Nagdahilan siya na masama ang pakiramdam nito kaya pinagpahinga niya muna sa apartment at siya na lamang pansamantala ang magbabantay. “’Wag mo na akong alalahanin dito, anak. May mga Nurse naman na tumitingin sa’kin kaya umuwi ka na lang at magpahinga,” ani Arturo. Umiling-iling naman si Zia habang hinahaplos ang kamay nito. Nalulungkot siya sa nangyayari ngayon. Paano niya gagawan ng paraan na mailabas si Maricar gayong sinampahan ito ng physical injury ng magulang ni Bea. Paniguradong magtatagal ito sa kulungan dahil wala silang pampiyansa. Ilang minuto ang lumipas nang tuluyang makatulog si Arturo. Doon lang nagkaroon ng pagkakataon si Zia na hawiin ang buhok na tumatabing sa isang bahagi ng kanyang mukha. Natatakot siyang mapansin ng ama ang pamumula ng kanyang pisngi. Medyo napalakas ang pagkakasampal sa kanya na hanggang ngayon ay ramdam niya pa rin ang pagmamanhid. Samantalang sa labas ng kwarto ay pal
NAPASINGHAP si Zia sa mapangahas nitong ginawa. Buong akala nga ay talagang huhubaran siya ngunit hindi nito tinuloy. Hanggang sa bigla na lang siyang niyakap ni Louie mula sa likod at itinulak sa glass-window. Lapat na lapat ang harapan niya sa bintana. Kinabahan siya dahil kitang-kita niya ang ibaba. Baka biglang mabasag at mahulog siya. Ikinatakot niya rin na baka may makakita sa kanya na ganoon ang ayos sa katabing building. “Louie!” hiyaw niya sa sobrang takot. “I just want to clarify na ino-offer mo ‘tong katawan mo sa’kin kapalit ng paglaya ng step-mom mo, right?” bulong ni Louie na nakuha pang halikan sa tenga at leeg si Zia. “Pero ilang beses ko nang natikman at ginamit ang katawan mo. Anong benefits ang makukuha ko sa katawang gamit na gamit na? Gusto mo talagang magpakababa ng ganito pero ayaw mo namang bumalik sa’kin na mas convenient para sa’yo?” Mas dumiin ang yakap ni Louie sa puntong ramdam na ni Zia mula sa likod ang pagkalalake nito. At nilalamukos pa ang isang u
SHE felt helpless. Pakiramdam ni Zia ay isa siyang mababang-uri ng babae. Iyon ang ipinaparamdam ngayon sa kanya ni Louie dahil sa ginagawa nito. Mula noon hanggang ngayon ay hindi pa rin siya kayang respetuhin. Walang pinagkaiba sa mga babaeng bayaran. Na kahit anong pakiusap ay naging bingi si Louie na patuloy siyang hinahalikan at hinahawakan sa iba’t ibang parte ng katawan kahit anong tutol niya. Tumigil saglit si Louie dahil sa pagpupumiglas ni Zia. Nairita siya at tuluyang hinawakan ang buhok nito sabay pinaharap ang mukha para mahalikan sa pisngi. Nagpumiglas naman si Zia hanggang sa mahagip ng mata ang fruit-knife na nasa side-table. Pilit niyang inaabot ngunit hindi niya mahawakan nang maayos hanggang sa malaglag sa sahig. Desperada na siya ng mga sandaling iyon. Kapag hinayaan niya si Louie na gawin ang gusto nito ay para na rin niyang sinabing babalik siya sa dating buhay bilang asawa nito. Buhay reyna sa mata ng iba ngunit mas masahol pa sa katulong ang pagtrato. Aya
MARAHANG naupo sa kama si Zia nang isara ni Louie ang pinto matapos makuha ang pagkaing inutos nito sa secretary.Pinanuod niya si Louie habang inaalis ang takip ng round transparent container. Porridge ang binili ni Alice para sa kanya habang morning breakfast naman ang kay Louie. Matapos ay kumuha rin ng inumin at nilagay sa bed tray.“Ayoko,” ani Zia.Natigilan naman si Louie at napatingin sa kanya. “Ayaw mo nitong pagkain?”“Ayoko nitong ginagawa mo, Louie. Hindi ikaw ito at kahit magbago ka pa’y hinding-hindi na maibabalik sa dati ang lahat. Napagod na ang puso kong mahalin ka.”“Ayos lang, hindi na mahalaga kung anong nararamdaman mo sa’kin. Wala akong pakialam dahil sa panahon ngayon, inconvenience ng matatawag ang pagmamahal. Hindi ka bubuhayin at mapapalamon lalong-lalo na sa kinakaharap mong problema.”Iyon ang paniniwala ni Louie. Ang isang gaya niyang businessman ay hindi naniniwala sa pag-ibig. Sa mundong ginagalawan niya ay ito lang ang mahalaga; kasikatan, yaman at kapa
ALAS-SIYETE ng umaga nang matapos si Louie sa pag-handle ng problema sa kompanya at kasalukuyang nililigpit ang ilang dokumento sa long-table.Mabigat na ang talukap ng mata ngunit kailangan niyang manatiling gising kahit pa wala siyang tulog. Kinailangan niya kasing asikasuhin ang lahat para sa magaganap na urgent meeting.Maging si Alice ay wala ring tulog ngunit hindi naman halata sa itsura dahil na rin sa make-up. Gusto ngang mag-retouch ulit kung hindi lang dahil sa ilang executives na hindi pa umaalis sa conference room.Ang iba nga ay tila gustong kausapin si Louie ngunit wala namang nangahas. Napansin iyon ni Alice at gustong magmukhang malapit kay Louie kaya bahagyang lumapit sabay bulong, “Sir, gusto niyo po bang kumain muna? Io-order ko kayo ng pagkain. Gusto niyo ba ang fruit crisp with hibiscus powder, paborito niyo ‘yun, ‘di ba?” ani Alice na sumusulyap-sulyap pa sa mga executive para siguruhing nanunuod ang mga ito.Napakunot-noo naman si Louie. Hindi siya mahilig sa ma
BUMALIK sa bahay si Louie. Nabigla pa nga at aligagang sumalubong ang ilang katulong na hindi inaasahan ang pag-uwi ng amo. Inakala pang galing sa business trip.Paghinto ng kotse sa entrance ay lumapit ang isang katulong para pagbuksan siya ng pinto. “Welcome back po, Sir,” anito.Tumango lang si Louie at nagtanong kung may pagkain na ba sa kusina. Hindi siya nakakain ng almusal dahil sa kagustuhang makabalik sa ospital. Ngunit hindi rin naging maganda ang kinalabasan ng pag-uusap nila ni Zia kaya nagpasiya na lamang siyang umuwi.Nataranta naman ang katulong sa tanong. “N-Naghahanda pa lang po magluto ng tanghalian. Sasabihan ko po kaagad ang cook na magluto kaagad.”“’Yung madalian lang at gutom na ‘ko,” ani Louie. Hindi na nakuhang magreklamo.“Okay po, Sir,” tugon nito saka nagmamadaling pumasok sa loob. Sumunod naman ang natitirang katulong para balikan ang trabaho.Tumuloy na rin sa loob si Louie at pumanhik sa itaas. Pagpasok sa kwarto ay awtomatiko siyang napatingin sa weddin
MAG-ISA sa living area si Louie ng mga oras na iyon. Nakatulala at malalim ang iniisip.Hanggang sa naisipan tawagan si Alice, “Call, Lawyer Ocampo. Papuntahin mo rito sa bahay at sabihing dalhin ang divorce papers,” utos niya.Habang sa kabilang linya naman ay sandaling natigilan si Alice. Nabigla sa narinig at nagtanong, “A-Ano po ulit ‘yun, Sir? Divorce papers?”Ayaw ni Louie na inuulit ang nasabi na kaya binabaan niya ito ng tawag kay sa sumagot.Napakurap ng mata si Alice at ilang sandali pa ay napangiti. Hindi akalaing nagpasiya ng makipag-divorce si Louie.Sa wakas, dumating na ang pagkakataong pinakahihintay. Sa oras na maging opisyal ang paghihiwalay ng dalawa ay madali na lang para sa kanyang alisin sa landas si Bea. Dahil hindi hamak na mas lamang siya sa kahit na anong aspeto kumpara rito.Isa’t kalahating oras ang lumipas ay dumating sina Alice at Lawyer Ocampo. Dumiretso sa study room kung saan ay naghihintay si Louie.Kasunod ang isang katulong na may dalang inumin para
SANDALING katahimikan ang namayani sa dalawa. Gustong magsalita ni Shiela pero pinangunahan siya ng sariling emosyon. Sobrang unfair sa kanya ng sitwasyon."Sa tingin ko, mas mabuti na rin sigurong ganito ang kinalabasan ng relasyon natin dalawa. Kasi, napagtanto ko na baka... hindi talaga tayo para sa isa't isa. Na kahit anong gawin na'tin, darating at darating tayo sa puntong 'to," matapos iyong sabihin ay tumalikod na siya bago pa tuluyang umiyak sa harap nito. Si Chris naman ay napalingon at tinangka itong hawakan ngunit hindi niya maabot ang kamay ng asawa. Malayo-layo ang distansya nilang dalawa mula sa kama. Akmang babangon pa nga sana siya ngunit nahihirapan ng gumalaw, walang lakas sa katawan."Magpagaling ka at hangad ko ang kaligayahan ninyong dalawa," dagdag pa ni Shiela saka mabilis na naglakad palabas ng kwarto."S-Shiela! Sandali lang!" ani Chris, nakataas ang kamay at pilit itong inaabot. "Sandali lang, 'wag kang umalis..."Ngunit huli na para roon dahil nakalabas na
HINGANG MALALIM ang ginawa ni Shiela saka pinaunang isakay sa kotse ang anak. “Mama,” sambit ni Archie saka nagpupumilit na kumandong. Napangiti naman si Shiela at niyakap ang anak. Ilang sandali pa habang bumabiyahe sa national highway ay pinagmasdan niya ang paligid sa labas ng kotse. “Isang taon na rin,” sambit niya sa hangin. Pero tandang-tanda niya pa ang mga nangyari na animo ay parang kahapon lang naganap. Nagsimula iyon noong bumalik siya sa bansa matapos malaman na naaksidente si Chris. Dahil hindi naging maganda ang pag-uusap nila ni Zia ay pinagpatuloy nila iyon sa sumunod na araw kung saan ay pareho na silang mahinahon... “Hindi pa rin ba nagigising si Chris, Ate?” Umiling si Zia. “Hindi pa rin… Pero umaasa kaming magigising siya sa lalong madaling panahon.” “… E, ang babaeng ‘yun?” Nag-angat ng tingin si Zia, direkta sa mga mata nito. “Pansamantala siyang nasa puder namin—” “Bakit?!” kunot na kunot ang noo na tanong ni Shiela. “Wala siyang ibang matutuluyan. Lum
NAGPALIPAT-LIPAT ng tingin si Zia at Louie sa dalawang babae. Parehong naguguluhan sa nangyayari. Mabuti na lamang at mabilis nakabawi si Louie at nagtanong, “Miss, pwede bang malaman kung anong kailangan mo?”Si Sheilla ay agad nakaramdam ng hiya, guilt at takot. Wala talaga siyang balak na muling bumalik matapos magpasiya na magpakalayo-layo na kasama ang magulang. Nakokonsensya na siya sa ginagawa pero nang matunton siya ng tauhan ni Mario at sapilitang pinababalik ay wala na rin siyang nagawa sa takot na kantiin nito ang kanyang pamilya.Sa pagbabalik na rin niya nalaman ang nangyari kay Chris kaya napasugod siya, iyon pala ay magkukrus ang landas nila ni Sheila na sa pagkakaalam niya ay nasa ibang bansa na.At ngayong tinatanong siya ng pamilya ni Chris ay bigla siyang nablangko… Ano ang dapat niyang sabihin?“A-Ako ang…” nahihirapan siyang magsalita.Hanggang sa Shiela na ang nagkusang magpatuloy, “Ba’t hindi mo masabi? Ga’no ba kahirap na magpakilala? Nakakahiya ba pero hindi k
Chapter 147BAKAS ang kalituhan sa mkha ni Zia. “Gamit ng sister-in-law ko ang apelyido na Cruz kaya hindi namin alam kung sino ‘yang tinutukoy niyo,” paliwanag niya pa.Tumango naman ang pulis. “Kung gano’n ay iimbestigahan namin ‘to…” Matapos ay tiningnan ang kasamahan at parehong tumango sa isa’t isa. “Maraming salamat po sa inyong kooperasyon. Sa ngayon ay babalik po muna kami sa estasyon upang asikasuhin para mag-imbestiga pa.”“S-Salamat sa inyo,” ani Maricar na mugto ang mata sa kakaiyak.Pagkaalis ng pulis ay naiwan ang dalawa, matiyagang naghihintay hanggang sa mapagtanto ni Maricar na… “Ba’t wala si Shiela? Hindi ba dapat ay nandito siya?”“Hindi kaya ay nag-away silang mag-asawa? Sabi nga kanina ng pulis ay makailang ulit na tinatawagan ni Kuya si Shiela.”“Sinong Shiela ang tinutukoy? Dalawa silang binanggit ng pulis.” Ang lungkot sa mga mata ni Maricar ay nag-iba. “Hindi kaya ay may ginagawa na namang kalokohan si Chris na hindi natin alam?”Biglang sumagi sa isip ni Zia
KUMUNOT ang noo, naguluhan at nalilito si Chris ng mga sandaling iyon. Para siyang nakarinig ng salitang mula sa ibang lengguwahe, hindi makaproseso ng maayos ang utak.“A-Anong sinasabi mo? Pa’nong aalis sila ng bansa? Wala silang sinasabi sa’kin!” biglang taas ng boses dahilan kaya nagsilingunan ang mga empleyadong nasa malapit.“Pakiusap, ‘wag kang sumigaw rito. Nasabi ko na ang kailangan mong malaman kaya maaari ka nang umalis.”Umiling-iling si Chris saka humakbang palapit, tila gusto itong kuwelyuhan. “Gano’n na lang ‘yun?! Basta mo na lang ako paaalisin?!”Nabigla ito sa inakto ni Chris pero nakabawi rin naman. “At anong gusto mong gawin? Pasalamat ka nga’t sinasabi ko ‘to sa’yo kahit ayaw ipaalam ni Senior.”“Sa’ng bansa?”Ngunit hindi na ito nagsalita.“Nasa’n ang amo mo? Gusto ko siyang makausap ngayon.”“Sinabi ko na sa’yong—”Pero hindi na ito pinansin ni Chris at naglakad na palayo. Siya na lamang ang maghahanap kay Mario. Kung kailangan na halughugin niya ang buong build
DAHIL sa pagsigaw ni Shiela ay natakot ang bata at agad itong umiyak. Hinaplos-haplos ni Chris ang likod ng anak upang tumahan ito nang hindi inaalis ang tingin kay Sheilla na nakatungo lang.“Kung hindi kayo aalis dito ay mapipilitan akong tumawag ng security,” banta ng Doctor.Hindi gumalaw si Shiela, tulala siya sa kinatatayuan habang lumuluha. Kaya si Chris na ang humila rito palabas. “Pasensiya na po sa istorbo,” aniya sa Doctor pero nakatingin naman sa dalaga.Pagkasara ng pinto ay marahas na binawi ni Shiela ang braso mula sa asawa. Matapos ay kinuha ang bata at tuloy-tuloy sa paglayo.Sumunod naman agad si Chris pero natigilan saka nilingon ang saradong pinto… Hindi niya kayang balewalain ang gumugulo sa isip. Dahil kung talagang buntis si Sheilla ay gusto niyang alamin kung sino ang ama ng dinadala nito.Mariin niyang naikuyom ang kamay saka sinundan ang asawa’t anak. Sa ngayon ay ang dalawa ang priority niya… Sa susunod na lamang niya aalamin ang totoo.Pagpasok sa opisina a
Chapter 144MATAGAL ang titig ni Mario sa apo saka naupo sa kama habang nakasandal naman ito sa headboard. “Ba’t gusto mong sa abroad? Marami naman maayos na university sa bansa.”Napatingin si Shiela sa magkasalikop na kamay. Hindi niya masabing gusto niyang magpakalayo-layo muna sa problema na kinakaharap.“Dahil ba kay Chris? Kahit hindi mo sabihin ay may tenga ako rito sa bahay. Ang ano man naririnig ng mga katulong dito ay inire-report nila sa’kin kaya hindi mo kailangan na maglihim.”Napabuntong-hininga si Shiela. “Nahihirapan na ‘ko sa sitwasyon namin, ‘Lo. Parang kahit anong gawin ko ay palala nang palala ang hindi namin pagkakaunawaan,” pag-amin pa niya.“Natural lang naman iyon sa mag-asawa pero kung talagang gusto mong sa ibang bansa mag-aral ay hindi kita pipigilan. Dahil kung ako rin naman ang tatanungin ay mas maganda nga ang makapag-aral abroad,” ani Mario. “May naiisip ka na bang bansa?”Umiling si Shiela dahil ang priority lang niya talaga ng mga sandaling iyon ay pan
ISINUGOD sa ospital si Shiela dahil sa taas ng lagnat. Kinaumagahan na ito nagkamalay at tanging private nurse lang ang nabungaran pagmulat ng mata.“S-Sino ka?”Napalingon ang nakaunipormeng babae saka ngumiti. “Ako po si Pia, Miss.”“Kailan pa ‘ko rito?” Gusto niyang bumangon pero nanghihina pa siya nang husto.“Kagabi po, Miss at ngayong umaga lang ako na-hired para magbantay sa inyo.”Pinagmasdan ni Shiela ang putting kisame. “May dumating ba para sa’kin?”“Wala po.”“Ang cellphone ko ba nandito?”Kinuha ni Pia ang bag na binigay sa kanya. “Pinadala ito kanina, mga gamit niyo, Miss pero… Ay, ito, may cellphone.” Pagkatapos ay inilabas sa bag.“Akin na.” Bahagya lang itinaas ni Shiela ang kamay pero hirap na hirap na siya. Matapos makuha ay tiningnan niya kung may missed call ba si Chris pero wala. Maski man lang message ay wala rin siyang natanggap.Mas lalo siyang nadismaya na hindi man lang ito tumawag sa kanya matapos ng nangyari. Naiiyak siya na ewan, hindi niya maintindihan a
HABANG kausap ni Chris ang dalaga sa video call ay nakaramdam siya ng kakaiba mula sa likod kaya lumingon siya at nagtagpo ang tingin nila ni Shiela.Binaba niya ang cellphone saka mabilis na lumapit dito upang magpaliwanag. Hinawakan niya ang kamay nito pero nang mapansin ang nanunuot na tingin ng asawa ay napaiwas siya. “M-Magpapaliwanag—” hindi na niya natapos ang sasabihin nang bigla nitong binawi ang kamay.“Magpapaliwanag ka na naman? Wala na bang bago, Chris? Ano naman sa pagkakataong ‘to?” halata sa boses ni Katherine ang disappointment.“Si Sheilla kasi—”Bago pa makapagpaliwanag ay tinulak na ito ni Shiela. “Tama na, Chris! Hindi ko kailangan ng walang kwenta mong paliwanag dahil halata naman na siya ang mas matimbang.”“Hindi ‘yan totoo!”“E, ba’t hanggang ngayon may koneksyon pa rin kayong dalawa? Hindi mo pa siya tinatanggal sa trabaho?”“Hindi ko siya pwedeng basta-basta na lamang tanggalin. Wala siyang ginagawang mali sa trabaho.”Pagak na natawa si Shiela. “Sobrang gal