Chapter 5

Kinabukasan, ganoon pa rin ang ginawa ko noong umaga. Tumunganga habang lahat ng taong narito sa penthouse ay ginagawa ang kani-kanilang mga trabaho. Actually, wala na nga 'ata silang malinis pero gora pa rin sila. Feeling ko napaka-useless kong tao rito!

Kaya naman noong kinahapunan ay napagdesisyunan kong lumabas at maglibot-libot. Pwede na naman akong ma-expose sa labas dahil narito na ako legally. Maghahanap na rin ako ng pwedeng maging part-time para hindi naman ako nakatengga nang matagal habang hinihintay ang resulta sa Hansan. At saka, gusto ko na rin umalis sa bahay ni Coen o bayaran man lang siya, masyado na akong nahihiya.

Ay wow, nahihiya pa pala ako sa lagay na 'to?

"Saan ka pupunta, Kierra?" medyo matapang na tanong ni Manang Pola nang makita niya akong nag-aayos ng sarili.

I'm wearing denim pants and a neutral fitted turtleneck shirt. Humiram ako ng white sneakers kay Anne at isinuot iyon. Mabuti na lang at kasya sa akin. Hindi pa ako handang magsuot ng pumps, hindi talaga kasi ako sanay doon.

Lumunok ako. "Sa labas lang po, maglalakad-lakad."

Ilang segundo niya pa akong tiningnan nang may pagtataka bago tumango. "Sige, mag-iingat ka. Magpasama ka sa mga bantay ni Sir Coen, ha?"

Ngumiti na lamang ako bilang tugon. Ayoko kayang magpasama sa kanila.

Lumabas na ako ng penthouse at, as usual, humarang na naman sa akin ang dalawang nakabantay sa magkabilang dulo ng pinto.

"Saan po kayo pupunta?" harang ng isang tagabantay. Aba't parang 'yan din ang tinanong niya sa akin kahapon ah!

"Lalabas lang."

"Hindi po kayo pwedeng makalabas nang walang kasama," walang emosyon nitong saad habang nakatitig ng diretso sa akin.

Huminga ako nang malalim. "Labas mo phone mo."

"Po?"

"Basta, tawagan mo ang boss ng boss mo." I was pertaining to Coen.

Naguguluhan man ay nilabas pa rin niya ang telepono at tinawagan si Coen. Naiinggit na rin ako, gusto ko na ng phone! Kaya kailangan ko na talagang makapag-trabaho rito.

Matapos ang ilang ring ay hula kong sumagot na ito dahil napatayo siya nang tuwid at magalang na nagsalita. Yes naman, kuya!

"Sir, this is Jan, tawagan ko raw po kayo sabi ni Ma'am Kierra."

May ilang segundo rin siyang tumatango-tango roon. Nabanggit ko kasi kahapon kay Coen na, kung sana, 'wag na niyang higpitan ang security sa akin. Hindi naman kasi ako isang kilalang personalidad. Then, he told me na bahala na raw ako sa buhay ko which really gave me smile on my face.

"Copy that, sir," aniya sa kausap habang nataas-baba ang ulo. Binaba niya ang hawak na phone at diretsong tumingin sa akin. I smiled habang nagtataas ang dalawang kilay, hinihintay na sabihin niyang pumayag ang amo niya. "Sige raw po. Mag-ingat po kayo."

Dumoble ang aking saya at umabot hanggang mata ang aking pagngiti nang marinig iyon. Yes, I'm free! Masaya akong gumawi sa elevator ngunit hindi pa ako tuluyang nakakalapit nang sumigaw ang paborito kong guard. Ano na naman kaya 'yon?

"Ma'am sa kabilang elevator po kayo sumakay!"

Huh? Kabila?

Nakakunot ang noo kong tiningnan ito. "May isa pang elevator?"

Kasi ang ginamit kong elevator noong dinala ko si Coen dito sa penthouse niya ay ito ring ginamit ko kahapon pagpunta sa rooftop. Wala sa sariling napasilip ako sa kaliwang bahagi at, tama nga sila. Mayroon pang isang elevator doon.

Paanong hindi ko ito napansin no'n? Sabagay, dalawang beses pa lang akong nakakalabas dito.

Bahagyang lumapit ang lalaki sa akin. "Ang isa pong ito ay nakalaan lamang kay Sir Coen. Ang nasa kaliwa po ang karaniwang ginagamit ng lahat. Bilin po sa akin ni Sir Coen na gamitin n'yo ang kaliwang elevator tuwing bababa kayo sapagkat maaaring may makapansin sa inyo," paliwanag nito.

So, ganito pala talaga ka-special ang lalaking iyon?

I unconsciously nodded my head, multiple times! Tama nga naman siya, hindi pa ako handang maging usap-usapan dito sa Søren. Hindi ko pa tuluyang alam kung anong mayroon kay Coen sa distritong ito pero alam kong sobra niyang yaman at sikat.

At doon ko lamang napansin ang pagkakaiba ng kulay ng dalawang ito. Ang elevator na nakalaan kay Coen ay kulay ginto habang ang isa ay silver. Napakataray naman talaga! Bigtime!

Wala na akong inaksayang oras. Gusto ko nang makaalis sa building na 'to at makita ang pinagmamalaki ng lahat, ang Søren.

Pumasok ako sa isang coffee shop. Mula sa labas ay aakalain mong isa itong garden sa gitna ng sibilisadong lugar but, actually, it's a café! Pagpasok na pagpasok pa lang ay malalanghap mo na agad ang mabangong amoy ng iba't ibang uri ng kape. I love the smell of brewed coffee pero hindi ako nainom. Weird right? I just love its aroma.

Agad akong napahanga nang makita ang loob nito. Hindi lamang sa labas makikita ang mga disenyo nilang halaman ngunit mayroon din dito sa loob. Kahit saang sulok ka tumingin ay may makikita kang mga paso. Ang bawat lamesa at upuan naman ay gawa sa kahoy na tumutugma sa tema ng café. Bumabagay din sa puti nilang pader ang mga gumagapang na halaman. Mga ibon at paru-paro na lang 'ata ang kulang dito.

"Excuse me, may vacant job po ba kayo ngayon?"

Tila nagulat ang babae sa cashier pero tinawag niya pa rin ang manager niya.

The manager approached me. "Hi, are you looking for a job?" nakangiting tanong nito. I think he's gay, tunog beki eh.

"Ahh opo, sana." Mahina akong tumawa habang pasimpleng inayos ang nakatrintas kong buhok.

"May documents ka bang dala?"

"Wala po eh. I only brought my ID with me."

Wala talaga akong dalang kahit ano. Bitbit ko lang ang pitaka kong may laman na isang-libo, dalawang ID at coupons.

"It's okay, you can always come back here for requirements. Can I, at least, see your ID?" Agad kong nilabas ang ID na binigay sa akin kahapon ni Coen na nagsasabing isa na akong mamamayan ng Søren. Binigay ko ito sa aking kausap. Nakita kong nanlaki ang kanyang mata, hindi pa man niya iyon nababasa. "OMG!" bulalas niya habang nakatingin sa maliit na card.

Huh, omg? Bakit naman?

Paulit-ulit niya akong tiningnan at pinagbalik-balik ang tingin sa kanyang hawak at sa aking mukha. Medyo nako-conscious na ako kaya pilit akong ngumiti.

Ano naman kayang meron?

"May problema po ba?" medyo kinakabahan kong tanong.

Ang isa niyang kamay ay napatakip sa kanyang bibig na para bang hindi siya makapaniwala sa nakikita niya.

"You're an elite?!" he exclaimed. Okay, masyado na 'tong nagiging super weird. "You have a black identification card and it means you're one of the elites in Søren!" medyo excited niyang sambit. "Pero bakit ka naga-apply sa coffee shop namin, ma'am?"

Binalik niya sa akin ang ID ko habang ako ay naiwang nagtataka sa mga bagay-bagay sa mundo. Ano raw? Elite? Kulay black nga ang identification card ko, 'yon ang una kong napansin noong makita ko ito pero sabi ko sa sarili ko, baka normal na black ang lahat ng ID nila so I shrugged it off.

Ngunit nagkamali 'ata ako.

Grabe pala, pati pa rin pala sa Søren ay may klase at ranggo pa rin ang isang tao. Nang makabawi sa mga impormasyon ay tiningnan ko siya nang nakangiti. "Maaapektuhan po ba nito ang pag-a-apply ko sa inyo?"

Ngumiti rin ang manager. Hinawakan niya ang dalawa kong kamay at masayang nagsabi. "Naku, hindi. Kung gusto mo, pwede ka nang magsimula bukas. I think you'll bring luck sa coffee shop namin."

Woah, agad-agad?!

Ano choosy pa ba, Kierra? Nasa harap mo na, kunin mo na!

"Salamat!"

The manager of this coffee shop briefed me for few minutes. Sinabi niya sa akin kung anong oras ang shift ko. He also discussed what to wear and the dos and don'ts of this store.

As of tomorrow, mags-start muna ako bilang waitress or cashier. Well, it actually depends daw sa kaya kong gawin. Hindi na ako nag-inarte pa. At least, hindi na ako mahihirapang kumuha ng requirements. May tulong din pala ang black ID na ito, kahit papaano.

"See you bukas!"

I slightly bowed bago isara ang glass door. They seemed nice naman, plus, ang ganda pa ng environment! Nakakagaan sa pakiramdam at nakakakalma ng isipan.

.

Nagsimulang maglakbay ang aking mga paa. Medyo malapit lamang ito sa building na pinags-stay-an ni Coen kaya sure akong hindi pa ako maliligaw. Magaling ako sa mga direksyon kaya malaki ang tiwala ko na hindi ako mawawala.

I roamed around. Grabe, magkasalungat na magkasalungat ang distritong ito at ang Nuere. Ang mga nakakasalubong kong tao ay mukhang disente at may mga kaya sa buhay. Malilinis ang kanilang mga mukha at parang araw-araw nakatambay sa salon. Para tuloy akong nasa ibang bansa at isang turista.

Kung nasa Nuere ako ngayon at naglalakad, siguradong matatakot na ako sa mga makakasalubong ko sa daan. Sa Nuere kasi, kapag nakita nilang maganda ang suot at ang kutis mo, ay automatic na ikaw ang magiging target ng mga magnanakaw. Naalala ko, dalawang beses na akong nanakawan noong nasa kolehiyo pa lamang ako dahil sa aking uniporme kaya naman simula no'n ay hindi na ako iniiwang mag-isa nina Gaby at Jess.

Masyado 'ata akong mahal ng kamalasan.

"Nagugutom na 'ko," bulong ko nang makita ang seafood advertisement sa malaking screen na animo'y parang telebisyon. Bigla tuloy kumalam ang sikmura ko.

Pinagsawalang-bahal ko na lamang iyon. Hindi pwede, Kierra. Isang-libo na lang ang pera mo sa bulsa. Save it for future purposes! At saka, saan aabot 'yang 1k dito sa Søren? Jusme, baka nga juice lang mabili ko rito.

Habang naglalakad ay may naramdaman akong kakaiba. It gave me chills na parang may nakasunod sa akin.

I tried to look at it with my peripheral vision but I couldn't. Dang, alam kong miyembro ako ng elite pero wala akong kapera-pera at gamit na mamahalin man lang! Hindi ko deserve manakawan nang ganito!

Malakas talaga ang pakiramdam ko na may taong nakasunod sa akin. Kaya naman mas binilisan ko ang aking lakad at pumunta sa maraming tao. Ngayong moment na ito, gustong-gusto ko na lang sumigaw ng tulong.

Sinubukan kong lumingon at ganoon na lamang ang aking gulat nang makita kung sino ang nakasunod sa akin. Parang literal na lumuwa ang aking mga mata at napaawang ang bibig. Hindi ko inaasahang susundan niya ako rito.

"Zach?!"