Chapter 4

"Kapag pinirmahan ko ba 'to, wala nang urungan?" medyo manginig-nginig kong tanong sa taong nasa harapan ko.

Tuwid itong nakaupo at seryosong nakatingin sa aking direksyon. Nang magtama ang aming mata ay muntik na akong mapaatras dahil sa sobrang lamig nito at talaga nga namang nakakatakot talaga siya. Bagay na bagay sa kanya ang pinasok niyang trabaho.

"Wala nang urungan."

Nakita ko sa papel ang pirmadong pangalan ni Coen. Wala ba siyang magulang man lang? Baka mamaya giyerahin ako ng nanay niya or what. I guess wala lang talaga siyang pakialam, to the point na ibibigay niya na lang basta-basta ang kanyang epilyedo sa isang estrangherong katulad ko.

Nasa sala kami ngayon ng penthouse ni Coen. At itong kaharap ko naman ay ang assistant niyang si Zach. Hindi tulad noon, nakasuot na siya ng puting polo. Mabuti naman, nakaka-awkward kasi kung may kaharap kang sobrang formal 'yung suot tapos ikaw ay naka-tsinelas lang.

Huminga ako nang malalim upang ikalma ang sarili. Tiningnan kong maigi ang pangalan ko roon.

Kierra Castro Vergara.

I gulped and bit my lower lip as I started to draw my signature. This is it! I'm officially married, wala nang bawian 'to.

Sa huling pagkakataon ay pinagmasdan kong muli ang kontrata bago ibinalik kay Zach.

"Congratulations," bati nito pero iisang tono lamang ang lumalabas sa kanyang mga bibig. Katulad din siya ng boss niya, walang bahid ng emosyon! Tumayo ito kaya naman napatayo rin ako nang wala sa oras. Magpapasalamat ba ako o ano? I don't even know how to react. Kaya naman sinuklian ko na lamang siya ng isang ngiting pilit. "This penthouse is protected with my people, you don't have to worry," he monotonously said.

Para akong nakikipag-usap kay kamatayan.

I awkwardly smiled. "Ahh sige, ingat ka!"

Honestly, hindi naman ako natatakot. I actually feel protected here kahit hindi niya sabihing maraming nakabantay dito. I don't know, I just feel safer here.

"Manang Pola?"

Saglit itong lumingon sa akin at muling binalik ang tingin sa kanyang niluluto. "Bakit?"

"May rooftop po ba ang building na ito?" inosente kong tanong. Ilang oras pa lang akong narito pero parang isang taon na akong nakakulong. Hindi ako sanay na walang ginagawa sa bahay.

"Meron naman. Pupunta ka roon?"

"Opo sana, nababagot na ako rito. Hindi niyo po kasi ako pinapagalaw," asar ko.

Atsaka gusto ko rin panoorin ang paglubog ng araw. Iyon kasi ang parati naming ginagawa nina Jessica at Gaby noong mga unang taon palang kami sa pagiging nars. Umaakyat kami sa rooftop ng ospital sa Nuere at doon naglalabas ng mga sama ng loob.

Remembering it makes me want to fly to Nuere. Kung pwede lang...

Tumawa ito. "Sige, bilisan mo lang. Malapit nang umuwi si Sir Coen," paalala niya.

Kailangan bang narito ako kapag umuwi siya?

Sabagay, hindi naman nila alam ang sitwasyon namin. Ang akala siguro nila ay in love na in love ako kay Coen at gayon din siya sa akin. It was the most preposterous thing that will be happened kung magkataon. Puputi muna ang uwak, ika nga, bago mangyari 'yon. Hindi naman din kasi ako ka-ideal na babae for a man like him. I mean, he's Coen Montero, 'di ba?

Ngumiti ako at dali-daling lumabas sa penthouse. Ngunit pagkalabas na pagkalabas ko pa lamang ay humarang na agad sa akin ang dalawang lalaking naka-formal attire. May earpiece silang nakasuot sa kani-kanilang mga tenga.

Mga kampon ni Zach.

"Saan po kayo pupunta, ma'am?" tanong ng isa.

Napaatras ako at lihim na napalunok. Bakit feeling ko may ginawa akong mabigat na kasalanan?

"Ano... sa rooftop lang."

"Sige po, sasamahan kita," diretsong saad nito. The man gave me a way papunta sa elevator. May sinabi pa ito sa kanyang earpiece habang naglalakad sa aking likuran.

I actually don't need to ride elevator kasi isang hagdan lang naman ay naroon na ako. Pero sige na, baka kasi gustong mag-elevator nitong kasama ko.

After few seconds ay narinig ko ang pagtunong nito. Lumabas na ako roon. The man in formal suit stayed in the corner habang pinagmamatiyagan ako.

Pumunta ako sa dulong bahagi at dinungaw ang kabuuan ng Søren. Naglandas ang aking tingin sa isang malaking harang sa aking gilid. That's the boundary between this district and Nuere.

Mapait akong ngumiti. Nami-miss ko na ang pamilya ko. I sighed at tumingin sa papalubog ng araw. Another day has ended. Ilang araw kaya ang itatagal ko rito?

"Hey."

Wala sa sariling napalingon ako roon. Si Coen. Tinapik niya ang lalaking kanina pa nagbabantay sa akin, he said something at tumango naman ang lalaki pagkatapos ay umalis na.

Kami na lamang dalawa ni Coen ang narito. Nagningning ang aking mata nang makitang papalapit ito sa akin. Para siyang runway model habang naglalakad. He really nailed it! He's wearing a black polo, partnered by blue bottoms then super classic black shoes. Mukhang kakagaling niya lang talaga sa trabaho pero hindi bakas dito ang pagod. Isang malaking sana all!

"Hey?" medyo nagulat at naguguluhan kong bati. Hindi ko kasi inaasahang pupunta siya sa isang hamak na rooftop. Tumigil ito sa aking tabi. He handed me a cola without even glancing at me. "Salamat."

I opened the can and started sipping it. Napatingin na naman ako sa kamay nito nang may iabot na naman sa akin.

Envelope? Hindi ko napansin na mayroon pala siyang hawak na ganito kanina.

"Ano 'to?" I asked pero kinuha ko rin mula sa kanya.

"Your documents here in Søren. You also have the identification card there," seryoso niyang saad without even blinking.

Ibig sabihin nito ay isa na akong residente ng unang distrito.

Bahagyang nanlaki ang aking mga mata. "Gano'n kabilis?!"

He rose his smirk. "I have connections."

"Salamat ulit."

Magtatanong pa sana ako kung paano ang naging proseso but I just chose to zip my mouth. Baka mamaya bawiin niya ito.

"Anong ginagawa mo rito?" he asked still facing the view.

Naku, kung meron lang akong cellphone ngayon, baka na-picture-an ko na 'tong isa ito. Ang ganda kasi ng background. Tapos ibebenta ko pictures niya, 100 ang isa! Siguradong mas mapapadali ang pagkuha ko kina mama kapag ganoon!

I erased that silly thought. "Wala kasi akong magawa."

"Tell me, what do you want to do then?"

"Gusto kong humanap ng part-time job at i-explore ang Søren," I honestly answered.

Para kasing hindi ako mabubuhay kapag wala akong ginagawa. Gusto ko nang magtrabaho para hindi sayang sa oras at para mapadali na rin sa akin. Ang alam ko kasi you need to present specific amount sa higher ranks para madala mo rito ang pamilya mo. Yes, it's all about money but I like it here. Mas mapapadali ang buhay dito nina Mama at Ryan. Hindi na baleng ako ang maghirap, basta magkaroon lamang sila ng magandang buhay.

My mom deserves it.

Kunot-noong tumingin si Coen sa akin. "You don't have to work, Kierra. Hindi mo alam kung gaano kahirap ang sistema rito."

Sinamaan ko ito ng tingin. Aba! Minamaliit mo ba ako?

"Wala akong pakialam. Hindi ko dapat sinasayang ang oras ko, pagkakataon ko na ito para kumita nang malaki-laki. Kailangan kong makaipon agad. Sanay na ako sa hirap ng buhay, hindi na magiging bago ito."

"I can help, you know that, right? Kaya kong papuntahin na mismo ngayon ang pamilya mo."

"I know but I don't want to use you anymore. At saka, gusto ko mula sa sarili kong dugo't pawis ang magiging dahilan kung bakit sila mapupunta rito. Maraming salamat sa offer."

Tumango-tango siya. "Alright. Your parents are very lucky to have you."

Natawa ako. I did a hair flip and smiled. "Dapat lang! Ang ganda ng anak nila, 'no!"

Coen laughed habang nakatuon ang mga mata sa akin. Nagulat ako nang makita siyang tumatawa. Ngayon ko lang siya nakitang ganito. Mas lalo siyang guma-gwapo kapag nakangiti siya.

"Alam mo, you should always smile. Mas gwapo kang tingnan kapag ganiyan," suhestiyon ko.

"Should I?"

Tumango ako. "Siguro takot mga employees mo sa 'yo, ano? Nakakatakot kasi 'yung serious face mo."

Coen chuckled but didn't even bother to speak. Bumalik ang seryoso niyang mukha.

I mentally pouted dahil doon. Ayan, mukha na naman siyang gwapong monster na kakain ng tao.

"Let's go, I'm getting hungry."