CHAPTER 2

ATASHIA

Sigawan, tuksuhan! Napaka-ingay sa loob ng bagong bukas na restaurant ni Sir Lance Henzon. 

Nabibingi ako sa lakas ng ingay pero nakaguhit ang isang malapad na ngiti sa aking mga labi. I am holding a bouquet of roses and a box of chocolate. Bigay iyon sa akin ni Boss Lance Henzon. Sa wakas gumana ang aking ritwal. Hindi ko lang nalusutan ang panggagantso ko sa kaniya, napaibig ko pa siya!

Sa harapan ko ay nakatayo ang isang gwapong lalaki. He's wearing a white long sleeve na ipinares niya sa itim na slacks pants. His tantalizing eyes are staring at me. The kilig is running all throughout my spine. My gosh, daig ko pa ang nasa cloud nine kaya napapa-inglis na ako. 

"Will you be my girl?" he asked. 

"Ako, magiging girlfriend mo? Ikaw na anak ng isang kilalang pulitiko ang magiging bf ko? Nagkakamali ka yata, sir," nagkakandautal kong pahayag. 

"Why not? Wala namang batas dito sa Pilipinas na bawal ma-inlove ang boss sa empleyado n'ya," sagot ni Sir Lance. 

Hindi ako nakaimik. Nagsisigawan na kasi dahil sa kilig ang mga empleyado na nakatingin sa amin. Tuwang-tuwa ang puso ko sa mga sinabi ni Sir Lance pero hindi ang isip ko. Ako na anak ng isang kilalang prostit*te sa lugar namin ay imposibleng maging bahagi ng pamilya niya. Kahit mukha akong pera sa paningin ng iba, gusto kong patunayan sa lahat na kaya kong mabuhay nang malayo sa anino ni nanay. Subalit hindi ko pa rin kayang maging nobya ng isang Lance Henzon. Inakit ko lang siya para hindi niya ako tanggalin sa trabaho, hindi para gamitin ko siya sa mas malalim pang dahilan.

Iniisip ko pa lang na he is the son of a congressman and wealthy business woman, jusmiyo, Marimar, nababahag na ang buntot ko. Malayong-malayo ang antas ng aking pamumuhay sa kan'yang kinalakihan. Literal na langit at lupa kami. 

"Mr. Lance Henzon, nagkakamali po yata kayo ng tinanong sa akin. Secretary mo lang po ako at minsan ay utusan sa restaurant na ito. Amo po kita at empleyado mo po ako. Marami ka pa pong hindi alam tungkol sa akin," nahihiyang sabi ko. 

Biglang tumahimik ang lahat. Sinenyasan sila nila Sir Lance na umalis na. Oras na ng uwian kaya diretso na sila pauwi. Kahit ang kaibigan kong si Loida ay walang nagawa ng inutusan siya ni Lance na umuwi na rin. 

"Sir, uuwi na ako," mahina kong sabi. "Kailangan kong makasabay si Loida."

"Let us talk first," sagot ni Sir Lance sabay hawak sa kamay ko at hinila na ako papasok sa opisina n'ya. 

Inilapag ko sa table ni sir ang bouquet ng bulaklak at chocolates na binigay niya kanina. Ngumiti ako kahit nahihiya ako sa kan'ya. Humakbang siya palapit pa sa akin. Magkadikit na ang mga sapatos namin at amoy ko na ang hininga n'ya pero hindi ako gumalaw kahit katiting. 

"I have been loving you since the day I saw you. Alam kong gusto mo rin ako. Nahuhuli ko ang mga nakaw mong tingin sa 'kin," sabi n'ya habang hawak ang mga kamay ko. 

Napabuntong-hininga ako. Three months ko pa lang na kilala si Sir Lance. Ang alam ko, kaya niya ipinatayo ang resturant ay dahil sa mommy niya. Katatapos n'ya lang din ng masteral degree sa kursong Business Management kaya isa iyon sa unang negosyo niya.

"Sorry, sir. Gwapo po kasi kayo kaya napapatingin ako sa mukha n'yo pero hindi ko po kayo mahal. Ayaw ko pong pumasok sa isang relationship na walang kasiguraduhan," I said.

"It's okay. I'm willing to wait. Just give me a chance na ligawan ka. Don't worry, good boy ako. No girlfriend since birth dahil sa strict kong mommy." 

Natawa ako sa huli n'yang sinabi. Very strict talaga ang mommy n'ya at takot na takot ako rito. Naku po, daig ko pa ang kumuha ng bato na pang-pukpok sa ulo ko kapag sinagot ko ang lalaking nasa harapan ko. 

"Don't get me wrong. Dati lang mahigpit si mommy. Now, she doesn't care anymore kung sino man ang i-date ko. I'm twenty-six kaya naman malaya na ako. Sabi n'ya naman kasi basta nakatapos na ako ng masteral, I am free to have a girlfriend." 

Pilit kong hinila ang mga kamay kong hawak n'ya. Oo, kilalang makatao ang ama ni Sir Lance. Minsan ko nang nakita si congressman at very down to earth siya. Subalit nakakatakot daw ang mommy niya. Balitang-balita iyon sa opinsa ng Henzon Group of Companies. 

"Sige, payag po akong ligawan mo pero kilalanin mo muna ako, sir. Ikaw kasi ay kilala ko na, ako hindi mo pa kilala. Baka hindi mo rin ako matanggap sa huli," sabi ko. Paraan ko lang iyon para magtagal pa sa trabaho ko. Bahala na kung ano ang mangyari. 

"Really? You have no idea how happy I am right now," sabi n'ya. 

Ngumiti lang ako at nagpaalam na. Alas-onse na ng gabi kaya kailangan ko ng nagmamadaling umuwi. Baka iba na naman kasi ang isipin ng mga tao sa amin. Subalit hindi pumayag si Sir Lance na hindi ako maihatid sa amin. Mula sa restaurant ay halos bente minutos din ang itinakbo ng sasakyan n'ya. 

Pagbaba ko ng mamahaling sasakyan ni sir ay nagtinginan ang mga tambay na nag-iinuman sa kalsada. Siniyasat nila ang sasakyan at may pa-haplos pang nalalaman ang mga pasaway. 

"Hanep! Atashia, rumaraket ka na rin!" sigaw ng kababata kong si Raymond. Ang laki pa ng tawa niya kahit bungal siya. Dahil maliwanag ang ilaw kaya kita ko ang maitim n'yang gilagid. 

"Tigilan mo ako! Si nanay, and'yan ba?" tanong ko kay Raymond. 

"Oo. May kasama na namang bagong tatay mo. Iba ka talaga, Atashia. Gabi-gabi, iba-iba ang ama mo." 

Tinapunan ko ng masamang tingin si Raymond. Umuusok ang ilong ko sa galit. Ayaw ko talaga na dinadala ni nanay ang ang customer n'ya sa bahay. 

Nasa may pintuan pa lang ako ay nangilabot na ako sa narinig ko. Mga ungol at d***g iyon na mula sa loob ng aming bahay.

"Bilisan mo namam. Nakakabitin ang galaw mo," dinig kong reklamo ni nanay. 

Napaupo na lang ako sa may pintuan habang pinakikinggan ang tunog ng salpukan ng mga katawan nila. Kita ko rin ang pag-uga ng pinto na malapit nang matanggal sa kinakabitan nito. 

"Would you like to sleep sa aking…" 

Napaangat ako ng ulo. Nawala sa isip ko na may kasama pala ako. Ang masama roon, naririnig n'ya rin ang ungol ng mga naglalampungan sa loob ng bahay namin. 

Halos matunaw ako sa hiya. Nanlalamig ang buong katawan ko. Hindi ko tuloy maiwasan ang mapaiyak na lang. Gabi-gabi kasing ganoon ang dinadatnan ko sa bahay namin. Immune na ako sa mga halinghing at bingi na ako sa abot hanggang langit na mga ungol. 

"Hey, stop crying. Sumama ka na lang muna sa akin sa hotel," anyaya ni Sir Lance. 

"Thank you, pero dito na lang ako. Matatapos din sila. Umuwi ka na, sir," taboy ko sa kan'ya. 

Magsasalita pa sana si Sir Lance nang biglang lumakas at mas bumilis pa ang ungol mula sa loob ng bahay. Napalunok ako ng ilang beses. Hindi ako makapagsalita. Nakatitig lang ako sa lalaking nasa harapan ko. Sa isip ko ay naglalaro ang mga eksenang nangyayari sa loob pero hindi si nanay at ang customer n'ya ang bida kun'di kaming dalawa ni sir. 

Ipiniling ko ang aking ulo. Mali ang iniisip ko. Dapat ang nanay ko ang nagpapakita sa akin ng mabuting halimbawa. Hindi ko siya hinuhusgahan sa trabaho n'ya kasi ito ang ibinuhay n'ya sa akin dahil sa kahirapan ng buhay, pero mali. Hindi tama sa mata ng mga taong nakapalibot sa amin. Hindi tama na makita at marinig ko ang lahat. Masyado nang kinain ang aking ina ng makamundong bagay tulad ng pera at s*x kaya kailangan ko na siyang pigilan.

Sa sobrang inis ko ay kinalampag ko ang pinto. Narinig kong napamura si nanay. Ilang saglit pa ay binuksan n'ya na iyon. Nakapamewang siya at nakahanda na para sa isang bonggang salubong sa akin. 

"P*****a! Istorbo ka! Sana hindi ka na lang umuwi!" sigaw n'ya sa akin.

"Hanggang kailan ka ba sa ginagawa mong iyan, 'nay? Hindi ka ba talaga magsasawa? Sinabi ko na sa iyong tumigil ka na riyan," sabi ko. "May trabaho na ako. Hindi mo na kailangan pang gumawa ng mali."

"Hindi kayang ibigay ng sahod mo ang luho ko. Tigilan mo ako. Anak lang kita, nanay mo ako!"

Pinalayas ni nanay ang lalaking kasama n'ya sa loob ng bahay. Napansin n'ya si Sir Lance na nasa labas at nakatayo lang. 

"Oh, ikaw nga nag-uwi ng lalaki, pero kung maka-asta ka akala mo kung sino ka. Umalis ka na kasi riyan sa trabaho mo at bibigyan kita ng mas maayos na trabaho," wika ni nanay. "Maraming datung pa ang makukuha mo kaysa sa pagiging secretary sa boss mong manyakis."

"Hindi man-” napakuyom ako ng palad. Nahihiya na napasulyap ako kay Sir Lance. “Hindi tayo magkakasundo, 'nay. Mas pipiliin ko ang maging mahirap at mamuhay ng marangal kaysa ang gayahin kang nakalubog sa putikan." 

"Kung gano'n, lumayas ka na!" 

Nagulat ako sa mabilis na pasya ni nanay. Mag-a-alas-dose na ng umaga at pinalalayas n'ya ako. Napaluha na lang ako lalo na ng sinimulan niya nang ihagis ang mga damit ko sa labas ng bahay. Parang gusto ko nang lumubog sa aking kinatatayuan dahil sa sobrang hiya kay Sir Lance. Nanghihina na tumakbo ako sa kaniya para agawin ang bra kong tumama sa mukha niya at panty kong pumatak sa ulo niya. 

“Sorry, sir,” sabi ko. Kasabay noon ang paghablot ko ng aking mga underwears mula sa kamay niya.

“It’s okay. Ako na muna ang bahala sa iyo,” he said. 

Nahihiyang tiningnan ko si Sir Lance habang pinupulot niya ang mga damit kong nakakalat sa lupa. Napatingin ako sa nanay kong putak nang putak sa may pintuan. Napakawalang-puso talaga niya. Isa siya sa mga nilalang na hindi talaga ako kayang mahalin bilang tao. Dumi ang tingin n'ya sa 'kin. Basura na nakakasuka at pilit n'yang itinapon para hindi s'ya ma-perwisyo. 

Habang lumalakad kami ni Sir Lance pabalik sa sasakyan niya ay hindi ko mapigilan ang umiyak. Nakakapagod, nakakapanghina at nakakaubos pati ng katinuan ang maging anak ng isang babaeng lahat ng frustration n'ya sa buhay ay sa anak ibinubunton. Ayaw ko na! Kasabay ng paghakbang ng aking mga paa palayo sa munting bahay namin ay ang pangako ko sa aking sarili na darating ang araw, ipagmamalaki rin akong anak ng aking ina.