Napahikbi ako at kinuha ang cellphone ko na nahulog. Tama. Ako ang may kasalanan kaya rin ito nangyari sa akin. P-Pero dapat ba na ganito talaga?Agad kong tinawagan si Reiz para sabihin ang nangyari. Nang masagot niya agad ang tawag ko ay nagpapasalamat talaga ako na gising pa siya."A-Ara, what happened? Why are you crying? And... wait, dumudugo ang labi mo. Anong nangyari—""L-Lander came here... nagkausap na kami, Reiz.""O-Oh God. And he hurt you? H-He hurt you?!"Tumaas ang boses niya at puno 'yon ng galit. Nang tumango ako ay sumabay naman ang mga luha ko sa pagtulo habang si Reiz ay hindi makapaniwala habang dahan-dahan na umiiling."I didn't expect that he would hurt you like that, Ara! Oh my God. Si Lander?""I m-made a mistake...""But that's not enough reason to hurt you like that! Oo, nagkamali ka, pero alam ba niya na sobrang nahirapan rin ang kalooban mo? Na kaya mo gustong tapusin ang relasyon ninyo ay dahil narealize mo na hindi mo na siya mahal? It's not like you foo
Leonariz didn't even move to stay away from me even after I tried a few times to push him away harder. Wala na rin ata sa isip niya ang binitawan niyang salita kanina na wala siyang gagawin na hindi ko magugustuhan dahil ang atensyon niya ngayon ay nasa mga labi ko. At sa itsura niya... Galit ba siya? Dahil 'yon talaga ang nakikita ko sa ekspresyon ng mukha niya.“Y-You are too close... ano ba?” I removed his hand, but it just went back to my face, making me gulp. He then caressed my bruised lips. Ang init ng hininga niya ay tumatama na rin sa mukha ko dahil sa sobrang lapit namin sa isa't-isa.“L-Leonariz...” I called him again to make him stay away. Nabibingi na ako sa lakas ng pagtibok ng puso ko. Hindi na rin ako mapakali. But he didn't look like he was going to let me go until I told him what happened, hangga't hindi siya nakakakuha ng sagot sa tanong niya. Especially the way he was looking at my lips intently. He also didn’t want to move away even when I tried to push him again.
I told Leonariz to drop me off at the highway to avoid drawing any attention at the hotel dahil alam ko nga na may mga estudyante at ibang mga faculty na doon na kadarating lang. At nagpapasalamat naman ako dahil sinunod niya ng walang pagtatanong ang gusto ko. Mabilis lang rin siyang umalis at hindi niya ako tiningnan pa. That’s better. I also don’t want to meet his gaze again.“He knows Lander and I are still in a relationship. He respects that and puts distance.”Kailangan ko rin mag-ingat kahit alam ko na ngayon na hindi na ako guguluhin pa ni Leonariz. Hindi dapat na may makakita sa amin na magkasama dito, mahirap na, kahit iilan lang ang mga tao na kilala silang magkapatid ni Lander ay may posibilidad na mapag-usapan kami kung sakali at hindi ko naman hawak ang isipan ng mga tao.Lalo na ngayon na nakipaghiwalay na ako sa kapatid niya, mas mag-iisip ng dahilan ang iba pag kumalat na wala na kaming relasyon ni Lander. Hindi naman rin kasi sikreto 'yon sa buong university at alam
"Are you okay, Ara?"Bumaling ako kay Sir Florence nang marinig kong magsalita siya."Okay na okay po, sir," sagot ko, nag-thumbs up pa ako sa kaniya.We're heading to the backstage now. Siguro napansin niya na medyo hindi ako mapakali. But it's not because I'm nervous about performing in front of the crowd again—it's more that I'm anxious to see Leonariz watching me play. I don’t know why, but even though I’m usually confident when performing, the moment I know he’s watching, that’s when I feel the anxiety. Kahit ipikit ko ang mga mata ko, nakikita ko sa isipan ko ang titig niya.And I'm more affected now after I admitted everything to myself about what I feel toward him.Wash it away, Arazella. Ang sabi mo, hindi mo na iisipin ang lalaking 'yon. Binalaan ka na rin ng Kuya Ariston. So stop thinking about that man and focus on the reason why you’re in this seminar."Buti at nagsakto sa 'yo ang damit, Ara!" kay Reina naman ako bumaling. Napababa ang tingin ko sa suot ko."Parang sinuka
I will never, ever forget this day. Simula kaninang umaga hanggang ngayon, wala pang maayos na nangyayari. From getting my car broken down to being found by Leonariz in the middle of the road, to being annoyed by that jerk Kade who tried to ruin my performance earlier, and now this situation. It feels like everything that's happening is really testing my patience!But I should be thankful that this man I'm with right now is so stiff, like he really doesn't want to move.Leonariz was just looking at me, not even blinking. Nang hindi ko naman matagalan ang titig niya habang nakatakip ang kamay ko sa bibig niya ay napalingon ako sa likod ko. Naririnig ko naman ang ingay ng mga babaeng nasa labas, nagkukwentuhan. But when I felt Leonariz move a bit, I looked back at him.He was still staring at me and not doing anything, not even removing my hand from covering his mouth. He didn't look mad also and his expression was different from what I had always seen. Dati kasi ay palaging mapaglaro an
"Usap-usapan kanina ng mga teacher yung CEO ng Vallano, Emma. Hindi ba't doon nagtatrabaho ang tita mo?" Biglang nakuha ang atensyon ko sa pag-uusap na 'yon sa labas. Vallano. That's Leonariz's company. Pero pagtingin ko sa kaniya, nakapikit na ang mga mata niya at parang walang pakialam na nabanggit ang kumpanya niya. Is he sleeping? Wait! Oo nga pala! Hindi ba't magbibigay siya ng speech? Paano na? What if it's his turn already? Naalarma naman ako dahil mukhang hindi pa agad matatapos ang mga nag-aayos. Bumaba naman rin ang tingin ko sa relo kong pambisig. Is he done? Pero malabo 'yon dahil kami ang opening performance ng university namin. Tapos, after we performed, I went here to the comfort room and saw him! Baka may ibang magsasalita para sa kaniya? Pero malabo rin 'yon lalo at narito naman siya mismo. "Uy, galante boss nila! Pag 3 years ka na sa company pwede ka na kumuha ng kotse mismo at malaki daw discount pag employee! "True yan. At Oo, doon nagtatrabaho si Tita Ella. Sa
I am so scared. My hands are still shaking and I don't know what to do after seeing the blood. Napalunok ako at nakatuon lang sa kamay ko. Ang tindi na ng takot na naramdaman ko lalo pa at hindi pa rin tumatayo si Leonariz. But when I felt him hold my hand where his blood on it, that's when my gaze turned to him again."You look like you're about to faint."Pagkasabi niya non ay dahan-dahan siyang kumilos. Napatingin rin siya sa akin mismo at dahil doon ay saka ko lang na-realize na nasa kandungan niya nga pala ako."S-Sorry!"Naging pabigat pa ako! Dali-dali akong tumayo at inalalayan siyang bumangon."Can you really stand? C-Can you walk? W-We need to bring you to the hospital. Dumudugo ang ulo mo, eh," halos hindi ko na maidiretso ang pagsasalita dahil sa takot."I'm fine."Nakatayo naman siya ngayon at napahawak sa likod ng ulo niya, at nang tingnan niya ang sarili niyang kamay ay napahikbi na nga ako nang makitang mas maraming dugo ang naroon.Leonariz looked at me and wiped away
Napalunok ako at umayos na sa upuan ko. Ikinabit ko na rin ang seatbelt ko at nanginginig pa rin ang mga kamay ko nang hawakan ko na ang manibela."O-Okay. We'll go now." I said. I saw in my peripheral vision that he was watching me."Are you sure you can drive my car? Baka hindi ang pagkakatama ng ulo ko ang ikamatay ko, eh."I glared at him because of what he said. Itinuon ko na rin ang atensyon ko sa sasakyan niya and started the engine."I-I can drive this. Ano bang pinagkaiba s-sa ibang sasakyan?" tanong ko sa kaniya kahit na kinakabahan ako."Alright," sagot lang niya, pero ramdam ko pa rin na nakatingin siya sa akin.Ilang minuto na ang nakalipas nang makaalis na kami sa hotel at ganoon na lang ang pagkagat ko ng mariin sa pang-ibabang labi ko nang mapagtanto na hindi ko nga pala alam kung saan ang ospital dito.I don't have my phone with me to search! Ano ka ba naman, Arazella Fhatima!Nang sandali akong mapatingin kay Leonariz ay nakasandal na ang siko niya sa bintana sa gilid
Hello po. Aabsent po muna ako ng 2 days sa three stories na daily update po, ha? (Luther and Thes, Leonariz and Arazella, Elijah at Pristine) Naaapektuhan na rin po ako ng mga nababasa ko na comments at Ako rin naman po napifeel ko talaga na parang ‘di ko naibibigay best ko po sa bawat update ng tatlong story everyday. Laging andon yung doubt and lagi ko ineedit kahit after update nirerevise ko. (Hi po sa mga nakukulit ko sa pm pra hingin feedback nila sa tuwing may update ako haha.) Lalo na po nasa part na ako na medyo malapit na sa mga ending mas need ko maayos ang pgsusulat ko and lately kasi siguro sa dami rin ng ginagawa ko, sa pagod at puyat eh naaapektuhan yung flow ng mga story na sinusulat ko araw-araw. Naiinis na rin ako kasi feeling ko namamadali ko yung story tas yung iba naman napapatagal ko pa. Kaya pasensya na po, ha? Pasensya na rin po sa mga nadidisappoint sa flow ng story at sa mga hindi na natutuwa. Pero tulad po ng dati, babawiin ko ulit yung mga araw na na-abs
Napailing na lang ako at ibinaba ko na rin pagkatapos non. Alam ko kasing hindi rin siya magpapatalo. And after I ended that call, I heard Reizzan's voice."Nakikipagkita ulit?" tanong niya. "Hmm..." I nodded. "Kaso, kailangan ko munang ayusin ang mga dapat kong ayusin. Kausapin ang mga dapat kausapin."I was talking about dad and Lander. "Yeah..."Ngayon pa lang sobra na ang kaba sa dibdib ko. May takot rin sa akin. Kaso kung talagang gusto ko na magtuloy-tuloy ang sa amin ni Leonariz, kailangan kong sabihin ang totoo sa kanila."Pero curious lang ako, Ara, hindi ba kilala na magkapatid si Lander at Leonariz sa university ninyo? Hindi ba at sponsor rin si Leo doon? Tapos ilang beses pa na nagpupunta.""I really don't know, Reiz. Pero parang hindi nga..." Pati tuloy ako ay napaisip. Kaso ang alam ko talaga ay hindi. The surname Jimenez was very common, at hindi rin ganoon na magkamukha si Leonariz at si Lander tapos magkaiba pa ang linya ng business. Hindi rin nabanggit sa akin non
Muntik na akong matawa. Wala naman kasi sa personalidad ni Leonariz ang mag-pick up lines, eh. Tapos yung pagkakasabi niya pa talaga seryosong-seryoso. Napailing na lang ako at bumangon na sa kama. Nasa tainga ko pa ang cellphone ko nang lumabas rin ako ng silid ko. "Mukhang kailangan mo na lalo na matulog," sagot ko naman sa kaniya. Narinig ko rin kasi ang pagbuntong hininga niya sa kabilang linya. Feeling ko parang napilitan rin siyang sabihin 'yon? Who taught him this? "Mukhang hindi ka naman natuwa. I was expecting that you would be happy since you are the reason why I couldn't fall asleep."Paano naman kasi ay halatang bumabanat siya! Saka, hello? Gasgas na kaya 'yon! Kahit nang pababa ako ng hagdan ay hindi maalis ang ngiti sa mga labi ko. Napapatingin rin ako sa paligid dahil baka may makakita sa akin. Ang kuya o si Reiz, pero masyado pa rin maaga, ang kuya ay paniguradong mamaya pa ang gising at kung si Reizzan naman baka nasa kitchen."Hindi ko ikatutuwa kung nagpupuyat ka
Leonariz: Good morning, Arazella Fhatima.Napangiti ako nang mabasa ko ang bagong pasok na mensahe na 'yon.Hindi naman natuloy na sa amin matulog si Leonariz kagabi, at kung ako rin naman ang tatanungin niya ay hindi rin ako papayag—oo, hindi talaga! Naalala ko ang mga nangyari. Inasar pa nga ako ni Leonariz na sa kwarto na daw niya ako tutuloy pero alam kong hindi 'yon totoo. He even said that he's drunk but he wasn't! Saka halatang hindi siya lasing, eh, diretso pa yung pagsasalita niya at feeling ko ang kuya lang ang uminom ng uminom sa kanilang dalawa kagabi. Bagsak ang Kuya Ariston at habang inaalalayan ito ni Reiz kagabi paakyat ay minumura niya pa si Leonariz na ikinangi ko. But the latter was just smiiling while shaking his head. Sa isip ko non, mukhang naging maayos naman ang pag-uusap nila. Napatanong pa nga ako pero sinagot lang sa akin ni Leonariz ay kung ano man daw ang napag-usapan nila ng kuya, sa kanila na daw 'yon.Then after that, he left. Inihatid ko naman siya sa
Hiyang-hiya talaga ako. Nung tinanong kasi ako ni Leonairz kung pwede niya akong halikan ay syempre sinabi ko na hindi kailangan niyang mag-behave muna dahil nandito siya sa amin. And because he was also near me, and I was holding his hand kasi nga ginagamot ko ang sugat sa kamay niya ay inaasar niya ako non. Nakakuha na nga siya non ng mabilis na halik!"Your face! Sobrang pula!" natatawang sambit naman sa akin ni Reiz habang napapailing siya. Tutop rin niya ang bibig at ako ay mas napanguso."Reiz naman, eh."Umiling siya sa akin at saka niya itinaas ang kamay niya. "But I do undertstand you, Ara. Siguro nga na-miss mo lang talaga si Leo? Kaso huwag mo lang kalimutan na dapat may liwanagan kayo sa mga nangyari, ha? Kahit hindi siya magtanong, you should tell him what really happeneed between you and Lander."Tumango ako sa kaniya. Wala rin naman akong balak na ilihim 'yon o patagalin dahil gusto ko na bago rin siya magsimula na manligaw ay alam niya ang mga nangyari pagkatapos niyang
"Sure ka ba na okay lang iwan natin yung dalawa na magkasama sa baba?"Kapapasok lang namin ni Reizzan sa kwarto ko, dala naming dalawa ang pagkain na niluto nila ng kuya. Sabi ko, pwede naman na kumain rin kami ng sama-sama, pero sinamaan ako ng tingin ng Kuya Ariston at sinabi na umakyat na nga ako. Mukhang nainis siya kasi parang ayaw kong iwan sa kaniya si Leonariz.And when I looked at the latter, he was calm, and he only nodded at me. Parang sinasabi rin naman ng tingin niya sa akin na ayos lang siya. Kaso ako ay kinakabahan pa rin talaga dahil nga alam ko ang posibleng gawin ng kuya."Don't worry, Ara. Pinagsabihan ko naman si Ariston, alam mo rin naman ang takot non sa akin pag sinuway ako. Saka, ramdam ko naman na mag-uusap lang talaga sila ni Leo."Sana nga ay ganoon na lang, pero kung may gagawin ang kuya, tiwala rin naman ako kay Reizzan, kasi nakikinig talaga sa kaniya ang kapatid ko at isang salita at tingin lang nitong si Reiz ay napapatigil na ang kuya.Pagkababa ko ng
Pagkatapos ng nangyari ay hindi na rin kami nagtagal pa pero bago kami makaalis sa Batangas ay may dumating na rin na mga pulis. Kinabahan nga ako noon kaagad dahil sa isipan ko ay baka hulihin nila si Leonariz dahil talagang bugbog sarado yung Kiano at nawalan ng malay, pero kanina rin mismo ay nalaman ko na si Joey--ang secretary niya ang tumawag. Ikinagulat ko nga 'yon at si Reizzan ay hindi naman napigilan na matawa kasi nga, talagang ito pa ang tumawag ng pulis gayong ang amo niya ang halos makapatay!Kahit ngayon, naroon pa rin si Joey at inaasikaso ang nangyari. Sabi ko nga kay Kuya, hindi ba kako kami kakailanganin doon? Kasi siya naman ang nakaharap kay Kiano, at pwede naman siyang tumestigo na ito ang nagsimula at gumanti lang si Leonariz para sa akin.But then, Kuya Ariston told me that we don’t need to stay there to talk to the police. Kahit na daw si Kiano ang halos mamatay, alam niyang ito pa rin ang makukulong. He even looked at Leonariz, who was at my side that time, na
"Fck you! Mali ka ng binatos, Lozada! Tangina mo!"Leonariz was in rage, refusing to let go of the man as he kept punching him. Kitang-kita ko ang galit sa mga mata niya habang nakakubabaw sa kalaban ng kuya at kahit na hindi na ito makaganti ay talagang patuloy pa rin niya itong sinusuntok. "M-Mr Jimenez!""Boss! Boss, wala nang malay!""Sht. Tumawag kayo ng ambulansya!""Huwag na, tama lang 'yan kay Kiano."apakagat ako sa pang-ibabang labi ko at napatingin sa paligid. Some of the people nearby were calling for help, and some were worried, but no one really had the guts to get near. Even the security guards hesitated to stop Leonariz. Hindi naman ako makalapit; no matter how hard I tried to move closer to make him stop, my fear kept me rooted in my place.Ngayon ko lang siya nakita na ganito kagalit. A-And if the reason was because of what he heard earlier, kung ano ang sinabi ng Kiano na 'to sa akin ay hindi ko ma-imagine na paano pala kung nahawakan pa ako nito?"A-Ara..."And all
I tried to ignore Leonariz’s teasing. Nasa likod ko lang siya at sobrang lapit talaga, kaya ramdam na ramdam ko siya. And even though I was distracted by him, sinubukan ko na mag-focus na lang sa harap dahil dumating na rin naman ngayon-ngayon lang ang kalaban ng kuya. Mas nag-ingay rin ang mga nanonood lalo nang lumabas na 'yung lalaki sa sasakyan nito. Sikat rin. Iyon ang pumasok sa isipan ko kasi ang lakas ng hiyawan, eh. Naririnig ko rin ang pangalan na binabanggit ng mga tao. Kiano? Kumaway ito sa mga nanonood, partikulay sa isang banda kung nasaan ang karamihan sa mga sumusuporta dito. At nang lumapit naman ang lalake sa kotse ng kuya at kinatok ang bintana non ay napatingin ako kay Reiz. "Hindi pa ba magsisimula ang laban? Bakit lumapit pa siya sa Kuya Ariston?" tanong ko. Nang makita ko naman ang ekspresyon sa mukha ni Reizzan, na halatang iritado ay mas nagtaka ako. "Baka magyayabang muna? Kilala rin kasi iyang si Kiano na pinoprovoke muna ang kalaban, eh. Alam mo