Chapter 32

"L-Leonariz, Let me go."

Pero mas humigpit lang ang kapit niya sa baywang ko nang sabihin ko 'yon sa kaniya. Hindi pa rin nagbabago ang klase ng tingin niya sa akin, malamig pa rin at walang kangiti-ngiti. This is just unusual for me, to see him so cold like this because before he used to smile--even it's an evil one.

But what do you expect he would do, Arazella?

"Leo... T-The'yre looking at us..." I whispered, trying again in hopes that he would let me go.

So, you wanted him to release you because of the people behind watching?

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko dahil sa naisip ko na 'yon. At nang umangat ang tingin ko sa kaniya at magtagpo ulit ang mga mata namin ay binitawan niya na ako sa baywang pero mabilis rin niya na hinawakan ang kamay ko na ikinatigil ko.

"Go to the conference room. Susunod ako."

Pagbaling at pagkasabi niya non sa mga tao sa likod namin ay nagsialisan ng mabilis ang mga ito. At nang kami na lang ang naiwan ay sinubukan ko na bawiin ang kamay ko na hawak ni