Diego's POV
.
"How much did you lose?" si Ranger sa akin.
"Half a mil." I jerk up and then face down. I covered my face using my hand.
"Half a mil my ass," sagot ni Morris sa gilid.
"You effing lost ten million? Idiot!" ngisi niya at napailing pa.
"Woah, beauty!" kantyaw ni Ranger. Bahagya na siyang natawa.
"May magsasayaw mamaya sa stage, bro! A freaking dimwit hot mafia!" kantyaw ni Diezel. Nag-apir pa ang tatlo. Mga walanghiya talaga ang mga baboy na ito.
"Cha, cha, cha, yo!" si Morris.
I looked at the three of them, and they were dancing like crazy pigs. I almost chuckled when Ranger shook his booty.
Tama nga siguro na binansagan sila noon ni Saraid na tatlong baboy na nanirahan sa kabilang tuktok ng mundo.
Una, si Ranger, ang happy go lucky na walang pakialam sa buhay. Pangalawa si Diezel, ang matigas at astig na walang kinatatakutan, pero pagdating sa babae ay napaka-unggoy naman. Pangatlo si Morris, ang pinakamakapangyarihan at pinakamayan sa kanila, pero baliw at walang lugar ang pag-ibig sa kanya.
I wouldn't say I like these three pigs, but for a valid reason, I owe them my life. I may not be around at them all the time. But they make sure that I belong to their clan.
Pero kung iisipin mo nga naman ay hindi na nabibilang ang tatlong ito sa mga matatatas na mga lahi ng Mondragon, dahil iba ang mundo nila sa pormal na mundo ng mga baliw na pinsan nila.
Huh, like me, these Mondragon boys are crazy mafia too.
"Paano 'yan, Digs? Paano mo haharapin ang tiyuhin mo'ng kapre?" ngisi ni Diezel sa akin.
"Let me know if he will kick your balls, Digs. I will kick the balls of his gangs. Ano? Okay ba?" astig na sagot ni Morris.
Akala mo naman makakatulong ang suhesyon niya. Ang baliw ng mukong na ito talaga.
"I don't think El Cappuccino will like that," si Ranger. "We all knew that El Cappuccino De Luna will put his life on the line to kill the remaining blood of the Costellos. Huh, good luck, bro!" pagpatuloy niya at tapik sa balikat ko.
"Umuwi ka na at magpakita ka sa mukhang kapre na tiyuhin mo, Diego," si Diezel sa akin.
"Your boys are waiting for you too, Digs. Nasa akin ang iba," si Morris.
I heave a sigh and laid back, now facing the sky. My kingdom is not far from here, from where Morris is located. Nasa kabilang syudad ako, sa bandang Sicily, at nandito ngayon sa puder ni Morris nagpapalipas ng sakit ng ulo.
I hopped in with him using one of his private choppers last night. I've lost one of mine. That bloody Cariena blew it up.
I heard it from Drake the other day that some parts are located down the vest valley dessert. A person was seen parachuting right on, a seconds after the blast. Pina-monitor kasi ni Drake ito, dahil may device na nakasabit dito. Mabuti na lang at nakuha niya ang lahat ng mahahalagang detalye. At dahil ginamit ito ni Cariena, ay nakuha rin ni Drake ang lokasyon sa lugar na nasaan siya.
I shut my eyes while listening to the three crazy pigs talking shit. I couldn't understand their convo as it came in and out inside my head.
That damn, El Cappuccino! I swore in the back of my mind.
EL Cappuccino Del Miquel De Luna is the brother of my father. When Papa died, I came to manage the whole clan.
In my hands, the De Luna and Del Fiore ruled out amongst the others. The other mafias do not dare to fight us. They all knew that they would lose in this battle.
I'm happy there because it's peaceful for me. But sometimes, I do accept missions that pay perfect money. Drake and I don't just kill anyone. We killed the very, very bad ones.
El Cappuccino is doing my head in sometimes, and it annoys me.
"When do you want to go back, Digs?" si Ranger sa akin.
Tumaas ang isang kilay ko at tinitigan siya. Nakaupo na siya ngayon sa bandang gilid ko at katulad ko ay humiga na. Pareho na kaming nakatitig sa langit.
"Maybe tomorrow. I need to see El Cappuccino. I'm not yet going back to Sicily. I need to visit him because he's doing my head in."
"Yeah, that's the exact rule of a pest," kantyaw ni Diezel.
"Oo, katulad mo minsan, pest," bahagyang tawa ni Morris.
"Dammit dimwit. I'm not a pest!" reklamo ni Diezel. Hawak na niya ang inomin na beer pero hindi ordinaryong beer ito. Dahil lihim na gumagawa ang mukong nang sarili niyang brew.
"Oo nga pala nakalimutan ko. Hindi ka nga pala pesti kung 'di unggoy," pagpatuloy ni Morris.
Humakbang agad siya at patakbong pumasok sa sa loob. HInahabol na siya ni Diezel at nawala na ang dalawa. Naiwan na lang kami ni Ranger dito sa rooftop.
Napabuntonghininga ulit ako at pinikit ko na ang mga mata ko. Hanggang sa maalala ko ang ginawa ko sa litrato ni Cariena. Nakakatawa nga naman. Gusto ko siyang patayin pero ayaw ko ng diretsahan. Gusto ko unti, untihin siya.
"Anong klaseng ngisi iyan, Digs?" si Ranger. Napansin niya ang pag-ngisi na ginawa ko.
I shake my head. "Nothing. It reminds me of something," I say with a chuckle.
"Kilala kita, Diego. At isang tao lang ang nagbibigay nang ganyan na ngiti sa mukha mo. SI Siobeh Cariena ano?"
Dammit! Tahimik na mura ng isip ko.
"Whay can't you just kill her, bro? Alam ko dapat sana matagal mo na siyang pinatay pero mukhang ayaw mo pa," kantyaw ulit na ngisi niya.
"It's boring if I will kill her. I want slow torture, Ranger," pilyong ngiti ko.
"Huh, really? That sucks, man." Mahinang mura niya at napailing na.
"How can you do that? We all knew that Cariena Siobeh Costello is a one hell hot mafia goddess." He whistled, "Kahit na sinong lalaki, Digs. Bibigay ma-e-kama lang ang babaeng iyon," kantyaw sa titig niya.
We stare and he jerk up. Ipinapamukha sa akin na talong-talo ako pagdating sa babaeng iyon.
"I will not give in. No effing way that I will fall under her trap, Ranger," I say with a hell serious stare, and he shakes his head.
"And I doubt it again," sabay iling niya.
"Sana nga pala tinapos muna iyan noon pa," kantyaw niya. At tumayo na. Tinalikuran lang din ako at pumasok na siya sa loob. Naiwan na naman akong mag-isa sa posisyon na ito.
I shut my eyes again for the final time and inhaled deeply. . . I wish I could bring back the time when everything was okay when I was still a teenager.
.
"And what do you expect me to do, Diego? Sit here and do nothing? The Costellos want me dead, want you dead, and so - "
"You should had not fucked-up, Cappuccino!" tigas sa boses ko at putol sa pagsasalita niya.
For all saints sake, I don't effing care about him being my uncle. Wala akong pakialam kahit na kapatid siya ni Papa. Ang bobo niya talaga!
No wonder my father hated his guts to hell, and wish that he will pass away first. But what a shame ai, dahil nauna pa'ng namatay si Papa kaysa sa kanya. And for a record, I will never give him the title to rule my boys and my territory when I'm not around.
"You send one of your men to the Costello's territory to kill Cariena? And do you think that will work? The fuck!" Malutong ulit na mura ko. Mas sumakit lang lalo ang ulo ko sa sitwasyon na ito.
Hindi pa ako tapos kay Cariena, at dumagdag pa ang walang utak na El Cappucino.
The hell, I don't care. I don't give a damn shit upon calling him, my uncle.
"Don't worry. They will never know that it's one of my men," ngisi niya na parang sira.
I looked at him. My eyes were like bullets aiming at his soul.
"Hindi tanga si Cariena para hindi malaman na isa ito sa mga tauhan mo!" I hissed and looked away.
I should have gone to my place and mansion with all the boys. But I got a call from Ace, telling me that EL Cappuccino had sent one of his men to the Costellos to kill Cariena Siobeh. But sad to say, Cariena killed that person and probably now was being held for ransom or worse, bait to her crocodile 'Zorya'.
Either way or another, I bloody don't care!
"Go f off, Caps," I say and grabbed the brown folder. I handed it to him. It's a ticket to the Caribbean for him.
Mas mabuting magbakasyon muna siya at magpakalayo sa akin. Nasisira ang bawat plano ko dahil sa kapalpakan niya.
"I'm not taking that, and you could no longer push me away from your life, Diego," tigas sa boses niya.
"Kung buhay lang si Miguel ay tiyak gagawin niya rin ang ginagawa ko. What is wrong with you? Why can't you kill that bitch? Isang babae lang pala ang sisira sa angkan natin, Diego. At hindi lang siya basta-basta babaeng, dahil ang pamilya niya ang mortal na kaaway ng pamilyang ito!"
I feel my blood boiling now. It reminds me of the odds and the hate that's been hiding for so long.
Kulang pa yata ang lahat ng daliri ko sa kamay sa mga numero ng taong napatay ng mga Costello sa pamilya ko. Hindi lang naman kami ang nawalan, dahil sila rin.
Our families have been enemies for generations, from my great-grandfather down to the present. The De Lune and El Costello will never be at peace anymore.
I smirked and looked him in the eye.
"Don't worry, Caps. Konti na lang at luluhod na ang babaeng iyan sa harapan ko," pilyong ngisi ko.
.
C.M. LOUDEN
Cariena's POV."Ano!? No way, Papa. Ayaw ko!"Nagtagpo ang kilay ni Papa at galit itong nakatitig sa akin. Habang si Mama? Heto, sa gilid, pilit na kinakalma ang sarili.They're getting worried after hearing from the De Lourdes Clan that the crazy El Cappuccino ordered his gangs and circle of friends to collaborate with them. . . And the mission? Is to extinguish me from this planet.Huh, ang galing nga naman ng pesting Diego De Luna de letsi ano? At talagang sagad na sa pagkadesperado sa buto, dahil pati ang kaalyado ni Papa ay ngayon ay kakampi na nila.That pest! Mura ng isip ko."This is for your safety, Siobeh. Just be away for two months while I will sort everything with the others. I will ensure to get them back at our side, which will be our payback.""Payback?" pamaywang ko, "why not do it now, Papa? Hindi ba pwede na ngayon na?"Tumalikod si Papa at napabuntonghininga. "Not now, my dear. . . El Cuppuccino put an end to my business down the north-side. That bloody idiot with
Cariena's POV . "Siobeh!!" Ang tili na sigaw ni Feleona ang umagaw sa lahat ng atensyon nang mga tao na naghihintay sa waiting area. Nahinto ako, at napangiwi sa sarili. She came running towards me like she saw a royal candy. "My cousin!" Higpit na yakap niya. Kinapa pa niya ang buong katawan ko at tinitigan ako mula ulo-hanggang paa. "My goodness me! Why the hell you're wearing like that?" titig niya sa suot ko. Napatingin na tuloy ako sa sarili. "And why? May mali ba sa suot ko?" "No, it's not your attire. Is it your shoes? Ha!" she laughs. Nakakatawa nga naman siguro ang suot ko na pumpkin flip-flop ano? Pinaikot ko na ang mga mata ko at humakbang nang nauna sa kanya. Sa inis ko kanina sa eroplano ay itinapon ko ang suot na boots sa isa sa mga walanghinyang bodyguards ni Vixtrous. I was going to the lavatory when I saw how he harassed one of the staff stewardess. Ang manyak ng eksena at hindi ko ito gusto. Dahil hindi gusto ng babae ito. Kaya sa sobrang inis ko ay ibinat
Diego's POV . "And so, you're going away again?" si Gabriel Montanari sa akin. I lean backwards, sitting on this old fashion rocking chair owned by Mamita, Gabriel's deceased mother. After giving Ace and the rest of the boys an order, I decided to visit Gabriel in his secret paradise. This is where he goes every docking from his work. Sa ganitong buwan at panahon din natatapos ang misyon siya, kaya alam ko agad na nandito siya. "Do you want to join me?" titig ko sa kulay asul na langit. I did not look at him, because I don't want to read the expression of his face. I admit it, I get jealous of the way Gabriel Montanari's life. I wish I have joined him before. But this is really my fate. . . Akala ko noon, noong si Papa pa ang namamalakad sa lahat ay hindi niya ibibigay ang obligasyon ng Del Luna sa akin, pero gaya ng sinabi ni Drake, wala akong kawala sa posisyon na ito. I may as well lead the boys and operate the business according to my own accord than pass it to El Cappuccino
Cariena's POV . "I feel the earth move under my feet. I feel the sky tumblin' down!" Yes, I feel the earth moving underneath me. Nabaliw na yata ako ngayon, I mean, kaming dalawa ni Feleona sa eksklusibong bar, sa eksklusibong room na ito. It's only the two of us. No bodyguards, no shitty paparazzi of Papa's people. "Yahoo! Yes! Tumblin' down!" sabay taas nang kamay niya sa ere at nag-twerk pa ang bruha. "Omg! I can do better than that, you know!" Inihagis ko ang microphone sa sofa at umakyat ako sa maliit na mesa. Mabuti na lang at matibay ito. I dance like a monkey who got a twerking tail. Nakakaloka! "Shit, cuz! Ang baliw mo!" sigaw niya. I never stop and still dancing. I don't care, and no one cares! I am here to have fun and forget the war halfway through the world. Bahala na muna sila Mama at Papa, tutal ito naman ang gusto nila 'di ba? E, 'di simulan ko na ang kasiyahan ko. Pasampak akong naupo at habol-hininga sa sarili. Natawa si Feleona at kinuha ang baso niya. Wa
Diego's POV.The smell of freedom. . . Ahh, so damn great! My mind speaks.This is what I want, and I can't wait to see the boys. But before I could jump into the private helicopter that would take me to the City, Gabriel Montanari called me."Digs, have fun, okay? And look after my penthouse for the time being. I will be away with Morris.""No worries. Thanks, bro. But I will only stay for a week or so. You know me, I hate the city, and I want to get away with the nightlife as much as possible."He chuckles in the line like he thinks that I am joking. Oh hell. . ."That's fine, Digs. But if you want to extend your nightlife, then you are most welcome to stay longer. Bayaran mo lang ang laundry shop sa baba.""No problem! Maglalaba ako. I know how to do that," pilyong ngiti ko."Okay, Digs. Let's catch up next time," sabay patay niya sa tawag.I nodded silently and kept going. Naghihintay na si Maximo sa akin, siya ang piloto ko ngayon. I know how to drive this helicopter, but I coul
Cariena'sPOV . I could no longer hold my jaw as it rapidly dropped in front of me. Oh... My... God! My mind speaks in silence. The crowds are making so much noise, and everyone adores them. Oh, I hate him! Kung laser lang ang mga mata ko ay tiyak patay na si Diego ngayon. Pagkakataon ko na ito na tapusin siya. Pero paano ko nga ba ito gagawin sa harapan nila? Huh, ang malas ko talaga! "Look at him, cuz! My goodness me. May lalaki pa pala na sumasayaw ng ganyan? That's so cute of him!" arteng tugon ni Feleona at tumaas na ang kilay ko. Cute of him? Heck! Paano naging cute ang mukhang dinosaur na maraming tattoo sa mga mata ko? Ang cheap lang din ano! "I like his moves," tugon ng isang babae. "Grabe! Ang hot na hot niya, at OMG! Maghahalikan na ba sila? Shit 'te!" tili ng isa pa. I couldn't believe it! Lahat ng mga babae rito hibang! Bulag ba sila? Ang sarap hawakan ng leeg ni Diego De Luna at sakalin! Nahinto ang lahat nang mag-iba ang musika na pinatugtog ng DJ. Nag announc
Deigo's POV . Damn that, bitch. Dimwit! I swore in the back of my mind while walking away. The crowds are noisy, and I know that Ranger is tailing me. Mabilis ang galaw ko at kinapa ang baril sa gilid ng bulsa. I have my silencer with me. A small one that is not visible to be touch. Effing, dammit! I shut my eyes and looked behind. Ranger almost running towards me. At kagaya ko ay mabilis din ang hakbang ko. Lahat ng mga mata ng tao sa paligid ay nakatingin pa sa akin ngayon hanggang sa naakyat ko na ang ikalawang palapag at mabilis ang ginawa kong pagtakbo patungo sa fire exit. I looked around again, making sure where the hell the bitch went. Then, finally, I fish out my silencer and click my tongue as I'm ready to fire it. Anim lang bala nito at wala akong ibang dala, maliban lang din sa swiss combat knife ko. "Damn, Digs. That was fucking awesome!" Tapik ni Ranger sa balikat ko at pumwesto kaming dalawa. At katulad ko ay nakahawak siya sa sariling baril niya. "May kasama
Cariena's POV . "Oh my goodness, Siobeh! Are you okay? Sino ba iyon? Ba't tinutukan ka ng baril? Okay ka lang ba?" Haplos niya sa mukha ko at kinapa na niyang ang buong katawan ko. My blood is still boiling, fresh, hot and steaming. Konti na lang at mapapatay ko na talaga sa kamay ko ang h*******k na De Luna na iyon. Pero ang malas ko talaga! Hindi pa oras niya. Inayos ko na ang sarili at isinuot kong muli ang heels ko. Tinangal ko kasi ito nang makita ko ang pag-angkas ni Deigo sa Ducati na iyon. Hinanap ko agad siya kanina dahil naninigurado ako. At sa tingin ko ay hindi ako ang sadya ni Diego sa gabing ito. Una siyang nakarating rito. So, ibig sabihin? The heck! Nagbabakasyon din siya? Huh, ang malas naman ah! "Let's go back inside, Fel. Nauuhaw ako at gusto kong maglasing!" Sabay talikod ko. Mabilis ang hakbang ko at nakasunod lang din siya. "Ang hanep ng sayawan ninyo kanina ng lalaking iyon. Magkakilala ba kayo sa isa't-isa?" Ngisi niya. Mukhang wala talagang alam si Fe
Anastacia.My heart raced when I saw Zev's face. He's got bruises around the right eye like someone had punched him in the face."Anong nangyari sa 'yo? Who did this to you?"Napaluhod ako at ininspeksyon ang mukha niya. Hindi ko sila nasundo ngayon dahil delivery ngayon ng orders ko galing Amerika. Ako mismo ang kumuha ng mga ito sa pantalan. Kaya pansamantala si George ang kumuha sa mga bata."Tinanong ko rin, Ate. Pero ayaw magsalita. Ganyan na ang mukha eh. Gusto ko sanang kausapin ang guro nila, pero wala raw. Kaya umuwi na kami."Bitbit ni George ang bag ng dalawang bata. Inilapag niya ito sa gilid at saka namaywang sa likod ko."Patingin nga. Dios ko…" Tumayo ako at kumuha ng maligamgam na tubig. Pina upo ko si Zev at tahimik siyang nakayuko. Samantalang si Skye ay nasa gilid lang. Nakasandal sa dingding at pinagmamasdan kami."Ano ba ang nangyari, Skye? Who did this to your brother?"Siya na ngayon ang tinanong ko. Alam kong matigas ang ulo ni Zev at madalas ay hindi siya na
New BeginningAnastacia.Note: This is seven years later. The twins are now six years old.Binalot ko ang makapal na jacket sa katawan. Tumigil na ang ulan. Kailangan kong umakyat sa bubong kahit na hindi mabuti ang pakiramdam ko. Wala kong choice at kailangan ko ng gawin ito. Baka kasi mamaya ulit ay uulan na naman. Mas mabuting maagapan ko na ngayon.I need to climb up the roof to check the leak. The rainwater drips in Zev's bedroom. It's not that bad, but it really annoys me every time I hear the drip sound inside his room. It sounds frustrating, and my poor boy can't even complain. It hurts to the bones to see my children struggle along with me.Hindi man nila sinasabi sa akin ito, ay ramdam ko ito bilang isang ina. Naiinis ako at galit ako sa kung ano man ang sitwasyon meron ako ngayon. Wala akong ibang masisisi kung 'di ang sarili mismo."Mama? Aakyat ka?" Celestine Skye looked innocently at me, my sweet, beautiful baby."Yes, Skye. Get back inside. You will get wet, anak."Kin
Anastacia.Mama accepted it without knowing the entire truth about my secret. Only Tessie knows everything, and she promised me that she would never tell anyone about it.Bumalik na si Mama sa probinsya. Marami siyang ginawa para mapagaan ang lahat sa akin dito sa loob ng bahay. Babalik siya sa kabuwanan ko, at mananatili ng iilang linggo.May isang anak si Mama sa bago niya, pero malaki na ito. Nasa high school na si Neri. Mabait na bata at magalang. Malapit siya sa ama niya at nakakaingit ang closeness nila.I have no memories of my father. He left us when I was only five years old. Mama and he were never married. Since then, I haven’t seen him. The last I heard, he was doing well and living in Baguio with his five kids."Okay ka lang ba, Anastacia?"“Oo, okay lang.”Abala kaming pareho ni Kagawad Camilla. Siya ang kasama ko ngayon sa convention ng lungsod. Nasa Cagayan de Oro kami, at dalawang araw kaming mananatili rito dahil sa convention. Parte ito ng bagong proyekto na iniluns
Anastacia."Ano? Dalawang buwan!? Anong klaseng lalaki ba siya? Hindi pwede 'to, Anastacia! Babalik tayo doon. Kakalbuhin ko ang lalaking 'yon!""Ang galing naman niya! Pagkatapos siyang magpakasarap sa 'yo ay ganun na lang ba? Wala lang sa kanya ang lahat? Anong klaseng lalaki ba siya!? Pesti! Halika! Babalik tayo! Bilis!"Hinila niya ang paa ko at pinadyakan ko siya. Bumitaw siya at mabilis kong binalot ang kumot sa katawan. Umiiyak ako. Hindi hihinto ang luha sa mga mata ko dahil nasasaktan ako ngayon. Pinipilit kong magpakatatag, pero bakit ang hirap? Sinusubok ako ng tadhana at pakiramdam ko ay wala na akong pag asa sa lahat.I have no work, and I'm running out of money. What will I do next?"Anastacia…"Ramdam ko ang pag upo ni Tessie sa paanan. Minasahe niya ang paa ko, at tahimik siyang nakikinig sa hikbi ko.Promise, huli na ito. Bukas at sa mga susunod na araw ay ayaw ko ng umiyak. Nakakapagod umiyak. Nakakawalang gana sa buhay. Pero ganito naman talaga 'di ba? Kasalanan ko
Diezel.My eyebrow raised while listening to John. He's got less than twenty seconds before he fuck up. How the hell will he bring an investor to this project if he can't deliver his report properly? He can't even justify some of this. I'm not listening to him while I read his report. It's full of nonsense."Next!""B-But, Sir. I'm not yet done.""You're fired. Next!" I blurted out, fixing them with a hawk-like stare. When I locked eyes with them, they all averted their gaze."Damn it! Wala bang maayos na proposal sa inyong lahat? These reports are all boring! How will you bring a golden egg to the table if all your proposals are as boring and useless as shit!Tumayo ako at saka napabuntonghininga sa sarili. I need some air, or I could end up dismissing the entire team.Lumapit si Joel sa akin at bumulong."Your secretary is on the line. It's important, she said."I rolled my tongue, and Joel handed me the phone."Yes, Sharon?" I raised my eyebrows. "I'm not in a good mood already, S
Anastacia.Bago na ang lahat. Pinalitan niya ang lahat ng staff rito at hindi ko na kilala ang mga ito. Kahit pa ang gwardiya ng gusali ay bago.What the heck? Talaga bang ginawa niya ito dahil ayaw na niya akong makitang muli?Shit.Hindi ko na tuloy alam kung tama pa ba itong ginagawa ko ngayon. Nanginig tuloy ang tuhod ko, at peke akong ngumiti sa babae rito sa front desk. Nasa likod ko naman si Tessie."Yes, Ma'am. How can I help you?" She smiled, but it was obviously a fake smile. She looked at me from head to toe and back again."Uhm, I would like to see Mr. Dennis Ezequil Mondragon?" Kumurap kurap ako. Nilakasan ko na ang loob."Oh? Do you happen to have an appointment with him, Ma'am?""A-Appointment? Wala, Miss."Nawala ang ngiti ko. Inaasahan ko na ito. Kilala ko si Diezel, at kahit noon pa ay hindi siya basta-basta tumatangap ng bisita.Ang buong akala ko ay nandito pa sina Kimmy at Dora. Pero wala na. Ano kaya ang nangyari sa kanila? Nilipat din ba sila ni Diezel?"Sorry
Anastacia."Ano!? Buntis ka? At dalawa pa talaga? Shit!"Parang putok ang boses ni Tessie sa tainga ko. Sinabi ko na sa kanya. Wala akong ibang mapagsasabihan at siya lang din."At ano ang plano mo, aber?"Namaywang siya at seryoso akong tinitigan. Umiwas ako at nagpabalik-balik ang lakad ko sa harapan niya."Hindi ko alam. Nalilito ako, Tessie." Kinagat ko na ang pang-ibabang labi."No, Anastacia. I know what you're thinking. Hindi puwede 'to! Kailangan mong sabihin sa kanya! Sasabihin mo at sasamahan kita!"I paused and inhaled deeply."Paano kung ayaw niya? Paano kung ipagtabuyan niya ako, Tessie?"Takot ako, at hindi ako handa kung sakaling magkikita kami ulit. Hindi na kailanman sumagi sa isip ko na makipagkita sa kanya.After he abandoned me, I erased his existence. I hated him so much! I want to forget him. At kung kailan ay okay na ako at handa na ang puso kong makalimot sa lahat, ay saka naman dumating ang problemang ito.Talagang hindi ko na makakalimutan si Diezel dahil bu
Diezel.What are the odds? I'm so effing bored. I raked my hair in exasperation, feeling so frustrated.I'm back here in the business after Italy. I went to Italy to forget Anastacia, but damn it. I couldn't get over with her. I couldn't forget her. Every time I shut my eyes I always see her face, crying, pleading and I feel effing guilty about it.Kung hindi ako pinigilan ni Joel ng gabing iyon, ay tiyak kasama ko na si Anastacia ngayon.I was determined to leave because it was the right thing to do, even if my heart said no. I hesitated and briefly considered going back to Anastacia, but Joel stopped me. He told me there was no hope for me and Anastacia. If I chose her, it would only complicate everything.Damn him! Damn them!They think my life is a game, right? Eff them all.Yes, I have set my goals. I want to build a perfect family with an Italian heritage. That's the ideal gift I could give to my mother and to the whole clan. The Elders are hoping that I will produce an Italian
Anastacia.I was crying the entire time I was inside my bedroom. After he dropped me off yesterday morning, I never went out. I have no work anymore. I've finished all my work at Diezel's company, and I have no plans to look for other work at the moment. Ang buong akala ko pagkatapos ng masasarap na gabi namin ay iisa na kami. Nagkamali ako, dahil heto umiiyak ako ng wala sa sarili.I was hoping that he would come back. I never went to bed last night. I was waiting for him the entire time. My cell phone was not even turned off. I was waiting for Diezel to call me, but it never happened.Siguro nalilito siya at nag iisip? Iyan lang ang iniisip ko, na baka hindi siya nakatawag agad dahil nag iisip pa siya. Pero mukhang wala na yata, dahil dalawang araw na ngayon simula nang huli ko siyang nakita, at wala pa rin akong balita sa kanya.The two days have suddenly passed into seven days, and still, Diezel has not even contacted me.Mataas ang pride ko, pero sobra na ito. Ganun na lang ba