Diego's POV . "And so, you're going away again?" si Gabriel Montanari sa akin. I lean backwards, sitting on this old fashion rocking chair owned by Mamita, Gabriel's deceased mother. After giving Ace and the rest of the boys an order, I decided to visit Gabriel in his secret paradise. This is where he goes every docking from his work. Sa ganitong buwan at panahon din natatapos ang misyon siya, kaya alam ko agad na nandito siya. "Do you want to join me?" titig ko sa kulay asul na langit. I did not look at him, because I don't want to read the expression of his face. I admit it, I get jealous of the way Gabriel Montanari's life. I wish I have joined him before. But this is really my fate. . . Akala ko noon, noong si Papa pa ang namamalakad sa lahat ay hindi niya ibibigay ang obligasyon ng Del Luna sa akin, pero gaya ng sinabi ni Drake, wala akong kawala sa posisyon na ito. I may as well lead the boys and operate the business according to my own accord than pass it to El Cappuccino
Cariena's POV . "I feel the earth move under my feet. I feel the sky tumblin' down!" Yes, I feel the earth moving underneath me. Nabaliw na yata ako ngayon, I mean, kaming dalawa ni Feleona sa eksklusibong bar, sa eksklusibong room na ito. It's only the two of us. No bodyguards, no shitty paparazzi of Papa's people. "Yahoo! Yes! Tumblin' down!" sabay taas nang kamay niya sa ere at nag-twerk pa ang bruha. "Omg! I can do better than that, you know!" Inihagis ko ang microphone sa sofa at umakyat ako sa maliit na mesa. Mabuti na lang at matibay ito. I dance like a monkey who got a twerking tail. Nakakaloka! "Shit, cuz! Ang baliw mo!" sigaw niya. I never stop and still dancing. I don't care, and no one cares! I am here to have fun and forget the war halfway through the world. Bahala na muna sila Mama at Papa, tutal ito naman ang gusto nila 'di ba? E, 'di simulan ko na ang kasiyahan ko. Pasampak akong naupo at habol-hininga sa sarili. Natawa si Feleona at kinuha ang baso niya. Wa
Diego's POV.The smell of freedom. . . Ahh, so damn great! My mind speaks.This is what I want, and I can't wait to see the boys. But before I could jump into the private helicopter that would take me to the City, Gabriel Montanari called me."Digs, have fun, okay? And look after my penthouse for the time being. I will be away with Morris.""No worries. Thanks, bro. But I will only stay for a week or so. You know me, I hate the city, and I want to get away with the nightlife as much as possible."He chuckles in the line like he thinks that I am joking. Oh hell. . ."That's fine, Digs. But if you want to extend your nightlife, then you are most welcome to stay longer. Bayaran mo lang ang laundry shop sa baba.""No problem! Maglalaba ako. I know how to do that," pilyong ngiti ko."Okay, Digs. Let's catch up next time," sabay patay niya sa tawag.I nodded silently and kept going. Naghihintay na si Maximo sa akin, siya ang piloto ko ngayon. I know how to drive this helicopter, but I coul
Cariena'sPOV . I could no longer hold my jaw as it rapidly dropped in front of me. Oh... My... God! My mind speaks in silence. The crowds are making so much noise, and everyone adores them. Oh, I hate him! Kung laser lang ang mga mata ko ay tiyak patay na si Diego ngayon. Pagkakataon ko na ito na tapusin siya. Pero paano ko nga ba ito gagawin sa harapan nila? Huh, ang malas ko talaga! "Look at him, cuz! My goodness me. May lalaki pa pala na sumasayaw ng ganyan? That's so cute of him!" arteng tugon ni Feleona at tumaas na ang kilay ko. Cute of him? Heck! Paano naging cute ang mukhang dinosaur na maraming tattoo sa mga mata ko? Ang cheap lang din ano! "I like his moves," tugon ng isang babae. "Grabe! Ang hot na hot niya, at OMG! Maghahalikan na ba sila? Shit 'te!" tili ng isa pa. I couldn't believe it! Lahat ng mga babae rito hibang! Bulag ba sila? Ang sarap hawakan ng leeg ni Diego De Luna at sakalin! Nahinto ang lahat nang mag-iba ang musika na pinatugtog ng DJ. Nag announc
Deigo's POV . Damn that, bitch. Dimwit! I swore in the back of my mind while walking away. The crowds are noisy, and I know that Ranger is tailing me. Mabilis ang galaw ko at kinapa ang baril sa gilid ng bulsa. I have my silencer with me. A small one that is not visible to be touch. Effing, dammit! I shut my eyes and looked behind. Ranger almost running towards me. At kagaya ko ay mabilis din ang hakbang ko. Lahat ng mga mata ng tao sa paligid ay nakatingin pa sa akin ngayon hanggang sa naakyat ko na ang ikalawang palapag at mabilis ang ginawa kong pagtakbo patungo sa fire exit. I looked around again, making sure where the hell the bitch went. Then, finally, I fish out my silencer and click my tongue as I'm ready to fire it. Anim lang bala nito at wala akong ibang dala, maliban lang din sa swiss combat knife ko. "Damn, Digs. That was fucking awesome!" Tapik ni Ranger sa balikat ko at pumwesto kaming dalawa. At katulad ko ay nakahawak siya sa sariling baril niya. "May kasama
Cariena's POV . "Oh my goodness, Siobeh! Are you okay? Sino ba iyon? Ba't tinutukan ka ng baril? Okay ka lang ba?" Haplos niya sa mukha ko at kinapa na niyang ang buong katawan ko. My blood is still boiling, fresh, hot and steaming. Konti na lang at mapapatay ko na talaga sa kamay ko ang h*******k na De Luna na iyon. Pero ang malas ko talaga! Hindi pa oras niya. Inayos ko na ang sarili at isinuot kong muli ang heels ko. Tinangal ko kasi ito nang makita ko ang pag-angkas ni Deigo sa Ducati na iyon. Hinanap ko agad siya kanina dahil naninigurado ako. At sa tingin ko ay hindi ako ang sadya ni Diego sa gabing ito. Una siyang nakarating rito. So, ibig sabihin? The heck! Nagbabakasyon din siya? Huh, ang malas naman ah! "Let's go back inside, Fel. Nauuhaw ako at gusto kong maglasing!" Sabay talikod ko. Mabilis ang hakbang ko at nakasunod lang din siya. "Ang hanep ng sayawan ninyo kanina ng lalaking iyon. Magkakilala ba kayo sa isa't-isa?" Ngisi niya. Mukhang wala talagang alam si Fe
Diego's POV."What took you so long?"Pahagis ang pagbigay ko sa helmet niya at nasalo niya agad ito. Napamura ako ng lihim at kumukulo pa ang dugo ko ngayon. Naalala ko lang ang ginawa ng mukhang impakta sa Tutubi ko.That damn witch. I couldn't afford to lose another one because of her.I sat at the entrance of Ranger's hideout and puffed a cloud of smoke in the air. I don't smoke. I wouldn't say I like smoking, but I love drinking. And tonight, I want to puff some smoke in the air with Cariena's face and poke it.Kailan ko ba mapapatay ang babaeng iyon. Nakakasawa na, at nahihirapan ako sa bawat araw ko na nakikita ko ang mukha niya."Hindi naman siya maganda!" Palatak ko at naupo na."Digs, get the fuck inside. Hindi tayo puwede rito sa entrada. Makikita tayo ni Mama. Baka pagalitan ako noon."Hinawakan na niya ang kamay ko at pwersahan akong hinili. Natumba akong saglit. Nawalan kasi ako ng balanse at natawa lang din ang walanghiya."Good grief. Ang lampa!" kantyaw niya. Nauna n
Cariena's POV . "I can't stand this. I need to go somewhere. I can't stay here." I walked back and forth while thinking and Feleona's sitting in the corner, looking confused at me. "May nangyari ba kagabi? Ang huling naalala ko ay ang sayaw mo. Iyon lang at wala ng iba." Napanguso siya. Ginulo ang buhok at ininom ang mainit na tsa-a na gawa ni Pinokyo para sa kanya. "Where's Pinokyo? Lumabas ba siya? Saan nagpunta?" Tumayo siya at bitbit ang tsa-a, ay lumabas na siya rito. Mas mahalaga pa yata si Pinokyo sa kanya kaysa sa akin ngayon. At least she didn't remember anything that happen last night. She was drunk and so, be it. Ganyan na sila at parte na ng sistema ni Feleona ang makalimut. I walked back to where my things were and grabbed my phone. I dialled Mama's number because I wanted to check something. But there was no answer, so I ended it. I don't want to ring my father as much as possible, but I have no choice. He's been calling me non-stop since yesterday, and I ignored
Anastacia.Is he engaged? Soon to be married? Huh, good on him!After seven years, I never once checked about him or what's happened lately with the company. I don't want to hear any news from them, especially from him.Naging abala na rin naman ang buhay ko. Mahirap magpalaki ng kambal, at kahit ngayon ay nangangarag pa rin ako.Nawala na sa isip ko si Diezel. Hindi na ako interesado, at wala na akong pakialam kung nag asawa na ba siya o nagkaroon na ng maraming anak. Pero nang marinig ko kanina kay Dianne na engaged na siya ay nababagabag lang ako.Ba't ba ako ganito? Hay, naku, Anastacia!I can’t sleep, and it’s after one o’clock in the morning. I’ve already checked all the items I will deliver tomorrow after dropping the twins at school.Nakatitig na ako sa relo sa dingding habang inom ang chamomile tea. Tulog na ang kambal, pero ako? Heto, hindi man lang dinalaw ng antok.Kinuha ko ang cellphone sa bag at saka nag-search sa app tungkol sa kompanya. Dito tumambad sa akin ang mga
Anastacia.My heart raced when I saw Zev's face. He's got bruises around the right eye like someone had punched him in the face."Anong nangyari sa 'yo? Who did this to you?"Napaluhod ako at ininspeksyon ang mukha niya. Hindi ko sila nasundo ngayon dahil delivery ngayon ng orders ko galing Amerika. Ako mismo ang kumuha ng mga ito sa pantalan. Kaya pansamantala si George ang kumuha sa mga bata."Tinanong ko rin, Ate. Pero ayaw magsalita. Ganyan na ang mukha eh. Gusto ko sanang kausapin ang guro nila, pero wala raw. Kaya umuwi na kami."Bitbit ni George ang bag ng dalawang bata. Inilapag niya ito sa gilid at saka namaywang sa likod ko."Patingin nga. Dios ko…" Tumayo ako at kumuha ng maligamgam na tubig. Pina upo ko si Zev at tahimik siyang nakayuko. Samantalang si Skye ay nasa gilid lang. Nakasandal sa dingding at pinagmamasdan kami."Ano ba ang nangyari, Skye? Who did this to your brother?"Siya na ngayon ang tinanong ko. Alam kong matigas ang ulo ni Zev at madalas ay hindi siya na
New BeginningAnastacia.Note: This is seven years later. The twins are now six years old.Binalot ko ang makapal na jacket sa katawan. Tumigil na ang ulan. Kailangan kong umakyat sa bubong kahit na hindi mabuti ang pakiramdam ko. Wala kong choice at kailangan ko ng gawin ito. Baka kasi mamaya ulit ay uulan na naman. Mas mabuting maagapan ko na ngayon.I need to climb up the roof to check the leak. The rainwater drips in Zev's bedroom. It's not that bad, but it really annoys me every time I hear the drip sound inside his room. It sounds frustrating, and my poor boy can't even complain. It hurts to the bones to see my children struggle along with me.Hindi man nila sinasabi sa akin ito, ay ramdam ko ito bilang isang ina. Naiinis ako at galit ako sa kung ano man ang sitwasyon meron ako ngayon. Wala akong ibang masisisi kung 'di ang sarili mismo."Mama? Aakyat ka?" Celestine Skye looked innocently at me, my sweet, beautiful baby."Yes, Skye. Get back inside. You will get wet, anak."Kin
Anastacia.Mama accepted it without knowing the entire truth about my secret. Only Tessie knows everything, and she promised me that she would never tell anyone about it.Bumalik na si Mama sa probinsya. Marami siyang ginawa para mapagaan ang lahat sa akin dito sa loob ng bahay. Babalik siya sa kabuwanan ko, at mananatili ng iilang linggo.May isang anak si Mama sa bago niya, pero malaki na ito. Nasa high school na si Neri. Mabait na bata at magalang. Malapit siya sa ama niya at nakakaingit ang closeness nila.I have no memories of my father. He left us when I was only five years old. Mama and he were never married. Since then, I haven’t seen him. The last I heard, he was doing well and living in Baguio with his five kids."Okay ka lang ba, Anastacia?"“Oo, okay lang.”Abala kaming pareho ni Kagawad Camilla. Siya ang kasama ko ngayon sa convention ng lungsod. Nasa Cagayan de Oro kami, at dalawang araw kaming mananatili rito dahil sa convention. Parte ito ng bagong proyekto na iniluns
Anastacia."Ano? Dalawang buwan!? Anong klaseng lalaki ba siya? Hindi pwede 'to, Anastacia! Babalik tayo doon. Kakalbuhin ko ang lalaking 'yon!""Ang galing naman niya! Pagkatapos siyang magpakasarap sa 'yo ay ganun na lang ba? Wala lang sa kanya ang lahat? Anong klaseng lalaki ba siya!? Pesti! Halika! Babalik tayo! Bilis!"Hinila niya ang paa ko at pinadyakan ko siya. Bumitaw siya at mabilis kong binalot ang kumot sa katawan. Umiiyak ako. Hindi hihinto ang luha sa mga mata ko dahil nasasaktan ako ngayon. Pinipilit kong magpakatatag, pero bakit ang hirap? Sinusubok ako ng tadhana at pakiramdam ko ay wala na akong pag asa sa lahat.I have no work, and I'm running out of money. What will I do next?"Anastacia…"Ramdam ko ang pag upo ni Tessie sa paanan. Minasahe niya ang paa ko, at tahimik siyang nakikinig sa hikbi ko.Promise, huli na ito. Bukas at sa mga susunod na araw ay ayaw ko ng umiyak. Nakakapagod umiyak. Nakakawalang gana sa buhay. Pero ganito naman talaga 'di ba? Kasalanan ko
Diezel.My eyebrow raised while listening to John. He's got less than twenty seconds before he fuck up. How the hell will he bring an investor to this project if he can't deliver his report properly? He can't even justify some of this. I'm not listening to him while I read his report. It's full of nonsense."Next!""B-But, Sir. I'm not yet done.""You're fired. Next!" I blurted out, fixing them with a hawk-like stare. When I locked eyes with them, they all averted their gaze."Damn it! Wala bang maayos na proposal sa inyong lahat? These reports are all boring! How will you bring a golden egg to the table if all your proposals are as boring and useless as shit!Tumayo ako at saka napabuntonghininga sa sarili. I need some air, or I could end up dismissing the entire team.Lumapit si Joel sa akin at bumulong."Your secretary is on the line. It's important, she said."I rolled my tongue, and Joel handed me the phone."Yes, Sharon?" I raised my eyebrows. "I'm not in a good mood already, S
Anastacia.Bago na ang lahat. Pinalitan niya ang lahat ng staff rito at hindi ko na kilala ang mga ito. Kahit pa ang gwardiya ng gusali ay bago.What the heck? Talaga bang ginawa niya ito dahil ayaw na niya akong makitang muli?Shit.Hindi ko na tuloy alam kung tama pa ba itong ginagawa ko ngayon. Nanginig tuloy ang tuhod ko, at peke akong ngumiti sa babae rito sa front desk. Nasa likod ko naman si Tessie."Yes, Ma'am. How can I help you?" She smiled, but it was obviously a fake smile. She looked at me from head to toe and back again."Uhm, I would like to see Mr. Dennis Ezequil Mondragon?" Kumurap kurap ako. Nilakasan ko na ang loob."Oh? Do you happen to have an appointment with him, Ma'am?""A-Appointment? Wala, Miss."Nawala ang ngiti ko. Inaasahan ko na ito. Kilala ko si Diezel, at kahit noon pa ay hindi siya basta-basta tumatangap ng bisita.Ang buong akala ko ay nandito pa sina Kimmy at Dora. Pero wala na. Ano kaya ang nangyari sa kanila? Nilipat din ba sila ni Diezel?"Sorry
Anastacia."Ano!? Buntis ka? At dalawa pa talaga? Shit!"Parang putok ang boses ni Tessie sa tainga ko. Sinabi ko na sa kanya. Wala akong ibang mapagsasabihan at siya lang din."At ano ang plano mo, aber?"Namaywang siya at seryoso akong tinitigan. Umiwas ako at nagpabalik-balik ang lakad ko sa harapan niya."Hindi ko alam. Nalilito ako, Tessie." Kinagat ko na ang pang-ibabang labi."No, Anastacia. I know what you're thinking. Hindi puwede 'to! Kailangan mong sabihin sa kanya! Sasabihin mo at sasamahan kita!"I paused and inhaled deeply."Paano kung ayaw niya? Paano kung ipagtabuyan niya ako, Tessie?"Takot ako, at hindi ako handa kung sakaling magkikita kami ulit. Hindi na kailanman sumagi sa isip ko na makipagkita sa kanya.After he abandoned me, I erased his existence. I hated him so much! I want to forget him. At kung kailan ay okay na ako at handa na ang puso kong makalimot sa lahat, ay saka naman dumating ang problemang ito.Talagang hindi ko na makakalimutan si Diezel dahil bu
Diezel.What are the odds? I'm so effing bored. I raked my hair in exasperation, feeling so frustrated.I'm back here in the business after Italy. I went to Italy to forget Anastacia, but damn it. I couldn't get over with her. I couldn't forget her. Every time I shut my eyes I always see her face, crying, pleading and I feel effing guilty about it.Kung hindi ako pinigilan ni Joel ng gabing iyon, ay tiyak kasama ko na si Anastacia ngayon.I was determined to leave because it was the right thing to do, even if my heart said no. I hesitated and briefly considered going back to Anastacia, but Joel stopped me. He told me there was no hope for me and Anastacia. If I chose her, it would only complicate everything.Damn him! Damn them!They think my life is a game, right? Eff them all.Yes, I have set my goals. I want to build a perfect family with an Italian heritage. That's the ideal gift I could give to my mother and to the whole clan. The Elders are hoping that I will produce an Italian