Diego's POV.The smell of freedom. . . Ahh, so damn great! My mind speaks.This is what I want, and I can't wait to see the boys. But before I could jump into the private helicopter that would take me to the City, Gabriel Montanari called me."Digs, have fun, okay? And look after my penthouse for the time being. I will be away with Morris.""No worries. Thanks, bro. But I will only stay for a week or so. You know me, I hate the city, and I want to get away with the nightlife as much as possible."He chuckles in the line like he thinks that I am joking. Oh hell. . ."That's fine, Digs. But if you want to extend your nightlife, then you are most welcome to stay longer. Bayaran mo lang ang laundry shop sa baba.""No problem! Maglalaba ako. I know how to do that," pilyong ngiti ko."Okay, Digs. Let's catch up next time," sabay patay niya sa tawag.I nodded silently and kept going. Naghihintay na si Maximo sa akin, siya ang piloto ko ngayon. I know how to drive this helicopter, but I coul
Cariena'sPOV . I could no longer hold my jaw as it rapidly dropped in front of me. Oh... My... God! My mind speaks in silence. The crowds are making so much noise, and everyone adores them. Oh, I hate him! Kung laser lang ang mga mata ko ay tiyak patay na si Diego ngayon. Pagkakataon ko na ito na tapusin siya. Pero paano ko nga ba ito gagawin sa harapan nila? Huh, ang malas ko talaga! "Look at him, cuz! My goodness me. May lalaki pa pala na sumasayaw ng ganyan? That's so cute of him!" arteng tugon ni Feleona at tumaas na ang kilay ko. Cute of him? Heck! Paano naging cute ang mukhang dinosaur na maraming tattoo sa mga mata ko? Ang cheap lang din ano! "I like his moves," tugon ng isang babae. "Grabe! Ang hot na hot niya, at OMG! Maghahalikan na ba sila? Shit 'te!" tili ng isa pa. I couldn't believe it! Lahat ng mga babae rito hibang! Bulag ba sila? Ang sarap hawakan ng leeg ni Diego De Luna at sakalin! Nahinto ang lahat nang mag-iba ang musika na pinatugtog ng DJ. Nag announc
Deigo's POV . Damn that, bitch. Dimwit! I swore in the back of my mind while walking away. The crowds are noisy, and I know that Ranger is tailing me. Mabilis ang galaw ko at kinapa ang baril sa gilid ng bulsa. I have my silencer with me. A small one that is not visible to be touch. Effing, dammit! I shut my eyes and looked behind. Ranger almost running towards me. At kagaya ko ay mabilis din ang hakbang ko. Lahat ng mga mata ng tao sa paligid ay nakatingin pa sa akin ngayon hanggang sa naakyat ko na ang ikalawang palapag at mabilis ang ginawa kong pagtakbo patungo sa fire exit. I looked around again, making sure where the hell the bitch went. Then, finally, I fish out my silencer and click my tongue as I'm ready to fire it. Anim lang bala nito at wala akong ibang dala, maliban lang din sa swiss combat knife ko. "Damn, Digs. That was fucking awesome!" Tapik ni Ranger sa balikat ko at pumwesto kaming dalawa. At katulad ko ay nakahawak siya sa sariling baril niya. "May kasama
Cariena's POV . "Oh my goodness, Siobeh! Are you okay? Sino ba iyon? Ba't tinutukan ka ng baril? Okay ka lang ba?" Haplos niya sa mukha ko at kinapa na niyang ang buong katawan ko. My blood is still boiling, fresh, hot and steaming. Konti na lang at mapapatay ko na talaga sa kamay ko ang h*******k na De Luna na iyon. Pero ang malas ko talaga! Hindi pa oras niya. Inayos ko na ang sarili at isinuot kong muli ang heels ko. Tinangal ko kasi ito nang makita ko ang pag-angkas ni Deigo sa Ducati na iyon. Hinanap ko agad siya kanina dahil naninigurado ako. At sa tingin ko ay hindi ako ang sadya ni Diego sa gabing ito. Una siyang nakarating rito. So, ibig sabihin? The heck! Nagbabakasyon din siya? Huh, ang malas naman ah! "Let's go back inside, Fel. Nauuhaw ako at gusto kong maglasing!" Sabay talikod ko. Mabilis ang hakbang ko at nakasunod lang din siya. "Ang hanep ng sayawan ninyo kanina ng lalaking iyon. Magkakilala ba kayo sa isa't-isa?" Ngisi niya. Mukhang wala talagang alam si Fe
Diego's POV."What took you so long?"Pahagis ang pagbigay ko sa helmet niya at nasalo niya agad ito. Napamura ako ng lihim at kumukulo pa ang dugo ko ngayon. Naalala ko lang ang ginawa ng mukhang impakta sa Tutubi ko.That damn witch. I couldn't afford to lose another one because of her.I sat at the entrance of Ranger's hideout and puffed a cloud of smoke in the air. I don't smoke. I wouldn't say I like smoking, but I love drinking. And tonight, I want to puff some smoke in the air with Cariena's face and poke it.Kailan ko ba mapapatay ang babaeng iyon. Nakakasawa na, at nahihirapan ako sa bawat araw ko na nakikita ko ang mukha niya."Hindi naman siya maganda!" Palatak ko at naupo na."Digs, get the fuck inside. Hindi tayo puwede rito sa entrada. Makikita tayo ni Mama. Baka pagalitan ako noon."Hinawakan na niya ang kamay ko at pwersahan akong hinili. Natumba akong saglit. Nawalan kasi ako ng balanse at natawa lang din ang walanghiya."Good grief. Ang lampa!" kantyaw niya. Nauna n
Cariena's POV . "I can't stand this. I need to go somewhere. I can't stay here." I walked back and forth while thinking and Feleona's sitting in the corner, looking confused at me. "May nangyari ba kagabi? Ang huling naalala ko ay ang sayaw mo. Iyon lang at wala ng iba." Napanguso siya. Ginulo ang buhok at ininom ang mainit na tsa-a na gawa ni Pinokyo para sa kanya. "Where's Pinokyo? Lumabas ba siya? Saan nagpunta?" Tumayo siya at bitbit ang tsa-a, ay lumabas na siya rito. Mas mahalaga pa yata si Pinokyo sa kanya kaysa sa akin ngayon. At least she didn't remember anything that happen last night. She was drunk and so, be it. Ganyan na sila at parte na ng sistema ni Feleona ang makalimut. I walked back to where my things were and grabbed my phone. I dialled Mama's number because I wanted to check something. But there was no answer, so I ended it. I don't want to ring my father as much as possible, but I have no choice. He's been calling me non-stop since yesterday, and I ignored
Deigo's POV.It's dry and dusty here at St. Barbara. I wiped my sweat using my hand and flicked it around. I should have worn only my singlet. But the hell. I want to look fantastic and handsome.Effing dammit.Ba't ba ako magpapagwapo eh sa mga mata niya ay isang hamak na basted ako.Tsk, bloody idiot, Deigo! Isip ko.I unbuttoned my polo and took it off. Now, I am only wearing my white singlet, and it's wet from my sweat.Ranger looked at me and his brows lifted."I told you it's sweaty, Digs." He chuckled and shook his head. Ibinalik ang tingin sa daan at nagpatuloy sa paglakad.Putangina! Mura ng isip ko. Pinaparusahan ba ako ng langit? Mt Everest na yata ito."Malayo pa ba?" reklamo ko."Digs, malapit lang naman ito. Paakyat nga lang. Gamitin mo ang lakas mo," kantyaw na titig niya at nagpatuloy sa hakbang.Dammit. I swore again and kept my balance. Kung matapilok ako ay tiyak gugulong ako pababa nito.I never look at what's behind me because I don't want to think about it. I ca
Diego's POV . Fucking dimwit. Like an idiot, I smiled flakily and repeatedly swore, looking at her. She hasn't changed a little bit. The way she dress-up and the way she smiles is still magnetic. I adored her the time my eyes laid on her when I had my vacation here with Ranger Reeve Mondragon ten years ago. That was the time when I visited Betty province. Dalawang buwan akong nanatili sa buhol kasama ang mga alipores ko, at sa bahay kami nina Betty noon nanatili. I had so much fun, and I love the province life. I even forgot that I was a mafia don because I lived the most simple life and no one knew me. Iyon nga lang ang iilang alalay ko na kasama ko ay pinabalik ko na ng italya at kaming dalawa lang noon ni Azce ang pansamantalang nakatira sa bahay ni Betty. I have met many of Betty's excellent friends. I love the people. They always bring me food or drinks. Madalas ay lambanog ang iniinom namin noon at masaya kami. Maraming katuwaan at saya sa lahat. I also met Laura there, s
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr
Brielle.Busog ako at masaya. Nagpahinga na si tiya at naiwan kami ni Morris na gising pa. Maaga pa naman, at alam ni tiya na sa bahay ni Morris ako matutulog ngayon. Kaya inayos ko muna ang lahat, para wala na siyang iisipin pagkagising niya bukas.Mahigpit ang hawak ni Morris sa kamay ko, at panay naman ang ngiti ko habang tanaw na ang treehouse. Huminto kaming pareho, at saka dumampi ang labi niya sa likod ng kamay ko na hawak niya. "I'll be missing you, Bree…" Humarap siya sa akin, at saka hinaplos ang gilid ng mukha ko."And I will miss you too, Morris…" Pinalupot ko agad ang mga kamay ko sa leeg niya at saka hinalikan siya.With both of our eyes shut, we kissed. . . It was majestic. Nakakatawa ang hitsura namin pareho. Para kaming mga teenager rito. We kissed, hugged, laughed and kissed again. Morri's jokes were not funny at all. Kahit pa anong jokes ang sabihin niya ay hindi nakakatawa ito dahil hindi bagay sa hitsura niya. Kaya heto, tudo tawa ako.Morris is also not romant
Morris."Ilang linggo ka sa Italya? Buwan ba? Taon?"Glenn grimaced as he looked at me with never-ending questions. I shook my head, sipping the light champagne.It must be my last family dinner for I am going to go back to Italy in the next few days.“I will be back before you know it, Glenn.”He laughed a little bit.“I will keep an eye on your woman if you want.”I chuckled as I looked at his wife below."Brielle is fine. She's easy and she'll never go anywhere. Hindi naman siya katulad ng napangasawa mo ngayon. Mukhang palaban ang misis mo."“A little bit. She’s stubborn, but I can handle her.”"Sinusuban ang pasensya mo ano? In that case, I will not bother you to keep an eye on Brielle. I trust her,” I proudly said, and it was his turn to chuckle.“So, are you going back into business again?”I know Glenn is worried, but everything is okay with my business abroad. Iyon nga lang may mga bagay na sadyang naiiba sa kalakaran, at alam na niya kung ano ang mga ito.My father knew abo
Brielle.I couldn't sleep, ending up staring at him while he was asleep.Noon, hindi ako naniniwala sa pag-ibig. Wala akong alam kung ano ang nagagawa nito sa buhay ng isang tao. Marami akong tanong tungkol sa pagmamahal, at nang hindi ko makuha ang tamang sagot ay kinalimutan ko na ang mga ito.Si tiya lang ang mahalaga sa akin noon. Siya lang ang pamilya ko. Siya lang ang kinikilala kong ina. Pero nang dumating si Morris sa buhay ko, ay nagbago ang pananaw ko sa pangalang 'pag-ibig'.I suddenly feel a weird desire, longing, and love for him. I want to be with him. I can't be at peace without seeing him. I want to sleep and wake up beside him. I want him to be a part of me. I want him with me forever… I know I'm selfish at times, but… that's me.Pero hindi naman ako bulag. Alam ko ang pangako namin ni Morris sa isa't-isa. Pumayag ako sa gusto niya, dahil wala namang kasiguruhan ang buhay.I'm not a good person. I've done a lot of bad things, and I have a dark past that I've been try
Brielle."You don't want us to go somewhere, Brielle. Why not? The weather is good, baby. Let's go out fishing.""No. I don't feel like fishing." Tumalikod ako kay Morris at saka nag-kunwaring abala sa lababo."Alright. So, when do you feel like fishing or swimming?""I don't know. . ." Kibit-balikat ko. Nilingon ko siya. Nakaupo siya at hawak ang mainit na kape sa kamay. Dapat sana ay pupunta siya sa kabilang Isla para mamalengke, pero pinigilan ko. Si Bleu ang gumawa nito. Inilipat ko ang gawain na ginagawa niya madalas sa amin ni tiya."Why don't we finish the project you started at your place?" I sweetly smiled and walked towards him.Nasa bandang likod na niya ako nakatayo at niyayakap siya."The tree house?""Oo... Hindi ba matagal mo na na gusto matapos iyon. Mas mabuting tapusin na natin bago ka bumalik ng Italy."Humawak siya sa kamay ko, at saka umikot ang tingin sa akin. Tumayo siya at nakatingala na ako ngayon sa kanya.Matangkad si Morris, at polido ang katawan. His broad