Diego's POV
.
"That fucking lunatic! The bloody insane witch from hell! I swear, I will choke her to death and sell her body to the devil!"
I repeatedly swore in the back of my mind while taking my gear out of my body.
"The hell, Diego! That brain of yours is not working, man! What do you think you're doing? Why the hell you turn off that effing signal? Alam mo na iyon ang konesyon mo sa akin, at nagmamagaling ka? Huh, ang talino, pre!" kantyaw ni Morris.
Umikot na siya at kinuha ang barret m82 na gamit ko kanina.
He checked everything, and it was all intact. This means I did not fire a single bullet at my target. And that's a significant damn offense.
Damn it!
"Mainit ka kay Cariena at matunog ang pangalan mo sa lahat."
My jaw tightened and I move my head in both sides. Uminit ang ulo ko at ang sarap magwala sa mga sandaling ito.
That was my pure mission with a million dollars in the line. And just like that, that damn witch screwed it up!
No one dared and messed up my mission. Takot silang lahat sa akin, at walang nakakatalo sa akin. I'm known for that, and if they've heard that it's Diego's mission, they're too scared to fight me. Not until that round ball wicked witch face came into the scene!
"Here! Cool up and think, dickhead." Sabay hagis ni Morris sa bote ng beer.
Sinalo ko ito at binuksan gamit ang ngipin ko.
"That witch always messed up my mission, bro. Konti na lang at talagang mapapatay ko na ang babaeng iyon!" igting ng panga ko.
Morris chuckled and laughed while leaning against the rocking chair. Tumaas ang isang kilay ko, dahil sa kantyaw na ginawa niya.
This effing boar pig is a piglet when it comes to his stuff. Para siyang biik na nakatingala habang dinuduyan ng rocking chair niya.
Huh, ang pangit talaga!
"You're name got tinted because of Cariena, Diego. The brotherhood are making fun out of this. Matapang ka nga, walang nakakatalo sa'yo. Pero pagdating sa babaeng iyon ay tostado ka!" halakhak niya.
"And worse, Cariena Siobeh Costello, the daughter of the notorious ugly mafia from the North of Costellenos Frito. . . the most hated clan of De Luna and your family's worst enemy," he smirked.
Umigting ang panga ko lalo at inubos nang isang lagok anf inomin ko. I can feel the boiling of my blood inside my system.
Morris was right. My pretty damn name got tinted because of that witch. I called her the ugliest witch that I have met.
She's not even pretty, and I really want to pin her to death. Pero sa tuwing nasa harapan ko na siya ay nawawala ako sa tamang huwisyo.
I just want her dead, ganoon lang iyon. Gusto ko siyang mawala sa landas ko.'
"Kailan mo siya mapapatay? Ang tagal na, bro! Ano? Wala pa rin ba? Talo ka pa rin sa kanya," lakas na tawa niya.
"Damn it! Shut up, you pig-head!"
"It's better being a pig-head than a dick-head like you," insultong tawa niya.
Namula na ang mukha niya at bahagya na siyang lumayo sa akin. I stared at him like I'm aiming for something.
I'm not joking, I want to kill her, and I know she also wants to do the same with me.
Natapos ang gabi at bumalik na si Morris sa warehouse. I have saved all my stuff and sealed them up. I need to go back and get out of here.
I came back and arrived early in dawn using Drake's private helicopter. Si Alkimino, ang isa sa mga expertong snipper shooter niya ang sumundo sa akin. Isa rin si Alkimino sa mga pribadong body ni Prince, ang unang anak nila ni Drake at Betty.
"Zio, Diego!" salubong ni Prince. Mahigpit ang pagyakap niya sa akin.
"My dear, Prince. Come va, giovanotto?" gulo ko sa buhok niya.
"I'm all good, Zio. Where's my present?" seryosong titig niya sa akin.
I stood up, acting mighty even though I felt the shit inside me. I have to pretend I have something for him even though I forgot about it.
"Of course, I have your present!" plastic na ngiti ko. Kunwaring dumukot ako sa bulsa ko.
What the hell, Deigo! Ang bobo mo! Sigaw ng isip ko. Kung ano na lang ang mahahawakan ko ngayon sa bulsa ko ay ito na lang din ang ibibigay ko sa makulit na batang ito.
Nahinto ang kamay ko at iilang barya ang meron ako. Pinagalaw ko ulit ang kamay at kumunot ng bahagya ang noo ko, hanggang sa mahawakan ko ang bilog, mataas at matigas na bagay sa loob.
Damn it! That crazy Morris put some round rivets inside my pocket? No, not this.
Kumunot na ang noo ni Prince habang naghihintay sa akin. I smiled again and looked back at him.
"Oh, hang-on. I think I found it," pilyong ngiti ko. Sa tingin ko papel na pera ito.
I know Prince can easily ask for money from Betty or Drake, but the heck, I have nothing to give to this little fella. I may as well give this.
"Here, Prince. S-spend it wisely," abot ko nito sa kanya, at agad niya itong tinangap mula sa akin.
"Oh?" on his disappointment.
Pareho kaming nakatitig sa papel na ito at kumunot lalo ang noo ko.
Why the hell I gave Prince a piece of paper? Ang akala ko ay pera ito, hindi pala, dahil isang papel ito na lukot-lukot na.
I put my hands back inside my pocket and tried to give something in exchange—May mali yata.
"Hang on, Prince. T-That'sot the right one."
Ang dalawang kamay ko na ang ipinasok ko sa magkabilang bulsa, at butas pa ang sa kabila. Tahimik na nagmura ang isip ko, at mabilis kong pinikit ang mga mata.
"Oh, shit! I left it inside the helicopter, Prince. Hang-on for a sec!" sabay talikod ko.
Para akong baliw na gustong hanapin si Alkimino ngayon para manghiram ng pera sa akin. Pesting kalokohan talaga!
"It's alright, Zio. I love it. Look!"
Nahinto ako nang hakbang at nakangiti akong humarap ulit kay Prince. Whenever he called me Zio, this means that he's loving me being his uncle. It's the Italian way of saying 'tito', and it means Zio.
"I love what you did to Miss Cariena Siobeh's face," on his cheeky smile.
My smile faded when I saw what was on it. . . Bloody damn it!
Morris and I were drunk last night, and we were doing this type of shit. I was so agitated by Cariena's ugly face, and Morris printed it out on his not-so-high-tech system. I was pissed and ended up scribbling on it.
Hindi ko napansin na ito pala ang papel at talagang nailagay ko ito sa loob ng bulsa ko? Huh, kalokohan Diego!
"Did you finish your mission, Zio?" inosenteng mga mata niya.
Inayos niyang mabuti ang papel na halos ay mapunit na.
"Y-yes, I-I did finished the mission, Prince," hakbang ko palapit sa kanya.
Gusto kong kunin ang papel na kung nasaaan ang mukha ni Cariena. Gusto kong sunugin ito at ibaon sa ilalim ng lupa!
"Then, that's good, Zio. I will see you later," sabay talikod niya. At tumakbo na siya.
"P-Prince!"
I took a step and tried to follow him. He was happy by the look of it.
Damn it! I swore again in the back of my mind. I wish I should have eaten the paper and spat it out in hell.
I paused and took a deep breath while both of my hands are on my hips. Napatitig ako sa kabuuan ng mansyon na ito, ang mansyon ng Del Fiore, na kung nasaan ang nag-iisang kapatid ko.
"Talo ka naman sa kanya ano?"
Umigting ang tainga ko nang marinig ang maarteng boses niya. . . Si Carmella.
"Carmella, baby. . ." pilyang ngiti ko, at humakbang ako palapit sa kanya.
I looked at her from head to toe and she's very sexy. . . Very beautiful, but very dangerous. Isang pagkakamali ko lang ay alam kong patay agad ako sa babaeng ito.
"Tsk, nakakahiya ka, Diego," she pouted and looked at me from head to toe.
I paused and smiled while looking at her beautiful eyes.
"Ang baho mo!" sabay takip niya sa ilong.
"Naligo ka ba? O naligo ka sa alcohol? My goodness me!" ikot nang mga mata niya.
Nagtagpo ang kilay ko at inamoy ko na ang sarili. Mabango naman ako, amoy alcohol nga lang ako ng konti.
"Okay na nga. Ang gwapo na eh. Nag-iisang Diego De Luna, the most notorious and famous of your generations of the mafia."
"Really, Carmella?" pilyong ngiti ko. Konti na lang baka patawarin na ako nito.
"Yes, but also most idiot!" agad na bawi niya.
"I know what happened! Sabi ko na nga ba. Maiisahan ka na naman sa babaeng iyon! Sana nga pala ako na ang pumatay sa kanya! Kailan ba mawawala ang babaeng iyon sa mundo ko? Naiirita na ako, Diego. Nagkakaroon na ako ng wrinkles sa mukha ko. Look o!" sabay pakita niya sa makinis niyang pisngi sa akin.
"You are perfect, Carmella. Trust me. You have no wrinkles, nor flaws, baby. . . Hindi katulad ng mukhang mangkukulam na babaeng iyon."
"Huh, talaga lang ha! Ikaw, Diego, konti ka na lang at nauubos na ang pasensya ko sa'yo. Pinagtatawanan na ako ng lahat ng mga impaktang kaibigan ko. Alam mo ba kung ano ang tawag nila sa'yo!?" Namilog ang mga mata niya at napalunok ako.
I don't want to add up more jokes at her because I know that she doesn't seem happy today.
Pinagkakaisahan na naman yata siya ng mga babaeng kaibigan niya na may mga asawa na. Siya na lang din kasi ang natira sa mga damsel in distress darling mafia na hindi pa nag asawa.
Masyado kasing pihikan, at ewan ko ba kung anong klaseng lalaki ang hinahap niya.
"Siobeh's pet!"
"What the - what?"
My brows crossed and I can feel my blood is boiling again. I swore in the back of my mind while staring at Carmella.
"You are not someone's pet, because you belong to me! Kaya kung hindi mo mapapatay ang babaeng iyon ay ako ang papatay sa'yo, Diego!" lakas na sigaw niya at lumabas na yata ang lahat ng tutuli sa tainga ko.
.
C.M. LOUDEN
Cariena’s POV . I can feel the warm water around my skin, which feels refreshing. It feels like I'm floating out of space. Walang iniisip, blanko ang utak. I had a few bruises that I got from the escape. I could still hear the people's screams when I fired the shotgun at my target. Huh, that was not even half of the money that Diego would get, but I stole that from him. I don't care if it's going to cost less. I want him dead. Naimulat ko ang mga mata at sa malinaw na tubig ng bathtub na ito nakasubsob ang buong katawan ko. Hubad, walang saplot at walang pakialam sa mundo. Tahimik ang buong paligid, hanggang sa marinig ko ang mahihinang hakbang na papasok dito sa banyo ko. I cursed in the back of my mind and slowly held my gun with me. It's behind me, in this bathtub, just behind my naked body. Dahan-dahan ang paghawak ko nito at mariing nakabukas ang mga mata ko. Hanggang sa naaninag ko na ang anino niya sa harapan ko. I'm like a sleeping beauty to him, but it's just that I'm
Diego's POV . "How much did you lose?" si Ranger sa akin. "Half a mil." I jerk up and then face down. I covered my face using my hand. "Half a mil my ass," sagot ni Morris sa gilid. "You effing lost ten million? Idiot!" ngisi niya at napailing pa. "Woah, beauty!" kantyaw ni Ranger. Bahagya na siyang natawa. "May magsasayaw mamaya sa stage, bro! A freaking dimwit hot mafia!" kantyaw ni Diezel. Nag-apir pa ang tatlo. Mga walanghiya talaga ang mga baboy na ito. "Cha, cha, cha, yo!" si Morris. I looked at the three of them, and they were dancing like crazy pigs. I almost chuckled when Ranger shook his booty. Tama nga siguro na binansagan sila noon ni Saraid na tatlong baboy na nanirahan sa kabilang tuktok ng mundo. Una, si Ranger, ang happy go lucky na walang pakialam sa buhay. Pangalawa si Diezel, ang matigas at astig na walang kinatatakutan, pero pagdating sa babae ay napaka-unggoy naman. Pangatlo si Morris, ang pinakamakapangyarihan at pinakamayan sa kanila, pero baliw at wa
Cariena's POV."Ano!? No way, Papa. Ayaw ko!"Nagtagpo ang kilay ni Papa at galit itong nakatitig sa akin. Habang si Mama? Heto, sa gilid, pilit na kinakalma ang sarili.They're getting worried after hearing from the De Lourdes Clan that the crazy El Cappuccino ordered his gangs and circle of friends to collaborate with them. . . And the mission? Is to extinguish me from this planet.Huh, ang galing nga naman ng pesting Diego De Luna de letsi ano? At talagang sagad na sa pagkadesperado sa buto, dahil pati ang kaalyado ni Papa ay ngayon ay kakampi na nila.That pest! Mura ng isip ko."This is for your safety, Siobeh. Just be away for two months while I will sort everything with the others. I will ensure to get them back at our side, which will be our payback.""Payback?" pamaywang ko, "why not do it now, Papa? Hindi ba pwede na ngayon na?"Tumalikod si Papa at napabuntonghininga. "Not now, my dear. . . El Cuppuccino put an end to my business down the north-side. That bloody idiot with
Cariena's POV . "Siobeh!!" Ang tili na sigaw ni Feleona ang umagaw sa lahat ng atensyon nang mga tao na naghihintay sa waiting area. Nahinto ako, at napangiwi sa sarili. She came running towards me like she saw a royal candy. "My cousin!" Higpit na yakap niya. Kinapa pa niya ang buong katawan ko at tinitigan ako mula ulo-hanggang paa. "My goodness me! Why the hell you're wearing like that?" titig niya sa suot ko. Napatingin na tuloy ako sa sarili. "And why? May mali ba sa suot ko?" "No, it's not your attire. Is it your shoes? Ha!" she laughs. Nakakatawa nga naman siguro ang suot ko na pumpkin flip-flop ano? Pinaikot ko na ang mga mata ko at humakbang nang nauna sa kanya. Sa inis ko kanina sa eroplano ay itinapon ko ang suot na boots sa isa sa mga walanghinyang bodyguards ni Vixtrous. I was going to the lavatory when I saw how he harassed one of the staff stewardess. Ang manyak ng eksena at hindi ko ito gusto. Dahil hindi gusto ng babae ito. Kaya sa sobrang inis ko ay ibinat
Diego's POV . "And so, you're going away again?" si Gabriel Montanari sa akin. I lean backwards, sitting on this old fashion rocking chair owned by Mamita, Gabriel's deceased mother. After giving Ace and the rest of the boys an order, I decided to visit Gabriel in his secret paradise. This is where he goes every docking from his work. Sa ganitong buwan at panahon din natatapos ang misyon siya, kaya alam ko agad na nandito siya. "Do you want to join me?" titig ko sa kulay asul na langit. I did not look at him, because I don't want to read the expression of his face. I admit it, I get jealous of the way Gabriel Montanari's life. I wish I have joined him before. But this is really my fate. . . Akala ko noon, noong si Papa pa ang namamalakad sa lahat ay hindi niya ibibigay ang obligasyon ng Del Luna sa akin, pero gaya ng sinabi ni Drake, wala akong kawala sa posisyon na ito. I may as well lead the boys and operate the business according to my own accord than pass it to El Cappuccino
Cariena's POV . "I feel the earth move under my feet. I feel the sky tumblin' down!" Yes, I feel the earth moving underneath me. Nabaliw na yata ako ngayon, I mean, kaming dalawa ni Feleona sa eksklusibong bar, sa eksklusibong room na ito. It's only the two of us. No bodyguards, no shitty paparazzi of Papa's people. "Yahoo! Yes! Tumblin' down!" sabay taas nang kamay niya sa ere at nag-twerk pa ang bruha. "Omg! I can do better than that, you know!" Inihagis ko ang microphone sa sofa at umakyat ako sa maliit na mesa. Mabuti na lang at matibay ito. I dance like a monkey who got a twerking tail. Nakakaloka! "Shit, cuz! Ang baliw mo!" sigaw niya. I never stop and still dancing. I don't care, and no one cares! I am here to have fun and forget the war halfway through the world. Bahala na muna sila Mama at Papa, tutal ito naman ang gusto nila 'di ba? E, 'di simulan ko na ang kasiyahan ko. Pasampak akong naupo at habol-hininga sa sarili. Natawa si Feleona at kinuha ang baso niya. Wa
Diego's POV.The smell of freedom. . . Ahh, so damn great! My mind speaks.This is what I want, and I can't wait to see the boys. But before I could jump into the private helicopter that would take me to the City, Gabriel Montanari called me."Digs, have fun, okay? And look after my penthouse for the time being. I will be away with Morris.""No worries. Thanks, bro. But I will only stay for a week or so. You know me, I hate the city, and I want to get away with the nightlife as much as possible."He chuckles in the line like he thinks that I am joking. Oh hell. . ."That's fine, Digs. But if you want to extend your nightlife, then you are most welcome to stay longer. Bayaran mo lang ang laundry shop sa baba.""No problem! Maglalaba ako. I know how to do that," pilyong ngiti ko."Okay, Digs. Let's catch up next time," sabay patay niya sa tawag.I nodded silently and kept going. Naghihintay na si Maximo sa akin, siya ang piloto ko ngayon. I know how to drive this helicopter, but I coul
Cariena'sPOV . I could no longer hold my jaw as it rapidly dropped in front of me. Oh... My... God! My mind speaks in silence. The crowds are making so much noise, and everyone adores them. Oh, I hate him! Kung laser lang ang mga mata ko ay tiyak patay na si Diego ngayon. Pagkakataon ko na ito na tapusin siya. Pero paano ko nga ba ito gagawin sa harapan nila? Huh, ang malas ko talaga! "Look at him, cuz! My goodness me. May lalaki pa pala na sumasayaw ng ganyan? That's so cute of him!" arteng tugon ni Feleona at tumaas na ang kilay ko. Cute of him? Heck! Paano naging cute ang mukhang dinosaur na maraming tattoo sa mga mata ko? Ang cheap lang din ano! "I like his moves," tugon ng isang babae. "Grabe! Ang hot na hot niya, at OMG! Maghahalikan na ba sila? Shit 'te!" tili ng isa pa. I couldn't believe it! Lahat ng mga babae rito hibang! Bulag ba sila? Ang sarap hawakan ng leeg ni Diego De Luna at sakalin! Nahinto ang lahat nang mag-iba ang musika na pinatugtog ng DJ. Nag announc
Brielle."We need to leave, tiya."Hindi umimik si tiya. Alam ko na pagod na siya sa kakatakbo. Medyo matagal na rin kami sa isla. Mag tatatlong taon na. Ito yata ang pinakamahaba na nanatili kami sa isang lugar. Madalas naman kasi noon ay palipat-lipat kami ng tirahan dahil sa mga taong humahabol sa amin."Pagod na ako sa kakatakbo, Breille… Matanda na ako."I press my lips together and look at her.Naipasok ko na ang iilang gamit na kailangan ko. Sa syudad na muna kami. Mas mabuti roon, dahil maraming tao at madali kaming gumalaw.Iniwan ko na ang susi sa bahay ni Morris kay Manong Paeng. Siya na muna pansamantala ang magmamatyag sa paligid. Sa kanya ko na rin iniwan ang susi ng bahay at ng tindahan."Tiya, we have to go, or else…" my lips trembled."Kilala ko ang mexicanong mafia na 'yon, tiya. Mas halang ang kaluluwa nu'n kaysa kay Alfred. Si Cappytano ang nagpapatay sa halos lahat ng mga tauhan ni Alfred, tiya. Kailangan natin na umalis!""Pero bakit ikaw ang hinahanap, Brielle?
Morris."Don't tell her that you're still here, Mors," Linus advises."And why is that?" My brows met halfway."Because that's not you. You don't give your location to anyone, lunatic."I laughed a little bit and shook my head. Linus was right. I don't easily give my location unless it's them, my cousins, asking for it. But Brielle is not just anyone. . . I like her."It seems like you like her. How serious?"I stared at Linus on the big screen. He's not even looking at me. He was busy sorting something. I did not answer and just rested my back on my chair.I'm not sure about it, but one thing is sure… I miss her."Hey, Mors. Don't you know that Cappytano is after you?" He changes the subject.Napatingin na siya sa akin ngayon na seryoso. Nawalang bigla ang tanong niya kanina tungkol kay Brielle.It wasn't important anyway. Linus knows that, and he doesn't care much about it. He is more concerned about the enemies around us."And what does he want? Cappytano was off the hook a long t
Brielle.Pagkatapos malinis ang paligid ay ang mga halaman naman ni tiya ang inasikaso ko. Nakakabagot nga, dahil wala man lang akong lilinisan sa territoryo ni Morris.Lahat ng mga alaga niyang hayop ay wala na roon. Inilipat niya ito sa pangangala ng isang kaibigan. Hindi ko alam kung sino, at tiyak sa kabilang isla iyon.Wala rin siyang halaman sa paligid at purong malalaking bush shrub at mga puno lang. Hindi na kailangan ng tubig dahil nabubuhay naman.Inside Morris house is clean. Nothing else to do there. Nalulungkot lang ako sa tuwing bumibisita ako roon. Dahil naaalala ko siya sa bawat sulok nito.It's not even a week, but it seems like months for me."Tapos na, tiya. Ihahatid ko na lang ito mamaya," tugon ko. Naramdaman ko kasi siya sa likod. Hindi siya sumagot."Siyanga pala, tiya. Ang aga mo naman nakabalik. Hindi ba dapat mamaya ka ba? Wala na bang ganap sa baba?" Pinunasan ko muna ang kamay gamit ang basahan na meron ako. Tumayo ako at saka nagpawis ng pawis sa mukha ba
Eva.I feel lonely already while seeing him walking away from me. Nangilid ang luha ko sa mata at mabilis akong tumingala sa lahat.Sana nga pala ay hind ko na siya hinatid dito sa pier. Heto tuloy. Nakakaiyak na.Kumaway siya at nasa top deck na ng barko. Kumaway rin ako, at nag-flying kiss pa. I want him to remember me as lively and lovely, and will try to wait for him. Alam kong alam ni Morris kung saan kami hahanapin ni tiya kung wala na kami sa isla.Bleu, his only friend was also with him. Wala ng natira sa bahay niya sa tuktok, dahil iniwan ni naman talaga ang lahat sa akin. Nasa akin ang mga susi nito.Nakauwi na ako, at ang tahimik na paligid agad ang namasdan ko. It feel strange. The quite environment around me seems like a haunting dream from my past.Nakakatakot at nakakalungkot. Ibang-iba na. . .Ibang iba na, dahil wala na si Morris sa Islang ito. Naiwan na lang kami ni tiya."Tatawag naman siya 'di ba? Brielle?" si tiya sa likod ko.Gabi na. Madilim ang langit at wala m
Brielle.I look at the blue sea sadly, feeling uncomfortable at the moment, trying to make everything alright.Gusto kong manatili kami ni tiya rito, para pagkabalik ni Morris ay nandito pa rin ako. Nagdadalawang isip na tuloy ako ngayon. Hindi ko alam kung tutuloy pa ba kami sa paglilipat ni tiya sa malayong isla na iyon.Ibinaon ko ang paa sa buhangin at ramdam ko ang lamig nito sa ilalim. Nilingon kong muli si Morris mula sa karagatan.Malayo siya, at hindi ko na halos makita."Inomin mo muna ito, anak." Inilagay ni tiya ang malamig na inomin na gawa niya. At kasama na ang kay Morris."Salamat, tiya." Tinikman ko agad ito, at ibinalik ko lang ang mga mata ko sa kung nasaan na si Morris ngayon. Tahimik ako at panag ang pagbuntonghininga sa sarili."Babalik na ako sa tindahan," aniya. Hindi ako kumibo at tulala pa rin habang pinagmasdan si Morris."Mamimiss mo ano?"Ang akala ko ay umalis na si tiya… hindi pa pala. Nilingon ko siya at katulad ko, ay nakatingin din pala siya kay Morr
Brielle.Busog ako at masaya. Nagpahinga na si tiya at naiwan kami ni Morris na gising pa. Maaga pa naman, at alam ni tiya na sa bahay ni Morris ako matutulog ngayon. Kaya inayos ko muna ang lahat, para wala na siyang iisipin pagkagising niya bukas.Mahigpit ang hawak ni Morris sa kamay ko, at panay naman ang ngiti ko habang tanaw na ang treehouse. Huminto kaming pareho, at saka dumampi ang labi niya sa likod ng kamay ko na hawak niya. "I'll be missing you, Bree…" Humarap siya sa akin, at saka hinaplos ang gilid ng mukha ko."And I will miss you too, Morris…" Pinalupot ko agad ang mga kamay ko sa leeg niya at saka hinalikan siya.With both of our eyes shut, we kissed. . . It was majestic. Nakakatawa ang hitsura namin pareho. Para kaming mga teenager rito. We kissed, hugged, laughed and kissed again. Morri's jokes were not funny at all. Kahit pa anong jokes ang sabihin niya ay hindi nakakatawa ito dahil hindi bagay sa hitsura niya. Kaya heto, tudo tawa ako.Morris is also not romant
Morris."Ilang linggo ka sa Italya? Buwan ba? Taon?"Glenn grimaced as he looked at me with never-ending questions. I shook my head, sipping the light champagne.It must be my last family dinner for I am going to go back to Italy in the next few days.“I will be back before you know it, Glenn.”He laughed a little bit.“I will keep an eye on your woman if you want.”I chuckled as I looked at his wife below."Brielle is fine. She's easy and she'll never go anywhere. Hindi naman siya katulad ng napangasawa mo ngayon. Mukhang palaban ang misis mo."“A little bit. She’s stubborn, but I can handle her.”"Sinusuban ang pasensya mo ano? In that case, I will not bother you to keep an eye on Brielle. I trust her,” I proudly said, and it was his turn to chuckle.“So, are you going back into business again?”I know Glenn is worried, but everything is okay with my business abroad. Iyon nga lang may mga bagay na sadyang naiiba sa kalakaran, at alam na niya kung ano ang mga ito.My father knew abo
Brielle.I couldn't sleep, ending up staring at him while he was asleep.Noon, hindi ako naniniwala sa pag-ibig. Wala akong alam kung ano ang nagagawa nito sa buhay ng isang tao. Marami akong tanong tungkol sa pagmamahal, at nang hindi ko makuha ang tamang sagot ay kinalimutan ko na ang mga ito.Si tiya lang ang mahalaga sa akin noon. Siya lang ang pamilya ko. Siya lang ang kinikilala kong ina. Pero nang dumating si Morris sa buhay ko, ay nagbago ang pananaw ko sa pangalang 'pag-ibig'.I suddenly feel a weird desire, longing, and love for him. I want to be with him. I can't be at peace without seeing him. I want to sleep and wake up beside him. I want him to be a part of me. I want him with me forever… I know I'm selfish at times, but… that's me.Pero hindi naman ako bulag. Alam ko ang pangako namin ni Morris sa isa't-isa. Pumayag ako sa gusto niya, dahil wala namang kasiguruhan ang buhay.I'm not a good person. I've done a lot of bad things, and I have a dark past that I've been try
Brielle."You don't want us to go somewhere, Brielle. Why not? The weather is good, baby. Let's go out fishing.""No. I don't feel like fishing." Tumalikod ako kay Morris at saka nag-kunwaring abala sa lababo."Alright. So, when do you feel like fishing or swimming?""I don't know. . ." Kibit-balikat ko. Nilingon ko siya. Nakaupo siya at hawak ang mainit na kape sa kamay. Dapat sana ay pupunta siya sa kabilang Isla para mamalengke, pero pinigilan ko. Si Bleu ang gumawa nito. Inilipat ko ang gawain na ginagawa niya madalas sa amin ni tiya."Why don't we finish the project you started at your place?" I sweetly smiled and walked towards him.Nasa bandang likod na niya ako nakatayo at niyayakap siya."The tree house?""Oo... Hindi ba matagal mo na na gusto matapos iyon. Mas mabuting tapusin na natin bago ka bumalik ng Italy."Humawak siya sa kamay ko, at saka umikot ang tingin sa akin. Tumayo siya at nakatingala na ako ngayon sa kanya.Matangkad si Morris, at polido ang katawan. His broad