CHAPTER 56: TOY Asawa na pala ni Blake si Evelyn? Ginawa ko na lang ang sinabi ni Kristoff sa akin. Wala naman na akong magagawa kung bumalik si Blake kay Evelyn. It's been two years! Pero ang sakit pa rin isipin na nawalan na talaga siya ng tiwala sa akin. Hindi man lang niya ako pinag-explain. Basta na lang siyang 'di na nagparamdam. Kasing bilis lang pala ng panliligaw niya sa akin ang naging relasyon namin. "Good morning, ganda!" masiglang bati ng guwardya sa akin nang makapasok ako sa Hotel. "Good moring din po!" Tinugunan ko ang ngiti niya. "Good morning, Sir Blake" bati niya pa sa nasa likod ko. Kaagad akong gumilid para makadaan si Blake gaya ng lagi kong ginagawa. Weird pero palagi kaming halos sabay pumasok! Since my first day here, I been logging in for different time frames but I would always tapped in just right after him. Coincidence lang ba? Ipiniling ko ang ulo at nag-tap na rin ng ID bago sumunod sa kanya. My co-workers are politely greeting hi
CHAPTER 57: CHASE "Ria, nand'yan ka na pala! Tara, lunch!" anyaya ni Kristoff nang magkasalubong kami. Alas dose na pala! Hindi ko namalayan ang oras. "Let's go," sang-ayon ko at sumabay pa siya sa akin nang maglakad papunta sa locker para kunin ang bag ko. May baon kasi ako samantalang siya ay sa Cafeteria bumibili ng pagkain. Malawak ang Cafateria. May buffet at iba't-ibang klase ng pagkain na magkakaiba ang luto ang available. Local man o international. May mga ulam, desserts, snacks, drinks at nag-oofer din sila ng take home foods. Dito kumakain ang mga guest ng Hotel at empleyado. Sa sobrang lawak ay parang hindi napupuno ang lugar kahit maraming tao. "Dito na tayo," anyaya ni Kristoff sa tig-dalawang upuan. Umupo na ako roon at binuksan muna ang phone nang umalis siya para umorder ng pagkain niya. I want to text Ate Myrna and know how is Lilac. Buti na lang pala ay hindi ko pa nasabi sa kanya ang tungkol sa pagbili namin ni Blake ng maraming grocery kanina. Mapapahiya pa ak
CHAPTER 58: CLEAN "One minute na lang..." bulalas ni Kristoff bago magsimula ang break namin. Nagdarasal pa rin siyang wala nang tatawag para makapag-lunch na kami. Kanina pa kasi kami ritong alas onse. Walang nagpapa-assist kaya nabo-bore na rin kami. Mas sanay kaming may ginagawa. "Uy, grabe naman! Saktong alas dose pa!" Napatampal siya ng noo. Natawa naman ako nang tumunog ang teleponong nasa harap namin. "Mag-lunch ka na. Ako nang bahala rito," paninigurado ko dahil kanina pa siya nagre-reklamong gusto na niyang kumain. Ako na ang kumuha no'n para sagutin. "Good afternoon! Ria, speaking! What can I do for you?" masiglang bungad ko sa tumawag. "Hindi pwede! Sasamahan kita rito. Sabay tayong maglu-lunch!" sagot ni Kristoff kaya nag-mute muna ako. "Paano kung ma-late 'tong matapos? Walang makakapag-lunch sa ating dalawa," dahilan ko at nag-unmute. "Hello?" pagka-usap ko sa tumawag. "Go to my office," boses ni Blake kaya napaawang ang labi ko. Ano na namang kailangan nito?
CHAPTER 59: DADDY"Ang tagal mo!" iyon ang bungad ni Kristoff sa akin na mukhang inip na inip nang nanghihintay.Napabuntong hininga na lang ako at umupo na sa harap niya. "Sorry! May inasikaso lang," dahilan ko kahit mabigat ang dibdib ko dahil sa nalaman ko tungkol kay Blake.I cried and fixed myself before acting like nothing happened. Mabuti na lang ay hindi na namumula ang mga mata at ilong ko kaya hindi niya nahalatang galing ako sa pag-iyak."Nga pala, Ria! Pinapatang no'ng tropa ko kung single ka raw?" pagbukas ni Kristoff ng usapan nang mailapag ko sa lamesa ang mga iniluto ni Ate Myrna para baunin ko ngayong araw."I'm single," mabilis na sagot ko at nagsimula na rin kumain.I'll just pleasure myself by eating these tasty foods rather stressing myself. Mamayang gabi ko na lang dadamdamin iyong nangyari sa amin ni Blake kanina. Nanlaki naman ang mga mata ng kasama ko at napaubo pa kaya mabilis kong inabot sa kanya ang tubig na nasa harap niya. "Talaga?! 'Di kapani-paniwalang
CHAPTER 60: NEED "I'm sorry," sinserong sagot ni Blake kay Lilac. "Sorry talaga, Sir Blaze," paumanhin ko rin sa napagkaamalan ni Lilac na daddy niya. Ni hindi ko alam kung anong tumatakbo sa utak ng anak ko ngayon. "It's okay! Sanay na akong hinahabol at pinagbibintangang nakabuntis!" natatawang aniya. Hindi ko alam kung biro 'yon o nagmamayabang siya. Pina-upo ko si Lilac sa sofa na nasa lobby kung saan pwedeng tumambay ang mga guest. "Stop crying na, baby," pagpapatahan ko sa kanya at pinunasan ang namunulang pisngi niya. Umupo naman si Blake sa tabi niya. "Do you want something to drink, Lilac?" maingat na tanong pa niya sa anak. "I want Dutch Mill!" nakangusong sagot ni Lilac. Napatingin ako kay Blake nang tumango siya. "I'll buy you some," mabilis na sambit niya at ngumiti nang tignan siya ni Lilac. "You look like my daddy when you smile, mister," komento pa niya at huminga ng malalim dahil galing siya sa pag-iyak. Huh? Her words bring back the memories I've
CHAPTER 61: LIE Blake grabbed me as soon as his arm snaked on my waist. Kaagad kong naamoy ang alak mula sa kanya dahil sa lapit naming dalawa. "Blake! Ano ba?!" reklamo ko nang isandal niya ako sa kakasaradong pinto ng tangging kwarto rito sa 50th floor. The light is dim pero kitang-kita ko ang kalasingan niya. "I was so worried tapos lasing ka lang pala?!" puna ko sa kanya dahil hindi ako natutuwa sa inaakto niya. His hair is messy, bukas ang mga butones ng puting long sleeves polo niya, nakatupi pa iyon sa magkabilang siko niya at sobrang luwang ng necktie. Namumula ang mukha niya at namumungay ang mga dahil sa sobrang kalasigan. He may look hot but it doesn't make him handsome! Inostorbo niya ako para rito? I'm disappointed! Itinulak ko siya palayo sa akin at naglakad papunta sa center table kung saan nakakalat ang mga bote ng alak at chips. "Matulog ka na! Ililigpit ko 'tong mga 'to!" iritado pa ring utos ko sa kanya. He need me to fix these mess, right? Iyon lang a
CHAPTER 62: TRUTH Pinakatitigan ko siya. How did he found out the truth? Kaya ba galit siyang si Blaze ang kinikilala ni Lilac na daddy niya? Kasi alam niyang siya naman talaga iyon? Bigla kong naalala ang ipinaliwanag sa akin ni Lilac kaninang naka-uwi ako sa bahay patungkol sa daddy niya. "How did you know about your dad, baby? 'Di ba sabi ko, nasa heaven na siya?" kuryosong tanong ko sa anak. "Tito Rafael told me that daddy is alive, mama! He showed me a photo of daddy! He's with you po!" masayang paliwanag nito. Napabuntong hininga ako. I'm right! It's Rafael who told her about that thing. "I'm happy! I wish daddy can visit us here po!" umaasang dagdag pa niya. "Oh ayan!" pagsusungit ni Rafael nang tanungin ko siya tungkol sa pinaliwanag ni Lilac sa akin. He showed me a photo of Blake and I with our almost 1 year old Lilac. Dito sa bahay kinuha ang litratong iyon at tatlo kaming malawak na nakangiti sa litrato. "Nakakaawa kasi 'yong anak mo! Bakit 'di mo na lan
CHAPTER 63: APOLOGIZE Sobrang liit ba talaga ng mundo para sa amin? I lived for 4 years forgetting my comfortable life as the only daughter of Silvestres. Tinago ko ang sarili ko sa lahat. Sa mga kaibigan ko sa Manila, kay Blake at Blaze. Pero pagdating kay mommy, lumalabas agad 'yong totoong pagkatao ko. "Oh my god!" Napatakip siya ng bibig habang puno ng pag-aalala, pagkagulat at pangungulila ang mga mata niya. "I-is this for real?" nanginginig ang boses at kamay niya nang hawakan niya ang pisngi ko. "You're alive!" Dalawang beses akong tumango kasabay ng paghikbi. "Let's talk later, mommy. I'm working as the VIP Assistant. Call me to your room, please? I have a lot to tell," paki-usap ko sa kanya bago kinuha ang kamay niya sa pisngi ko at ibinaba iyon. We are in public. Baka nandito na rin si Beatrice. Natatakot akong makita niya ako at si mommy na magkasama. She is the one I will trust for now. Sana lang, huwag niya akong traydurin gaya ng dati nang pagtakwil niya sa akin d